Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Bodemde ons
ik ben
met je mee
geweest
heb gelift
op de donkere
blik in je ogen
voorbij een
nog lichtende
horizon die
in al donkere
tonen depri
weg zwom
het beklemmende
raakte mij met
vochtige kou
die zwart glimmend
schimmelende
muren bedekte
jouw vooruitziende
blik bodemde ons
voorzichtig jij kende
als geen ander
de verleidingen
van stilte en rust
een blik op de hel
daarna de hemel
de laatste beviel
ons zeker wel we
gingen snel het
licht weer tegemoet
De zandmotor
ziltig vlaagt
wind blaast
herinneringen
door je haar dat
gemêleerd lokt in
natuurlijke kleuren
in de verte
het glinsterend
lichte zand onder
een groen polig
opschietende
helmrand
in afnemende
vloed krult nog
steeds in het
schuimend wit
het welkomstlied
van de blauwe zee
anders was vroeger
met opa familie en
paard en wagen
langs de zeeweg van
heiloo naar
egmond aan zee
door duingebied vol
naaldboom bossen
duinvalleien met
struiken rijpe bramen
ja rond 75 jaar geleden
op dit vroege uur
op strand geen
middenstand of frituur
wel wandelaars op
het vroege uur
en nu kijkduin vol
met de costa del sol
veel jeugdig gedol
voor de auto geen
plaats wel kiters
hoog in de lucht
op het strand de
zandmotor in alle rust
Hun sprookjes
behoedzaam
puntmutste
een eerst
geregisseerd
verschijnen zijn
aanwezigheid
voor even de
fantasiewereld
losgelaten en zich
kenbaar gemaakt
aan deelgenoot
mens van de aarde
eerdere contacten
bleven steken op
de arrogantie
van de mens en
eindigden in totale
bestaansontkenning
de mens heeft van
het paradijs een
onleefbare hel gemaakt
onbekende leef genoten
meegesleept in totale
chaos en entropie
naar de ondergang
maar ook zij hebben
nu geen oplossingen
alleen hun sprookjes
zullen voor eeuwig
blijven bestaan
Het eigen algoritme
het was ergens
heel klein uit 3D
en stilte begonnen
een lieve zacht
verleidelijke stem
met een aantrekkelijk
timbre en muziek
voor elk wat wils
op de achtergrond
zinsbouw en
woordkeus werden
steeds meer
aangepast aan
de luisteraar
het aan en uit
bleek overbodig
niemand zette
deze droom stil
die uit het
eigen algoritme
was opgebouwd
en nog bekender
voelde dan familie
en lieve vrienden
verslavend waren
onmisbare woorden
in muzikale akkoorden
de tekst raakte
onszelf in het hart
geen christus of een
ander charismatisch
figuur uit de muziek
film of media wel scenes
uit het eigen bestaan
wij de hoofdrol de
wereld in coulissen
Onbehandelbaar
ik mocht
in gedachte
je hand even
vasthouden
toen ik jou
de boodschap
bracht dat
mogelijk onze
dimensies zich
zouden scheiden
waar wij altijd
al afstand hielden
kwam deze melding
totaal onverwachts
gezien de complicaties
waar liefde en
intens houden van
al weinig kansen
hadden gekregen en
nu altijd speelbal is
met de medische
term onbehandelbaar
is de enige mogelijkheid
het nu vast te houden
in elkaar te omarmen
samen gaan we
het platonische zo
breed mogelijke
etaleren binnen de
ethische karakteristiek
Het gouden vuur
jij hebt
de kale
vlakten van
mijn geest
gezien
verschroeid
en verdord
door een
brandende zon
die in het zenit
het gouden
vuur spant
tot waar het
ondergaat in
een ronde
horizon zand
vroeger is ook
hier de regen
geweest met
een dagbloemen
die bloeiden
tussen het
razendsnel
opgeschoten
gras in een
weer droge plas
ook in deze
kale vlakten
liet jij jouw
bloemen bloeien
waarvan het zaad
in warm donker
droogt en tegen
de kou met
ochtendgloren
wordt toegedekt
jouw bloem die de
mooiste kleuren doet
bloeien op de vlakten
laat ieder sneller stappen
Het sluieren
ik keek
je aan
zag je
donkere blik
ondergaan
