Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw gezicht
als mijn
gedachten
uitvliegen op
het licht
van de zon
verzamelen
zij stukjes
schoonheid die
samenvallen tot
jouw gezicht
waarbij het
langzaam in
warmte begint
te stralen en
je gevoel
een mystiek
lichaam
aanneemt
waarin wij een
worden
omdat wij
voor elkaar
geschapen zijn
nog zijn wij
niet volmaakt
maar weten
het pad te gaan
waarbij bestaan
beleven wordt zoals
leven bedoeld is
Glas in lood
zacht
glinsterden
stofjes alle
kleuren op
de thermiek
van de warme
middagzon
het glas in lood
speelde met
de kleuren
van de dood
die onder koude
grafzerken
begonnen was
nog dwarrelden
vleugjes wierook
in het voorbij
gaan van gelovigen
die in devote rust
de zomer en hitte
waren ontvlucht
bij een kaarsje
baden om regen
op het land of
een zonnetje bij
zee en strand
witte wolken kiezen
salomons golven
hoog tegen
het strakke blauw
voor de een de
hitte en voor
de ander kou
je hebt helaas
niet allebei
Het foutieve grijs
ik wist nog
hoe jij binnen
kwam en alle
kleuren verschoten
wat overbleef
was in het
foutieve grijs
gegoten
waar vroeger
speelsheid in een
lach overheerste
schokte en bibberde
stramheid
minutenlang
tot ver voorbij
deur en behang
nooit waren zij
met stomheid
geslagen er kletsten
altijd wel wat dwazen
jij gooide het met
ellende op een
akkoordje liet de
muziek weer swingen
zo zelfs dat
ook de oudsten
weer helemaal jong
werden van binnen
Een fysiek netwerk
ik heb de lijnen
van je handen
leren lezen
ook de freesjes
die kleine zorgen
getekend hebben
in de huid voelden
we kleine spanningen
de verschillen
in frequenties zijn
gemeten en in een
grafiek uit te lezen
ons ontging de
logica van het
gebeuren maar met
behulp van AI ‘s
en algoritmes begon
de tekening te kleuren
die nieuwe
invalshoeken toe
lieten voor meer
dan de voor de
hand liggende
geijkte interpretaties
vele handen
en een kringvorm
brachten grotere
amplitudo's in elkaar
versterkend op de
goede weg te zijn
naar een fysiek
netwerk dat aarde
en hopelijk meer van
het universum kan
omvatten voor hulp bij
de Apocalyptische brand
De middelmaat
de statistiek
is decennialang
de meetlat
geweest voor
leven en bestaan
klein groot
dik en dun
intelligent of dom
beoordelingen
staan bol of krom
synthese van wat
zij te zeggen hebben
kunnen we helaas
niet geven is enkel
op het lijf geschreven
ieder is regelmatig
door de stofkam
gejaagd consultatie-
bureaus hebben daar
echt werk van gemaakt
significante verschillen
hadden appeltjes te
schillen met calamiteiten
tegen gaan of op dood
spoor te laten staan
de middelmaat lijkt
hoogste goed maar
is dat ook zichtbaar
op hun gelukzalige
heerlijke snoet
Boulevard van dromen
het patina
van deuren lijsten
stijlen knoppen
en vensterbanken
maakten als eersten
contact met de mens
in voorzichtig tasten
naar verstaanbaarheid
met een dieper voelen
in emoties en een
scherper beschouwende
blik dan normaal
het raken van de
wereld rondom
ervaarde de mens in
vreemdheid bedreigend
toen inhoud
onze communicatie
werd liep aarde al
op zijn laatste benen
langzaam stappend
de vele breuklijnen op
de boulevard van dromen
voorzichtig vermijdend
Gespannen snaren
zacht strijkt
jouw liefde over
de gespannen
snaren van
mijn viool
de klankkast
geeft de body
en mijn vingers
moduleren de
rondheid van toon
samen bepalen
wij de melodie
die in blij
geven en nemen
vertolkt als refrein
ogen schitteren
ijle klanken
die warmte
kleuren in het
subtielste element
je lach klinkt
ondersteunend
laag in het
soms donkere
meeslepend traag
wij zijn geen
duet wel een
bijzondere eenheid
nog gescheiden van
tafel en bed
Een waarheid
we draaien
