Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Eenzaam
eenzaam ga ik door het leven
in mijn hart voel ik me alleen
mijn verdriet stapelt zich op
ik durf haast niet te leven
en vind het leven moeilijk
waar is mijn zelfvertrouwen
gebleven.
ik ben in mezelf gekeerd,
en elke dag is haast niet te dragen.
ik ga door een diep dal
vind geen tranen meer,
zo diep is mijn leed.
Verdwaalde plukjes zon
de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon
geen droefheid
maar een doffe pijn
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn
ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet
zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak
het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven
Krimpt de tijd
je hebt
de euforie gehad
van bacchanalen en
nachtenlang doorhalen
het ongeremd
de grenzen overgaan
naar een wereld die nog
zonder normen kan bestaan
je de standaard toegeëigend
van lak aan alles krijgend
als het feesten maar niet stopt
want de beesten zijn nog los
maar in demping
van gevoelens krimpt de tijd
tot een meedogenloos vervelen
omdat niets je meer kan schelen
bent je dieptepunten kwijt
in de roetsbaan van het leven
ook de hoogtepunten zijn vergeven
wat blijft lijkt slechts eentonigheid
wat is jou de medicatie waard
als hel en hemel gaan verdwijnen
en je eindelijk de warme zon
weer op je huid kunt voelen schijnen
Voelde de pijn
ik gaf haar een roos
zij vouwde
stralend het blad
in verfraaien
ik voelde de pijn
van vervormen en kleur
hoopte dat de bloem
niet meer in leven zou zijn
keek haar toen aan
zag in de ogen mijn kleren
hoe zou het mij dan vergaan
als zij dat bij mij ook probeerde
de spiegel antwoordde
ontnuchterend snel
ben ik de man die
daar staat eigenlijk wel
Diep van binnen
de wereld glijdt voorbij
in mistig stille schimmen
zij raken met hun nat en kil
mij diep van binnen
kan ze niet ontwijken
er zijn geen heldere plaatsen
waar ik kom en wil verblijven
houdt iedereen mij in de gaten
heb mezelf al opgegeven
wil er niet meer zijn
weg gaan uit een wereld waar
geen plaats is voor mijn leven
ik glijd af
ga met de schimmen mee
kijk nog een keer om en zie
de mist verdwijnen van waar ik kom
Een zoen
mooi ben jij, zegt hij
een beetje moe, zeg ik
(onlogisch)
je leunt tegen me aan
ik voel je warmte
zijn woonkamer warm verlicht
straalt veiligheid uit
alleen hij in deze ruimte
soms zo voelbaar alleen
zo ver weg
landen die onveilig zijn
ik kijk in het zwart buiten
voel hoe hij me zoekt
houden van is zo groot, zegt hij
maar zo moeilijk, zucht ik
mooi ben jij, zegt hij
en zoent me
Ik mis je
Lieveling,
door hoeveel dalen moet ik nog gaan,
voordat ik je zie,
het is echt genoeg geweest,
en wil graag dat je nu komt.
Ik val diep zonder jou.
Hou me alsjeblieft vast
en blijf niet ver meer weg,
ik heb je zo nodig
lieveling!!!
Een eenzame vrouw
Ze zit maar alleen in haar
kamer
stilletjes naar buiten te
kijken
naar de mensen die voorbij
gaan
maar niemand klopt er bij
haar aan
haar eenzaamheid is groot
lang ligt ze vaak wakker in
haar bed
te denken hoe mooi het geweest
was
als ze een man gehad had die
van haar hield
maar het heeft niet zo mogen zijn
daar moet ze vaak aan denken
ja,de oude vrouw is eenzaam
en verlangt naar de hemel te gaan.
Stilte in het appartement
Stilte ...
niemand hoor ik praten
het appartement
een akelig gevoel gaat door mij heen
ik ben alleen met de stilte ...
Stil ...
ik kan het haten
het is iets dat nooit went
ik kan wel wenen
alleen zijn met de stilte
Mijn stem klinkt enkel
in het appartement
niemand bij mij
om dit akelig gevoel te doorbreken
De stilte ruist door de kamer heen
Een laatste kans
hij, een oude man zoals zij
een oude vrouw is
wanhopig op zoek naar een
nieuw begin
een soort tweede jeugd
de eerste hebben ze niet
echt op waarde geschat
ze deden maar wat
(arrogantie van de jeugd)
oh, zo pijnlijk zijn verlangens
naar de lusten van toen
die niet meer voorhanden zijn
hij, een oude man zoals zij
een oude vrouw is
wanhopig op zoek naar
wat had kunnen zijn
dan kan dát gedeelte in ieder
geval niet meer stuk
want alleen is maar alleen
Witte duisternis
voor even
is de hemel gesloten
waad ik door
witte duisternis
bid in
aardse termen
waarom doet gij
niet open
weet dat ik
hier eenzaam zit
Alleen voelen
Je alleen voelen
is niet fijn
het is een eenzaam gevoel
als je voelt dat anderen
genieten
en jij bent alleen op je
kamer
en je kan niet mee genieten
dan ben je eenzaam en alleen
Ik ben alleen
Ik ben alleen,
ik ben alleen.
