Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Insectueel verdwijnend
er bewoog
iets zwarts
donkerde venijn
uit angstig
makend klein
niet offensief
als een dief
in de nacht
die onverwacht
verschijnt
met flitsende
nagels krassend
sporen trok
in de angstige
vloer zonder een
eenduidiger doel
dan te intimideren
door onbekendheid
met scheurend
jankende muziek
die zijn bestaan
niet ontleende aan
wat gangbaar was
maar die octaven
en het lied uit een
ander universeel
alternatief had
opgediept waarvan
de tonen dunner
werden
sneden een
gaten in je ziel
waarin het
eerste insectueel
verschijnt
ontpopte in
zwart verdween
maar er helaas
nog vele hordes
verschenen
Legootjes
ik zag de
witte huisjes
vakantie vieren
gekleurde legootjes
liepen af en aan om
naar speeltuin
zwembad en de
glijbanen te gaan
de anderen
vrienden deden
hun eerste nipjes
aan wijn en bier
wat onwennig in
hun eerste bloot
rood knabbelend
aan chip en noot
vrouwen mixten
mannen waren
honkvast bij de
nog volle krat langzaam
begonnen de hoogste
woorden te verwaaien en
moeheid dwong om morpheus
goede nacht te zwaaien
De omslag
voor ieder
openbarend
droeg het
witte licht
de zuiverheden
mee van de
neerslag van
leven zoals wij
dat onszelf en
anderen geven
de omslag was
enorm geweest
door de snel
veranderende
ionisatiegraad
waarmee licht
info gaf over
de geestelijke
gesteldheid met
wie je sprak
in samen bouwden
we contact op dat
alle kleuren van
de regenboog
overnam in
zuivere eerlijkheid
tot diep gelogen
dit had de wereld
communicatie
recht gebogen
Vroegere dromen
als kind
wist ik al
wat ik miste
toen ik voor
het eerst
iemand echt
in de ogen keek
een moment
dat ik nooit
vergeet omdat
wij die blik
samen deelden
in deze uithoek
van het universum
jij die mij
voor het eerst
iets van mezelf gaf
het diepste besef
dat wij deel zijn
van dit geheel
dit bewustzijn delen
de volheid van
dit gevoel maakte
mij ontzettend blij
voelde dat wij
eindelijk waren
thuisgekomen
uit vroegere dromen
Jeugdige uitstraling
er was een
lief patroon in
elkaar begroeten
geen officieel
formeel proces
maar een warm
ontmoeten met
elkaar in de ogen
kijken en dan verbaasd
naar je nog steeds
jeugdige uitstraling
geen woorden
maar een licht
hakkelen door
zoiets gaafs
en verrassend
in iedere keer
hetzelfde ritueel
zonder spoortje
gewoonte in een
zo pure verbazing
iedere keer weer
zo dat we er niet
bij kunnen dat
zoiets bestaat
ondanks de al
de mystieke toon
door het uiterst
speciale van
dit ooit wederzijds
aangegane en
zich geestelijk
verdiepend contact
Wilde bloemen
ik wist
pas later
haar bloemen
te staan
gevormd
door haar
handen
in sierlijkheid
waren haar kelkjes
ontstaan
sprankelend
lentelicht
was met haar
kleuren begaan
de geheime
plaats van
deze pracht
weerkaatste
in glinsterende
ogen toen jij
mij daar bracht
wij verzorgden
het paradijsje
tot een
oase van
schoonheid
omgeven door
wilde natuur
deze zomer
heeft volle
liefde in ons
hart gegrift
door de gift
van haar
eeuwige zaden
Keen kunstje
ik donsde
kleurde zacht
de liefste vormen
geurde verleidelijk
naar knuffelbeest
zat altijd
in je tas op een
gepaste plaats
niet direct in
zicht maar toch
bijdehand als
het echt nodig was
in uithalen met
scherpe punten en
wat pepperspray
ja mij neem
je niet zo mee
tegen een bakkie
thee zeg ik ook
vaak geen nee
maar geen vreemde
ideeën die niet schikken
met mijn moraal
mij kun je echt
geen kunstje flikken
Helende stralen
ik vleugelde
het licht van
de zon beteugelde
liefkozend
haar warmte
door met
schaduw en
wind regulerend
de natuur
te bedelen met
de benodigde
golven groen
die naadloos
pasten in het
jaargetijde van
het seizoen
juist daar waar
de zon moeilijk
door begroeiing
de aarde bereikte
flitsten helende
stralen langs
stammen en takken
naar de verste dalen
Tweede leven
ik heb ze
gezien de ondoden
van deze wereld
ze gegroet in de
taal van elkaar
niet meer delen
fragmentarische
stukjes wildgroei
in de smurrie en
verrotting waar
stilte en stank het
hoogste woord hebben
omdat niemand
meer luistert
wat verbonden was
rafelt en verteert
stuurloos waar
contact stagneert
nog rest het
incidenteel
opvlammen als
er noodsystemen
zijn die goed
samenwerken
de nog vage
aanwezigheid mist
geur en kleur van
overleven in alles
geven voor een
vernieuwd tweede leven
Life & Dead
Dead once asked Life;
Why does everyone love you but yet they hate me?
So Life responded and it said;
Because you dead you are a painful truth.
Well I am, I'm a beautiful lie ..
