Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Als ik..
Als ik loop te dwalen,
Wijs jij mij dan de weg?
Als ik niet op woorden kom,
Vul jij dan aan wat ik zeg?
Glimlach je naar me?
Raak je me voorzichtig aan?
Neem je me mee op pad?
herinner je me aan mijn bestaan?
Als ik niet meer mezelf ben,
behandel je mij dan nog als mens?
Wil je langs blijven komen?
Eigenlijk is dat, mijn grootste wens.
Communicatie
Je lijkt oneindig ver van mij.
Toch krijg ik je moeiteloos hier.
Eén ding brengt je terstond nabij:
een getal op een stuk papier.
Ik heb aan tien cijfers genoeg
om je stem en oor te vangen,
maar ik doe wat men zwijgend vroeg,
dus knevel ik mijn verlangen.
Ik trek me terug met een gedicht
en slinger hieruit woorden
in het schimmige gezicht
van die mij nimmer hoorde.
Lieve broer
lieve broer,
al twee jaar ben je
van ons heen gegaan
mijn zus en ik
missen je heel erg.
je was als een vader voor ons.
en gaf ons vaak goede raad
ook over het geloof
konden we goed met je praten
en verdiepte ons hart
je hebt gelukkig niet
veel hoeven te lijden
daar ben ik wel blij mee
ja, je longen wilden niet meer.
lieve broer, ik hoop
je spoedig weer te zien.
ja, daar geloof ik wel in
dat het leven oneindig is.
Hoe goed is het om blij te zijn
blijdschap,
hoe goed is dat te hebben
blijdschap die in ons
hart mag wonen
de blijdschap om elkaar
lief te hebben
en blij zijn dat we leven
blij met het leven dat ons
geschonken werd
door onze geliefde
moeder en vader
hoeveel mooie momenten
zijn er niet in ons leven.
vooral dat onze ouders
ons leerden liefde voor
ons leven te hebben.
nu we oud zijn geworden
kunnen we nog met liefde
aan hun terug denken.
en weten we dat we
uit liefde zijn geboren.
en ook een plek
in het leven mogen hebben
ja, de blijdschap zal niet
ophouden te bestaan.
en eens zullen we weer allemaal
bij elkaar mogen zijn..
Er is veel angst
ja, er is veel angst
onder de mensen.
veel angst om te sterven,
als mensen erg ziek zijn
maar ook veel andere angsten,
angst voor geluiden in
deze rumoerige wereld
ja, angst is een naar iets
het ondermijnt mensen
en maakt ze zwak.
ik denk dat ieder mens
weleens angst gevoeld heeft.
de ene mens meer dan de andere.
ik hoop dat de angsten op
een dag verdwenen zijn.
en wij in een vredige wereld
zullen leven waarin geen
angsten meer zullen zijn.
Afscheid nemen
ja, afscheid nemen is nooit zo fijn
ik heb je leren kennen
als een bijzondere vrouw
die veel liefde en blijdschap in zich draagt
je hebt ons zoveel liefde gegeven
en voor ons allen had je veel aandacht.
maar nu ga je met pensioen
en wij hopen dat je een goede tijd tegemoet gaat.
we zullen je heel erg missen,
je warmte, je gezelligheid.
ja, afscheid nemen kan best pijn doen.
wij houden van je.
het ga je goed hoor.
Ja, we hopen op een betere wereld
de wereld nu is niet zo mooi
zij kraakt aan alle kanten
heel veel geweld, terrorisme
en oorlogen,
veel mensen lijden honger
wat helemaal niet nodig is
ik hoop dat heel veel mensen
de vrede zullen ontvangen
en de hoop niet verliezen op
een betere wereld.
geloof, hoop en liefde zijn toch
het belangrijkste.
laten wij nooit de hoop verliezen
dat het beter kan worden.
Ja, onze liefde is groot
ja, onze liefde is groot
nooit zijn we gelukkiger geweest
als de dag dat wij
elkaar mochten ontmoeten.
het leven bracht ons
het grootste geluk voor elkaar
ik weet dat wij elkaar
nooit zullen verlaten
jij bent zo geweldig
goed voor me.
ik hou zielsveel van je
je bent onweerstaanbaar
ik moet wel heel veel
van je houden.
en ik weet dat jij ook
veel van mij houdt
je tederheid en liefde
zijn groot.
wat een geluk is er
voor ons open gegaan.
dank je, lieveling.
In transparantie
ik wil de
kleine wondertjes
weer terug uit de
tijd van verbazing
het onbevangen oog
nog niet afgeschermd
door de ratio van een
cynische benadering
weg zijn de jaren dat
toeval de rode draad
was in het leven van velen
berusting voelde als helen
de mystieke kantjes
werden altijd keurig
gerand door het gebed
van dominees en prelaten
het magische
ontsprong die dans in
obscure achterkamertjes
met fluisterend praten
als het licht flakkerde
wakkerde dat een
heerlijke spanning aan
in transparantie is die vergaan
Opwekking
Als je dood bent, bezing ik je
en breng ik je weer tot leven.
Het ritme van mijn liederen
zal jou je adem hergeven.
De beelden die ik oproep,
geven je ogen weer het licht.
Ze kleuren met een roze gloed
de huid van je gezicht.
De klanken van mijn woorden
vinden een echo in je mond.
Mijn zang verwarmt je bloed
en gaat je lichaam rond.
Je was al heel ver weg
en zou nog verder gaan,
maar waar je ook verbleef,
ik zong je ervandaan.
