Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De laatste tijd
het was
ook nog te
donker om
licht te worden
de laatste tijd
wakker was er
al helemaal
niet meer bij
voorzichtig
voelen hoe
blij kan zijn
want plezier
en verstrooiing
is nog geen
koning in deze
negorij van ellende
we hebben het
voelen aankomen
wisten dat het
weer van slag was
vol extremen
ook bij planten
en dieren met groei
in vreemd gedrag
misoogsten
door woeste buien
en overstromingen
ziekten, virussen en
bacteriële infecties
die mens en hun
hun immuniteit
snel aantasten
Zonder spijt
ik zag
mijn vingers
jou zachtjes
raken lieve
kleine gevoelige
plekjes achterlaten
die in roze wit
herinnering maakten
van het kleine
vlammetje dat
ons samen aanging
als gedeelde ervaring
het was nieuw
deed geen pijn
of zeer maar
voelde juist fijn
en vroeg vooral
naar tikje meer
we lachten om
dit dichten het
deed toen de hoog
opgelopen spanning
wonderwel rustig
aan verlichten
de lieve kleine
plekjes waren ons
niet vergeten de
vingers iets versleten
maar de gevoeligheid
toegenomen zonder spijt
Woestijnkamelen
nog klonken
uit de verte
de schreeuwen
van woestijn-
kamelen en
knarsten het
door lucht
gedragen zand
tussen kies en
spaarzame tand
de wind was
opgestoken
daarom hadden wij
de opgravingen
onderbroken om
in rustiger tij
verder te gaan
aan een nieuwe
opening van het
gangenstelsel
wij proefden al
de lucht die daar
eeuwen in het
afgesloten gedeelte
heeft gehangen
met onschatbare
info over het
dagelijkse doen en
laten in een egyptische
gemeenschap
nieuwe technieken
leggen het gewone
leven van vorm
inhoud en smaak
feilloos bloot
net zoals bij de
romeinen van pompeï
die volledig bedolven
werden onder
metershoge vulkaanas
Iets nieuws
in iedere
blik wist
het zicht
iets nieuws
te ontdekken
de plaatjes
verschilden
steeds in
nuances die
bij focussen
verschillen
lieten zien
door bewegen
en veranderingen
in licht en contrast
de herinneringsfilm
liet in de diverse
verschillen
het natuurlijke
lopende beeld zien
een schitterende
automatische
animatie van ons
zien en de
wereld kennen
waarbij
herkennen de
bevestiging is
van ons deel
van het beleefde
een bewijs van
werkelijk bestaan
dat door anderen
in fysiek aanwezig zijn
voor altijd bevestigd is
Praalwagens
stralend vielen
de kleuren van
duizenden bloemen
neer uit de
praalwagens van
het schitterend
jaarlijkse corso
zij overdonderden de
dol enthousiaste en
luid applaudisserende
toeschouwers ook
bij mijn wagen
waarop ik jou in de
bloemetjes heb gezet
in iedere lijn
en welving met
bloemen van liefde
uit van mijn hart is
onze relatie voor
altijd en eeuwig
vastgelegd
verliefde stilte
heeft mijn handen
gestuurd feilloos voelde
houden van de ronde
lijnen in samen aan
jouw blik bij het passeren
ga ik volgend jaar etaleren
Shotjes hormoon
ik zag
in je ogen
het onbezorgde
spel van kleur
en muziek
waarbij armen
en benen als vanzelf
meebewogen op de
natuurlijke ritmiek
je stem lachte
melodieus
lokte hoog uit
en herhaalde
verlokkend tot
consensus in toon
het warme gevoel
tussen ons gewoon
zacht vibreerde
wel geladen
met shotjes hormoon
die golfden tussen ons
in een branding die
bijna de overslag maakte
naar de intieme stilte
van elkaar woordloos
begrijpen in ogen
die alleen maar kijken
Altruistische beelden
als ik
nog zachtjes
waak en
bijna droom
begint het
rammelen van
vreemde zaken
zij schuren tegen
elkaar in het traag
