Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Op de valreep
ik wist je
op de valreep
nog te kussen
dacht ons kleine
misverstand te sussen
met een lieve lach
maar de tranen die
jij verborgen hield
had ik wel gezien
onrust knaagde in
het mezelf afvragen
of dit wel nodig was
had het afgedaan
omdat ik dacht dat het
niet tussen ons zou staan
heb de wereld
maar laten wachten
ben naar je teruggegaan
alles uitgepraat
het afscheid hebben we
zonder haast overgedaan
Voor anker
ik voelde
de wind van
herinnering
zag zon
oplichtend
wolken kleuren
wist dat jij
mijn intiemste
gedachten ving
in kabbelend
water kaatsten
je ogen
een lach
ruiste in
opschietend riet
jij hebt mij
toen in de
boot genomen
voor anker
gingen wij
nog niet
In tijdloze liefde
ik hoef de edelstenen
van je schitterende
talenten niet te poetsen
jouw goud en zilver
hebben hun hoogwaardige
glans al van nature
in het kristal van
je stem smelten warme
tonen tot strelende melodie
met de bekroning
van een stel stralende ogen
komt eeuwige schoonheid boven
ik weet je volmaakt
in tijdloze liefde geschapen
jouw ziel door zijn hand geraakt
De klank van thermiek
ik hoef jou niet
met bloemen te tooien
jij bloeit vol uit de
schoonheid van je huid
opent in een zee
van groen en lacht
jouw speciale kleuren
kust met je fijnste geuren
zelfs de wind kijkt
jou naar de ogen in
het zomers gedogen
van schapenwolkjes wit
scherp contrasteert zon
met donker loof dat
schaduw en koelte oogst
aan de rand van de wei
waar wij dansen
als vlinders op de klank
van thermiek met warme honing
als beloning voor ons liefdeslied
Je raadselt
grote gebaren
hebben je niet
kunnen imponeren
voor gewichtige
woorden ben jij
nooit gezwicht
je raadselt
dan altijd een
warm lieve lach
die ik lief heb
maar weet niet
wat jij echt denkt
zelden heb jij
je afkeuring laten zien
een licht fronzen misschien
ooit zal ik weten
hoe oneindig diep ik
in jouw hart heb gezeten
Schaduw van geluid
ik dwaalde in het wit
stilte dwarrelde in
fragmenten uiteen
kleefde en beklemde
geen enkel impuls
drong daar door heen
er was te weinig afstand
om alleen te zijn in pijn
die ik niet delen kon
ik snakte naar contrast
het onderscheid dat
weten liet waar ik nu was
miste de kleine
schaduw van geluid in
lichte trilling op mijn huid
tot jij mij raakte
met warmte uit het niets
de eerste kleuren maakte
heb je gezicht
geboren zien worden
in een hemel van licht
jouw liefde is terug
volmaakt in het paradijs
waar ik jou als eva wist
Gedicht voor jou ...
Gedicht voor jou, ...
Met jou wil ik leven
Om je al mijn liefde te geven
Bij jou wil ik horen
Want bij jou voel ik mij opnieuw herboren
Met jou wil ik huilen
En mij in tijden van verdriet bij jou verschuilen
Ik wil een deel van je leven zijn
Om jou te steunen in momenten van pijn
Ik wil je al mijn krachten geven
Zodat jij steeds verder kunt leven
Jouw leven is mijn leven
En daarin wil ik je al mijn liefde geven
Jij bent degene die mij zo verwent
En bij wie ik tederheid krijg, dat ik nooit heb gekend
Jij bent degene die mij vrolijkheid geeft
Vrolijkheid die ik bij geen ander heb beleefd
Jij bent de zon in mijn leven
Die al zijn warmte aan mij wil geven
Bij jou voel ik mij ...
En dat maakt me telkens weer zo blij
Jij bent degene die ik liefheb met heel mijn hart
En met wie ik alles deel, ook smart
Ik voel mij gelukkig bij jou
En het is daarom dat ik zoveel van je hou
Dus vergeet het het niet.
Liefs, Petra
Anonieme tonen
roezigheid regeert
waar transparant
te helder is
sluimer probeert
contrasten te
laten vervagen
nog zegt zijn stem
in duidelijke taal
ik houd van jou
maar druk
achtergrondgeruis vlakt
snel de intonatie uit
anonieme tonen
wekken geen dromen
in het liefdesspel
stroboscopisch licht
wist iedere emotie
van zijn gezicht
heb mijn pink gegeven
hij wilde enkel
handenvol leven
ben weggegaan
heb de naam- en
gezichtloze laten staan
Mijn liefde voor jou gaat niet over
mijn liefde voor jou gaat niet over
ja ons leven is diep verankerd in ons
wij zijn voor het leven aan elkaar verbonden
hoe goed is het jou lief te hebben
nooit was er iemand zoals jij
en jij hebt me bij mijn naam geroepen.
jij hebt zoveel kracht en liefde in je
wat ben ik gelukkig dat je mij hebt uitgekozen
uitgekozen uit alle vrouwen
het is een groot wonder
ik wil altijd heel dicht bij je blijven
lieveling, ik heb je lief.
onze liefde zal alles overwinnen.
en er zal enkel licht zijn.
