Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In wederzijdse dromen
ik heb nog
achterom gekeken
hoop dat schaduwen
toch niet zijn meegegleden
de stille openheid
van ons contact is het
contract dat wij zijn
aangegaan in ons bestaan
altijd breekbaar in het
hectisch manoeuvreren
niet voor grenzen maar
om de ruimte te proberen
een enkel woord
of klein subtiel gebaar
is soms niet genoeg om
misverstanden te voorkomen
samen spelen wij het
minnaarsspel vertolken
weer de hoofdrollen
in wederzijdse dromen
Mijn liefste
hoe goed is het bij jou
jij bent het mooiste in mijn leven
bij jou vind ik genezing
jij bent het kostbaarste in mijn leven
en jij leert mij weer de liefde
heel dicht wil ik bij je zijn
dank je wel voor je liefde
ja, ik ben heel gelukkig
dat je bij me bent.
en dat de dagen die komen
heel gelukkig zullen zijn.
ja, ik dank je wel voor je liefde.
heel dankbaar zullen we zijn.
Traditioneel
ik nam je hand
pakte je land met
zijn zonnige stranden
toen ik jou in de
warme zomerse zee
liefdevol kuste
jong en onervaren
trotseerden wij de
gevaren van onbekende
gebruiken en culturen
want de avonden waren
vol liefde en zachte vuren
ik kende in olijven
en palmen de
paradijselijke kant
besefte ook dat ik liep
met een traditioneel al
bijna weg gegeven hand
mijn hart klopt voor jou
maar we leven onder
je vaders ogen vol
minzaam gedogen in
hopen dat de vakanties
snel zullen zijn afgelopen
Jij kleurde het decor
ooit ben jij in
mijn plaatjes gekomen
viel jouw verschijnen mij op in
het anders kleuren van de wereld
een dag zoals velen
waarin wij kijken door
enkel de realiteit met de
laatste herinneringen te vergelijken
ik zag een stel ogen
die met vorm en intensiteit
een zeer uitnodigende sfeer
creëerden in aangenaam verwachten
die krachten vibreerden in een
je opgenomen voelen waarbij
ik alles om je heen vergat om maar
zo dicht mogelijk bij de bron te zijn
jij kleurde het decor
was het toneel en de gordijnen
regisseerde de spelers alleen
al met een blik voor het felle voetlicht
nooit heb ik mij zo
goed gevoeld als onder jouw ogen
jij bracht mij geluk en hebt al mijn
talenten eruptief naar boven gebracht
ik aanbid je nog steeds
want jouw lach is de hemel
en je woorden glanzen nog altijd
als sterren aan het firmament
Optisch inferno
het was een
bonte carrousel
maar de wereld
ging veel te snel
kleuren flitsten
voorbij als een
braderie vol
speelse vrolijkheid
vormen versmolten
van groot naar klein
zonder te benoemen
wat zij dan wilden zijn
toch was er ook rust
in dit optisch inferno
waar een zondvloed ideeën
strand gaf aan verre zeeën
jouw lach was de
schepper haar creatief
gezag gaf hen de humor
die zo broodnodig was
Ik ben verliefd op de nachtdienst
Meisje wat ben je lief en zo mooi
En dat om twee uur ‘s nachts
Dat jij kan werken in die zooi
waar overal wel iets lag
Ze zei: sorry voor de stof
Die zag je her en der op het bureau
Haar stem zei mooi en wonder zacht:
Deze vuiltjes maak ik straks wel schoon
Na één keer liefde voor de schoonmaakster
Die ook mooi en wonder lacht
Vond ik van de nachtdienst toch wat mooier
Ondanks het accent wat zacht
En na die slapeloze nachten
Ik liever beneden kom dan lig
Zit ik elk uur voor kantoor te wachten
Tot die lieve vrouw daar weer zit.