bladzijden om
als de dagen
verstreken zijn
in de stilte van
kleine uren
turen we nog naar
de laatste letters
het blanco wit
zal weer een
volle dag gaan duren
ondanks het samen
heeft ieder een
eigen inhoud aan
het boek gegeven
niet dat we niet
nieuwsgierig zijn
maar waarschijnlijk
wel bang om een
waarheid te lezen
die zwart op wit
duidelijk is beschreven
in een realiteit die wij
nooit willen beleven
Oneindig verlangen
je staat
te lachen als ik
de hoek niet
durf om te gaan
ik jank als ik
door jou mijn
vingers zal branden
aan het liefste
dat mij ooit
is aangedaan
en nu bijna
voor mij staat
in separeren zijn
zinnen gevangen
is afstand praktisch
isoleren gebleken
mijn liefde zijn
de talloze stukjes
oneindig verlangen die
magisch rond je hangen
nooit met spijt
soms misverstand
of gezonde strijd
jou wil ik niet kwijt
Volwaardig mens
ik heb ze
gezien jouw
blikvangers
met ogen die
anders verhalen
dan de geschiedenis
die op hun
gezichten staat
jij hebt met
ziel en geest
geleerd om
alles van hen
te vertalen
ook al geven
zij niet altijd de
juiste signalen
een plaats in
je hart is voor
hen vrijgemaakt
ondanks de bagage
en alles wat zij
hebben meegemaakt
zonder besef van
de gangbare maat
jouw drive was
begrijpen en dat een
eerlijk gevoel geven
van volledig leven
ondanks beperking
geen cliënt maar
een heerlijk
volwaardig mens
Het blonde staartje
ik zag je
bewegen kwam
in kracht en
sierlijkheid
je ziel tegen
rechtstreeks
stralend uit de zon
jij leek in
hogere sferen
te verkeren
ogen gesloten
mond met
tandenwit
tikje open
alles in cadans
dat training en
doorzettingsvermogen
vereist door verfijnde
afstemming en
optimale concentratie
op het eigen patroon
dat het
blonde staartje
parmantig wipte
was de kers
op de taart
en gaf vaart
aan het geheel
Friemelt en krioelt
het woelt
friemelt en krioelt
met vleugels
en harige poten
jij fietst en loopt
onbewust af en toe
met de mond open
maar je bent
het zat dat
onderhuids
gekruip en jeukend
gevoel ze komen
jou de oren neus
en mond uit
niemand heeft
thuis de juiste
spuiten en pillen
om het ongedierte
effectief te stuiten
en buiten te sluiten
voor een goede nacht
zag er laatst een
langs jouw been
naar boven kruipen
verlamd van schrik
kon jij helemaal niks
waar hij is gebleven ik
zou het echt niet weten
Sluiers fijn zand
ik zag dat
wit krullende
branding
in formatie
haar sluiers
fijn zand te
drogen hingen
in vlaagjes wind
nog gleden
ze niet meteen
van de top
naar beneden
omdat cohesie
door vocht
daar geen bocht
kon nemen
de belletjes wit
in hun opstandige
fase krulden met
zon schitterende
kleuren in het
omslaan en over
de kop gaan in
het ruime sop
Stukjes huis
ik wist dat
als de luiken
door het eerste
licht en warmte
de nacht
ontsluitten
zij langzaam in
opengaan de wereld
toestemming
gaven om
voorzichtig binnen
te dringen
daar waar alle
deuren kierden om
met stukjes huis
de kamers in
aparte stijl te
kunnen versieren
een warme
meegaandheid
vroeg om vriendelijke
bevestiging
van deze vroege
sightseeing
Uitermate bekorend
ik zag
hoe haar pen
de schoonheid
beschreef van
gedachten
die zachtjes in
het verborgene
lachten met
heimelijk plezier
de binnenpretjes
die zij op papier
zette hadden
een heel eigen
stemming en
mystieke sfeer
geen tierelantijnen
in verpakking maar
een directe clou
meteen
ontwapenend
zonder aanval
rakend in de
zwakke plakken
en aan de hand
genomen zonder
woorden maar
uitermate bekorend
Hun eigen wereld
heb de woorden
aangereikt gekregen
passend bij
emotie en intellect
stoelen en applaus
zijn klaargezet
sfeer en stemmingen
zijn naar mijn kant
gedreven een rode draad
is op de bühne klaargelegd