verplaatsen over
een ongelijke
vloer die bekrast
wordt met witte
kruimelige strepen
in een koud
vochtige stilte
die door gedrup
van stinkend
rioolwater een
smerige lucht
verspreidden
ik daalde af
op gladde treden
angst was ik
vergeten want de
onderwereld was
mijn ergens
bekend gebleven
uit de vroegere
aarde die in een
apocalyptische
distorsie was
geraakt en door
de mens zijn
schepper verloor
te midden van die
altruïstische beelden
huilde ik het verdriet
over deze teloorgang
weg in een lichte
streep horizon voor
nieuw perspectief
Een heerlijk gedoetje
ik had
de ezel
in de zon
gezet
het linnen
vochtig door
ochtendlicht
spande meteen
schildergerei
om me heen
gelegd dan
kon ik er direct
soepel bij
in een degelijk
ouderwets
boers tableau
een stukje dijk
geknotte wilgen
in een lege wei
halverwege de
boerderij met stal
wat verdwaalde
bouwvallige
oude schuren
een heerlijk
gedoetje om
geschilderd te
worden door mij
de naam vindt u
onderaan
het geschreven
schilderij
De oortjes
ik keek
het rijtje langs
smartphones
in de hand
de oortjes
verbonden
luidkeels
sprekend met
open monden
de hoofden
geknakt in
lange wacht
de bloem
der natie
met alleen
schermogen
schouders al
rond gebogen
de bus heeft
de gnomen
en hun wereld
meegenomen
om ze elders
te droppen als
ledenpoppen
hun monologen
zijn niet te stoppen
Typetjes en gnomen
ik heb afstand
genomen van
alle vreemde
typetjes en gnomen
die met menselijke
activiteiten nog
steeds onder ons
blijken te wonen
zij volgen de
gewone habitat
verdoezelen hun
eigenaardigheden
raderen vrijwel
probleemloos in
onze maatschappij
zonder storingen
hun optredens zijn
vaak individueel
in kleine kring van
accepteren pas als
groep durven zij
zich steeds bruter
en openlijker te
manifesteren
zij verdelen de podia
trekken op alle
manieren aandacht
met acties die de
gangbare norm meer
dan ruimschoots passeren
in een steeds indringender
en gedurfd proberen
Een bal demasque
wat heeft
een foto ons
nog te zeggen
over gezicht
en blik
waarmee de
wereld wordt
bekeken
ongegeneerd
kijken met
vrijblijvend
commentaar
zonder enige
kennis en dan
oordelen en
vergeten maar
alleen in
het extreme
het ongeziene
zit handel maar
blijkt toch vaak
een fopspeen
na een bal
demasqué
Aanpassen
we kunnen
geen puzzels
meer leggen
wij hebben
brokken
gemaakt in
onze vorm
en kleuren
ideeën
zonder duidelijke
woorden en uitleg
wij zitten
ermee omhoog
aanleggen
lukt voor
geen meter
veranderen
voelt als pijn
van een nederlaag
want aanpassen
is allang een
heel vies woord
geworden en
onacceptabel
het standpunt
en het eigen
podium dat ons
gegund is heeft
veel geschreeuw
gegeven maar
weinig wol
opgeleverd
Je lege maag
blond klauterden
lange ledematen
uit het rek
geen stormwind
en hagelregen
hield hen tegen
alleen om twaalf
uur werd er gegeten
vaste prik voor wie
er te laat zou komen
kon alleen maar
van de resten dromen
dat broodjes
overgeslagen werden
kwam zelden voor ja
tijdens het ongeluk
door alle drukte op
het onbewaakte spoor
onder normale
omstandigheden
konden wij dat
vrijwel nooit vergeten
daarvoor rammelde
al eerder je lege maag
Warme magie
ook wij
hadden ons
sprookjesboek
ook daarin kwam
vaak niet alles goed
natuurlijk was jij
niet altijd de
schattige prinses
ik maar zelden
de grote tovenaar
daarvoor deed
ik altijd te raar
wij speelden
het naturel zonder
verkleedpartij en
muziekinstrumenten
een spel zonder
