Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mijn eigen engel
je bent er altijd
lieve engel
je behoedt me
en bewaart me
in al mijn pijn en
moeite
heb je me getroost
je bent om me heen
je behoedt me in mijn angsten
ik hoef niet angstig te zijn
want jij bent bij me
je bent echt mijn beschermengel
in vreugde was jij me nabij
je hebt me beschermd
ik ontvang de kracht van je liefde.
blijf altijd bij me
ook in donkere dagen!
Je bent alles voor me
zolang ik leef
blijf ik naar je verlangen
je bent me zo nabij
in mijn hele leven ben je
me altijd nabij geweest
je hebt me niet verlaten
geef me een teken van je
trouw
ik zal je nooit vergeten
lieveling.
Jij en ik
Toen ik je de eerste keer zag.
had ik dit niet verwacht.
We zagen elkaar vaker,
maar ik was wat verward.
Het verwonderde me
dat je tegen me ging praten.
Je zei dat je me echt niet kon laten.
Nu zitten we hier zij aan zij,
en kan ik eindelijk zeggen:
' Jij bent van mij '
Raapte het applaus
ik raapte het applaus
dat nog opklonk tegen
de sluitende gordijnen
zag de glinsterende ogen
warme lach en bloemen
langzaam uit beeld verdwijnen
voelde het succes
maar kon er niets van vinden
in mijn chaotisch diep van binnen
wilde terug naar de zaal
om weer de flow te proeven
van mijn allerlaatste verhaal
nog één keer volmaakt gelukkig zijn
maar ik stond daar lamgeslagen
aan de verkeerde kant van het gordijn
Het huis van glas
ik betrad
het huis van glas
wist meteen niet meer
wat boven of beneden was
ook binnen buiten
gaf problemen
omdat lichten dwars
door muren schenen
kamers leken virtueel
in transparante scheiding
toch beperkten zij de ruimte
in voelbaar substantieel
alles leek te zweven
tussen kelder en het dak
alleen door het bewegen
zag je dat er leven was
er was iets mis
in het huis van glas
pas in het kleinste kamertje
wist ik wat het was
Deelt wondertjes
jij bloeit
bundels wit
in het groen van leven
niet de
licht verteerbare kost
maar het exceptionele
deelt wondertjes
van laaiend vuur
tot aan de diepste smart
fileert de
dagelijkse zaken
legt excessen snel apart
waar leven bloedt
op het scherpst
van de snede
heb jij in rood
de bloei en dood
in bundels wit beschreven
Hemel maken zonder bed
ik blijf
aan je zij
verwachtingsvol
blij
voel ik
je vingers haken
kijk opzij
hoe onze blikken
elkaar raken
hemel maken
zonder bed
liefde in het net
onze lach
is de ontlading
samen in aanvaarding
Vol jeugdig gekwetter
ik woon
in de kruin
van mijn boom
overzie met trots
de heerlijke stek
vol jeugdig gekwetter
geen monument
maar wel erkend
door het bos
heb gebogen en
in opkomen weer
naar hoogte gereikt
twee keer een
gele stip van hakkers
ze konden mij niet pakken
rond mijn stam
bloeit lente reeds
de winter is niet langs geweest
Een huis zonder wind
ik wil mee
ontsnappen uit
kilheid en regen
mee met de wind
gedragen worden
door vlagen
los van de aarde
genietend als kind
zorgeloos
in verwondering
voor wat komen gaat
en dat wat je achterlaat
maar ik weet
dat ik droom
droom als een kind
in een huis zonder wind
Mijn moeder..
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
Ik was zes jaar,
en kon het niet accepteren
Hoe kon onze moeder dit doen,
en dat allemaal beweren?
Ik kon er niet om heen,
toen het getij omkeerde.
Van alle woorden en klappen,
daarvan moesten wij leren.
Moeder, zoveel jaren later gaf ik jou een kans,
een kans ondanks ik jou niet heb kunnen vergeven.
Door wat jij papa hebt aangedaan,
is die woede naar jou toe altijd in mij gebleven.
Je ontnam niet alleen papa z'n leven,
maar je verpestte die van je kinderen ook daarin tegen.
Jij bent nog precies dezelfde,
jij zal nooit dingen opbiechten die je toen der tijd al had verzwegen.
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
In een klap geen gezin meer,
maar jij zit niet met je geweten.
Wat ik als kind van jou moest doen en heb moeten doorstaan,
dat heb ik nooit kunnen vergeten.
Van al die jaren die je kreeg,
heb jij er maar vier van vast gezeten.
Jouw begrafenis, daar ben ik zeker bij.
Maar niet om dezelfde reden,
zoals de mensen naast mij.
