Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Haar pirouette
ze nam
stilte mee
uit een zee
vol herrie
waarbij van
iedere golf
die oversloeg
het volume brak
op het onbegrip
van zwart basalt
ze opende
het cordon
van donker
geloken ogen
wierp zand
om het laatste
argwaan niet te zien
sloot handen tot kring
danste haar pirouette
er grafisch midden in
waarbij zij de
blikken aannam
rondde en verrijkte
tot ook zij draaiden
en zacht de mantra's
van zee in haar
eeuwig bewegen
als eigen golf in de
vloed van samen
lieten stromen
Automatische piloot
ik zie je stralen
bij de gedachte
een frisse neus
te gaan halen
daar buiten waar
warm en kou
zijn eigen kleur
kiest die samen
de schoonheid van
het moment bepalen
de basis een huid
die verschillend
kan reageren op
de weerssferen
en toch in staat is
een behaaglijk
gevoel te genereren
of aan de bibber
gaan om warmte
te laten ontstaan
zonder grote
problemen gaan
verschillen voorbij
in het eenduidig
functioneren
op tal van externe
prikkels en zonder
handen aan het stuur
delen wij met vuur
de automatische piloot
Het stukje euforie
je lachte om
de zachte zoem
en trilgeluiden
die jij altijd
bij je droeg
alleen aanwezig
luisterde niet
altijd voldoende op
dus met een
stukje muzikaal
onthaal van
overijverige
frequenties
kondigde jij je
komst verblijf
en afscheid aan
in een ludieke
melodie danste
jouw omgeving
zijn warmte delend
met alle anderen
het stukje euforie dat
jullie genereerden voelde
intens weldadig aan
Dit minzaam contact
ik dacht
dat jij de
ordening van
liefde in je had
in mijn ervaren
bleef ik in
gênante onkunde
naar vrijheid staren
speelgoed
kwam warmlief
bovendrijven
maar kleur en vorm
konden niet met echt
wedijveren er moest
een trigger zijn in
dit minzaam proces
juist in kleine
dingen bleek contact
in elke fysieke vorm
een investering met
liefdevolle warmte
waar tijd en veel
plezier speelde als
een heerlijk knuffeldier
communicatie heeft
onze ontdekkingsreis
de boost gegeven die
noodzakelijk was om
samen ook het
evolutieplan de nodige
vaart te geven in
belang van komend leven
Voor de wind
we liepen
voor de wind
warmte floot
in vlagen en een
wolkje oogde
wit van boven
een wereld om
ons heen wij
helemaal alleen
wij hebben ons
niet afgesloten
gingen juist
helemaal open
voor alles
dat er was en
wilden delen in
samen elkaar
voelen en strelen
juist uit het niet
verbale wilden
wij het leven
in zijn volledige
existentie halen
zoals communiceren
met het ongeziene
woordloos leren spreken
in muzikale lichaamstaal
Goed gesternte
ik heb je
niet gevouwen
jij hebt jezelf
te water gelaten
hard rennend
op lange benen
het scheepje
in je hand dat
zonder ruime sop
meteen op de
golven teruggaat
naar het strand
wij hebben het
scheepje op droog
zand gelegd vouwen
glad gestreken
en langzaam
op gekalefaterd
ondanks jouw
dwarse te water
lating ben je goed
gedoopt zelden averij
en maakt je reizen
onder goed gesternte
Jouw magische bron
jij hebt nooit
het lijden in je
gezicht laten wonen
altijd waren er wel
opklarende zachte
dromen in een
steeds dichterbij
komende horizon
waarvan de kleur
het deprimerende
oplost in perspectief
met het licht van
een stralende zon
toch laat ook jij
hoofd en schouders
weleens even hangen
klem gezet en gevangen
in een schijnbaar
onoplosbaar probleem
nooit hebben woede
en kwaadheid de
overhand wel spreken
oneerlijkheid en niet
rechtvaardig hun tonen
maar in een hernemen
van energie uit jouw
magische bron verlicht
je gezicht breekt de lach
lijnen die van jou niet
mogen met een knipoog
naar boven die alleen
vrienden kunnen zien
Stukje plezier
je lachte
verpachtte
sombere
gedachten
voor een
sprankelend
stukje plezier
die handelswijze
is niet van hier
maar stoelt
op de positieve
instelling dat
leven geen
tranendal is
maar dat wij
samen zijn
ook voor het
vele vertier
dat in diversiteit
creatief bloeit des
te harder het groeit
Die raadsels lacht
ja jouw gouden
handen hebben
mijn ziel getild
naar de zon
hebben haar de
essentiële warmte
gegeven om te leven
jij met het vermogen
om mensen samen
de grootsheid van
verbondenheid
te laten voelen
in warme massaliteit
gedragen door geestdrift
ja waar de lyriek van
hart en geest tot
creatieve expansie komt
waarvan de som eindeloos
meer is dan die der delen
en vroege epiek
nog sociaal acceptabel is
ja jij die in de
tijd al door vele
kunstenaars
vereeuwigd bent in beeld
schilderij en in talloze
fresco's beschreven
en gelauwerd bent
ja jij
die raadsels lacht
Mijn schaduw
ik zag
mijn schaduw
in het glas
lachte wat
om een rare
frats maar zag
daarvan niets
terug met
het licht fel
op mijn rug
herkende
niet eens mijn
eigen contouren
toen stevig
aan de maat
tot ik leerde
om bij die grens
de aandacht
