Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een mythische hand
ik heb het strand
zien veranderen als
door een mythische hand
waar ooit de duinen
verwaaiden staan
nu huizen op stand
geen drietand
of neptunus maar
een hand van de mammon
regeert hier met macht
graaiers en geld
ondermijnen natuurlijk gezag
de zee heeft gesproken
met steeds hogere golven
haar stijging krijgt grote gevolgen
als zand het land niet meer
kan beschermen zal de natuur
met liefde onze arrogantie beërven
De toekomst
Niemand weet wat ons te wachten staat
De toekomst is voor ons mensen verborgen
En ons leven is niet altijd zonder zorgen
We maken ons zorgen over milieu en klimaat.
De toekomst, geen sterveling die het weet
Ons leven hier op aarde duurt maar even
We weten niet hoeveel jaren ons zijn gegeven
Hoelang we mogen leven op deze planeet.
De toekomst ligt in Gods hand
Hij heeft een heerlijke toekomst beloofd
Aan allen die in Hem hebben geloofd
Een gouden toekomst, in Gods Vaderland.
Die blijde toekomst mogen we verwachten
Om voor altijd bij God in de hemel te zijn
In het licht van een stralende zonneschijn
Die toekomst moet al ons leed verzachten.
Ons huwelijk
wat ben ik rijk met je
mijn geliefde man
je bent in mijn leven gekomen
als een glanzende komeet
die diep in me straalt
ik ben de gelukkigste
vrouw op aarde
met jou aan mijn zijde
en ik weet dat jij
ook gelukkig bent
ja, ons huwelijk
is rijk aan liefde
lieveling, ik heb je oneindig lief
ik verlaat je nooit meer
Als een zachte deken
als een zachte deken
is jouw liefde voor mij
ze bedekt mijn kilheid
helemaal
je geeft mij je liefde
en trouw, en goedheid
ik dank je daarvoor
je bent gekomen
en dat brengt
alleen maar geluk
ik wil mijn leven
ook aan jou geven
samen zal het beter gaan
Er is liefde bij u
god, er is liefde bij u
en het straalt op ons af
fijn dat u het ons wilt geven
we kunnen er niet buiten
zonder u gaat het niet
u stuurt ons elk een engel
die ons voor vallen behoedt
en liefde en kracht geeft.
dank u wel, vader
voor al uw liefde
we houden van u.
verlaat u ons nooit meer
lieveling!
Iets hemels
jij droomde
mijn gedachten in
verwachten met een lach
ik zag dat
toen je naast me sliep
en zacht mijn koosnaam riep
samen zijn we
op de vlucht gegaan
de lentebloesem achterna
de stilte van de lucht
vlak voor het ontwaken
gaf een intens geluk ervaren
toen de zon
je wakker maakte
voelde ik jouw warme hand
wist in samen raken
dan wij van deze dag
iets hemels zouden maken
Mijn hulp ...
Mijn hulp is van de Heer
Die hemel en aarde gemaakt heeft
Hij die waakt over alles wat leeft
Zijn goedheid keert steeds weer.
Mijn hulp is van de Heer alleen
Zonder Hem kan ik niet leven
Hij wil mij zijn hulp geven
En is altijd dicht om mij heen.
De Heer beschermt mij iedere dag
Overal, waar ik ook heen zal gaan
Blijft Hij mij steeds gadeslaan
Nu en immer, zolang ik leven mag.
De Heer beschermt mijn leven
Niet alleen vandaag, maar altijd
Ja, zelfs tot in der eeuwigheid
Zijn liefde blijft mij omgeven.
(Woorden uit psalm 121)
Eeuwige schoonheid
ik wil de lente vangen
maar de bloesem
blijft vooralsnog
aan de takken hangen
heb mijn baret opgezet
voorzien van ezel
kwast en palet ben ik
de natuur ingegaan
een oase van kleur
waar penselen vele hemels
kunnen doeken zonder
aan kwaliteit in te boeten
overweldigd door
zo veel goddelijk moois
konden mijn handen
geen wonderen maken
wel heb ik alles
opgeslagen in mijn geest
eeuwige schoonheid die ooit
ons aards paradijs is geweest
Mooie vlinder
Zoveel wou ik je nog zeggen
Nog zo graag even bij je zijn
Dit gevoel is niet uit te leggen
Het breekt me en doet me pijn
Jij zal altijd blijven
Wat je altijd voor me was
Mijn allerbeste maatje
In mijn gedachten
Zie ik je lachen en hoor ik je stem
Langzaam verloor jij je krachten
Niet te geloven dat je er niet meer bent
Al 9 jaar mis ik jou
Maar je bent er nog elke dag
Weet dat ik van je hou
Nooit zal ik je vergeten
Mooie vlinder vlieg maar hoog
Jij bracht de mooiste kleuren in mijn leven
Als die van een regenboog
Dag lieve meid,
Weet dat ik je mis
Maar ik hoop dat het daarboven
Voor jou veel beter is.
Open je ogen
Zie jij niet,
open jij je ogen niet?
Ik begrijp je, ik doe dat ook
want het is gewoon kut
en het is gewoon oneerlijk
maar als je toch kijkt
vergeet je waarom je ze dicht deed
maar dan kijk ik, jij ziet het niet
open jij je ogen niet?
ik begreep je, dat deed ik ook
maar doet jij stom, en dat is oneerlijk
want als je toch kijkt
weet je weer waarom
je ze open deed
want tja,
ik leef ook, ik kijk ook,
alleen jammer dat jij dat niet ziet
omdat die van jou gesloten zijn.
