Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Beeldschoon
nog hoor ik
de tonen van je
hartstochtelijke stem
zie ik in je ogen de
geestdrift omdat jij
in je hart kunt voelen
wie jij bent
je lijf danst blijdschap
omdat jij echte liefde
hebt gekend en ook
de ogen van die ander
hebben dat bekend
en weten wie jij eigenlijk bent
veelstemmig in
emoties en zelfs
tot in de laagste tonen
van de donkeren klinkt
het nog altijd technisch
zuiver en beeldschoon
Onder de mensen
het kostte mij
wel veel blauwe
plekken meer dan
normaal maar met
bloedverdunners
omdat ik als het ware
naar binnen werd
gedragen in een arena
waar de sfeer met de
tanden bloot was
onbetrouwbare blikken
met een drugsflikkering
echt senang voelde ik
mij zeker niet in publiek
dat niet te temmen was
met een roofdierachtige
berekenbaarheid en een
ongekende aggressie
in hun eigen angsten
en uitspattingen
de meute begon zich
met ruimte te omgeven
breed te ademenen
elleboog en schouders
in de ontvangnorm
als er een struikelt
gaat de rest er stampend
overheen met hun verhitte
gezichten en opgepept ego
en het tikje latente paniek
een vlaag gezang brengt de
menigte iets tot bedaren
de zitplaatsen komen in zicht
het word jij of ik en ik heb even
de dood in de ogen gekeken
geen wedstrijd meer
op het randje balanceren
en hem niet kunnen
smeren dat doe ik
van z'n leven niet meer
De sleutel tot vergeten
we vergelijken
zagen dat hand en
polslijnen elkaars
schaduw raakten op
kleine oneffenheden na
er bleek geen familie
verwantschap te zijn
twee meisjes een
van moeder- en
vaderskant ook in
doen en laten kwamen
zij merkwaardig veel
overeen in leeftijd
scheelden zij een jaar
er waren wel wat
dominante lijnen in
beide lijnen maar die
traden pas later op
de voorgrond in
leven en gedragingen
in de sociale context
toe later ook de secundaire
eigenschappen op elkaar
begonnen te lijken bleek
dat zij elkaars gedachten
konden lezen en ook
het gebeuren in de naaste
toekomst voelden zij aan
zij hadden mij als
opslag gekozen alles
te mogen inzien en weten
maar de sleutel hadden
zij in de spanning van
het moment vergeten aan
mij in bewaring te geven
Heel veel liefde
in rusten en waken
hebben wij al
die jaren in halfslaap
gedroomd met alle ups
en downs wetend dat
enkel nabijheid
relaties doen groeien
wij hebben toch
de risico's genomen
om af en toe ook
van onze liefde
te dromen om er
dan weer op te teren
dat stukje rode draad
zal ons het leven leren
helaas worden onze
handen steeds leger
de tijd is van nature
geen weggever
hebben wij het
toch fout gedaan
hadden wij toch met
eer paar gebedjes
voor plezier moeten gaan
en dan de herinneringen
genoten hebben in de tijd
met glans warmte en heel
veel liefde om te geven.
Een klein schietgebed
waar het verband
tussen oog en hand
nog fijntjes functioneert
blijft een bijna slachtoffer
gelukkig ongedeerd
wat losgeslagen
aangedane
bloemen heb
ik voor het oog weer
keurig in gelid gezet
omgewoelde aarde
met de schep weer
scheppingsbereid
wat licht en luchtig
zaaiklaar neergelegd
ik goochel
met woorden
van hand tot hand
ondertussen worden er
nieuwe ideeën geboren
ze springen uit het
lage struikgewas
zomaar op de weg
het is geluk dat ik
ondanks het goochelen
zo goed heb opgelet
nu natuurlijk nog een
klein schietgebed naar
boven als dank voor
mijn standvastig geloven
Het gele pak
uit het gele pak
puilde zijn massa
zacht rustend op
de beperkingen
die zij oplegden
als zijn motoriek
zich had gekleed
zonder kapstok
zijn stemvolume
deed pijn als de
woorden met een
kleine hoge stem
naar buiten worden
geperst een
indrukwekkend
schouwspel zonder
overigens pompeus
te zijn en met veel
theatermogelijkheden
die pas aan het licht
komen als hij beweegt
zijn pak fluoriseert oranje
als hij het toilet bezoekt
waar dames op staat
de files in de laan toeterden
oorverdovend schreeuwden
vechtend om dichterbij
dit spektakel te geraken om
de beste filmpjes te maken
om deze artiest te zien
niet hard en hoekig
maar spitzegevoelig zacht
alsof hij de balletschool
gelauwerd heeft afgemaakt
evenzo dirigeert hij het
ongeziene orkest
dat een volle bak staande
uit volle borst laat meezingen
als auto's eerbiedig claxonneren..
