Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vlammende verhalen
laat je geest eens dwalen
door vlammende verhalen
uit de open haard
het beuken blok
net achteloos gedropt
vertelt zijn laatste uur
reeds danst de rook
in smeulende herinneringen
opent vuur de eerste jaarringen
sist en knettert namen
in een knisperende vonk
strooit spetterend wat anekdotes rond
in het verzameld werk
van meer dan vijftig jaar staan
generaties lief en leed achter elkaar
Zo voor het rapen
jij had de rust
zo voor het rapen
maar je sporen
in het zand
lijnden vaste koers
geen twijfel
of moment van
overweging tekenden
hun speelsheid
op het strand
in het spel van
wind en wolken
ging je volledig mee
toch bleef je tred
steeds parallel aan zee
de verte focuste
in eindeloos herhalen
maar op een eiland
vertellen einde en begin
dezelfde verhalen
Door witte guirlandes
woorden vielen
in waaiers uiteen
door vuurwerk van de zin
strofen
schoten als pijlen
naar ongekende hoogte
cirkelden daar
in steeds snellere vaart
tot een veelkleurig begrijpen
als apotheose werd het gedicht
met een oorverdovende knal
door witte guirlandes uitgelicht
Op eigen benen
zij hebben geleerd
in liefde en vertrouwen
een huis te bouwen
nog spelen ze
hun bloementuin
als hemels paradijs
maak ik ze wijs
dat de wereld
niet is wat zij lijkt
zou ze graag behoeden
voor knauwen in vertrouwen
de barsten in het goede
toch laat ik ze gaan
zij zijn in staat om eindelijk
op eigen benen te staan
Niemand is perfect
Niemand is perfect
volmaaktheid bestaat niet
iedereen heeft zijn gebreken
dat is al meer dan één keer gebleken
probeer het ook niet
perfect te willen zijn
dat is in dit leven, helemaal niet mogelijk
je kunt er niet naar streven
Je kunt niet alles goed doen
iedereen heeft positieve en negatieve kanten
dat is gelijk voor elk mens
geen één mens is foutloos geboren
Als je dat echt wilt ...
zal je steeds teleurgesteld zijn
want het leven
gaat gepaard met geluk
boosheid, verdriet en pijn
ook met liefde
die iemand je kan geven
Maar je kan niet foutloos zijn
zo is geen één mens geboren
probeer gewoon een gelukkig leven te leiden
en weet ...
je kan niet bij iedereen worden uitverkoren
Nachten vol maan
ik ben
aan de haal gegaan
in nachten vol maan
zonder bezem of tapijt
maar geleid door
kosmische krachten
maakte me leeg
bevrijd van aardse ballast
dreef ik op duizend gedachten
in een groots perspectief
openbaarde zich schoonheid
loste tijd op in zijn
zag de maan
langzaam ontkleuren
in het goud van de zon
de morgenstond
bracht mij geluk en
weer terug naar waar ik begon
Zoveel melodieën in mij
toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen
elke droom en elke wens schilderde ik mezelf.
maar talent ontbrak en ik zocht iets anders
ik hield ook wel van drama en vond het toneel
kleine rolletjes op school, ook dat werd niets
misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?
vol vertrouwen leerde ik de kunst van het verhalen
maar het schrijven vertelde mij niets
ineens zág ik mijn passie ...
ze was er eigenlijk altijd al geweest
op een dag sprak mijn lichaam zijn eigen taal
ik danste, niet in het minst verlegen voor andere ogen
Eindelijk had ik mijn talent gevonden
mijn lichaam gaf me alles wat ik zocht ...
luister naar de muziek, zoek en vind haar kracht
dansen is voor mij vrijheid, één die ik kan delen
kijk gerust, ik vind het fijn
want zoveel verschillende melodieën zitten in mij
ik voel me volkomen vrij en mijn
lichaam spreekt alle talen
Pigmenten
heb licht gevangen
zag het hangen
aan kaarsen en lampen
pas in de ochtend
ging het verdampen
in de rijzende zon
keerde weerom
in duizenden kleuren
van bloemen en planten
heb pigmenten gemengd
schilder met verf die in licht
haar vrijheid weer vindt
De aandacht fuik
een danspas en een grap
zo maakt hij
na begroetingsritueel
zijn nonchalant entree
ogen draaiend
en een denkbeeldige
vriendin in
afscheid aaiend
kiest hij een vriend
als springplank
voor zijn diepe duik
in de aandacht fuik
onnozel paraderend
langs hun nieuwsgierigheid
de laatste roddels strooiend
wint zijn aanhoudendheid
de kaarten zijn geschud
zij zijn al overbluft
volgen de verhalen
over zijn levensidealen
Naar binnen gericht
zie je ontwaken
uit de wanorde
van dromend slapen
ogen verschrikt
blikken nog steeds
naar binnen gericht
vingers ontspannen
in laten gaan van chaos
zonder aanwijsbare naam
tot je lach
alles breekt en jij
je weer bij de mensen weet
intens voelt het leven
na weggeëbde angst
de dag is nu op zijn langst
Zielen zonder naam
vleugels
vliegen af en aan
van zielen zonder naam
verdriet
ligt in het verschiet
van hen die achterblijven
vooral het
plotseling verscheiden
doet in afscheid lijden
hun vlucht
lijkt onbenoemd in
hergroeperen van de geesten
nog een keer het aardse gaan
of past de cirkel eindelijk
in het organische bestaan
Weltrusten iedereen
Ik loop in het donker over straat.