Ik zie al zingend toe
hoe het wonder geschiedt:
hoe jij wordt opgewekt
door de tonen van mijn lied.
God is groot
Grote God, wij willen U danken en prijzen
Voor de wonderlijke schoonheid in de natuur
Voor de zon die opkomt als een lichtend vuur
Waarna een nieuwe dag gaat verrijzen.
Wij danken U voor de bonte bloemenpracht
Voor het wonderbare groen van de weiden
Waar koeien en schapen zich in verblijden
Dank voor de wisseling van dag en nacht.
God, wij danken U voor het dagelijks brood
Dat U ons steeds maar weer wilt schenken
En dat U altijd weer aan ons blijft denken
Uw liefde voor ons is overstelpend groot.
Grote God, dank voor al het goede ons gegeven
Wij willen U daarvoor alle lof en eer bewijzen
Uw grote trouw en liefde voor altijd prijzen
Dat wij steeds naar Uw geboden mogen leven.
Langzaam vloeibaar
tijd wordt
langzaam vloeibaar
zonder bezigheid
minuten rekken
uren kleven bij
gebrek aan onderscheid
het staccato van
de afspraak timing
in ontmoeten is voorbij
rust verteert het
dagelijks gebeuren
door enige activiteit
eindelijk het koninkrijk
stil oplossend in een
naderende eeuwigheid
Het nerveuze snuiven
ik zag de
schimmels draven
de bosrand langs
gemend door vaste hand
ouderwets getuigd
de kar nog zonder veren
een schimmige koetsier
geen enkele passagier
het was alsof
de film bleef haken
beelden braken zonder
de werkelijkheid te raken
ik voelde spanning
in de bomenrij een
opgestoken wind bracht
vreemde geuren dichterbij
nog was er dat geluid
voelde warmte van hun huid
vaag het nerveuze snuiven
in stilte gingen zij de wereld uit
Depressie
Ik draag de grauwe hemel
als een doodskleed om mij heen.
Ik tracht het los te maken,
maar het sluit zich vast aaneen.
Ik kan geen voet verzetten.
Om mijn hals vormt zich een strik.
Ik zal mij overgeven.
Het duurt slechts een ogenblik.
Waar ga je heen
zij zwermden
ik vloog alleen
anderen schreeuwden
waar ga je heen
voelde later hun
vleugeltippen raken
toen zij mij stuurden om
de vlucht mee te maken
werd recalcitrant
scheerde snel
naar de andere kant
hopend op vrij baan
zij lieten mij niet gaan
doken achter me aan
ik was de afvallige maar
had hen niets misdaan
kreeg geen vrije vlucht
werd uit de lucht gepikt
voordat ikzelf ook maar iets
van hun veroordeling wist
Ons huwelijk
ons huwelijk
is heel mooi.
ik ben lang niet
zo gelukkig geweest
je bent een man
uit duizenden
en je hebt een heel
lief karakter
en ik hou
zielsveel van je
en je hebt mij zo lief
verteld dat je van me hield
ik heb nog nooit zoveel
van iemand gehouden
mijn hele zijn geef ik aan je
mijn lichaam, ziel en geest
zijn voor jou.
ja, we hebben elkaar lief
en we houden ook veel van
onze hemelse vader
dank je wel lieverd, dat ik
van je mag houden.
ons huwelijk is het mooiste
wat mij is gegeven in dit leven.
De eenzaamheid is groot
mijn eenzaamheid is groot
nu voel ik me heel alleen
ja, vader, ik verlang naar
gelovigen in mijn omgeving
waar ik mee kan praten
u bent mijn god waar ik
zoveel van hou
en als ik aan u denk dan ben
ik niet meer alleen
dan kan ik heel blij zijn
want ik leef door uw kracht
zonder u gaat het niet
ik verander elke dag
iedere dag word ik
opnieuw geboren
en daar ben ik heel blij mee
ja vader, jezus en mijn moeder
en ik horen bij elkaar
wij mogen veel mensen zegenen
en dan zal de eenzaamheid
eens ophouden
voor mij en vele gelovigen.
Zilveren golfjes
ik zag de zon
boven de plas
in zijn gerimpelde
weerkaatsing klonk
stralend jouw lach
de zilveren golfjes
gekuifd door de wind
liepen zacht dood
in het donker
van borders
die groen
overhuifden om
hun verdwijnen
te verfijnen in de
rust van het land
een schitterend plaatje
waarin onze blikken
zeilden over het water
naar een verre horizon
waar ons geluk ooit begon
Uitzicht
letters die geen woorden willen vormen
woorden die gesmoorde kreten zijn
een telefoon die stilte stiller maakt
of in je hoofd een wervelwind verwekt
zonnehitte als een hoge koorts
zestig zomers hebben huid en haar vervaald
de herfst komt sluipend dichterbij
noteert de tekenen van het verval
dan schikken woorden zich opeens tot zinnen
een woeste watermassa wordt een heldere rivier
die je zorgeloos kunt volgen tot de einder
waar je mag opgaan in de blauwe lucht
Haar magie
vroeger met
het grote mes
schilde ik de lagen
in hoog tempo weg
had altijd haast
om tot de kern
te geraken geheimen
zichtbaar te maken
tegenwoordig
laat ik stilte overwegen
snijd voorzichtig de partjes
zoals zij ooit zijn geregen
al doende deel ik
het mysterie van
dichtbij in bewondering
komt haar magie tot mij
met respect geopend
straalt haar kracht niet
onverwacht en overweldigend
maar in hemelse rust en pracht