Palmpasen
ogen vol feest
zacht lief en
innig vroom
waar zijn de
stukjes religie
en emoties
gebleven in
hun binding
met elkaar
groot gezin
en familie
opkomende
jeugdbeweging
jongens en
meisjes
scholen en
flakkerend
kaarslicht
kapelletjes
het magistrale
orgel de grote
paasoptochten
met palmtakken
misdienaars in
feestkleed met
toebehoren en de
verwevenheid
met de corso's
uit het fleurige
voorjaars
assortiment
in de treurige
goede week naar
de verrijzenis
Een beetje genade
soms schuur ik
even aan de hemel
hopend dat ik
opgemerkt word
heel bescheiden
want ik ben nooit
op de voorgrond
of neem zelden het
hoogste woord
alleen omdat ik
me als eenling
wil onderscheiden
in de massa word
ik nooit gehoord
door patsers
schreeuwers en
jongens met een
grote bek
vaak klop ik ook
in stilte zachtjes
aan de hemelpoort
in alle rust weet ik
dat niemand dat
ook hoort toch
word ik ook daar
gesignaleerd een
beetje genade dit keer
Anders dan anders
in verschijningsvorm
op tal van plaatsen
toch weer anders
dan anders ook onder
dezelfde omstandigheden
nee ik heb geen gouden
bloemen om jou te geven
wel mijn met een
gouden glans
gevulde ogen meer
dan 21 karaat echte
liefde direct warm
terugstralend anders
wordt liefde koud
alleen ingepakt door
afstand in de kleur
onbereikbaar kan haar
een korte bloei geven
als de verzorging van hart
tot hart optimaal is dan
wordt groeien bloeien
Vileine spanning
zacht is
je huid in
alle subtiele
rondingen
zij geeft de
oneindige
cirkel haar
zachtheid
kwaliteit
in de vileine
spanning
van raking
in vloeiend
samenkomen
zonder het
brute botsen
van twee
werelden
zou ik in
herbeleven
nogmaals
zoveel van
mezelf geven
dat de pijn
nu nog
schrijnt in
de littekens
die zichtbaar
overblijven
Gesprekjes
het waren
de kleine
gesprekjes
zonder
woorden
en eind
die de
lange dag
verbabbelde
zonder punten
te zetten die
vraten aan
je tijd
en schema
want die
andere
het ega
zat er af en
aardig tussen
met haar
ratelende nooit
stilstaande
eigenwijze
kwebbel
Eindeloos gaaf
het is eindeloos
gaaf om even in
jouw licht te
mogen twinkelen
te glanzen als de
bekende sterren in de
eyesline van succes
als de knipperende
lichten van het
grote heelal
hun bundels richten
en de stralen ons
bereiken met hun
warmende energie
groots is het
dat te voelen en
te weten dat dat in
alle rust en balans
het ervaren is van
de eindeloze ruimte
die het universum vult
Tot kring verwoorden
te snel
ging de bus
langs de
grijze streep
van bleke bekkies
en ogen zonder blik
door te weinig
variatie krijgt het
bewegen een
verkrampt beeld
door de ookal
introverte leefwijze
een veel te kleine
woordenschat door
het mankeren aan
sociale vaardigheden
intussen is de rij
tot kring verworden
de open einden
hebben contact
gemaakt de rij
met een doofstomme
en een dove aan
het andere eind
die nu druk
bezig zijn om op
hun eigen specifieke
manier samen
enthousiast
te communiceren
Met trippelwitte voeten
wij spleten
de draden
sponnen
allerhande kleuren
knoopten met
tijd stukjes
gelegenheid
terwijl de
achtergrond hits
uit reeds lang
verleden jaren
liet horen waarop
door alle generaties
gedanst kon worden
vooral door blond
met trippelwitte
voeten terwijl
de navel al
ondeugend
rondkeek zonder
te knipperen
spontaan welde
creativiteit op
uit diverse
smeltkroezen
van tal van
evennementen op
alle continenten
een mondiale
explosie met fraaie
nieuwe stromingen
die zoveel geestdrift
baarden dat de
wereld te klein was
voor zo iets groots
De tand des tijd
lang heb ik
je gezicht
kunnen lezen
juist de vele
stukjes leven
die zich dan
goed laten zien
want niet alles
wordt in rimpels
vergeten
die groeven
gaan dieper
dan verwacht
ook kunnen zij
de pijnen nog
niet vergeten
komen van
traag herstel of
van genezing is nog
niet helemaal sprake
zoiets vraagt een
specialistische
begeleiding en ze
vragen je de kleren
van je lijf om dat
allemaal op te diepen
is een crime in
herbeleven maar je
bent het dan wel
allemaal kwijt
je vaart weer
op een schoon schip
wij willen liefde en
ook op op zijn tijd een
stuk waardering
dat mag best vaker
als je het mij vraagt
ook de tand des tijd
gaat niet ongemerkt
aan ons voorbij helaas
Het verhaal
nog staan
ze op papier
maar dadelijk
dansen de
woorden in
hun eigen
snelheid
en kleur
vertragen of
versnellen zij
afhankelijk van
de emoties
die zij dragen
en of zij nog
in dezelfde sfeer
kunnen aanhaken
zonder de rode
draad van het
gebeuren uit
het oog te verliezen
of te verdwalen in
een bos waar
alle bomen op
elkaar lijken en er
geen bijzondere zijn
De meteorieten zwermen
jij hebt weer
de stenengloed
speelt met
licht en stukjes
universum
ja daar waar
men zomers
de zon treft is
het een drukte
van belang
in het verre
heelal dat
veelkleurig
licht uit alle
frequenties
weerkaatst met
ook misschien
de geheime nog
niet ontcijferde
verborgen boodschap
ik houd van jou
je te zien in het
tedere oranje rood
van de net ontwaakte
vroege morgen
Liefdes vonkenregen
ik zag je
wist meteen
uit je ogen
je lach te lezen die
warmde in liefdes
eerste lentewind
we liepen
hand in hand
alsof wij dat zelf
hadden uitgevonden
in liefdes kleurige
vonkenregen
samen
dollend door
pure schoonheid
die overrompeld
in onze ogen geen
grenzen kende
wij hebben het
woord verliefd
weer een eigentijdse
inhoud gegeven
waarbij geen woorden
maar daden de inhoud zijn
waarvan de
realiteit hemelsbreed
verschilt met die tot
dan gangbaar was
en ons eigenlijk al
niet meer aansprak
Een pijlsnel verdwijnen
ik dacht je
in mijn
handen te
hebben
uiterst
breekbaar
doorzichtig
kristal
je draaide
warmte in
veelkleurig
verval
in handen
die zichtbaar
waren en
jou koosden
zonder
behoudende grip
wilde je opgooien
terug in je vlucht
nog keek
je om in
een pijlsnel
verdwijnen
om een
keer luid
de schreeuw te
doen van beiden
ik zal je nooit uit het
oog verliezen omdat
jij onderhuids woont
beschut door mijn liezen
Gekleurd
ik ben
weer tegen
zwart
aangelopen
terwijl ik
wit open hield
de doorstroom
van kleuren
is gestopt
omdat wit
en zwart
geen
echte
kleuren
zijn
zwart is
een
reflectie
en wit is
de kleur
van alle
kleuren
samen in
wit licht
Gods wens
het enige
foutje in de
schepping
was de mens
gods wens
om de wereld
in snelle
ontwikkeling
een boost
te geven
was het goed
beter best
principe
waarbij geld
en macht
wederzijds
uitwisselbaar
zijn goedkeuring
kreeg in deze
wedijverwereld
er is alleen plaats
voor het beste ego
en samen is
onbestaanbaar
omdat de dood
scheidsrechter
is geworden in de
strijd tussen
de massa en de
allerbeste eenling
Opgewonden blaadjes
wij hopten van
bloem tot bloem
lieten hun mooie
harten leeglopen in
zoet bedwelmende
geuren en kleuren
wij dronken
schoonheid in
werden samen
een in zinnen zo dat
opgwonden blaadjes
geexalteerd wuifden
in het voorjaarsfestijn
dat wij deze dagen
vierden met de wind
die onze namen riep voor
een kleine presentatie
met bijen en vliegen
waarbij extra
stuifmeel werd
beloofd voor mooie
vruchten met een
smakelijke kleurstelling
om meteen in te bijten
De toekomst?
