Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Alleen
Er zijn tijden dat ik me alleen voel...
Dan ben ik zo eenzaam en dan is er niemand die me begrijpt...
Het lijkt wel alsof de wereld en de mensen erin mij buitensluiten...
Op zulke momenten trek ik me dan terug in mijn kamer en sluit ik alles buiten...
Want dan kan ik tenminste doen en laten wat ik wil..
Niemand die mij iets verbiedt...
Alleen in mijn kamer kan ik mijn gedachten vrij laten
en ben ik de enige die mezelf begrijpt en mezelf niks verwijt...
Kan er niet meer tegen.
Ik kan er niet meer tegen.
Ben het zat dat knokken.
Heb geen zin te leefe
wil ook niet meer leefe
Enigste wat ik heb
Is verdriet en pijn
Kan het niet meer aan
al die pijn.
Telkens teleurstellingen
alleen maar teleurstellingen
Pijn zoveel pijn.
Wil het niet meer.
Dit leven.
Waarom doe je me pijn?
Zoekend..
Zoekend naar wie ik ben
vraag me af
of ik mezelf wel ken ...
Nadenkend
over mijn bestaan
zou er iemand verdrietig zijn
als ik dood zou gaan ...
Soms voel ik me weleens
k l o t e, leeg en koud,
tuurlijk zal er wel iemand zijn
die van me houdt ...
Ben ik de enige
die dit heeft ?
Of is het een gevoel
dat bij iedereen weleens leeft ?
Waarom
Waarom voel ik mij alleen,
niemand om mijn heen...
Geen arm, geen been,
ik voel geen warmte om me heen
Waarom voel ik me zo rot?
Niemand die mij snapt,
het lijkt wel een heel diep zwart gat.
Waarom....
Waarom.. liet jij mij alleen?
Ik kom niet meer terug.
Ik kijk
Ik wil weg
Ben hier klaar
Ik verknal alles
Dat is gewoon waar
Weg van alles
Lekker vlug
Nooit geen gezeur
Kom niet meer terug
Vriendschap!
Vriendschap voor het leven
Het enige wat je moet doen is liefde geven
Je moet elkaar ook vertrouwen
En niet om elkaar rouwen
Vriendschap is iets echt plezant
Maar soms is de vriendschap gebroken en dat is riskant
Door één stom kleinigheidje
Maak je mij nu uit voor kleintje
Dan zijn wij geen vrienden meer
En dan sta ik daar helemaal alleen,zonder iemand om me heen
Zout water.
Zout water
Ik huil
om woorden die ik niet mag spreken
huil
om mixed emotions
die me langzaam verstikken
me breken
heel langzaam
elke dag n beetje meer
en besef
dat ik nog meer vergeten was
hoe het voelt
om tegelijk met het breken van je hart
ook je beste vriend te verliezen
I guess
dat ik nu eindelijk weet
wat eenzaamheid is
Je moet door..
Voel je je eigen ook wel eens zo leeg van binnen,
je wilt wel praten maar je weet niet waar je moet beginnen.
Voel je je eigen ook wel eens zo gevoelloos,
je bent op alles en iedereen boos.
heb jij het ook wel eens dat je nergen meer iets om kunt geven,
maar ja je moet door want dit is je leven.
Hoe eenzaam, eenzaam is.
Mijn liefde is vervlogen
zachtjes uitgeblust
Geen hand meer in de mijne
Geen mond die de mijne kust
Geen lachtjes uit de verte
Geen hand meer door mijn haar
Niet meer samen zitten
En kijken naar elkaar
Er vallen nu geen woorden
Er is geen ergenis
Maar ik weet nu uit ervaring
Hoe eenzaam eenzaam is..
Iemand?
Ik voel me zo alleen
Niemand om me heen
Die me raad zou kunnen geven
Ze weten niet hoe zich in moeten leven.
Iedereen laat me maar zo daar staan
Waar moet ik dan heen gaan?
Bij wie kan ik mijn gevoelens uiten
Dat alles kan van binnen naar buiten
Iemand die me echt begrijpen kan
Iemand onpartijdig maar wie dan...
Vluchten..?
Je tong is bevroren
je geest is niet meer
je hersenen gekrompen
dan alleen dan
is het tijd voor toegeving
dan is het tijd
dat je zegt
ik ben verloren
de vijand heeft gewonnen
nu rest er mij
nog maar één ding
en dat is vluchten
in de dood
In mijn dromen.
Ik heb geen doel om voor te streven
niets of niemand om voor te leven.
Me dromen slepen me door de eenzaamheid
heen want in me dromen ben ik gelukkig
en niet alleen.................