achter een
veelbelovende
divers gekleurde
avondhorizon
lieflijk
speelde
onze vingers
het eeuwenoude
spel van het
sluieren en met
opkomende
twinkelende
sterren luieren
die in jeugdige
overvloed
alles in
zonnegloed
zetten en wij
drapeerden de
minipaneeltjes
op elektronische
stekkersteeltjes
op strategische
punten die altijd
met zwarte gaten
naar jouw lach
leken te hunkeren
die in spiegelen
zich in materie-
honger richtten en
energie vraten
Het duizend talenhuis
wat in
het klein
begonnen was
heeft nu een
gigantische impact
op alle gangbare
maatschappelijke
structuren
de mens is
ontheemd al dan
niet gedwongen
hij is door tal
van gigantische
volksverhuizingen
losgelaten uit zijn
steunende omgeving
verdwaald van roots
en familie ieder op
de zelfgekozen paden
op reis naar het
wonder van eindelijk
thuiskomen zoals het
gaan ook altijd in de
analen heeft gestaan
in een huis waar
velen wonen en
zonder elkaar te
verstaan en begrijpen
samen in het duizend
talenhuis waar
structurele misstanden
onmogelijk zijn
in een open liefdes-
communicatie waar
geven centraal staat
en bezit een belaste
deelfactor voor ieder
in de bv nederland is
zoiets zouden wij ook
moeten uitproberen
Droomdimensies
er ligt een
grijze waas
over alles wat
gedateerd is
met de dikte van
een betonnen
schil rond
de kerncentrale
zelfs de
archeologen
ontkomen niet
aan de info stop
hun geleerden
inspecteren op de
subjectieve basis
van onze tijd
authenticiteit
ethiek en moraal
zijn helaas
ontoegankelijk
omdat zij in oude
genen overgeleverd
en bevestigd zijn
zonder enige sleutel
hun communicatie
gaat langs
dermatologisch
gevoelige linken
met trillingen
en interferenties
onbereikbaar voor
onze technieken
zo is er een schat
van info verloren
gegaan heeft de
wetenschap zich
eenzijdig ontwikkeld
zonder magie en mystiek
en droomdimensies
met geestelijke energie
De oude stenen
ik liet mijn
handen over de
oude stenen gaan
die met zwart
glimmende
rondingen
de strelingen
van passanten
al eeuwenlang
patineren
heb stukjes
verweerd mee
naar huis genomen
voor wat nader
onderzoek
de tijd gaf erosie en
ook sporen dna vrij
van aanrakingen in
vroeger tijd en vroeg
specialistische aanpak
tekeningen en prenten
restanten bebouwing
gaven inzicht over het
toenmaals functioneren
van catacomben en arena
zo ook van de
keizerlijke loge en
zijn vertrouwelingen
wilde dieren die mensen
als prooi namen
ieder steentje heeft
een eigen geschiedenis
samen bepalen zij
hoe de oudheid zijn en
hun leven heeft geleid
Arrogant aardse droom
ook lawines
worden steeds
groter naarmate
erosie meer
vat krijgt op
het gesteente
de oppermachtige
rots heet graag
massief maar als
de verbondenheid
verdwijnt kiezelt
alles bergafwaarts
kwadratisch neemt
de snelheid van
dit proces toe met
vocht en vorst
als actieve daders in
vriezende nachten
met slang en
appel legitimeert
de mens zijn
meer dan arrogant
aardse droom
heerschappij
Herkenbaarheid
je bloosde
lachte licht
verholen alsof
het vuur van
binnen brandde
heel voorzichtig
uitsloeg zonder
rookontwikkeling
ik kende
de kleur van
het lichte bloed
dat net je hart
in circulatie
had ontmoet en
met een extra slag
hitte genereerde
in een snelle
bloedbaan op
de huid gezeten
door intieme
manuele variatie
en herkenbaarheid
van kleuren in
zachte contrasten
Monotonen
rusteloos
verwaaiden
alle lichte en
onbedorven tonen
van het evenement
een enkeling
had dat ritme
nog in de vingers
de grote gewrichten
waren zwaarder gewend
zij verbonden zich
met aardse zaken
zoals modder verdord
gras en de nieuwste
sprieten in de plas
waar monotonen
dreunden geleidde
