Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gordijnt grijs
zacht en
vlagend grijs
gordijnt de regen
in somberbui
waar zon
de druppels
altijd doet
glinsteren
speelt de
koude wind
met lichte
onderkoeling
het voorstadium
van hagel hangt
nog in de lucht
die vriezend zucht
wij zijn niet
tegen dit plagen
opgewassen
ook niet tegen
de smerige
opspattende
plassen die ons
met vuil benatten
mei heeft pas het
groeizaam predicaat
april doet altijd al
wat hij zelf wil
Van hemel naar hel
we plakken
stukjes duister
aan elkaar
om het licht
geen kans
te geven te
zien wat wij
alzo meemaken
en beleven
niet alles
werd natuurlijk
zo naadloos
afgeplakt ook
wat contrast
kreeg zijn kans
voor nauwelijks
herkenbaar toch
een vrolijke sjans
stemmig
werd de ruimte
schaars verlicht
de oplichtende
bordjes uit
waren duidelijk
verplicht bij
de laatste
nummers slow
stilstaan was
de manier van go
met gesloten ogen
gingen alle
knoopjes open
werd begeerd
en gestreeld tot
de zaalwacht plots
het helle licht aandeed
men heel
verbaasd
wat kleding
schikte
ogen afgewend
om niet meteen
zich dood te
schrikken van hemel
naar hel gaat snel
Zachtjes natuurlijk
de weerslag
die lucht op
mijn oefeningen
had kreeg een
eigen intonatie
een dimensie die
zacht corrigeerde
als ik te veel kracht
in snelheid bracht
souplesse met
een visuele
component en
zichtbare harmonie
soms hoor ik zelfs
toeschouwers mijn
volgende oefening
voorzeggen ja
zachtjes natuurlijk
Jij mijn wonder
mag ik even
onder je
vleugels
schuilen
je vragen
mij te dragen
op deze lang
scherende vlucht
van het leven
samen met jou
proeven van
de stilte die
reikt voorbij
het rood van
de avondzon
die golven
glinsterend licht
laat rimpelen
ik ben
bezwaard met
zorgen die ik
niet opgeborgen
heb ze drukken
mij naar het
zwart van de
aarde terwijl
jij langs ijlt in
volle vrijheid
en ik de
gratie en
schoonheid
van je glijvlucht
bewonder in
haar spel
met wind en
zwaartekracht
jij mijn wonder
Besluitenloosheid
ik zwaaide
mijn handen
al zwart van
de aarde uit
het graf dat
ik aan het
graven was
zij liepen nog
in stilte hun
rondes tot ook
zij de tekenen
waarnamen
dat ook hun tijd
gekomen was
vertraagden
hun passen in
besluitenloosheid
om alles te rekken
wisten uit ervaring
dat bewegen
nog leven was
Kraakten noten
er was
geen boek met
een versleten
verhalenlijn
zij zat alleen
in een gewone
stoel op het
toneel te praten
tot zij haar
hand had
uitgestoken en
wij hem hadden
gepakt om met
haar mee te
gaan naar
ver onbekend
zeker als het
om van binnen
uit gaat dat
liet zij zien
in blik en
lichaamstaal zij
regisseerde ogen
hand en stem
wij spoorden
dezelfde richting
rangeerden scheef
en schots zij regelde
stops en lichten
kraakten noten
in de voortgang
die wij maakten
Onzichtbaar
ik keek
naar haar lach
daarin hoorde ik
geluiden van
dingen die ik
helemaal niet zag
raakte haar
hand en volgde
de lengte van
vingers tot
aan de eerste
polsband
las daar haar
levenslijnen
die in meervoud
alle eindes
onzichtbaar
lieten verdwijnen
Swipen
zien is evenbeeld
van gaan geworden
we zijn overal en
waar geen weerstand is
blijkt ook afstand
te zijn verdwenen
in de wereld is
delen van die wereld
zonder enige limiet
van de kleinste
moleculen en atomen
tot megazonnestelsels
maar zonder werk
hoopt de energie
zich op in de status
energetica die
potentieel geladen is
met creaties van de geest
we hoeven de
nabije werkelijkheid
niet steeds te swipen
samenkomen heeft
al van verre doen blijken
graag te willen delen