roffelende trommels
zitten in de zaal waar
muziek bezig is met
een fraai onthaal
nu openen de gordijnen
ik treed meteen terzijde
want uit niets komt iets
dat hoop ik dan als
dit geëindigd is en ik u
alles heb gegeven
uw hart en ziel geopend
en met handen het applaus
hebt gegeven om dit stukje
leven toe te voegen aan
de zaken zijn die tot heden
ontbreken in genieten
op de totaal eigen wijze
van muziek lied en
speelse zaken die eindelijk
hun eigen wereld maken
Existentiële kou
je fonkelde
zonder te verblinden
in bewonderende
blikken van anderen
zij lichtten op
in de aanwezigheid
van warme
belangstelling voor
jouw sprankelende
personaliteit
kleine edelstenen
en parels maakten
zich kenbaar door
hun specifieke setting
en bijzondere glans
in loepzuiver
weerkaatsen kwam
ik stukjes schoonheid
tegen die lovend over
jouw talenten schreven
jouw vriesheldere
speels wit tegen het
diepste blauw blijkt
de medicatie te zijn
tegen existentiële kou
Toekomst zonder omkijken
de lijst van
bevruchte eieren
die in de baarmoeder
van de media zijn
geplaatst is eindeloos
de baarmoeder zelf
is geconstrueerd
uit het grootste netwerk
dat wij op aarde kennen
het internet met alle
media als deel van
en iedere gebruiker als
onmisbare entiteit
in deze verzameling
van persoonlijk
levens en maatschappelijke
algoritmes
ieder en alles dat is
en leeft op aarde heeft
een eigen geschiedenis
dat ook met alles en
iedereen verbonden is
en zo communiceren
mogelijk maakt dat zorgt
voor een eigen bestaan
door het deel zijn in
en met deze community
om dit geweldige netwerk
op te bouwen zijn al de
supercomputers al aan
het draaien om de
gigantische hoeveel info
van ieder en alles te ordenen
artificiële intelligentie
zal het onderhoud
en logistiek plaatje
in de transitie van bv
voeding naar energie in
deze periode voor zijn
rekening nemen fysieke
verplaatsingen gaan
minderen en later
verdwijnen omdat zij
overbodig worden
geen hiërarchische opbouw
van de maatschappij maar
leef en creëer alleen
of samen de nieuwe energie-
bron zal waterstof worden
waterstof
omdat het met kleine aanpassing
zo in de huidige logistiek past
en de aanpassingen in productie
en vervoer binnen het
technisch vermogen liggen
Complotkleuren
we lazen niet alleen
maar zagen ook de
complotkleuren van
liefhebben naar dwang
van pressie naar bang
de kleuren van de
diverse media
die ons hebben
bedrogen slinks
hebben belogen
om steeds meer info
over ons te verzamelen
in de persoonlijke dossiers
voor een goed werkend
persoonlijk algoritme
meedoen en meegaan
op straffe van uitsluiten
en negeren machinaties
toestaan en richting eisen
goodwill kopen en
meningen beïnvloeden
toekomsten manipuleren
en groepen beschuldigen
de rechtstaat ondermijnen
ongeoorloofde transacties
publieke mening
beïnvloeden en de
democratie uithollen
liegen en bedriegen
op wereldschaal
ja alles gepland en uitgedacht
al jaren geleden stapsgewijs
uitgevoerd tot de mensheid
is gevloerd en ai robots alles
overnemen in bekende algoritmes
wij moeten kleur bekennen
anders uitsluiting en negeren
bang en angst is de ergste
slavernij gebleken in het heden
van niet meer in vrijheid leven
Opmerkelijke allure
de straat was gevuld
met een warme
opmerkelijke allure
de luiken volgden
ronde ramen in
een robuuste setting
rijtjes steunden
elkaar in tijdloze
verwantschap hadden
dezelfde roots en
de zo eigen taal
als exponenten
tuinen bloeiden
een duurzame zomer
in klimaat bestendigheid
waar de leef afdruk
in geur en ruimte zijn
eigen muzikaal volume had
herkenbaar zijn de
streek en volkseigen
bijzonderheden
na vele generaties
nog fris levend en wel
in stand gebleven