Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Opgetogen
vandaag is een geschenk.
de zon begroet ons
bij het ontwaken
jij naast me
muziek in onze harten
we laten elkander stil toe
weinig woorden
worden gesproken
witschuimend geluk raast
door ons heen
vandaag is een geschenk
en zo zien we dat ook
opgetogen, blij als
kinderen
Krulde op in luwte
je streek neer
uit volle oogst
krulde op in luwte
kleurde nog
in herfstgloed
een laatste groet
de wind
heeft je gedragen
naar het bladerbed
waar jij
door witte lagen
liefdevol werd toegedekt
uit jouw humus
zal lente weer ontwaken
na het warme winterslapen
Het valse spel
spelen vertedert
maar onbevangenheid en rust
garanderen geen geluk
het kind zet alles in
om zijn talenten
de buitenwereld in te prenten
het lacht en kraait
om grenzen die wij stellen
negeert de toeters trekt aan bellen
evolutie speelt genadeloos
het valse spel van beter best
de rest kan het wel schudden
wij doen ons best
maar onze mus lijdt pijn
hij zal nooit een adelaar kunnen zijn
Het spel heet spelen
het spel heet spelen
daarmee leer je winnen
ruimte en richting bedwingen
onbevangen met een lach
kraaiend brabbel je
dat heb ik weer goed bedacht
er is geen verliezer
alleen een steeds proberen
andere invalshoeken onderzoeken
tot er ogen gaan steken
zij zich met elkaar gaan meten
wie er recht heeft op de macht
het speelse is verdwenen
resultaten worden nu verwacht
helaas alleen de winnaar lacht
Gele wolken
het meisje, ze woont aan de rivier
gebruikt nauwelijks woorden
ze maakt vanavond haar jurk af
hij is smaragdgroen en past bij
haar ogen
ze droomt van gele wolken en een
man die altijd onderweg is
zij blijft alleen in de eenzame ruimte
ze zal neuriën en uiteindelijk
haar jurk aantrekken
om zich daarna naakt te bewonderen
Hemel en vurige hel
ik penseelde
in kleurige streken
de muziek op het doek
mijn hart zong woorden
die zich lyrisch voegden
tot een liefkozende groet
een enkele strofe pastel
met ijle tonen reikend
naar hemel en vurige hel
midden op het linnen
danste het hart onze melodie
van een purperrood leven
een gedicht met liefde
gegeven in dit schilderij
vol kleur en muziek over jou en mij
Wolkten als guirlandes
je zei dat jij
geen schoonheid was
maar je straalde warme kracht
droeg je haren
in engelendracht
compleet met hemelse lach
ik stond perplex
door je verschijnen
voelde schuchterheid verdwijnen
jij raakte me
diep in mijn ziel
wist dat ik meteen voor je viel
samen zijn we weggegaan
vlinders wolkten als
guirlandes achter ons aan
Voor de andere
Ik wil dat,
maar nu moet ik dit.
Ik dacht dat,
maar nu denk ik dit.
Ik deed dat,
maar nu doe ik dit.
Ik ben gelukkig met dat,
dat is wat ik graag doe.
Dat is wat ik wil.
Voor dat zou ik alles willen geven.
Dat is mijn sleutel voor een perfect leven.
En toch moet ik dit.
Want anderen zijn ongelukkig met dat.
Zelfredzaam
ik draai cirkels
zonder pijn
doelloos in gevangen zijn
kan niet eens ontsnappen
omdat niemand
mijn uitgestoken hand wil vatten
versleten is de tred
rond de molen van het leven
te veel stappen zijn er al gezet
iedereen heeft haast
is in stress onderweg
contacten worden zelden gelegd
heb gebroken met zinloos lopen
de cirkels naast mij neergelegd
zelfredzaam heb ik nu mijn eigen plek
Je bent er niet
je zei 'vrienden voor altijd'
maar dat zijn we niet.
je zei 'ik begrijp het'
maar dat deed je niet
Je zei dat ik geliefd was
maar dat ben ik niet
je zei dat je van me hield
maar dat doe je niet
je zei dat je mijn leven zou redden,
maar hier ben ik dan aan het besluiten
of ik zou springen
de pillen te nemen
of mijn pols om te snijden
Dag aan dag draagt Hij ons
Wat een troost dat God ons draagt
Steeds maar weer, dag aan dag
In vreugde en ook bij tegenslag
Hij is het die ons altijd schraagt.