Was fobisch
jij lette
altijd op
mijn stappen
maar in een
gelijk ritme
kwamen wij nooit
hoewel als ik
mijn lengtes
regelde dan
paradeerden
wij wel tikje
kunstmatig
even schikken
was er van
jouw kant
niet bij
jij kon dat
helemaal niet
dat moeten
benauwde jou
het bewegen
door een ander
te laten regelen
was fobisch
Eigenden gezicht
er was warmte
frisse vlagen
dansten kleuren
om de eenheid
van binnen met
buiten te laten zien
we wolkten
substantie
zonder gewicht
lach en plezier
eigenden gezicht in
komend herkennen
bij het nieuwe spel
van communicatie
zonder aardse
zintuigen dat ons in
eenvoudige algoritmes
werd geschonken als
eigen leven
lijkt ingewikkeld
maar zit opgeslagen
in de genetische
aanleg en kwaliteit
van zijn in bestaan
het gaan als
deel van het geheel
en toch met eigenheid
als toevoeging en
kwalitatieve uitbreiding
van universele diversiteit
Restanten van de anderhalfwereld
nog zijn er restanten
van de anderhalfwereld in
onze tijd relikwieën als
sprookjes voor ouderen
en kinderen vergeten is
dat ook zij ooit hebben
geleefd en hun zielentaal
is opgeschreven bij
feesten en evenementen
goed en kwaad is gebleven
maar de mens vond
het sprookje een irritante
fantasie die door
machthebbers misbruikt
werd te eigen bate
het werd gekleineerd
en op de brandstapel
tot as verteerd alleen
ratio overleefde de
gouden eeuw in verlichting
maar juist sport en spel
elementen kwamen
tegemoet aan de
ongebreidelde fantasie
van de jeugd in hun
ontwikkeling dat tekort
moest later door tal
van pretparken voor
volwassenen nodig
ingehaald worden
zo zullen ook in tal
van mystieke verhalen
uit onze tijden de
afgang en het lijden
van de mensheid
hun plaats innemen in
het altruïstisch geheugen
als geschiedenis en
voorbeeld hoe het niet
moet in het nieuwe paradijs
De laatste anderhalfwereld
de opstand
van het vlees
komt langzaam
van de grond
het beest loeit
knort vergadering
uit niets gaan er
stallen in de hens
de oorzaak ligt
weer bij de mens
insecten virussen
bacteriën nog
nauwelijks met
het oog zichtbaar
geven infectiekans
tot de dood volgt
remedie is nog niet
gevonden geen winst
bepaald dus behandel-
nood niet opgeschaald
mensen behandelen
elkaar als dieren laten
ze verdrinken zij stikken
tijdens vervoer liegen
en bedreigen stelen
hun laatste geld
strippen ze als kippen
kinderen verkocht
op de vlucht uit een
land met oorlogslucht
er is geen arm en rijk
wel haat en nijd
de ikkes stikken in
geld zijn uit om met
geweld hun macht
te laten gelden om zo
de ondergang van de
schepping te versnellen
met goed beter best en
de pest voor wat rest
Engelen in anderhalfwereld
de mens opgroeiend
in het pas geschapen
land voelde zich alleen
zonder band en kreeg
steun op het spirituele
vlak hoe alles in elkaar zat
over zijn ziel die geen
menselijke authenticiteit
bezat maar op geestelijk
terrein de kenmerken
van een engel had en
in gevaarlijke tijden
bewaarengel waren
omdat er dan een
extra laag sociale
begeleiding werd
ingesteld ter beveiliging
tot alles rustig was
geestelijke leiders
hebben die bestuurslaag
omgevormd om de mens
te manipuleren speciaal
zijn lichaam tot broeder
ezel te denigreren
Biotoop en anderhalfwereld
de bezielde mens
heeft altijd in aanzien
gestaan en waar
de gewone mens
nog met hun engel
konden omgaan
had de bezielde
een opdracht te
vervullen net als
bomen en planten
in hun eigen biotoop
op weg naar
zon en energie
waarbij schaduw en
wind harmonieuze
contactpunten waren
van het dag en