wij schrokken
niet meer als de
sirenes loeiden en
lege straten de echo's
keihard weerkaatsten
waar zwart en
legergroen de stad
stukje bij beetje liet
verdwijnen door
drones en ander tuig
de oorlogsdreiging
bracht tal van nieuwe
technische snufjes
als bijvangst van
andere ontwikkelingen
waar leven en bewegen
onzichtbaar is voor
de vijand worden lucht
water en straling de
transporteurs logistiek
beveiliging en
cybernetica hebben
een grote vlucht
genomen voor sport
en recreatie was geen tijd
socio- en psychologen
hadden internet om hun
sociale en onderwijs
boodschappen aan
de man te brengen
als medicatie
werden tal van drugs
gebruikt die ook in het
leger gangbaar waren dus
een gedrogeerde maatschappij
De pakezel
ik hoorde weer
de kleine gesprekjes
die ik vroeger voerde
in mijn jeugd met
zand op het strand
waar de wind de hoge
tonen lieflijk vlaagde
en de zwaardere korrels
vertraagde tot een
pittig harde massage
in het rollen van de
golven schuimden
boodschappen hun
berichten uit verre
streken naar het
geheugen van de
aarde waar ze als
data/tijd in het lithium
keurig eeuw na eeuw
werden opgeslagen
ik ben altijd de pakezel
geweest heb gezorgd
dat ieder kreeg wat
die wenste stoel
matjes en badjes
natjes en droogjes
maar de koffie was koud
teveel zand op het strand
de zee te luidruchtig
en de zon te hel
tot de echte kleintjes
kwamen als schreeuwers
jengelaars voetballers
de tijd van de poepluiers
die bij weggaan ineens
spoorloos in het zand
verdwenen bleken te
zijn zonder geur en
kleur na te laten op
het place delict
Vuur van hart en handen
Alleen met
pijn in mijn hart
kan ik jou
mijn schuld
terug betalen
van het niet
doortastend zijn
wij dachten zo
het paradijs
in te stappen
dachten dat de
wereld echt op
ons zat te wachten
verliefd a la moment
er was veel te regelen
wij aten het
wittebrood
aanbaden de zon
zonder zorgen
en leefden
beseften langzaam
maar zeker dat
zo bestaan maar
heel even kon in
de echte wereld
de consequenties
waren wolkjes voor
de zon en wij
vluchten in
romantische luchten
jij hebt het mij
vaak genoeg
gezegd en onder ogen
gebracht. maar ik zag
alleen onze liefde
nog is die bij
gebrek aan voeding
niet gestorven wij
branden het vuur
van hart en handen
Een kleine slis
je was maar
een woord
toen ik
jou hoorde
verloor
jij jezelf
viel metalig
rinkelend
rollend
op de vloer
je bekende
toen al kleur
door een
kleine slis
aan het eind
van een lief
klein zinnetje
dat niet echt
meteen af
wilde zijn
dat mijn
aandacht
vast wilde
houden met
een van
ondeugd
haperende
ademhaling
voor een
ogenblik
Leugentjes om bestwil
ik heb ze
zelf geplant
de kleine
leugentjes
om bestwil
snel hebben
wij ze laten
bloeien in
de borders
van onze tuin
ook deden
wij samen het
onderhoud om
trouw bij elkaar
te kunnen zijn
rond de struiken
schoffelden wij
het onkruid weg
en harkten het
gevallen blad
er was een
kleine vijver voor
onze droomvissen
die wij nooit
konden vangen
met oog hand
of schepnet
omdat zij sneller
waren dan wij varen
maar ons paradijs
werd door eerlijkheid
keihard aan het
kruis genageld
er is geen argument
dat liegen vrijspreekt
ook de mens is
niet volmaakt en
warm bij elkaar is
nog altijd goud waard
De boemerang
zij flitste
lachend voorbij
nog voordat
ik de diepte
in haar ogen heb
kunnen peilen
zij was er
onaangekondigd
nam zichzelf
als suprise mee
naar huis
net bekomen van
het onaantastbare
moment haar te zien
en te accepteren
haar warmte weer
intens te ervaren
om samen het
hemels moment van
weer een edelsteen
aan de ketting van geluk
te evenaren
dat wij en passant
meemaken want veel
gaat in onenigheid stuk
het afhankelijk zijn
doet geven zonder
iets te krijgen uit
de veelheid van het
leven in beperking
en vragen om de
boemerang is
wat wij gewend zijn
Met straffe hand
er werd geleefd
naar vrome wensen
door lieve mensen
aan de buitenkant
toch was er ook de
straffe hand die
oordeelde zonder
onderpand
slechts wikte en woog
zonder weerwoord
onkreukbaar in de uitleg
van goed en kwaad en
wij warmden ons met
aangeleerde waarheden
die de wegen plaveiden
naar hemel en eeuwig leven
voor kinderen en gezin
waren de plaatsingen
bekend zoals ook scholen
en sociale setting onder
pastorale leiding de
hierarchie van de
kerkelijke macht was
duidelijk en onmiskenbaar
maar het rommelde
en barstte uit zijn voegen
door technische nieuwtjes
en de opkomst van de media
reizen en algemene ontwikkeling
ook religie bleek een fopspeen
voor de grote massa die
de inhoud niet meer slikte
een geweldige tijd
op elk gebied waarbij
persoonlijke vrijheid
ruimte gaf voor creatie
en ontwikkeling juist in
deze smeltkroes werd
het askruisje van religie
uit pieteit gespaard
In medailleglansen
ik betrad
het zwarte gat
met de stalen
monsters en
accepteerde
hun zwijgen uit
eerbied en
pure overmacht
juist hier waar
de communicatie
tussen lichaam
en geest zijn
olympische
hoogtepunten
beleeft als kampioen
of mededinger
ik streelde
de mastodonten
bij hun lassen
de zwakke plekken
stofde ze af zodat
zij in winnaarsroem
ook konden schitteren
in medailleglansen
nog is de communicatie
in een richting verkeer
is de afblaf onterecht
want juist in samen
worden de beste prestaties
geleverd door elkaar
in fysieke taal beter
te begrijpen in verstaan
Brokstukken
ik heb
de zakken
klaargezet
met brokstukken
uit mijn leven
die ik nu met
carnaval aan een
aantal leuke
passanten zal
gaan geven
zomaar een
presentje met
liefde afgedankt
want zonder deze
zakken is er met
mij niets meer
aan de hand
