Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Magma
samen zijn
we afgedaald
langs graniet en
basalt tot wij in
de hitte van magma
hebben gebaad
daar waar
moleculen
en atomen de
bouwstenen worden
van onze dromen
vervloeien wij
komt alle
materie vrij in het
opnieuw spelen
van de schepping
door het lezen
van zijn hand
met eeuwigheid
en oneindig zijn
door onbeperkte
vrijheid in een
universum dat
veel op de hemel lijkt
Onkruid
voorzichtig
stappen voeten
op een oneffen
stuk bestraat
waar vroeger
vrijbaan gedachteloos
zijn wegen nam in nu
chaos los geaard
door ongelijke tegels
die water vragen en
in scheuren vluchten
door een vervuild klimaat
de tuin verdween
waar straatsteen
onderhoud heeft
teruggebracht tot nul
slechts onkruid
is gelegitimeerd
omdat zij kosteloos en
uit het niets groeien leert
Mijn schrijven
ik gebruik
het zachte
nederlandse
schrift dat naar
boterbloem en
madelieven geurt
dat polderend
haaks op rechte
lijnen staat
vaak innemend
vriendelijk als het
om teksten gaat
waarbij de
maatschappij
mijn klankbord is
in normen en
waarden die tijd en
opvoeding paarden
ik behoor tot een
groep die kennis van
zijn roots uit dezelfde
tekens haalt of
later terug vertaalt
zo heb ik de bron
van mijn schrijven
geëtaleerd aan een
wereld die lezen al
vroeg heeft geleerd
Schrille tonen
nog waaien
de kleuren van
stelen vlaagt
wind in schrille
tonen de dodenmars
bloemen
knappen niet af
maar leggen
zich plat uit
deemoed ter aarde
in een kris kras
pandemonium
vullen bomen
de kerkhoven van
het gigantische bos
schoon geregende
wortels bekijken
de immense
ondergrondse
volksverhuizing
ook zij zijn geveld
door buitensporig
geweld waarvoor de
planeet helaas nog
geen oplossing weet
Sierlijke lussen
als je handen
sierlijke lussen
beschrijven zie
ik je kleurrijke
gedachten boven
komen drijven
waar de
waterspiegel nog
vriendelijk rimpelt
begint de eerste
confrontatie met
de werkelijkheid
zacht drijven
golfjes in hun
olie verpakte
doorschijnende
verblijven kleurend
tegen oplopend zand
jij hebt
de gedachten
niet bezworen
zij werden geboren
uit de eenheid
denken en doen
die de ziel
graag gebruikt in
het uiting geven
aan verbondenheid
van leven met het
eeuwige van tijd
Chinese exoot
we leefden samen
in onze eigen biotoop
waarin tijd de balans
had uitgemeten zonder
iemand te vergeten
het leven lukte wonderwel
met goede en mindere jaren
maar ieder had de vrijheid
om in zijn eigen bestaan
weer anders te zijn
tot een chinese exoot
de schaarse grond
met een deken verstikte
de energie afving en het
ecosysteem vernietigde
stukken dode aarde
waren de immense prijs
voor een nog snellere
temperatuurstijging in een
apocalyptische pandemie
als het levenselixer
van de zon niet meer vloeiend
de grond bereikt zal alles wat
samenhangt tot stof verkeren
waaruit het eens geschapen is
Schaduw van je naam
ik zag je
terloops in
de spiegel kijken
heel even vroeger
en nu vergelijken
je draaide je
bruusk om
sinds wanneer
zag jij een vreemde
zomaar terugkijken
geschrokken
was je niet
stress en zorgen
hadden jou geen
goed gedaan
jij hebt te lang
teveel van jezelf
gegeven zonder te
letten op de kwaliteit
van eigen leven
maar dat het
zo snel zou gaan
nog vaagjes spiegelen
jouw talenten de
schaduw van je naam
Geen sinecure
ik zag je
hand schrikken
in het snel
verschikken van
je vingers in
hun bezigzijn
de snelheid
van reageren
was niet meer
aan te leren
alleen routine
gaf nog structuur
naast concentratie
die meestal licht
chaotisch de
overhand kreeg
was een boodschap
sturen geen sinecure
toch was de lach
op je gezicht
weer goddelijk
toen jij na veel gedoe
hard in de hoorn zei
ik ga naar bedje toe
Dun gesteeld
je wiegt
als altijd
dun gesteeld
op de rood
oranje tonen
van mijn
innig geliefde
klaproosmuziek
tussen hoog
opschietende
siergrassen
in de kleurige
wilde bloemen
plassen langs
de bermen van
de snelle weg
goedendag
omdat jij nu
bloeien mag
want de lichte
waas van fijnstof
geeft in vervuiling
helaas geen
jaarlijkse regelmaat
Stemmen
ik heb hun stemmen
allemaal gehoord
in verleidelijk of
dwingende toon
zij opperden hun
mening en helemaal
niet ongewoon
maar wensen ook
bevestiging en graag
van hun patroon
natuurlijk is er
vrijheid van keuze
maar de pressie tot
accepteren is niet
zomaar af te leren
blijft een uitvloeisel
van macht die zich
niet enkel door woorden
en indrukwekkende
gebaren gedragen zag
er zijn manipulaties
lichte malversaties
waarbij een oogje
dichtgeknepen is
geniepige chantage
die alles van de
hun waarheid wist
ja ik hoorde stemmen maar
kon niet aan ze wennen
Magie van chaos
er haakte wat
op het spiegelblad
zonder zichtbare
oneffenheden
pas met het
fingerspitzengefühl