nachtritme binnen
de jaargetijden die
door bos en woud
beheerd werden met
mycelium in zielentaal
waar de natuur elkaars
afhankelijkheid kende
en er eerbied voor had
getuigden monoculturen
van het gebrek aan
respect door de mens voor
de diversiteit om ieder
levend wezen zijn
kans te geven net als
onkruid verdelgen en
overmatig bemesten
Het anderhalfwereldspel
waar flora en fauna
spiritueel verdroogden
zonder enig contact
met de mens groeide
de wereld van knuffels
en troetelbeesten
omdat liefde en warmte
ook andere gezichten kent
zoals de kabouters
en dwaallichtjes boven
het zwart water ven
dieper in het bos
de dansende elfjes bij
maanlicht op het mos
griekse mythen en
sagen in latere dagen
het glanzen is verdwenen
de spanning voorbij
volwassen mensen moeten
kinderrollen spelen
de rest zit zonder enige
fantasie te gamen
in het schimmig
anderhalfwereldspel
De anderhalfwereld
we klokken heden
willen terug naar een
verleden waarin de
schepping door de
mens te begrijpen was
aangesproken kon worden
in de zielentaal die
universeel door
zielsbegiftigden
communiceerbaar was
in onze hoogmoed
dachten wij meer en
beter dan andere zielen
te zijn hebben de
raakvlakken door de
eeuwen heen laten
vervagen tot alleen
het basale bestaan
nog door kon gaan
zonder direct contact
nog zijn er mensen
die dieren begrijpen
voelen hoe zij mensen
ervaren en hongeren
naar spiritueel raken
alleen wij zijn vergeten
hoe dat moet en weer
op gang kunnen krijgen
met flora en fauna en al dat
leeft in de anderhalfwereld
Planetair mycelium
ik zag ze
al wenken
hun kleurige
harten zwenkten
door zon verlicht
in het eerste zicht
zij wisten
dat ik zou komen
in deze laatste
afspraak die wij
samen droomden
voor het duister viel
en donker alles
verhulde in de
gelijkvormigheid
van de nacht waarin
het onderscheid
verdwenen was
wij hadden de
lijnen open
gehouden
onzichtbaar in de
droomwereld van ons
planetair mycelium
waar ordening
en logistiek de
universele basis was
die ooit bestaansrecht
aan dit organisch
heelal had gegeven
Met spijt
we dromen
samen weten we
dat ze al eerder
zullen komen
de schatten die
de aarde ons
mee zal geven
ter herinnering
aan ons leven
op deze planeet
in een pas laat
gekomen besef
hebben wij te hooi
en te gras onze
beelden verzameld
op afroep of in
genieten pas later
nu even geen klassiekers
en wereldwonderen
die zijn geïnventariseerd
nu zijn het aarde en
mens in groot en klein
leven die de revue
passeren met alle tranen
en pijn die er bij de mens
en zijn geboorteplaneet
zijn in het met spijt losmaken
van de goddelijke band
die zijn hand ons in de
schepping gegeven heeft
Lichtgevoelig
ik wist dat
jouw woorden
lichtgevoelig
waren dat
hun intonatie
warmte en
kou raakten
als jij je
aandacht
ergens op
liet schijnen
lichtte het op
kwam los uit
de anonimiteit
showde eigen
karakter groeide
omdat goed
aanschouwen
de acceptatie
sneller zou
doen groeien
waar jij ook
ging overal liet
jij indrukwekkende
sporen na van jouw
specialisme en
eigenheid in denk en
speelvaardigheden
Zonder hond
je ogen
lachen licht
als jouw handen
liefdevol en
uiterst vaardig
bezig zijn met
verbanden om
de schrik van de
schaafwond met
gepaste pleisters
te veranderen
van afgrijzen
naar kijken
zonder lijden
het leed is al
geleden in de
onmacht beneden
op de grond met
starende mensen
en een woest
blaffende hond
de kleine heeft
een wond en is
keurig verbonden
een knuffel en hij
loopt weer parmantig
rond in een wereld
gelukkig zonder hond