dan zal ik weer
extra blij zijn
opgelucht zelfs
de grijze zijn
al gesloten
het verdriet is
er uitgelopen
ik moet er nu nog
eentje knopen
die ik niet dicht
kan krijgen
het is de ziel die
zomaar viel voor mij
die vrij wil zijn
feesten en zonder
zorgen plezier
maken de warmte
van anderen wil
voelen en hun
lach wil horen
in samen genieten
zonder problemen
houden van elkaar
Zachte sferen
hij wist dat
hij anders was
zag verbazing
in vreemde ogen
voelde antwoorden
waar hij niets mee
kon en toch was er
warmte en begrip
hij wilde weten wie
hij was waarom hij
anders was en wat
dat andere eigenlijk
in hield waarom het
hem buitensloot waar
velen probleemloos
aansluiting vonden
hij spiegelde veel
zocht in vergelijken
maar kon niets aparts
vinden ja hij was gevoelig
snel geraakt meelevend
als hij toch iets eigens
herkende in het gedrag
van anderen tot hij
haar ontmoette
in een hand geven
en zichzelf voorstelde
hij opende met een
waterval van woorden
die altijd waren blijven
steken in de stroom van
bruisend leven en
nooit het daglicht hadden
gezien behalve in de
zachte sferen van droom
en halfslaap waar iemand
alle wegen vrij maakte
de zon liet schijnen
en lente kleurde met
de mooiste bloemen
De smaak van mystiek
nog pruttelen
fossiele zonden
tot ze in stukjes
uiteen vallen in
de grote pan religie
ooit waren
aanbraden en
dichtschroeien het
geijkte credo voor
een mystieke smaak
nu is het vlees
met te veel vet
doorregen te vaak
en te rijk gevoed en
te weinig bewegen
is hoofdbestanddeel
geworden van onze
maaltijd en geeft de
boeren een aparte
stem in de maatschappij
conservatief in geloof
de gezinsfanaten
hebben afgedaan het
christendom is failliet
gods kinderen luisteren niet
De hel
intens gloeit en
loeit het vuur
van verlangen
in het naderen
zonder dichterbij
te kunnen komen
in afstand
gevangen
waar samen
het onhaalbare
eindpunt van rekken
en versmelten is
zelfs de vlammen
reiken hoger in
dieper verlangen
hun zwepen zijn
de pijn van nooit
verenigd zijn
daar waar
losbandigheid
tot het laatste
gaatje gaat en
elk hoogtepunt
naar hemel smaakt
Vruchtwater
waar de
geboorte
schreeuw
nieuw leven
raakt laat zij
de wereld
schrikken
in het
verlaten van de
relatieve warmte
op weg met
de nu al
grijpende
vingertjes
die dingen
naar meer
houvast dan
vruchtwater
alleen waar
zwemmen je
leven was
Avondrood
voorzichtig brak
het water licht
van de zon
sproeide nevels
van omrollende
golven hun
kleine
regenboogjes in
vele kleuren rond
die dansten op
het oeroude ritme
van eb en vloed
waarbij het
donker rode bloed
strakkend wegliep
in een
spiegelgladde
horizonvloed
Spanning
hij zag de cumulus
jagen langs de hemel
zwart van het water
dat pas later een
geweldige stortbui
met hagel zou worden
de spanning zat
al dagen in zijn kop en
eiste een snelle ontlading
die in het rennen te weinig
ruimte had gegeven in
de snelste route
die hij had gekozen
en die hij eerder al
met tal van obstakels
had verzwaard om de
inspanning nog groter
te maken dan hij al was
en zo ultiem kon
genieten van het
geestelijk leeglopen
door flitsend de diverse
spanningsniveau's in grote
snelheid te passeren
het opgebouwde
zuurstof tekort had zijn
eigen bekende kicks
gegeven tot hij uitgeteld
weer kon leven met
zijn eigen moeder aarde
Een clown
ik had zo
graag een
clown willen zijn
met een lief
publiek om
mee te knuffelen
even de diepte
in te gaan en
dan weer
met een lach
nog hoger
dan bovenaan
wat mij het
meeste trekt
is samen gaan
voor de enige
echte traan die
in alle ogen blinkt
al vanaf het
begin waren
wij verbonden op
drassige gronden
die eigenlijk
te zwaar waren
daar waar je hart
eindelijk eens
kon uithuilen en
zonder schaamte
het diepste los
kon laten
om dan opgelucht
samen het blauw
van de hemel
weer even kunnen
raken en de ultieme
vrijheid kunnen smaken
Genoegdoening
zijn woorden
lachten om
de kapot geschoten
werkelijkheid
de doden en
kreupelen die hem
beschuldigend
aankeken met
de pijn van
verwoesting
van wat eens hun
jeugd was geweest
maar hij
bleef steeds
hun waarheid
verdraaien
nooit zouden zij
op voet van gelijkheid
met elkaar naar
oplossingen zoeken
en zo genoegdoening
geven aan ieders
gevoel van
rechtvaardigheid
Een spierwitte ziel
de woorden
ontglipten mij steeds
in een overigens
uitmuntend vers
ik knoopte friemelde
schoof en kookte
uiteindelijk van woede
omdat het geen
goedlopend geheel
wilde worden
ik heb het losgelaten
zoals god dat deed
in ieder voor zich
en toen werd hij
ineens naarstig gemist
in de waterval van
talloze mogelijkheden
als vaste rots in een
steeds maar sneller
rondzingende hemel
het vers hoort zichzelf
te declameren alleen
in de presentatie valt
nog wel het een en
ander bj te leren want
terughoudendheid is
jezelf wegcijferen
jouw woorden zijn er
eerst en dan pas
kom jij aan bod
dan kun je zingend
de kerk of zaal uitlopen
met een melodie die
rechtstreeks als absolutie
uit de hemel van de
biechtstoel komt na
met een lach en het
heilige kruis weg
gezonden te zijn met
een weer spierwitte ziel
Ruimtelijk inzicht
ik heb altijd al
moeite gehad met
stereometrische
figuren ik zag de
inhoud nooit binnen
de aangegeven lijnen
in een verdiepings
hoofdstuk werden
er figuren gespiegeld
toen ben ik maar
heel vlot afgehaakt
voor mijn BETA kraakt
tot de werkelijkheid
mij echt te pakken nam
men vroeg mij om
stand in te zijn voor
een dode in een kist
te slapen en dromen
met veel plezier werd
ik geinstalleerd zo
comfortabel mogelijk
tot de kist met mij er in
met een harde klap
op de grond viel