Een hemels akkoordje
ik zong de
mooiste klinkers
bij elkaar in een
hemels akkoordje
zette de
liefste letters
als paar voor
een bevallig tekstje
een paradijselijke
combinatie als
gouden deal waarvoor
jij helaas niet viel
natuurlijk had ik
charmes en talenten
ook op muzikaal gebied
jij wilde alleen de krenten
niet de pap
die anderen kregen
omdat hun mooie ogen
uit een knap bekkie keken
Tussen twee werelden
fluorescerend
kleuren aromatische
geuren op vleugjes
warme wind van een
spelende avondbries
het is de balans
die het rood van de
ondergaande zon hangt
tussen twee werelden
in minutieus evenwicht
waarbij tijd lijkt
uit te dijen zonder
in verglijden op te gaan
seconden stil blijven staan in
een totaal ervaren van geluk
waar grenzen
zich laten zien als reeds
vervulde wensen in de
carrousel van leven
licht en warm samen zijn
Verte
ik voelde energie
uit je ogen stralen
ervaarde warmte door
een liefdevol inhalen
je heerlijke lach
was als groen gras
op een koele wellness
tijdens een hete dag
muziek was er niet in
een weldadige stilte die
lommer zonder woorden
voor zich deed spreken
wij hebben tijd stilgezet
door op te gaan in elkaar
de verte heeft een klok doen
luiden maar we wisten niet waar
Gesloten kracht
ik heb ze zien komen
zachte lieve lijnen
zonder elkaar te raken
op weg naar verdromen
klaar zijn de scherpe
hoekigheden in
splijtend uitstralen
nu rest kwetsbaarheid
in zacht ontvangen
op het pad van verlangen
naar nog meer lijnen die
geborgen zijn verfijnen
wij naderen geen cirkel
zijn niet op zoek naar
gesloten kracht maar openen
voor schoonheid en pracht
Lieflijke loopjes
de lach
heeft jou
nooit verlaten
vaak schieten
tijdens het praten
de tonen omhoog
beginnen je ogen
te glanzen en
dansen je wangen
iets ingehouden
na een licht
proestend betoog
jouw lach
is als het golven
van de dag
in kleine rimpelingen
zie je lieflijke
loopjes beginnen
die zich krullend
vergroten om later
in rust te ontknopen
Iets fijns
we liepen
in gelijke pas
ervaarden dat
heel plotseling
ineens was er die lach
de twinkeling in
ogen van iets fijns
dat onbewust
geregeld wordt alsof
het ook zo hoort
later probeerden
we weer zo te lopen
dat voelde geforceerd
het handje in handje
was heel snel geleerd
Zong bevroren tranen
ik draag blauw
een kind van
wind water en ijs
uit conceptie van
een koude vorst en
de warme moederborst
wij lijnden niet
in diepgaande affectie
contrasteerden levensgroot
de verschillen die
wij maakten overbrugden
onze generatiekloof
nooit heb ik
echt warm gezorgd
wist haar kille levenslied
zij zong bevroren tranen
in het helderst blauw van
ik bemin je maar nu niet
Kleurrijk onervaren
mijn ogen lachen
handen zijn open
ik ben klaar om
naar jou te vliegen
te landen op
het heerlijke groen
van ontvangen na een
nooit gestild verlangen
niemand heeft
de regie het decor is
kleurrijk onervaren
zonder emoties te sparen
nog spelen we het
kinderlijk volwassen zijn
dat intens plezier voelen
wij in het leven hier
zo vliegen doet geen pijn
weer landen doen we
op vier handen om samen
verantwoordelijk te zijn
wil melker
19/01/2018
Magische liefde
wij zijn naar
de maan geweest
hebben zonneschaduw
begeesterd en
gevouwen tot vervoer
op golvende stralen
er was geen
hitte en kou
in de trouw van
je lieftallige ogen
zelfs geen boven
en beneden meer
jij deed alles en
was veel intenser
dan dat ik me ooit
heb kunnen voorstellen
gaf mij zomaar dat
wat ik nooit heb gehad
pas toen ik
mijn deel van leven
durfde te geven in
de naamloze ruimte van
magische liefde hebben
wij elkaar echt gevonden
Bijna volmaakt
ik zag je komen
de schoonheid
van je dromen
gaf zelfs het stof
op de zomerse trein
wat zonnebloemgeel
in een blauw festijn
je trippelde
danste bravoure
van je jeugd in
een sprankelend
verschijnen door
het bijna volmaakt
uitlijnen van je lijf
jij gaf
met je lach
wereld aan alles
wat je zag en had
wij zijn gegaan
de rest van de dag
was al naar de maan
Dit wonderlijk spel
ik ken je handen
weet je lange vingers
in beweeglijkheid
nog nooit hebben zij
een toon ontlokt aan
de muzikale realiteit
maar in mijn hart
staan jouw symfonieën
voor altijd geschreven
is je klankkleur
mij tot vandaag in tal
van ritmes bijgebleven
van dit wonderlijk spel
genieten wij alle momenten
zonder enige muzische talenten
Feeeriek tafereel
de zon wist
witte randjes
van de ruige vorst
die de bloemen omgeven
in een laatst overleven
nog is er geen wind
wel een tintelfrisse kou
die van de dauw
kristallen maakt met
duizend twinkelingen
alsof de tijd
heeft stilgestaan
ik wilde voor
de bloemen gaan
heb daarvan afgezien
jou geroepen
je kwam op blote voeten
over het bevroren gras
je lachte en ik wist dat jij
meteen klaarwakker was
we hebben genoten
van dit feeëriek tafereel
loepzuivere flonkering
van kleuren completeerden
het paradijselijk geheel
Vloeiden liefde
ik ken
de druppel
heb hem mijn
hele leven gebruikt
steeds kleine beetjes
huilde nooit voluit
hij groeide
niet mee
prikte vaak
achter mijn ogen
meer stond ik
dan niet toe
boog voorover
kuchte wat
wendde mij af
snoot mijn neus
toen was het over
ik had geen keus
pas met jou
werd het anders
hij wilde erbij
druppels groeiden
vloeiden liefde
het alleen zijn voorbij
Verlegen schaamrood
ik speel
met licht
op je gezicht
laat schaduwen
dansen in nog
onbekende kansen
altijd was er
contrast dat alles tot
zachte proporties bracht
in dat vage schijnen
konden er ongezien
zaken verdwijnen
nu uitgelicht
laten liefde en pijnen
hart en ziel schijnen
kon je gezicht dromen
maar de realiteit
geeft een andere kijk
zelfs je huid
kleurt in ontbloot
verlegen schaamrood