Ik wil zo graag, maar het mocht niet zo zijn..

Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?

Ik probeer je te begrijpen waarom je mij niet vertrouwt,
door wat er in jouw vorige relatie is gebeurd.
Je wantrouwt me, je vindt me stiekem, gemeen en niet eerlijk,
maar dat vind ik absurd.
Ik hou van jou, en ben al zo lang bezig om jou voor me te winnen.
Je weet dat ik huisje, boompje en beestje samen met jou wil,
maar dat is iets waar jij niet samen met mij aan wil beginnen.
Mijn verlies wat ik droeg in mijn buik, verwerk ik door er over te praten.
Maar juist die persoon moet ik van jou nu met rust laten.
Ik heb het nog iedere dag moeilijk en moest mijn ei kwijt.
Maar nu voel ik me ellendig en ben ik de gene die jullie beiden vermijdt.
Ik begrijp ook niet waar precies de fout ligt, en hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Door de tijd met jou samen ben ik een heel ander mens geworden,
zonder plannen of toekomstdromen.

Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?

Reacties