op anderen te
concentreren
toen werden
stukjes
persoonlijkheid
uitgelicht in
stevig contrast
met een
werkelijkheid
die zelf mij in
die tijd volledig
ontgaan was
Magisch mystieke figuren
wij hebben samen
de sprookjes
doorgenomen
ze teruggezet
naar dromen
om er meer
creativiteit in
te laten komen
in het lezen
en weer beleven
wordt de wereld
ruimer in zijn
mogelijkheden
toch verdichtten
relaties tot
een knus geheel
waarin warmte
en vertrouwen
een fundament was
waar je ongezien
op kon bouwen
zonder ingrijpende
zaken koos leven
de bekende paden
wij hebben veel
geëxperimenteerd
met andere spelers
zoals dieren en
magisch mystieke
figuren maar echt blijven
alleen emoties zoals wij
ze vroeger hebben geleerd
Vallende wind
ze aaide
de bast die
groen zwart
afgaf aan
haar handen
geen vies gezicht
ze wist wat
er komen ging
in het eerste
contact na de storm
het was chaos
geweest toen
de aarde onder
de kracht van een
vallende wind spleet
naaldbomen
met een kort
dikke puntwortel
voor de kap in een rij
vielen in bosjes op de zij
een enkeling is
blijven staan maar
zal toch om het geld
ter ziele gaan zonder
testament geen bestaan
Schuin schrift
het zand
schreef met
de hand
van de wind
mijn woorden
in het zand
globaal
geef ik de
pagina's aan
nog zonder
inhoud die ik
al zag staan
maakte veel
werk van
hoofdletters
en danste de
kleine scenes
in schuin schrift
door de
getijden
werden de
bladzijden
weer keurig
gewist
de avondzon
dook rood ook
de wind legde
met het sahara
zand de contrasten
scherper bloot
Haar rode draad
ik zag in het witte
licht van de
nieuwe maan
haar dromen
pulserend uit haar
lichaam komen
op de warme
regelmaat van
haar ademtochten
verlieten zij
zonder bochten
haar rode draad
met de levenslijn in
tact hebben zij haar
naar vele werelden
gebracht met een
alreeds voltooid
en beschreven leven
maar gedreven
bleef zij op zoek
naar het levenselixer
dat samen met
de steen der wijzen
plots verdwenen was
Bleef uithuizig
ik keek
naar je
maar je
blik wilde
niet kruisen
zelfs het puntje
van je neus
bleef uithuizig
je mond sprak
een speech
met stilte strak
geregisseerd
door wat zoal
was gepasseerd
in een vloed
van onbenul
zelden
weerspraken
onze woorden
elkaar in gesprek
maar nu was gezegd
wat verzwegen was
met exegese van
emoties belicht
de deksel van
de put gelicht vol
opgekropte woede
eindelijk het venijn
waarvan blikken
konden doden
eigenlijk mocht ik
er al niet meer zijn
De prelude
ik zag je
stappen staan
waar de waterige
dauw zijn druppels
liet gaan in de
pirouettes waarmee
jij de ochtend groette
nog was er
geen muziek tot
de eerste zonnestraal
noten kristalhelder
kleurden in de
prelude die de dag
voor ons in petto had
het was jouw lach
die vogels deed
ontwaken zodat zij
hun dialogen
konden maken en
plaatsen in het samenspel
van ochtendklanken
Doorschijnend
je jurk raakte
doorschijnend
aan je frêle
figuur dat blond
gecomplementeerd
werd met een
stralende lach
je ogen zouden
zo kunnen zijn
weggelopen
uit de mooiste
verleidingsscene
in de geschiedenis
van elk groot theater
in dartel licht
dansant bewegen
wist je ieder
een goed gevoel
van eigenwaarde
te geven omdat jij
talenten spiegelde
die ontwaakten
uit latent
aanwezig zijn
tot verrassing van
de eigenaar die de
nieuwe meerwaarde
meteen reflecteerde
Het lied van oceanen
zacht wolkte ik
boven de kleuren zee
die ik met mijn
danspassen deed kolken
haalde uit
met flarden mist
die het uitzicht
extravagantie gaven
overslaand speelde
muziek in de
bekende zilte geuren
het lied van oceanen na
mijn walsen
draaiden fraai in
spatten wit en toverden
een lach op mijn gezicht
golvend naar strand
waar passen vergleden in
het natte zand dat al door
kleur en geur verzwolgen was
Tegendraads touche
zacht schoven
zij aan bij
jouw tafel om
maar dicht
bij je te zijn
jij die altijd
hun pijn wist en
verlichtend deelde
je vingers
trommelden een
liefdevol ritme
dat vroeg om
mee te doen
waarbij je moest
kiezen samen in
volgen of het
tegendraads touche
ogen keken vingers
voelden de maat
een echt neuriën
maakte hen paraat
in het voldragen
van haar lach in
ogen die alles zagen
In frequent contact
ik zag hoe
de omgeving jou
meer en meer
begon aan te spreken
vergeleken met vroeger
pril was nog de
interesse maar
groeide in frequent
contact iedere keer
als jij het zag
je hervond stukjes
herinnering waarvan de
afkomst zonder raken
langs je heen ging
nu lijken alle zaken
steeds meer deel
van jou uit te maken
bij jou te gaan horen
zoals de oude kerktoren
met zijn klokkenspel
er zijn emoties
bijgekomen waarvan
jij eerder niet zou dromen
zoals de knusheid in
het samenzijn waarbij
ook de pijn van gemis
duidelijk aanwezig is
in deze contreien breide
jij het harde leven
met knotjes zachte wol