Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gespiegeld
echt gespiegeld
hebben wij nooit
we kaatsten
naar elkaar
zagen vorm
en kleur alleen
een vage lach
kon er vanaf
pas later
ontdekten wij
dat ons schrijfgerei
voor lichaamstaal
in formaat
verschillend was
dus een eigen
perceptie had
wij zijn gegroeid
in elkaar lezen
het uittekenen
had niet altijd
een innemende
kracht die kwam
pas toen de spiegel
gebroken was
Stukje thuis
zij spraken alle talen
kleurden gevoelens
en emoties in het
raken met de hand
liefdevol ontmantelden
wij het lang gedroomde
huis ieder met eigen
herinneringen als een
onbereikbaar stukje thuis
stenen zijn gestapeld
verwijderd is de specie
van de tijd dat wat
door onze handen ging
kende geen enkele spijt
het momentum leven
hebben we over jaren
uitgespreid maar samen
was altijd de eeuwigheid
een huis waarin wij
passioneel konden
leven want hartstocht
hield de spanning gezond
tot onze perspectieven
braken en fundamenten
steeds meer begonnen
te kraken omdat wij
geschrokken uit onze droom
als gevangen ontwaakten
Technische ruis
zacht klonk
het geluid van
de motor boven
alle liefdes uit
hij componeerde
in de technische ruis
de regelmaat en
helderheid van het genie
waar stilte heerst
nu corona triomfeert
is er weer plaats voor
kwalitatief onderscheid
net als luchtvervuiling
zijn decibellen ook
onderworpen aan een
uiterst streng regime
want sluit de ogen
huiver van de overlast
die je privacy 24 uur
ongecontroleerd verduurt
Het grote 5gtapijt
zij rolden
haar snel uit
het grote 5g tapijt
snelheid en geluid
alleen nog met
publieke ruis
in strak zender
en antenneframe
leek de stad
een stalen bos
maar de co2 uitstoot
bleek een grote flop
straling bereikte
grote hoogte omdat
wij steeds scherper
wilden kijken ook
diepte bracht ons
onbekende ziektes
hopelijk zijn die van
coronaire smetten vrij
waar vroeger zonnevlekken
altijd stoorden in de
bijna lege ether hoorden
zij de kassa van de hemel
Het blonde
ik zag zand
tussen je vingers
verglijden in een
constante stroom
van stukjes lijden
een enkeling
glinsterde positief
vlaagde speels
in de wind het
blonde van een kind
een constante
trits boodschapte
zwaartekrachtmoedig
altijd inwisselbaar
en diepbedroevend
jouw handen
hebben teveel
leven gegeven in de
afgelopen jaren zonder
eigen energie te sparen
juist in deze tijd
van dodelijke calamiteit
is thuis de enige basis
die in gezondheid
nog naar toekomst reikt
Magie
zij spreidde
haar handen
hield hun
blikken gevangen
goochelde snel
ieders verlangen
het waren
niet haar
vlugge vingers
of afleidingstrucs
pure magie bracht
ieder van stuk
in verbazing en
niet begrijpend
zag je hun
vlugge kijkers
haar gangen
minutieus volgen
zij wierp
haar licht op
donkere wegen
waar hun aandacht
dan even te
lang bleef steken
was al
verdwenen
bleek in een
nieuwe kleur
weer ongemerkt
te zijn verschenen
gaf hen
haar lach voor
de magie die zij
zagen gebeuren
in een grote
waaier vol kleuren
Vergeten heksen
ik zie
hoe zij met
een lach en
harig mohair
dromen breit
met een vage
kleurrijke mystiek
die in de lange
wol tal van
ontknopingen ziet
tijdens het spinnen
mompelde zij al
vele teksten uit
het repertoire van
vergeten heksen
haar schatten
zijn licht te dragen
roepen vele vragen
op uit het genre van
doorluchtig plezier
juist het tikje
spanning geeft
alertheid want
na het gapen komt
slapen met blonde lach
Vrolijke waterval
niet je hand
heeft die kracht
maar in je vingers zit
de macht om de media
goedlachs te bespelen
juist waar
saaiheid en
verveling dreigt
klikken zij op skype
voor de leukste contacten
geen anderhalve
meter of meer niet
te zake doend gezever
maar een heerlijke lach
als warm welkom bad
de vrolijke
waterval van
wetenswaardigheden
kabbelt van het scherm af
zonder dreiging van straf
voor even weer
bevrijd van die
wurgende eenzaamheid
opgebeurd door woorden
die goed zijn om te horen
Hooi parfumde
zij bergde
als plattelandse
de wolken voorbij
verschoof met
de wind het
uitzicht naar vrij
runde in blauw
de zeven mijlen
door stralende kou
wist van de sloten
met het duiken
als ultieme stunt
waar zomers
hooi parfumde
warmde mest
de stallen werden
zo slagers hun
speklap gegund
is zij de boerin
met de stadse blik
die het hart aan de
natuur heeft verpand
of deelt zij de schepping
in paradijselijk verband
De leidraad
ik voelde
warme stralen
uit gedachten
die energie
brachten
en haalden
hun pulserende
vloed deed mij
intens goed
de boodschappen
heb ik nooit
echt kunnen
achterhalen
omdat de sleutels
van je geest
jouw schatkamer
niet ontsloot
als zijnde privé
de warmte
die jouw
nabijheid mij gaf