Jouw dood zal mij rust geven,
pas dan ben en voel ik me weer vrij.
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
Achter schuiltakken
in stilte
achter schuiltakken
rust ik uit
maar de bladeren
zijn gevallen
langs mijn huid
onbedekt
trotseer ik
alle blikken
weer
doet het zeer
dat vragend prikken
ben nog niet klaar
om het heden open
tegemoet te treden
hardnekkig
spookt de pijn
uit mijn verleden
Duizend en een nachten
duizend en een nachten
langdurige passies
hebben haar leven
gevuld
zij omarmde ze
wolken parfum
zacht,
subtiel
hingen altijd om
haar heen
mysterieus
lippen dorstig
vonden uiteindelijk
dauwdruppels
in de dageraad
onze liefde blijft een
sprookje
door eeuwen heen
zou zij stellig
beweren.
Het groningse noorden
eindelijk breekt
de spanning van jaren
tot gapende scheuren
verschrikte gebaren
wijzen in wanhoop
naar directe gevaren
geschokt tot diep
in het fundament
blijkt dit geen incident
het vertrouwen is gebroken
op spoken kan men
geen toekomst meer bouwen
nog blijft het stil
in het groningse noorden maar
er komen nu daden geen woorden
Vol schitterende creaties
maagdelijk wit
ligt onbegrensd
uitgespreid
ingetekend
raakt zij
aan de eeuwigheid
de inspiratiebron
welt letters in een
eindeloze variatie
woorden
deinen langs oevers
vol schitterende creaties
ik teken kleur
voel hoe feniks
gaat ontsnappen
als gedicht
ziet hij in volle vrijheid
het nieuw geboren licht
Waarom?
Jij maakte mij compleet.
Jij maakte mij blij.
Jij maakte mij, mij.
Maar toen ging je weg?
Zonder aan mij te denken.
Al die dingen dat ik voor jou heb gedaan,
waren die allemaal voor niets?
Je zei 'Ik moet gaan'.
Waarom heb je mij dit aangedaan?
Waar blijven je beloftes?
Sinds die dag vraag ik mij af 'waarom?'
'Waarom leef ik nog als jij d'r niet bent?'
Ik zal je nooit vergeten.
Van straat naar plein
zacht fluisteren
huizen de woorden
van hun bewoners
opgeslagen
achter raam en deur
mêleren zij hun eigen geur
ontsnappen in vlagen
die door wind van straat
naar plein worden gedragen
waar werk en verkeer
de echte stemmen zingen
in het koor van de grote stad
Spijt
Ik heb spijt dat het zo is gegaan
Ik heb spijt want het is gedaan
Maar je moet weten
Dat ik je niet zal vergeten
Je laten stikken had ik nooit moeten doen
Ik was echt een stomme kalkoen
Ik weet dat je me het niet zal vergeven
Maar toch had ik gewild dat we bij elkaar bleven
Ik heb enorme spijt
Want ik ben jou voorgoed kwijt
Het hotel
de brede trap
waarin hun
voeten verzonken
in diepe tapijten
zij giechelde
onwennig
de reusachtige kamer
was ( te ) mooi
zij wilden gelijk in bad
maakte de spiegels
verlegen
het stromende water
smoorde intieme geluiden
cupido die stiekem om
het hoekje had gekeken
trok zich zacht terug
De hele buit
vreemd dat chaos
ineens rechte voren ploegt
in een al diepdoorgroefde werkelijkheid
waar alles krult
lange tenen en een staartje heeft
want daar krijgt leven juist de geest
het tandje hoger
is freewheelend afgezaagd
sky de limit ook al vele jaren achterhaald
maar in de vaart der volkeren
gaan we rücksichtslos vooruit
graaien wat je grijpen kunt de hele buit
Blijdschap
Een blij mens maakt een ander blij
Van een somber mens word je triest
En dat is waar niemand voor kiest
Wees daarom als het kan blij en vrij.
Niet altijd kunnen we van blijdschap stralen
Het leven is niet altijd even fijn
Het is niet altijd rozengeur en maneschijn
En blijdschap is met geen geld te betalen.
Gezondheid en geluk evenmin
Verheug je in goede tijden
Probeer boosheid te vermijden
Mopperen en zeuren heeft geen zin.
“Een blij hart is een gedurige maaltijd”
Zegt een bekend oud spreekwoord
Waarvan je wel eens hebt gehoord
En dat nog steeds geldt voor deze tijd.
Moge God ons die blijdschap geven
Lief en blij te zijn voor alle mensen
Dat we elkaar het beste mogen wensen
En naar liefde en geluk mogen streven.