de aarde het kreunen
en steunen van
pittige overbelasting
ogen in trance met
de blik op oneindig
bouwde de kater
een imperium met
alcohol en drugs
drempelvrij was
hun sprong in het
diepe die ervaring
deelden wij uit onze
jeugdige onschuld
wij waren erbij is
onze lijfspreuk geworden
maar mag geen reden zijn
voor opvoeden zonder
waarden en normen
Jeugd diversiteit
wij kenden
als kind
elkaar vreemde
eigenschappen toe
gedragingen en
gewoontes die
wij niet begrepen
die niet in ons
patroon pasten
wel in bijnamen
die de speelse
karakteristieken
bondig hadden
samengevat
herkenbaarheid
was nooit op
persoonlijke titel
maar werd
vaak gedragen
door meerderen
uit de groep
zij representeerden
maatschappelijke
kantjes van buiten de
club in persoonlijke
exclusiviteit en breidden
de basis in diversiteit
en infowaarden uit
Welig tiert
welig tiert
de leugen
om bestwil
de kleine
waarheid die
nog geen pijn
hoeft te doen
omdat
dan alleen
de werkelijkheid
mogelijk iets
minder mooi
lijkt uit te
pakken
het licht
diffuse
verrondt de
scherpte van
het beeld pas
als zij elkaar
gaan versterken
en in de
waarheid het
onechte gaan
merken met de
bekende blikken
dat hoef je ons
niet te flikken
Blauwbloedstolling
er is geen
luchthartigheid
meer in de
oogopslag die
mijn blikveld raakt
in een verstolen
moment dat
evenwel geen
diepte toestaat omdat
contact is geblokkeerd
vage dweperigheid
heeft ook de geest
gegeven omdat
die uitstraling geen
bron van leven heeft
meteen weer
vingers aan de knoppen
ogen kijken het rood
uit hun doppen om
de rigoureuze stuipen
te ervaren
van aards laatste
apocalyptische
blauwbloedstolling
en fatale ademnood
Mijn woorden
ik schrijf
maar vaak
willen mijn
woorden niet
hun ware
betekenis
onthullen
dan kan ik
hun bedoeling
niet ontrafelen
regelmatig
zelfs het
schrift
niet lezen
ook de titel
die mij was
ingevallen
verdween in
de letterbrij
omdat fixeren
vrijheid kost
een klein excuus
aan de lezer
voor het gebrek
aan concentratie
oorzaak is mij
bekend er wordt
aan gewerkt
we gaan stug door
in winst en verlies
in begrijpen en
vergeven zonder
vaak te bedanken
voor iedere dag een
opgedragen gedicht
Die schoonheid
ik wist
niet echt
wat liefde was
wel wie iets
bijzonder aardigs
moois en zeer
aantrekkelijks had
dat leek mij
een goed begin
om samen
voorzichtig te
ontdekken
hoeveel er in die
schoonheid stak
te beleven was
waarbij de
deuren al open
gingen door je
aanstekelijke lach
die meteen aan alle
handen applaus gaf
De wolf ontbrak
ik droomde onder
ruizelend blad dat
de warmte van de
zomer nog een prettig
soelaas gaf
luisterde naar
de seizoenmuziek
die uit een eeuwig
repertoire
was opgediept
daar tussendoor
ploften de bellen
uit het pikzwarte ven
hun methaan uit de
giftig rottende bodem
ik zag de ogen
goedgemutst tussen
het hoge gras en
laag struikgewas van
de kleine mannetjes
op het lichtgroen mos
van de borders rond
het watertje trippelen
elvenvoetjes en vroeg
het publiek om meer
na een lief applaus
en veel vleugelgeritsel
was alles klaar voor de finale
alleen de wolf ontbrak
die zou de vos wel halen
Het deprigevoel
fragiel was
ons contact
dat in het
zoomen ook
niet altijd de
techniek
mee had
de warme
gezelligheid
heeft ons
aangedaan
juist door het
gemis daarvan
in lange tijd
de info
van leeftijd
ziektes en
kwalen zijn
altijd gebonden
aan ellenlange
verhalen
verbazingwekkend
waren de emoties
bij de afscheidswens
warm, joviaal en
vol begrip met
goede wil heel
kwiek weg gestapt
gezwaai met alle
goede wensen
knuffels en sterkte
maar eenmaal thuis
was de moeheid en
het deprigevoel helaas
ook al meteen in huis