Geen vrienden in de buurt,
geen vrienden in de straat.
Ik ben alleen,
ik ben alleen.
Geen broertjes of zusjes,
geen nichtjes geen neefjes.
Ik ben alleen.
Ik mis je nog iedere dag
Wat gebeurt er toch met mij?
Ik doe niks meer goed, en maak niemand meer blij.
Ik heb zoveel aan mijn hoofd,
dat ik afspraken vergeet of wat ik aan iemand heb beloofd.
Ik ben mezelf niet meer,
moest ziekenhuis in en uit, en wou niet nog een keer.
Ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond,
ik sliep in de woonkamer op een matras, op de grond.
Op dit soort momenten denk ik vaak aan mijn vader, die er niet meer is.
Naar mijn gevoel ben ik de enige die jou nu nog mist.
Men zegt dat ik kan doen wat ik wil, maar ik voel me niet vrij.
En dan kom ik weer bij jou, papa, want jij was er altijd voor mij.
Na al die jaren heb ik je nog steeds nodig,
ik praat voor mezelf, want voor mij niet je niet overbodig.
We liepen samen over het strand, op zoek naar schelpen.
Lieve papa, was je maar hier zodat je me kon helpen.
Ik wil zo graag, maar het mocht niet zo zijn..
Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?
Ik probeer je te begrijpen waarom je mij niet vertrouwt,
door wat er in jouw vorige relatie is gebeurd.
Je wantrouwt me, je vindt me stiekem, gemeen en niet eerlijk,
maar dat vind ik absurd.
Ik hou van jou, en ben al zo lang bezig om jou voor me te winnen.
Je weet dat ik huisje, boompje en beestje samen met jou wil,
maar dat is iets waar jij niet samen met mij aan wil beginnen.
Mijn verlies wat ik droeg in mijn buik, verwerk ik door er over te praten.
Maar juist die persoon moet ik van jou nu met rust laten.
Ik heb het nog iedere dag moeilijk en moest mijn ei kwijt.
Maar nu voel ik me ellendig en ben ik de gene die jullie beiden vermijdt.
Ik begrijp ook niet waar precies de fout ligt, en hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Door de tijd met jou samen ben ik een heel ander mens geworden,
zonder plannen of toekomstdromen.
Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?
Ik voel me alleen
ik voel me alleen.
met niemand om me heen.
maar als ik achter me kijk.
staan er veel mensen.
die mij het beste wensen.
maar toch voel ik me alleen.
met niemand om me heen.
Anders bestaat niet.
Niets is anders,
het is dat mensen het verschil niet zien,
ze weten niet hoe het is,
misschien wel,
maar dat boeit ze niet,
ze denken aan zichzelf,
niet aan anderen,
ze weten niet wat een ander denkt,
waarom gaan ze dan door,
ik zal ze laten voelen,
toch kan dat niet,
als dat kon,
zal ik het doen,
weet je ook eens,
hoe het voelt.
Alleen
ik sta er alleen voor
maar ik moet door
mensen lieten me vallen
maar ik ben opgestaan
en doorgegaan
ik geef me nog niet over
dat is niet nodig
misschien ben ik wel overbodig
maar ik ga door
daar zorg ik voor
en op een dag komt het goed
en ben ik niet meer alleen
Alleen
Niemand om je heen,
Niemand die laat blijken dat hij om je geeft,
Die met je mee leeft,
Die zegt dat hij het altijd voor je zal zijn,
Die het begrijpt om te leven met zoveel pijn,
Die in donkere tijden een arm om je heen slaat,
Die zegt dat je er niet alleen voor staat,
Die je het gevoel geeft dat je aan het zweven bent,
Die je in zijn armen neemt die je zo goed kent,
Die liefdesbrieven voor je schrijft,
Met dat je voor altijd samen blijft,
Die mensen mis ik in mijn leven,
Die altijd om me zullen blijven geven.
Vrienden, kom terug
Ik loop hier alleen.
Helemaal niemand om me heen.
Geen huis, geen geld, geen familie, geen vriend.
Waar heb ik dit in hemelsnaam aan verdiend.
Diep in de nacht, stromen mijn tranen langzaam over mijn wangen.
Ik heb niks, ik kan niks, alleen een beetje verlangen.
Verlangen naar toen, met dat grote huis.
Toen had ik pas echt een thuis.
Ik kan alleen maar schreeuwen.
Schreeuwen van angst.
Alleen zijn, het duurt wel eeuwen.
Blijven wachten, wachten duurt het allerlangst.
Vrienden, kom terug!