Mijn liefde voor jou
mijn liefde voor jou
zal nooit ophouden
ik heb je oneindig lief
je bent ook zo lief
voor mij
en je kussen zijn lieflijk
teder en zacht
je gestalte is ook mooi
ik ben zo blij
dat ik je heb ontmoet
en ik in jouw armen
mag zijn.
lieveling, wij hebben
het geluk gevonden.
en ik ben blij
dat je me liefhebt.
ja, mijn liefde voor jou
houdt nooit op.
Dan breek ik
ik weet dat
je handen er zijn
maar mis in pijn
hun strelende vingers
het zachte raken
in onverwacht
kippenvel maken
als ik even niet kijk
ook jouw stem
is vaak bij me
de woorden komen
steeds dichterbij
als zelfs je ogen
gaan spreken
dan breek ik in
mijn liefde voor jou
Je artistieke hand
jij plukt bloemen
lacht hun kleur wiegt
samen vrijheid op het land
zet de wind naar
je artistieke hand met
adembenemende gebaren
jij daagt uit in
een snaaks toegeven
verschalkt ondeugend de buit
iedere trede op
jouw trap van geluk is
een blijde weg naar de hemel
nog steeds zien wij in
de zon van elkaars blik
het warme licht van onze liefde
Langs het pad
ik heb bloempjes
voor je gepakt zij bloeiden
gewoon langs het pad
de eerste stralen
zonlicht heb ik geregen
tot rozerode kralen
uit het blauw
van de lucht streepte ik
wit kant van de wolken
heb alles verpakt
in het bies van de mand
die rondde onder mijn hand
zo groet ik jou op dit
vroege uur waar lente nog
schemert naar het zomervuur
Jouw groene preludes
jij bloeide muziek
mijn lieflijke
vergeet-me-niet
ik hoorde je groeien
in de border
van mijn tuin
jouw groene
preludes wiegden
harmonieus samenzijn
ik zong in het
ondergaan van zon
mijn kleine aria's
jij knopte
tonen tot liefde
kleurde refrein
ons afscheid
was stilte met
de melodie van pijn
Lyrische loftuitingen
mijn gedachten
dwalen af
terwijl wij wachten
jij op een stoel
en zonder tekst
alleen je ogen spreken
ik een blanco blad
omdat woorden hun
geboorte nog niet weten
een kaal decor maar
de reacties van jouw gezicht
worden strak uitgelicht
het openingsapplaus
werpt meteen zijn
schaduw op de eerste scene
ik start mijn monoloog
recht uit het hart als een
tsunami van liefde
jou overrompelend
met zachte koesteringen
en lyrische loftuitingen
in dialoog oog jij
terughoudend en verbaasd
over mijn emotionele haast
publiek vergetend branden
wij woordloze liefde blussen
elkaar voor het doek gevallen is
Zuchtte zachtjes geluk
ik speelde
met vlaagjes wind
zand en wat water
wist de zon
in het blauw met
zacht witte wolken
ik kende
haar hand die
ik af en toe zag
lange vingers
gevuld met
snoep of een glas
hoorde haar lach
boven het geruis
van de golven uit
keek om me heen
alles vloeide ineen
zuchtte zachtjes geluk
Schreven muziek
we dansten de
parelende dauw
van esdoornhagen
schreven muziek
in het natte gras
koesterden ons
met welbehagen
in de eerste
warme stralen
die de zon ons gaf
volgden het
klein concert dat
vroege vogels floten
op de tonen van
ontluikend licht
woordloos gingen
wonderen ons voorbij
mystieke gevoelens
gaven ons een diepe
spirituele verbondenheid
Goudgerand gedeelte
je ogen
wolken licht
schaduwen wisselen
op je gezicht dat in een
ondefinieerbare stemming is
jij straalt
niet voluit hebt
versluierde momenten
van afwezigheid die
ik niet helemaal begrijp
toch zie ik
de zon doorbreken in
het goudgerand gedeelte
van je nog licht betrokken blik
met klarend blauw in zicht
je lach verheldert
snel ons onbegrip
geeft horizon weer alle
perspectief en ruimte waar
ieder zich gemakkelijk in schikt
Surrealistich de ontlading
ik heb je gezien
uitzinnig in beminnen
het steeds maar weer
opnieuw willen beginnen
door de spanning van het spel
we schilderden verleden
op doeken die we kleedden
met het prille groen dat
eerste lentebloesems deed
ontluiken in het tedere toen
magisch waren de nachten
die meer uren telden
in het wachten op elkaar
surrealistisch de ontlading
ver voorbij de dageraad
tot een einde zal
het nooit meer komen
we weven werkelijkheid
steeds weer tot dromen in
creatieve patronen van geluk
Jouw lente
ik wist je onbereikbaar
terwijl jouw liefde
klopte in mijn hart
veel emoties
vaak ongrijpbaar
omdat jij niet bij me was
heb je kleuren gestuurd
alle geuren voorzichtig
uit de doeken gedaan
alleen al je naam
was voor mij een
stralende zon na de nacht
ik hoop jouw lente te vangen
in mijn onstilbaar verlangen
weet dat ik nu op je wacht