de enige droom die
ik had heb ik beschreven
heb de hel gezien met mijn
oude leraar wiskunde als
voorganger bij mijn
teraardebestelling
Voorjaarszon
nog wist ik
ze staan
hun kleur en
schaduw waren
niet vergaan
na lentes zoen
ze bolden in
wit en spruitend
groen net iets
boven de warm
vruchtbare aarde
van toen
waar ook de
bruine randjes van
de scherpe winden
nog charmant
verdoezeld hun
plaatsjes vinden
na dagen mist
zijn de knoppen
eindelijk gezwicht
voor het warme
licht van de weer
stralende voorjaarszon
Schouders
ik heb iets
met schouders
altijd al gehad
maar als je ouder
wordt lijkt de
irritatie groter
heel vroeger
stond ik in de
spiegel te kijken of
mijn ene schouder
hoger uitstak
dan de ander
ik kon daar maar
niet achter komen
pas bij de revalidatie
borstkanker operatie
bleek dat er een en
ander fout was gegaan
de aanhechtingen waren
mogelijk niet goed geplaatst
van de hartfunctie
bleef nog 25 procent
over door beschadigingen
bij bestraling en chemo
met die 25 procent houd
ik het lijf in stand zonder
cardio ik sport een uur per
dag. Leeftijd compenseer
ik niet de arm wordt niet
meer zoals weleer
Magisch revival
er is niets
bekend gemaakt
niet door volgers
en influencers
maar ineens is
magie weer
volop in zwang
het ongrijpbare
buitengewoon
vreemd en licht
beangstigende
met onbegrijpelijke
rituelen in mystieke
toelatingscenes
zo ook de strikte
geheimhouding
dwingt in onderlinge
verbondenheid tot
tal van verplichtingen
Magie is er gewoon
in tintels van lijf en bloed
groepen hebben vaak
uiterlijke kenmerken in
herkenning zoals kleding
haardracht taalgebruik
maar toch ook allemaal
gerelateerd aan
magische referenties
zelfs ouderen voelen
regelmatig hoe een vreemde
spanning in hun lijf opkomt
alles even een update
geeft en dan rust
achterlatend weer delend
in de dagelijkse orde
Levensbeschouwelijk
hoe zou het zijn
om een tijdje
zonder directe
sturing te leven
en alles wat wij
niet weten te
moeten vragen
proberen of
ondervinden
wat zijn de
belangrijke
zaken die leven
buitengewoon
interessant en
meer dan uiterst
aangenaam
kunnen maken
onderzoek van de
levensbeschouwelijke
stromingen is een must
waarbij ouders bij
mens en dier een
belangrijke rol spelen
zoals religie instinct
maatschappelijke
stromingen en het web
van regels normen
en waarden die de
systemen met straf
en beloning in stand
houden zonder deze
kennis en kunde is
het onmogelijk het
leven en bestaan
goed te doorgronden
uiterst belangrijk zijn
de verantwoordelijkheden
van ouders en direct
betrokkenen voor zover
dat niet instinctmatig
geregeld zijn en door
goed en kwaad
op correcte wijze
al in de opvoeding zitten
Wolkenrafels
wind loeide
stoeide met
wolkenrafels voor
een open plek
om de zon warmte
te laten schijnen
op de bijna
al geknakte ruggen
door energie gebrek
in een liefdevolle
koestering met
vaardige handen
zij die altijd
geklaagd hebben
over de hitte
van hun schaduw
lopen nu voorover te
zoeken naar hun beeld
in het veranderlijke
weer lijken het
iedere keer anderen
die op het uitgesleten
pad hun voetstappen
hebben gezet
Door leefde ouderrelatie
het deed
geen zeer
maar was juist
iets heel teers
dat wij samen
ontdekten in
het liefdesspel
omgeven met
halve waarheden
en nog onvolgroeide
emotionele gevoelens
zijn deze toch zo
belangrijke stadia's
belangrijk voor ieder
te lang uit het zicht
gehouden om een goed
gebaseerd omgaan met
deze veranderingen
te kunnen opvangen
juist daar met informatie
uit de eerste hand
uit een doorleefde
werkelijkheid en toch
zijn er ook remmingen
die deze vertrouwelijke
ouderrelatie in de weg
zitten dan wordt het voor
beide partijen moeilijk
De lente ingesneeuwd
ze praten
laten hun
takken kraken
door de strenge
vorst die samen
met de geel rode
maan meester
zijn in het bos
waar kleine kale
takken nog nooit
zoveel sneeuw
hebben getorst
beneden kraken
voetstappen
op de harde
bovenlaag
duidelijk hoorbaar
evenals de vlucht
van dieren gestoord
in hun winterslaap
maar die zijn weer
snel vertrokken om
hun dromen te plakken
uit kleine blokken
snel zal de zon
weer heer en meester
worden in de lente
van het bos
waar sneeuw tot
druppels versmelt
en hun weg krabbelend
zullen vinden om
elkaar hun avonturen
al klotsend en schuimend
tegen de oevers in kleur
en geur te vertellen
Deze godverlaten negorij
winter heeft nog nooit
zoveel doorzichtigheid
gevroren in deze lange
waterkoude nachten
hij rijpte in de kleine
uren nog zijn forse
witte uitmonstering
onzichtbaar voor
hen die op weg en pad
nog niet goed wakker
zijnd minder hebben
opgelet de pet te diep
over de de ogen tegen
de kou hebben opgezet
het is dan helaas
te laat en slechts
de schijnrode maan
is de enige getuige
als stilte om hulp
staat te huilen in deze
godverlaten negorij
De bijenkorf deel 2
de kleuren op het plein veranderden
gingen naar de formele kant er werd
stevig uitpakt en de pers
werd geweerd dat duidde op
een grotere gebeurtenis dan
alleen het zichtbare gedeelte
deed vermoeden.Een grotere kring
werd gevormd als veiligheid
het gonzen had een warm donkere
dreigende klank aangenomen
beweging veel soldaten bij
de vliesvleugelen die
een corridor leken te vormen
het doden van dringende mensen
was gestopt door orde mensen
die bezig waren met transport
naar ziekenhuis of andersinds
op het plein leek alles
weer redelijk onder controle
ook de persmuskieten werden
op afstand gehouden
de paniek bleef onverminderd
omdat niemand wist hoe en waarom
een ontmoeting met de korf
een korte info uitwisseling..