in de vloed aan
leven en lach
was de leidraad
die ik had daarom
kon ik ook aan
anderen geven
Stukjes zelfspot
het was altijd
frappant hoe
haar lach
opening gaf
aan gedachten
ze de vrijheid
liet zich te uiten
op alle gebied
tegendraads
zonder beperking
waar haken en
ogen verschenen
was men geneigd
stemverheffend
gelijk te claimen
dan parelde
haar lach de
agressie kapot
met vileine
stukjes zelfspot
Twee werelden
ik weet dat
als zij lacht
iemand aan de
rand van haar
bewustzijn
op haar wacht
een vage zwaai
waar donker
even lichter kleurt
lucht bewegelijk
naar het pril
van lente geurt
ambivalentie
maakt haar
blik onzekerder
in de keuze van
de stap vooruit
of een zwaai terug
ze is blijven staan
op het randje
van twee werelden
met lichte spijt in
haar hart toch de
lach achterna gegaan
Haar vinyl
haar vinyl
zat vol echo's
uit vervlogen tijden
het startruis
had een intro
om te benijden
de beginvocaal
nog ongepolijst
was in essentie klaar
het wiegend
golven van de plaat
intrigeerde zonder maat
in de hartslag
van toen voelden wij
wat emoties doen
als nieuwe muziek
zijn barensweeën krijst
jeugd ook aandacht krijgt
Lieve lust
ik zag in
regenbogen
jouw stukjes
energie hun
kleuren stralen
zij lieten zich
niet verwaaien
door de buiige
wind en donker
jagende wolken
in ontlading
zorgde bliksem
voor vuurwerk op
grote hoogte zonder
donder te gedogen
ogen schitterden
een lieve lust
terwijl je handen
met zon halfronde
banen klaarden
waar bogen
soms paarden
door de intense
energie van brekend
licht op aarde
Arcadische kopie
ik ben met je
meegegaan
samen op de
dromerige blik
in je ogen ineens
weggevlogen
zag je
vertrekken heb
je hand gepakt
ben ingestapt
route onbekend
als ik maar bij je was
herkende in
opkomend licht
het panorama
dat onder ons
gleed in een
eerst ontwaken
serene rust
voelde weldadig aan
in een harmonische
balans kreeg natuur
eindelijk weer
zijn optimale kans
waarbij techniek
geen spoor had
nagelaten slechts
een arcadische
kopie van de wereld
ver voor onze tijd
wij zijn niet
geland maar aan
de kanten van het
paradijs gebleven
om onze dromen
nieuwe voeding te geven
Mystiek en magie
in het
onderhuidse spel
van spanning en
ontlading bepalen
magie en mystiek hun
eigen vorm en kleur
waar stroom
subtiel de
geleiders raakt
golven weerstand
en vertraging
altijd tegendraads
kolken emoties
warmte vrij
verstikken
problemen door
totale inertie tot
een onoplosbare brij
zacht voedt
magie onmerkbaar
kleuren van
lieve en trieste
momenten vult
talloze lacunes
bij mensen
die onvervulbare
wensen koesteren
die hen in tijdloze
gedachten
bij zijn gebleven
of die op mystieke
wijze in een
uitgesteld leven
na het aardse
bestaan een hemels
leven zal geven
Stof opwerpend
nog is de tijd
niet opgeschud
als een kudde
kamelen stof
opwerpend het
rit aanneemt
een plaatje
is de uitloop
in het hitte
zinderend puin
dat zich al bijna
begraven weet
donkere ogen
in een gebronsd
gezicht beschouwen
deze vitaliteit in
evenwicht met de
saaie toeristen rit
woorden dragen
nooit venijn
als gebaren al
voldoende zijn in
een eeuwenlange
zand dragende wind
toen je als kind
de tijd had gemist
en jij je voor de
eerste en laatste
keer in de duinen
totaal verloren wist
Rood zand
er wordt zand
gestrooid in
ogen die
willen kijken
rood zand
dat het intense
lijden uit de
woestijnen kleurt
waar botten
slechts tijdelijk
de plaats markeren
als dood passeert
het duint
stormachtig in de
wandelgangen van
megatheater natuur
schrikbarend schrijven
statistieken de tijd die
nog door kamelen en
nomaden wordt gehuurd
het is geen erfgoed of
beschermd natuurgezicht
deze aarde is al lang
door de mens ontwricht
Lichtgevend
stukjes zwart
zweven bijna
lichtgevend
in het donker
door ontkennen
van contrast
ademen zij
alle kleuren
lijken volume
te vergaren
door niets
te weerkaatsen
in hun bestaan
van dimensionaal
naar het zwarte
gat van vandaag
toch spelen
juist randen het
wetenschappelijk
spel van wat kan er
De coolste ster
nooit heb jij
je echt aangekleed
kleuren accentueerden
jouw huid en in dracht
kwamen je vormen
er altijd schitterend uit
spectaculair
droeg jij nouveautés
met het air van de
coolste ster veroverde
jij totaal onverwacht
de catwalk pracht
er was geen venijn
of jaloezie want
in vrienden maken
schiep jij het grootste
behagen in deze
wereld zonder lach
juist het fragiel
wit gezicht dat trilde
door onderkoelde
emoties werd door
het publiek totaal gemist
in deze drukke entourage
je vlamde nog eenmaal
in de grote finale waar
ieder de gekregen roos
aan jouw voeten legde
je dankte hen met tranen
in je lach die altijd liefde zag