Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In liefde gemanteld
heerlijk
als je ogen
weer lachen
de taal
spreken van
humor en kracht
warmte
straalt van je af in
koesterend ontvangen
emoties
raken geladen
de zachte pijn
van vele
scherpe kantjes
in het samenzijn
helend is je kus die
in liefde gemanteld
alles toedekt en sust
Vrijheid vogelt
je vleugelt
verglijdend
op de wind
een roep
die buren kent
van ver daarginds
vrijheid vogelt
tegen wolken
zonder volgers
nooit alleen
stippen waaieren
zwierig bijeen
scheren zwart
voorbij een
volle maan
voordat zij
naar hun eigen
rustplaats gaan
Onze levensreis
Onze levensreis begon als kind
Toen we nog geheel afhankelijk waren
En niets in deze wereld hadden ervaren
We werden gekoesterd en bemind.
Na verloop van jaren werden we zelfstandig
We moesten onze levensweg zelf bepalen
Dat ging dan vaak over bergen en door dalen
En we vervolgden onze reis eigenhandig.
De tijd droeg ons naar de ouderdom
Die gepaard ging met vallen en opstaan
Met vreugde, verdriet en soms een traan
De reis gaat door en keert nooit weerom.
Het einddoel van onze reis is naar God
Hij blijft onze Gids op ons levenspad
Ook wanneer het soms eens tegenzat
Was Hij steeds betrokken met ons lot.
Een tweede huid
ik hoorde
de lucht leeglopen
met een sissend geluid
de regen kwam
van boven en ik
stak mijn handen uit
water spatte alle
kanten op en vormde
snel een tweede huid
die mij omsloot
intiem deel maakte
van de losgebarsten bui
ik voelde mij
niet nat als eeuwige
bijkomstigheid
maar zag kringen
uitnodigingen zingen
door druppels in de plas
Krakend in octaven
ik had veel
in mijn mars
maar kraamde
lachend blijdschap
en verbazing
op gezichten
heb toen niet goed
op de centjes gepast
troubadour
leek mij wel wat
met zang en dans
de mens vermaken
liedjes uit het hart
die de pijn vervagen
van de lange werkdag
dagelijks langs
herens wegen gaan
in zon en regen staan
de herberg met
een warm bed
waarvan de waardin
ondeugend lacht in
de stilte van de nacht
ik heb de lier aan
een treurwilg gehangen
mijn stem bleef krakend
in octaven hangen
benen wilden ook niet meer
ben liefdevol opgevangen
als ludieke kostganger
door onze lieve heer
Het niemendalletje
juist jij
kunt zo fijntjes
erotiserend
de lijntjes
ophangen van
het niemendalletje
als voorspel
tot een ultieme
apotheose
we spiegelden
elkaar kwijt
in de subtiliteit
waarmee jij
me raakte
weerhaakte in
beteugelde lust
mij de sporen gaf
zonder rust
we schemerden
in de warme gloed
waar het leven
nog zinderde in
volmaakte eenheid
zagen de zon
opgaan en een
nog volle maan
in de spiegel staan
Gewijde tijd
nog donkert
niet de lucht
de ondergaande
zon schijnt alle
schaapjes rood
intense drukte
van de dag
neemt langzaam af
de stille schemering
draagt sporen nacht
gewijde tijd
in terugblik naar
het volle licht
een mijmering over
de dagelijkse plicht
in ontspanning rust
de avond vol vermaak
die in voldane moeheid
wordt genoten totdat
alle luiken zijn gesloten
Taal van je lijf
jij tikte
het ritme
bewoog handen
om de melodie
in je hart te
doen landen
danste met
een lach op
woorden die
jij in zinnen
hebt uitverkoren
tot dit gedicht
ogen knikten
een feilloze
choreografie
in de ruimte
waarover jij
kon beschikken
felle lampen
belichtten de
curieuze accenten
die jij gaf aan
de sprekende
taal van je lijf
jij straalde
de strofen
over ons uit
wij wierpen
bloemen naar
onze poëziebruid
Je ademt goud
je vliegt en fladdert
dartelt dansend rond
rust kleurrijk in de
vroege morgenstond
die rozerood jouw
koude vleugels streept
zijn warmte geeft
tot zacht ontplooien
je ademt goud
schrijft lente in
het hemels blauw
met jouw pigmenten
in speels aanwezig zijn
benader jij de rust die
als je neergestreken bent
lieflijk het volmaakte kust
Richting moskee
ik hoor de grote trom
waar kerktorens zijn verdwenen
ranken minaretten tegen blauw
het indringend schreeuwen om
gebed begint al gauw en roept
een mannenzee richting moskee
onaangedaan schijnt nog de zon
maar de seizoenen zijn vergaan
subtropen hebben nu ruim baan
het levendige bazargeroezemoes
waait veelkleurig uit tussen kinderen
hoofddoekvrouwen en vers fruit
onder palmen en grote galerijen
krioelt het verkeer waarbij ezels
de oude fietspaden gebruiken
auto's hoog frequent hun vele
claxons uitbundig laten fluiten in
het dagelijks concert van fileleed
gelukkig zijn er oases van rust
in verre groene reservaten waar zwart
bonte koeien grazen en autochtonen
in hun eigen talen mogen praten
de geschiedenis heeft zichzelf herhaald