Het doden van mensen was
geen strategie wel werden de bijen
door mensen gedood zij hadden
opeen afgelegen plaats
in het oerwoud merkwaardige
mutaties ondergaan de vleugels
hadden nu als taak de oplopende
temperatuur te reguleren in
de korfomvang van tien bij 2
en 5 meter grote vleugels
ook gemuteerd speciaal
bij de inzet voor de
gemeenschap bij de
temperatuur- en vochtregeling
zo had ook de logistiek in
de transformatie zijn eigen
eisen gesteld net als
de verdediging van koningin
en leefgemeenschap
verandering en mutatie
werd gestuurd door voeding
en speciale eiwitten in
de mitrochondrieen
Liefdesemoties
ik wist
wat ik miste
toen ik jou
niet meer als
horizon zag en
mijn eerste blik
niet jouw
fotogeniek heerlijk
gezicht met
lachende ogen zag
het was mijn eigen
spiegelbeeld zonder
enig perspectief
in emoties vaag en
onbestendig waar
anders liefde
een warme gloed
trilde kaatste wit
in hard lichtblauw
existentiele kou
waar vage
omtrekkende
bewegingen wel
wilden maar zij zaten
in het gepantserde
perspectief van redenen
die niet van wijken weten
en pure blijdschap niet
de liefdesemoties uit
medeleven kunnen breken
De bijenkorf deel 1
nog steeds stroomden
mensen naar het plein
dat gonsde als een
bijenkorf in vol bedrijf
met raten waarin alle
doden in de meest
vreemde houding lagen
op hun weg uit paniek
het bleek een catastrofe
van ongekende omvang
door zuurstoftekort pulserend
in een kring door onbekende
oorzaak zich verwijdend
en weer verkleinend zonder
zichtbaar begin en einde en
steeds nieuwe slachtoffers
het lot leek onontkoombaar
wie bij de binnenste kring
kwam verloor zijn kans om
te ontsnappen aan verstikking
door een totaal gebrek aan
zuurstof dat normaal in de
lucht zit oorzaak dood
door totale verstikking
langzaam nam het gonzen
van de korf geluiden af
de activiteiten in de
binnenkring werden minder
er leken mensen te kunnen
ontsnappen na een lange
doodsstrijd en zij bleven
steeds verder het centrum
Het schermsyndroom
ze zijn
onvast
ter been
door gebrek
aan coordinatie
in evenwichtige
krachtverdeling
hologig kijken
zij met lege blik
in een gestoorde
balans proberen
zij te dealen
met hun vrijwel
geblokkeerde ik
door een te kleine
woordenschat die
te weinig sociale
vaardigheden omvat
om communicatief
goed om te gaan met
leeftijdsgenoten
vingers hand en arm
vertoonden al vroeg
tekenen van het
schermysndroom
ook de beginnende
scoliose was een
opvallend verschijnsel
motorische achterstand
in groei en ontwikkeling
door te weinig beweging
ook diverse organische
zwaktes gaven problemen
door parttiele ontwikkelings
achterstanden
op het grote plein
vormden de diverse
specialismen hun eigen
groepen met intake entree
onderzoekgroep en de
diverse vormen van
voortschrijdende revalidatie
een hele generatie in een
aparte en efficiente
huisvesting met tal van
aanpassingen op maat
om hun socialisering in
de maatschappij weer
in goede banen te leiden
de geknakte bloem generatie
kan rekenen op alle liefde
en steun die voorhanden
is en met die zorg en warmte
die hen vroeger onthouden
is door allerhande oorzaken
en verkeerde prioriteiten
Kleurige noten
er werden kleurige
noten gekraakt
op een dansant ritme
waarbij handen
het vuur dat van
binnen loeide
meer ruimte gaf
aan een te
snel groeiende
verschroeiende
fan gekte uit de
tijd dat deze
binding alles opving
van het puberen
tot en met de nieuwe
generatie die zichzelf
in de spiegel kon
feliciteren met wat
het heden aan inhoud
en vormgeving
zo al heeft bereikt
Recht op leven
langzaam en
voorzichtig
worden zij
geschild
geschoond en
ontdaan van
hun ruwe bolsters
onbekende lagen
zien het daglicht
waar leven
naar hen wuift
en vraagt om ook
uit te treden uit een
levenlang verleden
om ook de
handschoen
op te pakken in
de veelal vocale
strijd om het
persoonlijk gelijk
van recht op leven
in eigen identiteit
geen vergaarbak
van allerhande
maar een eigen
keuze te maken
wat wij nog toe willen
voegen aan deze wereld
een kleur of geur
die het bestaan
van mij markeert
waarin ik heel mijn
leven heb geprobeerd
er mijn sfeer en
stempel op te zetten
In oase frisgroen
zij zongen
het lied van
lang geleden
in de goudgeel
brandende zon
onder het voegen
van de muur
die met grote
natte doeken
goed werd
afgeschermd
tegen de te snel
drogende wind
en intense hitte
aan de trillende
horizon lijnden
andere huizen
en koepels zelfs
een kleine minaret
verhief zich in
oase frisgroen
daar donkerden
koelte en stilte
in de rust van de
beginnende siesta
waarbij de licht
opstekende wind al
voorzichtig schuurde
matjes werden
al uitgerold voor
het ver gebed
dat gedragen
gaat worden door
wind met een
warme adem
Zijn apocalyps
ze proefden
de verteerbare
coupletten van
het lied lachten
hoog giechelend
en gingen weer
verder met hun
oefeningen
die een aantal
snelle vocalen
lieten horen met
af en toe een
verdwaalde
dissonant die
meteen er uit
gestreamd werd
want gevaar voor
herhaling was groot
bij deze oefensnelheden
in de commercie
konden zij zich geen
fouten permitteren in de
live uitvoering en
gezichten waren snel
te vervangen maar in
stemmen zaten werelden