Manipuleerbaar
de plaatsen
zijn gekozen
posities verdeeld
als de decibellen
hun adem krijgen
hebben drums hun
eigen feest
ieder event heeft
zijn eigen hakken
in de grond als de
geboorteschreeuw
nog horen wij ze
niet binnekomen
licht lentegekleurd
jeugdig ontluikend
de lach en vlag
in ontspanning
fladderend mee
verwachtingen zijn
hoog gespannen uit
het goudomrand
feest van vorig jaar
donkere bassen
roffelen af en
toe een duister
verleden waarin
armen werden
geheven geestdrift
de ziel uit het
onderste van
de fles haalt
ritme dieper gaat
en harten raakt
de massa is bespeeld
om mee te geven
regie is strak en brengt
ongewenst sentiment
tot leven bij mensen
die manipuleerbaar zijn
de lont in het kruitvat
ogen vatten vlam in
meebewegen dat ooit
blut und bodem
zou kunnen geven
Hun hete tune
lichten zochten
wegen met heldere
bundels sporend
verdwenen in
de zwarte nacht
zonder elkaar
te kruizen met
een uiteindelijk
dood en verderf
zaaiende klap
de stilte was
elektrocuterend
de batterijen
branden hun
eigen hete tune
om de laatste
laadpaal werd
gevochten door
mensen die nog
verder wilden
de blinde paniek
van de uittocht
bracht hen juist
weer samen op
het offerblok
van schuld en boete
in het misdragen
van alle soorten
verantwoordelijkheden
voor zichtzelf en anderen
hun genen zullen
lijden tot in het eind
der tijden in constructie
van de nieuwe mens en
leefgemeenschap aarde
Haar ludieke intrige
ik zag op
het wiegen
van de wind
de gele schicht
van een verre bloem
zo op de
grens van
horizon en
opgeschoten
weidegroen
zij markeerde
in haar ludieke
intrige het einde
van de nog
zichtbare wereld
haar grootsheid
dwong mij in
gepaste eerbied
dichterbij te komen
haar droomgrens
te raken om van
van wind en wiegen
met zonnebloem een
tijdloos liefdes
monument te maken
Als mensheid
als mensheid
zijn wij aan het
begin van de schepping
begiftigd met een
aantal hulpverleners
die met ons gestalte
en vorm hebben gegeven
aan het ontstaan van
leven en de eigen
maatschappelijke
ontwikkeling van ons
bestaan hier op aarde
dat opgetuigd was met
alle mogelijke toeters
en bellen als natuurlijke
hulp die zich specifiek
ontwikkelde door alles
wat nodig was door
tools en een miniformat
voor fantasie en
religieuze verdieping
met inhoud en waarde in
geestelijke verdieping
bij cultuur en muziek
Het sociale vangnet
ik heb de
vrienden om me
heen gezien in
alle staten
van ontbinden
de vagen die weinig
verantwoordelijkheid
wilden dragen
en een dieper contact
uit de weg gingen
waarbij het afscheid
minder pijnlijk was
de echte die in samen
steunden elkaar de
hand reikten bij
onverwachte dreunen
ook waren er de
seizoeners die bij
gelegenheid altijd
acte de préséance
en tussendoor nooit
kwamen opdagen
zoals op feestjes
en verjaardagen
een redelijke
reactiegroep waren de
werk en schoolmensen
kinderen en vakanties
die elkaar opvingen bij
familie en aanverwanten
afhankelijk van mogelijke
bereikbaarheid in de
geografische positie
contacten in steeds
minder tijd en lokaal
gebonden settingen
De vertrouwde setting
de stemmen
waren overal
ze raakten geen
oren maar ieder
kon de woorden
horen in zijn
gedachten op een
meegaande manier
verzet tegen de
boodschap had
geen enkele zin
er was steeds de
boodschap tot die
voltooid was en
de zinnen hun verhaal
aan ieder hadden verteld
er waren geen
identieke story's alles
had betrekking op
het persoonlijk leven
in deze wereld en
hoe dat voortaan
in tijd en ruimte
zou gaan verlopen
er was onwennigheid
voor de stilte geweest
daarna begon het
spreken in het
persoonlijk verhaal
de weg om te gaan
die waarheid kreeg door
de vertrouwde setting
Veelbetekenend
iedere dag
trek ik mijn
aardejas aan
schud eerst
het weer van
gisteren eraf
en ben benieuwd
wat er voor
vandaag al op ligt
maar de laatste
dagen kost het
passen moeite
alsof hij door de
komende herfst
krapper wordt
ondanks het fruit
en de schitterende
oogstkleuren
de souplesse
is er ook al niet
meer bij het
uitgaan alsof
de jas geen zin
heeft om met mij
op stap te gaan
en samen gezien
te worden
het regende met
slaande wind de jas
wilde niet sluiten
ben onbeschermd
naar buiten gegaan zag
veelbetekenende gezichten
alsof de mensen wisten
de schepping in snel
tempo op retour
Verval
de schepping
was voltooid
overal waren
de klokken
gaan tikken
op het uur nul
omdat de mensen
anders zouden
stikken zonder
zuurstof bomen
zon en natuur
het raderwerk
was universeel
onvervangbaar
door de mens
waren er
ongewenste
haperingen
waarna verval
was ingezet met kains
ezels kakebeen dat
abel had neergelegd
Zonder groet
het was
de laatste druppel
bloed die uit
de mensheid werd
geperst voordat
de aardjuwelen
zichtbaar werden
helder vonkten ze
al tussen het
stervend rood
waar zij weerkaatsen
in afnemend
vurige licht van de
exploderende zon
het restant van
wat eens de machtige
mens was geweest is nu
geslagen met de zeven
plagen leeg gebloed in
een immens inferno
zonder laatste groet
Weerkaatsing
ik heb
scherven
geschoond
in stromend
zwarte regen
maar kwam
geen enkele
weerkaatsing
van stukjes
licht tegen
wel dropen
druppels
rood langs
blote vingers
op glas
in de plas
waar zij
oplichtend
stevig kleurden
in zwart