Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dromen poetsen
ik mis ogen
en een warme lach
je hand die ik
altijd lezen mag
er is nu stilte
maar te weinig vaart
weerwoorden zijn
snibbig en schaars
in de rolverdeling
kennen we de paden
en gewoontes tot ze
ons weer gaan vervelen
wereld zit op slot
de nieuwe spelers
lopen nog met oude
borden voor de kop
de regisseur trekt
zich de haren uit het
hoofd hem is ooit een
goede baan beloofd
ik ga weer dromen
poetsen en ze nieuwe
kansen geven misschien
brengt dat ze weer tot leven
Repeterende liefde
we dachten
de mozaïek van het
leven te hebben gelegd
jij met magie
en een stralende lach
ik creatief in kracht
wij moduleerden
heerlijke kleuren
repeterende liefde was hot
op vloeren en muren
onze kunst kende alleen
adembenemende uren
oefenden geen puzzels
maar verbonden wat
zichtbaar node werd gemist
plakken en voegen
deden wij met pure
liefde als ultiem genoegen
toch heeft het marmeren
bad ons nooit de conceptie
van volmaaktheid gebracht
Omfloerste ogen
ik kende
die blik
zacht dook ik
in je donker
omfloerste ogen
in een ijdel pogen
thuis te komen
het mocht niet
baten in de duik
bleef ik haken
aan een fel
dispuut om
meteen danig van
de wijs te raken
juist het
bekende voelde
als gewenst
drempelloos pakte
ik onschuld in
natuur gekleed met
licht eigen gewin
heb mijn rug
gerecht ben niet
afgedropen
jij hebt mij op
de plaats gezet
ben slechts een huis
en niet jouw thuis
Vliedende vloed
zij laat warmte
druppelen uit
lange artistieke
vingers waarmee
ze ultieme kunst
doet floreren
niet zomaar
proberen en god
zegen de greep
maar met
schoonheid al
aardig op dreef
zie hoe
ijzige aandacht
smelt en agressie
verwatert waar
stroompjes elkaar
meanderend raken
nog is er geen
vliedende vloed
maar het doet
goed in verbinden
waar eenzaam ijs
water kan vinden
je lach is
het warme bad
waarin kunst
ook zijn kans
heeft gekregen
om even te leven
Jouw tweede huid
ik voelde nog vaag
jouw tweede huid
in tedere omhelzing
zacht rode lippen
kusten ingetogen
schermend blauw
met het eindeloos
repeterende nabeeld
ik houd van jou
woordloos koos
verliefd het
manuele spreken
waarbij het scherm
voorkwam dat wij ons
al snel verveelden
zelfs in de meest
subtiele lichaamstaal
waren wij nooit klaar
met afscheid in
zicht werd liefde door
stilte overweldigend belicht
Het hoopje plezier
zacht bijna
onhoorbaar
zweefden je
woorden langs
haar lach
die in het
vertolken van
klinkers het
grootste
genoegen had
waar ademen
nog de melodie
bepaalde
begonnen
gebaren het
ritme te steunen
van een nog
lang niet helder
uitgebalanceerde
lichaamstaal
lief is het
hoopje plezier
dat zingt
met haar ogen
dwingt tot
close harmony
omdat zij
totaal in de
ban van jouw
stem is geraakt
Zonder levenspijn
je streelde
het blond
gaf een lach
aan hun mond
ving de
blikken van
al die ikken
in de dop
jij speelde
verdeelde
heerste zonder
dissonant
want in hun
vertrouwen op
jou was geen angst
die benauwde
ieder gaf
open en lief
wie hij was
wat zij deed
of had zonder
enig vergelijk
omdat samen
verschillen vergat
idyllisch
de sfeer die
er was zij gaven
zoveel meer in
deze magische
momenten van
intens samenzijn
zonder levenspijn
Uit liefdes onbekende
ik zag
hoe je lach
jouw wimpers
ondeugend krulden
rook de vleugjes
parfum die
je aangename
verschijning omhulden
je stem zong
in eigen melodie
het lied waarin tonen
samen verkenden
zonder woorden
raakten snaren
de diepste emoties
uit liefdes onbekende
ik kwam in de ban
van jouw magische
krachten waar hemel
op ons lag te wachten
In hoger sferen
wij speelden
het spel van de
ogen die wangetjes
in pure onschuld
liefjes doen blozen
van aanhalen
zonder te raken en er
dan een ingewikkeld
patroon van maken dat
naar meer gaat smaken
wij verloren de tijd
vergaten de wereld
om in hoger sferen
wat steeds niet lukte
opnieuw te proberen
samen op zoek
naar wat ons
ongezien intrigeerde
voelbaar de spanning
beheerste die ons bond
zacht zijn we geland
in een werkelijkheid
die verwarde tot
jouw lach ons weer
alle ruimte van leven gaf
S poorslags
je klopte
in mij schat
ik wist zeker
dat jij het was
al die jaren
heb ik op jouw
spiritualiteit gepast
als onwetend fantast
lijnen uitgegooid
naar vreemd en
onbekend in sprookjes
en lieve dromerijen
het kwam wel
dichterbij een hand
op je zij maar
nooit het echte vrijen
totdat mijn blik
uit een carrousel van
mooie momenten
jouw magie onderkende
spoorslags zijn wij
vertrokken van het stoffige
station om ook in de toekomst
nergens meer te stoppen
De oase
zij was in
wankelmoedigheid
tussen vage werelden
geboren met een stukje
scheppingsgeluk in
het diepst van haar hart
de gouden glans
tintelde af en toe
door in het aura
bij haar verschijnen
met vibratie warmte en
onnaspeurbare effecten
pas later bleek
dat haar talenten