knikkers de waarheid
kenden wij waren
ontdekkingsreiziger
bij onze eigen grenzen
stootten daar vaak
het hoofd en krabden ons
regelmatig achter de oren
met een tikje mystiek
openden wij andere
dimensies met warme
magie leek alles echt en
bestond als wij er maar
in geloofden en als de
oplossing niet kwam
dan droomden wij er een
Ademde schaduw
in de verte
zag ik je al
komen op
lange benen
die altijd
dansten in
mijn stoutste
dromen
je liep langs
zonnestralen
deelde gratis
warmte ademde
frisse schaduw
van de zonlicht
contrasten in
regenboogkleur
de laatste
stappen kwamen
niet vooruit alsof
wij blokkeerden
we waren bijna
huid op huid en
nog verdwaalde
verklaarde liefde
raken maakte
een explosief
geluid terwijl
wij kussend
implodeerden
alles moest er
blijkbaar toch
in een keer uit
Geurtjes verbloemen
zacht vlagen
duizenden druppels
waarin stukjes lente
hun kleuren al dragen
in het regenbooglicht
van voorbije dagen
geurtjes verbloemen
de namen van bloeiers
die al zon hebben
genoten in vroege en
latere uren op de dag
zij lachen mild nat
onttrekken zich
voor even nog
aan het gebeuren
net op en vlak boven
de aard dat al licht
groeiend groen baart
de schepping
evenaart met de nieuwste
genen na de desastreus
verloren strijd in vorige jaren
met toch weer adequaat
aangepaste zaden
Mishandeld en verkracht
in het sociaal
en maatschappelijk
verkeer moest en
zou de mens alles
uitproberen
liefde leed en
razernij helaas
spreken emoties
de daders snel vrij
jouw ogen zijn niet
blauw meer maar
bezoedeld met
afval grijze wolken
jouw inhoud is
leeggezogen en
vol geperst met gif
met lekkende
gaten in de atmosfeer
de natuur is hopeloos
van slag in het
zeer nauwlettende
radarwerk van
flora en fauna
de dominante en
kritiekloze mens gaat
alleen voor ikke en
de rest kan stikken
aarde is misbruikt
mishandeld
en verkracht de
zielen uitgeroeid
huizen uitgewoond
toch is het einde met
god weer een begin
hij staat met onvoltooid
verleden er midden in
Paasdagen
nog kan ik
de stap niet
maken om
de grijze
rolsteen aan
te raken
die zijn graf
blokkeert
waar nimfen
hem in witte
doeken hebben
gewikkeld
zijn wonden
gereinigd van
het kwade gif
en jaloers venijn
ik heb zijn
tocht gelopen
op de vrijdag
na het avondmaal
in gethsemane
waar judas zijn
verraad pleegde
voor het haangekraai
ondanks zijn dood
voelde ik de
stille eerbied voor
de gewijde belofte
om terug te komen
te verrijzen voor
zijn boodschap van
naastenliefde
die de apostelen
zullen uitdragen
aan zijn volk
ik wilde de
steen raken maar
voelde al de
lichte tocht die het
herrezen zijn maakte
Ook zij verrijzen
overal waren
de kapelletjes
warm en walmden
vele kaarsjes
dansend licht
dat vrede sticht
waar het
buiten guurt
weten mensen
hun huis en
haard met de
feestelijke tafels
gevuld met
allerhande
lekkernijen
bier al koud
en wijn op
temperatuur
met de hand
op het hart
vol goede
voornemens
belopen zij weer
het goede pad
Mystiek geweven
op de randjes
van slapen en
dromen lijken
vrome gedachten
samen met
maanstanden
onze geest
heel behoedzaam
binnen te komen
historische
verhalen uit
diverse religies
leggen hun
mystiek geweven
patronen aan
ons voor als deel
van het religieus
te beleven geheel
dat heilige schriften
hebben vastgelegd
van iedere tijd en die
door elke richting op
geheel eigen wijze kunnen
worden uitgelegd in het
warme perspectief en
de emotioneel menselijke
sfeer van hun bestaan