alleen vooruitgang kwam voor hen te laat
Thuis
je ogen stil in
proevende gedachten
zoekend terwijl je staart
voor even
van deze wereld die
ongezien langs je gaat
jij bent hier
warm en levend
in jouw tijdelijke huis
maar je geest
probeert al de deuren
van je uiteindelijke thuis
Jong hout
in de open haard
knetteren zacht
vlammende verhalen
zie vele emoties
opvliegen in tal
van vreemde talen
nog speelt
jonge hout de
hoofdrol in het vuur
zij laaien heftig op
spatten vonkenregens
uit hun jeugdig blok
verteren snel
naar smeulend gloeien
in nawoorden die boeien
geschiedenis is in
rook opgegaan maar hun
memoires voelen warm aan
Dauwdruppelend gras
ik streepte
hemel met
wolkeloos licht
kleurde
de tijd in
opklarend zicht
raakte
de dag in het
zien van je lach
je voeten
trokken een spoor
in dauwdruppelend gras
dat in brekende
weerkaatsing
regenboogkristallen gaf
ik zag in het
groengrijs van je ogen
hemel en paradijs tegelijk
Sprekende mimiek
ze klikten kordaat
op hoge pootjes
ging zij haar eigen weg
onverwacht stopte ze
draaide zich om wuifde
haar laatste emoties
pal in de zon
ontging mij haar
sprekende mimiek
ik zag slechts
de glimp van een
gebeeldhouwd gezicht
later heb ik haar
nog gesproken maar
de spoken zijn gebleven
wij konden er niet mee leven
ieder zijn deel bleek toen
het best haalbare geheel
Warme kern
ik heb schoonheid
zien bloeien uit
het donkere niets
gedachten
kleurden rafels
langzaam tot lied
de melodie van
nieuwe patronen
genereerde het schone
de warme kern
klaarde van binnen
het lichte uit zwart
ik lachte
weer stralend
mijn crisis voorbij
verstrengeld
zongen kleuren
hun liefde voor mij
Een autistisch web
ik spon
mijn cocon in
een autistisch web
dat ik in
eenrichtingsverkeer
kundig had opgezet
wist het
tegendraadse
moeiteloos te omzeilen
door lijnen
impuls loos te spannen
tot mijn perspectief
ik heb het leven
intens lief dat ik in
mijn coconnetje geniet
Liet zijn wereld los
nog kan hij
spelen met de
onschuld van een kind
zijn eigen taal
toevoegen aan de
dingen in samen beleven
het leek een monoloog
maar wie goed keek
zag antwoorden in bewegen
zij waren daar
daagden uit in spel
door vorm en verschijnen
hij koesterde hen
ontdekte hun plezier
van bestaan in dubbelleven
soms keek hij op
liet zijn wereld los om
alles opnieuw te bekijken
lachte en was blij
speelde intens verder
hun uitdaging was nog niet voorbij
Ik ben er en zal er altijd zijn
“Ik ben er al de dagen van uw leven
En zal in alle omstandigheden bij u zijn
In blijdschap, naar ook in verdriet en pijn”
Zegt Jezus, die ons met liefde wil omgeven.
Hij zal er zijn als u geen uitkomt meer ziet
Vertrouw dan op Hem, Hij laat je niet alleen
Hij draag u door moeilijke tijden heen
En weet van al uw problemen en verdriet.
Wat een troost, om dit te mogen weten
Dat God altijd met ons mee zal gaan
En dat we er nooit alleen voor staan
Dat Hij ons ook nimmer zal vergeten.
Daarom hebben we niets te vrezen
Want God gaat met ons door dit leven
Hij wil ons alle hulp en bijstand geven
Zijn naam zij geloofd en geprezen.
(woorden uit de Bijbel)
Het was over...
Jullie kwamen langs, zo fijn en heel gewoon.
Maar wat we niet wisten was,
het bleek een aanloop tot einde van een droom!
Jullie vertelde ons het is uit..
we gaan beide verder als vrienden maar alleen.
Na zovele jaren jullie samen brak dit m'n hart.
Jullie/wij hebben zoveel lief en leed gedeeld .
Jullie waren een geweldig stel en dat is nu verdeeld.
Het doet na al die dagen nog steeds veel pijn,
ik kan alleen maar huilen en denken aan
hoe het dan wel voor jullie heeft moeten zijn.
Je doet zoiets niet maar één, twee, drie,
er gaat tijd over en dat dat wisten we niet.
Jullie waren zo een fantastisch stel
en wij wij missen het nu al wel!
We moeten afscheid nemen,
ook al zeggen jullie van niet.
Maar zelden zie je dat alles blijft harmonie.
We missen hem die we hebben in ons hart...
Hij is/was goud en dat is echt apart.
We hopen het is geen eind,
maar voor nu hebben we alleen tranen en pijn.
Hoop ook hieraan komt een eind.
Voor jou, m'n kerel, het gaat je goed
en ik hoop we zien je weer en 't gaat je dan goed!
We missen je.
Leeg en zwart
ik voel
het mysterieuze
van leeg en zwart
zie het spiegelen
in donker water
als bodemloos gat
ik weer de
sombere gedachten
die ik deinend voor me zie
ga niet mee
met hun finale krachten
naar machten van het niets
heb me omgedraaid
weg van schaduw
naar het warme licht
mijn intense opluchting
werd snel zichtbaar
in de tranen op mijn gezicht