Literaire hoogstandjes
ik raap de
prullen bij elkaar
die ik ooit heb uitgegeven
de poeha waarmee
alles is geschreven
krijgt geen tweede leven
het aureool waar ik
steeds om vroeg droegen
zij alleen in hun selecte groep
nooit kwam ik in de kroeg
mijn literaire hoogstandjes waren
volgens kenners slecht gevoegd
had geen ellebogenvlees
slijmen en meepraten over
niks was voor mij geen feest
ben door de elite uitgespuugd
hun clubje blijft zo klein
door jaloezie als dodelijk venijn
toch kennen velen mijn naam
mijn gedichten zijn vereeuwigd
in de cloud dus zet uw pc maar aan
Vergeten
ik vergat,
ik ben vergeten,
ik ben werkelijk vergeten
wat liefde voor mij betekent
wat voor invloed dat heeft
dat niet alleen het positieve,
maar wanneer het niet gaat
dat je dan pas realiseert
wat liefde betekent,
wat jij voor een ander doet
is niet vanzelfsprekend
dat diegene het zelfde doet
want, geluk van betere dagen
lijken te overtreffen en lijken
verbluffend meer dan genoeg te zijn
maar ik vergat werkelijk
wat het echt met me deed.
Wiegt kristal
zij bloeit glas
wiegt kristal
op zonnewind
kaatst stil
het prille
in ontluiken
breekbaar
opent zij fragiel
naar buiten
de eersteling
doorzichtig
in bestaan
kondigt
heel voorzichtig
lente aan
Oudjes aan de touwtjes
ik heb de paden
met rode bordjes
verboden te betreden
meegekregen in het
landschap van mijn jeugd
het was de deugd van
opvoeding en maatschappij
om in het gareel te blijven
de dwang van rooms en rood
in opbouw voor gelijken
die sleur was doorbroken
wij gingen onze eigen gang
kozen voor alternatief
met kleding en muziek in
een tegendraadse samenhang
we wilden geen
marionetten zijn met
oudjes aan de touwtjes
verwierpen hun tradities
met love peace en gein
het is weer goed gekomen
met huisje beestje en
natuurlijk heel veel bomen
alleen staan nu in het landschap
heel andere bordjes te dromen
Jij recht nog ongebroken
ik zie je profiel
waarin de lijnen
zacht tekenen
een stralende lach
nog volop warmte
en ruimte geven
jij recht nog
ongebroken ondanks
alle spoken in je geest
de slanke leest
geeft jou een zweem
van jeugdige vitaliteit
die niet altijd
correspondeert met
jouw persoonlijke realiteit
tegenslagen in bestaan
hebben jou nooit geknakt
fier ben jij verder gegaan
jij bent mijn rots
alleen zee weet de tranen
die zo leven heeft gekost
Een schonend berouw
het was feest
maar in de geest
van woorden huilde
een onpeilbaar verdriet
bekende teksten
uit zijn leven
waarin zinnen niet
alles prijs wilden geven
vaak losse fragmenten
zonder empathisch cement
zijn leven nog bouwend
naar een onverwacht end
pas nu genereert
stilte uiteindelijk begrip
passen de puzzels
waarin hij is gestikt
vloeien tranen in
een schonend berouw
want wij waren begaan
maar begrepen niets van jou
Ik weet dat ik van je hou
ik weet dat ik
van je hou, lief zusje
al begrijpen we elkaar niet altijd
en dat doet soms best pijn
maar we zijn wel
met elkaar verweven
al sinds onze kindertijd
en hebben veel samen beleefd
ik hou van je
en hoop dat we nu ook elkaar
beter begrijpen.
In perspectiefloze kou
jij had de zon
al lang niet meer
vol zien schijnen
ik zag de kleuren
uit je gezicht en
ogen verdwijnen
je leefde al sober
op wikken en wegen
wist niets meer te geven
ooit had je bollen geplant
in zwart vruchtbare aarde
met warm groene hand
maar het winterde lang
in perspectiefloze kou
toch openen zij nu voor jou
met stralende kleuren en
in hun nieuwe licht zie ik
de lentelach weer op je gezicht
De spuit
weer dansen spoken
door mijn gespannen geest
op plaatsen waar ik in
mijn jeugd ooit ben geweest
ik heb hun angsten
en waanzin gekleineerd
tot een niet meer weten
in verschrompelend vergeten
ze zijn weer opgedoken
in mijn nieuwe vriendenkring
heel gedienstig en voorkomend
als in een nieuw begin
ik voel de sfeer veranderen
in het verharden van trekken
ogen kil en gewetenloos in
de psychose van jij kunt verrekken
heb rust en stilte gezocht
maar het intense kabaal in mijn kop
maakt steeds meer kapot
alleen de spuit helpt me er uit
Mijn eigen vlammen
even genoot ik van de bloemen,
de huizen, de mensen, de horizon.
Maar de vlammen branden, en de vernielde bloemen,
brandende huizen, gestorven mensen
en de horizon waarin mijn ogen verdwaalde,
liggen aan de verlaten stad,
waar de zon verdwijnt achter een hoopje puin,
waar voor iedereen het einde nabij is en waar voor mij,
mijn leven pas net beginnen zou.
Maar ik bleef hopen op een dag,
een dag waarop mensen vrede brengen
een dag waarop haat vervaagt
waarin de dood zijn rust vind
waarin de hoop van de leven cyclus opnieuw tot stand zou komen
waarin ik weer vertrouwen in me zelf had,
tot dat ik besefte dat ik mijn eigen brand aangestoken had.