Wij mogen weten: God is ons heil
Hij draagt ons door alles heen
Met Hem zijn wij nooit alleen
Zijn liefde voor ons is zonder peil.
God leidt ons met vaste schreden
Daar mogen wij altijd op vertrouwen
Op Zijn woord kunnen we bouwen
Hij is met ons in alle omstandigheden.
God, is de bron van alle leven
Hij heeft hemel en aarde voortgebracht
En aan al Zijn schepselen gedacht
Hij wil ons Zijn liefde geven.
(Uit psalm 68)
Gods liefde is hemelhoog
Gods liefde is hemelhoog
Gods onmetelijke liefde is hemelhoog
Voorbij de wolken reikt Zijn trouw
Hij houdt van al Zijn schepselen
Zijn goedheid verrijst voor ons oog.
God de Heer is onze levensbron
Zonder Hem kan er niets bestaan
Geweldig is het om zijn liefde te ervaren
Hij is ons licht, helderder dan de zon.
In God mogen we ons verblijden
Hij wil elke dag voor ons zorgen
En geeft ons volop spijs en drank
Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.
Wij zijn altijd veilig bij de Heer
Hij maakt ons van zonden vrij
In ootmoed mogen we tot Hem gaan
Hij luistert naar ons, steeds weer.
( Uit Psalm 36)
Echtgenoot
de nacht
duurde voor haar
gevoel eindeloos
er drukte iets op
smalle schouders
te zwaar voor haar
haren kleefden
aan een naakte rug
hij had haar ontkleed
naakt gezien
hij had het recht
oh, die nacht
het duurde eindeloos
slaap gunde hij haar
niet
pas toen ze leerde lief
te hebben
liet hij haar slapen
Schering en inslag
ik heb tijd geweven
kwam mezelf tegen
zittend aan het spinnewiel
waar ik draden
spinrag uit het leven
tot garens vlocht
na het klaren zette ik
met schering en inslag
de patronen op
maar kwam stof tekort
borduurde voort over bestaan
liet de tijd zo door mijn vingers gaan
Legoblokken zonder thuis
de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep
het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie
voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen
in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur
nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen
in de polder
is de stad verschenen
als legoblokken zonder thuis
De godvergeten bloem
ik zal voor jou
de godvergeten bloem
weer laten bloeien op een kale rots
verzamel de verhalen
die in fijnmazig splijten
uit het gesteente zullen wijken
teruggaand in de tijd
zullen zij in vorm en kleur
hun basis weer herkrijgen
waar eens uit scheppers handen
bloemen het paradijs konden beroemen
zo zal jouw knop uit gods vergetelheid gaan bloeien
Krullen letters
ik schrijf met bloed
nog krullen letters
mijn laatste levensmoed
niet op geschept papier
maar een simpele a vier
de verhalen uit mijn leven
op de lijn bibbert de pijn
eist in felle uitschieters
steeds alert te zijn
nog is het te lezen
al vlekt het rood op de plaats
waar ik voor even ben gebleven
zal de ondertekening niet halen
maar de laatste woorden
kan ik gelukkig zelf bepalen
De maan
haar grote volle
manen gezicht
schijnt een mystiek
licht
mijn ogen, och mijn ogen
(zijn geliefde)
ik ben zo in de war
heb de maan gesmeekt
naar de maan gehuild
of ze wil getuigen hoe
ik deze nachten heb
geleden
zonder warme lijf
de maan is mijn getuige
dat ik verzink in
verdriet
ik zwerf,
verloren
wandelend
huilend
in de nacht
onder een volle maan
Een tintelfrisse frequentie
ineens krijgt leven de geest
uit een andere dimensie
voelt buitengewoon
op een tintelfrisse frequentie
geschoond dragen
takken en boom
hun gestalte wat grootser
vullen ruimte in ijlere lucht
wiekt een vlucht ganzen
hun v voor de wind
in het laatste rood
van de vallende avond
waar je droefgeestig
door duister verwacht
bruist de sfeer van vitaliteit
en vernieuwende kracht
Jouw onvoltooide
ik heb
haar muziek beluisterd
hoorde woorden
die haar bekoorden
zij was ontluisterd
maar in haar hart
klonken nog
de melodieën van vroeger
tonen overbrugden
wat eerder gescheiden was
over goede smaak werd getwist
het compromis zal worden gemist
we deelden fragmenten
uit de symfonie van het leven
jouw onvoltooide is de laatste
die ons is overgebleven