oplossingen straalden
voor momenten die
geen perspectief meer
gaven voor gewone zaken
zonder winstbejag
voorzag zij mensen
van voorspoed als zij
het door onverwachte
stapeling van pech het
voor even slechter hadden
haar lach is altijd
de oase geweest in de
hitte van steeds groter
wordende woestijnen
geef haar maar de ruimte
laat haar geluk anoniem betijen
In vallende vloed
wij wisselden
schaduw en licht
in doen en laten
een tweeling
jij en ik
jouw lach
sprankelde hoger
mijn tonen klonken
vaak lager in
samen praten
de uiterlijkheden
waren niet congruent
zij een heerlijke griet
en ik tenslotte
ach een aardige vent
maar in ons
liefdesland was het
zelden hand in hand
altijd lokte zee en onder
geweldige wolken de verte
nog weerkaatst
in het grijsblauw
van je ogen stilte
die golven en zand in
vallende vloed gedogen
Sluitstuk
met wind
in de rug
liepen wij sneller
omdat aarde
meer helde
werden onze
inspanningen
steeds feller
we lachten
om kleinigheden
in onze filosofie
bedachten dat
alles in oorzaak
en gevolg ook
actie en reactie
als sluitstuk had
zwaai en lach
niemand heeft
dat ooit bedacht
en toch zijn er dan
energiestromen
die elkaar kruizen
in steeds opnieuw
warm verhuizen
Lieftallig
als lopen
lieftallig
bewegen wordt
breekt zon
door de wolken
om met de lach
op aarde
een dialoog
aan te gaan
als toeschouwer
of volger ben
ik blij zo dichtbij
dit geweldig
wondertje te
staan dat uit
niets geboren
toch alles van
de schepping wist
zij zwaaide
toen ik in diep
bewonderen
haar zonnig
silhouet in alle
elegantie zag
staan en haar
vol verbazing
bijna liet gaan
Terug bij jou
Een nieuwe kans een kans om van fouten te leren en niet meer te maken,
een nieuwe start van wat ooit wezen zou.
De tijd om alles tot het verleden te doen geraken,
te leven in het nu en hier, vlinders komen weer tot leven
Nu we weer een gezinnetje vormen... Met zijn vier,
het zal nog wat tijd kosten om op elkaar af te stemmen,
elkaar te vertrouwen... en te vergeven,
nu we niet meer met leugens hoeven leven.
Eerlijk tegen elkaar zijn, onze eigen verantwoordelijkheden zien
en fouten toe durven geven.
Ja, het heeft ons beiden pijn en verdriet gedaan.
Maar behoort als wijze les gelukkig nu tot een donker verleden,
Je bent het allermooiste, maakt me gelukkiger, elke dag van mijn leven.
Jij bent de vrouw waar ik bij hoor en bij wil zijn,
beter en mooier nog als de vrouw van mijn dromen.
De vrouw waar ik echt van hou.
Ik ben gelukkig en gelukkig terug bij jou gekomen.
Het zoetzere roze
jij wist het aardse
als geen ander te
ontvluchten zonder
in verre luchten op
te lossen in de wind
waar loslaten het
welgemeende credo
was van alle volgers
haakte jij je lusten
diep in het willige vlees
striemde met de
zweep het zoetzere
roze dat in vochtig
rood dood of de
gladiolen wenste
met superieure lach
bezag jij de taferelen
die in orgastisch delen
hun hoogtepunten
cultiveerden in korte tijd
het hemelse kent
geen temporeel begrenzen
benijd door aardbewoners
die dat altijd wensen bij
lust en leven in evolutietijd
Je slanke hals
ik zal
vogels laten
stijgen om met
mijn blik nog
verder langs
je slanke hals
te kunnen reiken
gras zal in
het prille groenen
je schoenen
overbodig maken
om je voeten
heerlijk zacht te
kunnen raken
jij kent
als kind de
wind die danst
door je haar
waar zon het
blond in lichte
krullen draait
ik weet dat jij
vroegtijdig
lente lacht bij
het smelten
van de sneeuw
maar ook dat ik
toen al zomer dacht
Ogen grijs
je blonde haren
wuiven op het
zingen van de wind
weerbarstig licht
hoogblond het kuifje
boven alles uit
je voorhoofd
glanst de diep
bruine zomer kleur
samen met het zwart
omrande ogen grijs
geef jij je schoonheid prijs
je rankt nog steeds
als het speelse kind
dat alles prachtig vindt
lacht speels en blij
op een eindeloos strand
van schoon gewassen zand
geen sneeuw en ijs met kerst
waar dagen lengen met dromen
over een al gespreid zomerbed
Je voetstuk
ze lacht
licht smalend
draait zij haar
hoofd naar mij
zegt dralend
op lijzige toon
doe niet zo mal
natuurlijk weet
jij al hoe ik
over jou denk
wat ik van je vind
heb je voetstuk
gepoetst en gepolijst
ja af en toe gekust
nog zijn al
jouw talenten
niet ontdekt
dagelijks glinstert
er een nieuwe
steen aan de kroon
die jouw genen heeft
alles wat jij
aanstraalt komt in
een hoger bioritme
waarbij liefde en
warmte de stemming
maken die mensen
intiem kunnen raken
Zonder overleg
ze keek me aan
schonk mij haar
warme lach
overbrugde met
haar ogen dat wat
wij nog steeds niet
konden geloven
of wij nu spraken
dansten of zongen
tikkertje speelden
en sprongen op een
lied van het publiek
zichtbaar waren
wij stapelverliefd
wij hebben alle
roddels vermeden
over de tijd
die wij scheelden
het ging van harte
zonder overleg kozen
wij samen onze plek