van wonderen verstopt
die niet opgespoord
konden worden de laatste
ontdekkingen iedere stem
had myraden veel echo's
die sneller waren dan licht
en die het universum
als bestemming hadden
inhoud en afzender
voor ons onbekend en
nog geen antwoord aan
de wereld die zijn
klimatologische apocalyps
uiterst snel aan het inhalen was
De chronograaf
van ons leven
is de hele dag
bezig om met
muziek ons bestaan
klank te geven
daar worden wij
blij en uitgelaten van
zoals geboorten en
huwelijken ook
in andersoortige
feesten en vieringen
in lichaamstaal te
beluisteren bij
de feestgangers
een leven lang
vertraagt de tijd het
gaan tot schuifelgang
in de slepende tred
van veel bejaarden
wij danken wel voor
alle dagen maar
vergeten vaak om
om nieuwe te vragen
want alle dagen
zijn nieuw en zo
oneindig waardevol
in elkaar liefde en
kansen op geluk
te mogen geven
Kantje boord
natuurlijk heb ik
hartfalen maar erg
vaak denk ik er niet
aan het is en blijft
mijn eigen lijf toch
dat opspeelt als ik
te snel en teveel en
inspannend bezig ben
en dan werkt alles
ineens een stuk minder
dan stop ik ook want
ik weet intuitief dat
de dood nadert als ik
doorga maar er is iets
nieuws de laatste tijd
rust rond de middag
op doktersadvies
maar soms word ik
geroepen moet
ik beneden komen
vaak aan het eind
van mijn dromen
dan roept vraagt
iemand of zegt
wat ik moet doen
met een stem
vol stukjes
geleefd leven
zo bekend en daarom
ook zo dwingend dat
ik gehoorzaam ga
om beneden ontvangen
te worden met ongeloof
en zij mij vreemd aankijken
er was wel telefoon
maar verkeerd nummer
Veraderlijk
je huid strakte
door de onverwacht
koude inval met een
aantrekkende
scherpe oostenwind
goed aangekleed
en toch met
tranende ogen
en een koude neus
fietsen in de sneeuw
een routine uit
vroeger jaren
waarbij je als kind
al tig keer pittig
onderuit bent gegaan
maar met de
souplesse van de
jeugd zonder fracturen
weer ongedeerd
bent opgestaan
op wegen tussen
vorst en dooi
verraderlijk bedekt
met de tooi van
pas gevallen sneeuw
ogen rustig in
het ietwat stug gezicht
waar het genetisch
overerfelijke zichtbaar is
in de bevolkingsgroep
Kriebelmassage
wij hadden niet
genoeg aan een dag
en nacht kriebelen
en tasten waarbij
geven net zo belangrijk
bleek te zijn als nemen
en uiteindelijk werd
het een vraag en
antwoord spel
waarbij attributen
de letters vormden
die in woorden een
diepere emotionele
lading kregen in een
zich langzaam
ontwikkelend patroon
van huid die senso-
motorische veranderde
daarbij hielden de
zintuigen zich afzijdig
omdat zij zich richtten
op hun eigen werk
en de huid nu eigen
receptoren actief maakte
in de ontspannen sfeer
waar endorfine een
welbehagen gevoel gaf
het werd een agonaal
spel van twee in een
persoonlijke perceptie
en bijstelling van wat
lekker was en dat wat
lust genereerde in een
koppel gevoel dat niet
zal los staan van samen
en die weg wenst te gaan
Een lichtge golf
Je lachte
toen ik naar
jou kijkend langs
de spiegel liep
je draaide
charmant een
krul in het al
langer en donker
wordende haar
dat in de
nog kortere
componenten
een eigen
natuurlijke
krul liet zien
de lengte was
een lichte golf
de schouders vrij
in variabele stijl
te dragen met
speels los accent
op golvende snelheid
je zo te zien
fietsen met gezicht
en profiel geeft
een puntgave
onaantastbaarheid
in de speels
jeugdige contouren
de donkere blik
op oneindig
de setting met een
uitkrullende bos
haar op kleine
afstand achter je
ja zo zal je gaan
gaan als een trein
Verbintenis
ik zag nog
de bloementuin
die ik in speelse
arbeid op je zonnige
rug had aangelegd
waarbij jij als architecte
de kleurcomposities
maakte en ik voor
het zware werk de
niveauverschillen
voor mijn rekening
nam en ook de
werkafspraken
steeds sensitiever
met duim en vingerteken
door drukverschil en
warm en kou in het
directe contact was
er een grote uitwisseling
van interne info
vooral het tweerichtingen
verkeer was druk in
reageren met als centrale
de rug die al snel de
hoogste sensibiliteit straalde
waardoor emotie en hormonen
de sturing overnamen
terwijl de warme zon vrijwel
overheersend de rugkleuring
overnam in deze verbintenis
Verder hogerop
zacht krult
je lach tegen de
oevers van de beek
waar golfjes plezier
murmelen
in schuimend
omslaan vertellen ze
je tenen van de
chaos en woestheid
verder hogerop
waar modder het
water ondoorzichtig
maakt met zijn
vernielende niets
ontziende kracht
hier is het kolken
bedaard en drijven
restanten uit de
puinhopen in hoge
gevaartes voorbij
weer op hoop
van zegen maar nu
voor een nieuw
leven en hopelijk
met meer geluk
Gewoon een griet
ik ben klaar
met jou
vergelijkenderwijs
te duiden met
alle schoonheid
emoties en het
altijd de allerbeste
en slimste te zijn
jij bent gewoon
een griet met allerlei
onhebbelijkheden
wat je in mij ziet
en ik in jou daar
raken wij nooit
over uitgepraat
of verzwijgen het
het is het
onbenoembare
niet aan te duiden
manco dat wat jij
en ik missen en
oh zo graag willen
hebben waarnaar
wij altijd op zoek zijn
en nooit zullen
gaan vinden
hoe dicht wij ook
bij elkaar komen
wij zullen zelfs
ook na dit leven