lokaliseerden we
het plaats delict
een oneffenheidje
in de kristallen
structuur als exponent
van een latente frictie
begin of einde van
de mega breuklijn toen
deze marmeren compositie
zich ooit heeft gezet
in herstel zal de spiegel
geweld worden aangedaan
maar de magie van chaos zal
het blad niet lang laten bestaan
Vluchtig en luchtig
liefdevol is
vaak de schroom
waarmee kinderen
over hun droom vertellen
jij hebt ook die
respectvolle
terughoudendheid in
afstand tot onbekend
in een dimensie
waarin de mogelijkheden
ongelimiteerd lijken
in werelds verschijnen
en toch zo anders
van vorm en kleur
dan normaal in
niet te vangen nuances
de droom heeft
het vluchtige en
luchtige zonder ooit
zwaar op de hand te zijn
vaak lacht blijdschap
opluchting waar onbekend
het stukje onbemind
per ongeluk tegenkomt
Een wereld vol haat
ik heb ze
verloren zien gaan
de stukjes leven
op weg naar een
bloeiend bestaan
ze knopten
voortijdig
steelden te lang
konden de lichtroof
van anderen niet aan
hun kleuren
vervaagden door
een brandende zon
guur weer vertraagde
florissante rijping alom
weer is aarde
gebarsten en in zijn
vruchtbare grond krast
klimaat desastreuze littekens
van een wereld vol haat
In een adem
ik bewonder je
diversiteit van gedachten
en meningen in onze
vaak heftige dialogen
als voer voor psychologen
ik blader terug
in het kijken en
vergelijken van
verleden en heden
met de lach van gelijk
dat verbaasde me meer
dan ik zou willen want
een open blik is ook
de hand die overbrugt
wachtend op een kus
ik heb lang
naar je gekeken
ben uiteindelijk aan
de gang gegaan om
je ook echt te lezen
niet met vingers
die letters voelen
en zo ervaringsgewijs
leren wat ze
eigenlijk bedoelen
ze transformeren
naar beelden waarin
jij het leven kleurt met
ogen lach en je
warme stem die ik ken
weet hoe jouw tekens zich
vormen in plooien rimpels en
veranderingen in je huid
heb de grote letters al gezien
de kleine lees ik ademloos uit
Het moment suprême
ontspannen rust ik
op het middag bed
waar kleine uurtjes
spelen met stofjes
die door de warmte
op hun rug worden
gelegd in hun reis
langs kierende gordijnen
waar het licht hen
beschijnt in een
mistige choreografie
tussen vage paladijnen
zij dagen mij uit
in hun onvoorspelbare
tochten om vrij te zijn
mee te gaan en te
voelen wat verheven is
zonder strakke begeleiding
hoogtes bereiken zonder
kleinheid te bemerken
waarin gelijkheid
de stralende winnaar
is als eerste gekeerd
op het moment suprême
Vergeten bomen
ik heb nog met
ze gesproken vergeten
bomen die mijn
geweten ooit wortels
hebben gegeven
bladeren die
voor mij ruizelden
op warme zomerwind
waar zon in donker
loof bleef steken
en wij door
heerlijke picknicks
de tijd vergaten
ik dromen vond die
volop tegen spraken
waarin muziek met
veel tonige refreinen klonk
nu is het landschap stil en
verlaten als de vuurkorf
knetterend vonkt
Baas over dood
voorzichtig
hebben wij
elkaars schaduwen
schetsend gekleurd
met het
eerste licht
waarover wij
konden beschikken
zijn er contouren
aangegeven hebben
contrasten de
vormen versterkt
pas later toen
wij in elkaar de
pigmenten van
liefde ontdekten
kleurden wij
de grote vlakken
zonder de ander
te gaan overlappen
stilaan zijn wij tot
consensus gekomen
in het kunstwerk
van onze dromen
dat reikt van
hemel tot hel waar
leven baas over
dood is gebleven
Het wonder
zacht zong
wind de eerste
ochtendgeuren
van de vroege
bloeiers in het gras
dat nat van
dauw zich nog
moeizaam aan
het oprichten was
in de kille ochtendkou
je lachte om de
eigenwijze cirkels
die je voeten altijd
schreven op de
pas geschapen dagen
in je ogen
glinsterden de kleuren
die de eerste zonnestralen
door hun lichtbreking
in druppels aan jou gaven
jouw mystieke woorden
in het natte gras die
putten uit een eonenlang
contact met boven loven
het beschreven wonder
Ontvankelijkheid
ik heb
met je huid
gesproken
kleine rimpels
en kloven
heel minutieus
onderzocht
van beneden
naar boven
in het
glooiend
heuvelland
voelde mijn
hand de zacht
vertrouwelijke
warm vrouwelijke
opbloeiende
ontvankelijkheid
daar waar
de wereld
strijdt toont
zij kracht is
de oppervlakte
vaak robuuster
en beter bestand
tegen agitatie
in confrontatie
Ongekend talent
jij was
de logica weer
helemaal kwijt
in de snapshot
toegemeten tijd
waar het podium
nog leegte ademt
barsten coulissen
van opkomend nog
ongekend talent
schijnt licht al
succesvolle bundels
terwijl er nog geen
stap is gezet achter al
bewegende gordijnen
we openen met
ingehouden adem
het mimisch welkomstlied
treden langzaam nader
omdat u dat ons gebiedt
als de betovering
is gebroken het eerste
woord gesproken stijgen
wij naar grote hoogte want
wij weten waar de hemel is