Ik ben niet alleen, ik zie een grote man,
die zijn poedeltje uitlaat.
Ik zie nog net,
hoe de maan achter een wolk verdween.
Ik merk en kijk er van op, dat ik tegen mezelf praat.
Ik loop, maar weet niet precies waar heen.
Ik voel hoe mijn hart op hol slaat.
Een reden kan ik hier niet voor bedenken,
ik heb er geen.
Ik kan niet slapen,
maar ben het gewend zoals het nu gaat.
Ik hou mezelf bezig, want dat houdt me op de been.
Buiten een ronde gelopen te hebben,
heeft me toch wel moe gemaakt.
Ik kan nu rustig gaan slapen,
welterusten iedereen..
Hoe ik ben
Ik ben manisch,
manisch gelukkig, manisch depressief.
Ik zonder me graag af, maar behoor niet tot the Amish.
Ik ben zwak, tegelijkertijd hard als steen, massief.
Doe mezelf stoerder voor dan dat ik daadwerkelijk ben.
Er vloeit chaotiek door mijn hoofd, maar mijn lichaam is zen.
Onaffe structuren
jij toont veelkleurigheid
ik het onderscheid
maar de vorm waarin
geeft altijd strijd
jij weet de wereld gemaakt
in geruststellende beelden
waarbij plaats en formaat
balans in realiteit delen
ik zie onaffe structuren
wachtend op inhoud
emoties en groei om
ooit te komen tot bloei
wij lopen geen pad
het mijne is niet af
wel is er het zoeken naar
vorm en kleur in ontmoeten
Vergankelijkheid
zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid
Dat je hemel droomt
wij weten
dat je hemel droomt
aan gene zijde
zonder het aardse lijden
vaak onverwacht
weer bij ons bent
met woord of beeld
in samen weten
de vingerwijzing
met een lach
in wederzijds herkennen
geeft ons jouw kracht
gisteren mocht ik weer
de witte vlinder koesteren
na maandenlang afwezig zijn
was het ineens haar tijd
jij tikte aan de klok
die juist vandaag
niet verder lopen mocht
nog maar een jaar geleden
Leef voor jezelf..
Ik ben bang,
Bang voor jouw gevoel,
Het is nou eenmaal..
Dat ik er iets voor voel,
Laat het rusten..
Laat het hoe het is..
Zo gaat er misschien,
Wel helemaal niets mis!
Geef mij, en jezelf een kans,
Laat het niet lopen,
Maar het valt wel te hopen...
Leef hoe je wil leven,
Leef hoe je wil zijn,
Zo kom je het leven door,
Zonder verdriet,
En zonder pijn!
Het leven, zit vol met kwalen, en verhalen..
Dat het leven pijn kan doen,
Valt te blijken,
Maar geef het leven nou een kans!
Wees nou eens gelukkig hoe het is,
Praat niet teveel negatief,
Dan kom je er achter; 'Er gaat iets mis!'
Dat mensen haat hebben,
Maar ook lief geven,
Dat is toch gewoon normaal?
Laat een mens,
Nou gelukkig leven!!!
We hebben zo allemaal wel iets,
Iets wat je dwarszit,
Maar geef niet op!
En ga door,
Zo kom je,
Op het juiste spoor!!!
De kleur van glas in lood
zie in uitgesleten treden
voetstappen van het verleden
het schuifelen naar de deur
een klink die blinkt
en handen vindt
zonder terughoudendheid
eeuwen heeft
de zon geschenen
in de kleur van glas in lood
iedere generatie
heeft zich bloot gegeven in
de biecht van het dagelijks leven
zelfs de dood
breekt geen verbondenheid
wij delen paden naar de eeuwigheid
In blind vertrouwen
niet wetende wat komt
maar hopend.
vermoeider dan ooit
te voren
volgen we het pad van
niet weten
denkend dat we alles
eens zullen begrijpen
en zo gaan we in blind
vertrouwen op weg
het moet gezegd
we kunnen niet anders.