elkaar nog wel
blijven dromen
Het hengsellied
op de rand van
het zomerse licht
stond het haveloze
huisje te wankelen
geleund tegen de
schaduwkant van
het donkere bos
we keken
elkaar aan
ik wist dat we
zouden gaan
op onderzoek
uit zomaar gewoon
pure nieuwsgierigheid
natuurlijk kraakte
de deur kreunend
zijn hengsellied
vertelde de trap
bijna ademloos
zijn leuningsloze
levensverhalen
waren vloeren
onbetrouwbaar
verrot door
het druipend
vocht van het
al jarenlang
kapotte dak
toch ademde
het huis een
prettig verblijf
had de goede
aura kleuren
en vooral een
gezonde levenstint
gefundeerd
op sterke rots
de trots van
moeder aarde
en de hoeder
al zo lang van
het eigen lot
Een mystieke pauze
ik ken de
muziek uit
je ogen
voel het
strijken van je
handen langs
de snaren van
de oude viool
daarbij wiegen
schouders en
heupen in een
bijzonder
aantrekkelijke
balans waarin
jij een bent met
de warme klank
met hart en ziel
heb jij de dirigent
en zijn stuk vertolkt
nog lang hing de
de echo in de zaal
verstillen mensen
in pure bewondering
hun enthousiasme
tot ook de
laatste tonen
jou bereiken en
ovationeel het
applaus losbarst
na een bijna
mystieke pauze
voor haar prestatie
Een ludiek hupje
jij hebt een
ludiek hupje in
je speelse loop
dat intrinsiek
bij je hoort
net als de
knipoog die
groeit in het
lieve woord
dat met warmte
en liefde de
mimiek in je lach
zijn aantrekkelijke
vorm geeft
het zijn de
extra's waar de
toeschouwers
naar toe leven
lieve uitingen
van jeugdige
speelsheid die
kleur geven
aan de lichtheid
en het soepele
gemak van plezier
in de gewone
dingen hier
Voor lach en ogen
ik had
meer oog voor
de compositie
van de stenen
waarmee het huis
opgetrokken was
dan voor de melodie
die het huis
liet horen als je
het bewonderend
aandacht gaf in
samenhang met
kleine rotspartijen
en de rijke natuur
bijzonder de
veelkleurige
bossages op
de eigen fijn
gestileerde hoogte
het azuren blauw
licht toucherend
weer en wind hadden
zo hun eigen penselen
en kleuren gebruikt
om de invloed van tijd en
en plaats tot een acceptabel
niveau te gedogen
voor een lach en ogen
De Kei
wij hebben
allebei de
kei gezien
passeerbaar
zonder omkijken
maar in de
verte nooit
kleiner wordend
in incidentele
schoonmaak
en poets iets
meer opgeglansd
maar altijd indruk
makend aanwezig
in omvang en impact
op de sociale lijn
in zomer kringen
vlogen dromen
op en af maar
ijskoud geelt in de
winterse grijsheid
het kilscherpe
licht van een
volschijnende maan
wij waren meer
van de verborgen
paden met bordjes
zoveel kussen nog
voordat het einde kwam
en wij misbaar hoorden
van de laatste bank
zij waren nog niet klaar
De aromatische dood
stil deint de
bloemenzee
onder de zachte
hand van de wind
alleen de kleuren
spreken met
de oranje kant
uit het harmonisch
palet van door zon
gebakken pigmenten
komt de olie uit
zaden van halfhoge
struiken in de persen
van horizon tot
aan de andere
trillende einder
slaan de
golven om in
fel oranje rood
als bloedige fibrillen
komen zij concentrisch
dichterbij zonder
geluid wel met een
verstikkend beklemmend
beangstigende uitstraling
rood ademen
ging moeilijk het enige
dat uitweg bood was
het drastisch totale
de omklemming van
de aromatische dood
Nooit geziene gnomen
het lijkt wel of
ik ben verzand op
een eindeloos strand
om zandkorrels
te tellen in een
maandenlange
steenkoude nacht
verloren is mijn
ooit zo warme
perspectief
de handen in
verband uit
vroeger normen
en waardeland
op straffe van
de hel zijn toch
de liederlijke dromen
gekomen want ook
wij verzonnen de
nooit geziene
gnomen er snel bij
traditie en vertrouwen
de fundamenten van
een relie opvoeding
waarin de vrijheid
van zelf inzichtelijk
handelen als laatste
hoop je wordt ontnomen
en je vast zit aan de
maatschappelijke
wangedrochten de niet
ontbindbare huwelijken
de eeuwig trouw belofte
en het embargo op
seks voor het huwelijk
religie en maatschappij
hadden alles met controle
dichtgetimmerd
voordat je het wist
was die verbintenis
de enige escape
naar een vrij stúkje leven
Een klein fortuintje
het is mijn
seizoen de
lente die
opkomt als
een bloem
kleuren en
geuren die alles
zachter maken
in aromatisch
voorbijgaan
zo ook de
aantrekkend
dansende wind
die alles even
aantrekkelijk vindt
die ook groeit
en pittig zal
aanwakkeren
na een lange
stille mistige rust
die de lente
in blad en steel
in groeispurt naar
boven zet voor zon
die de hoofdprijs won
wij driften mee
in deze stevige stream
die ons up zal daten
naar het bosje dat
een klein fortuintje kost
De goede herder
ik ben de
goede herder
niet die met
staf en grijswit
doorregen
baard zomaar
tegen zijn
schapen staat
te foeteren en
te mekkeren
heb ook
geen wonden
in mijn handen
en heb weleens
voor feestgangers
water in wijn
veranderd
toch kijk ik de
mensen altijd
indringend aan
laat ze pas
gaan als ik
hun ziel
uitgebreid
gelezen heb
en gezien
wat ik voor
ieder van hen
in de toekomst
kan betekenen
Sociale apocalyps
ogen paniekten
ingehouden angst
voeten roffelden
hun snelle pas
tussen afgemeten
zinnen die donker
dirigerend de
weg wezen
zij langbeende
als furie vooraan
liet zich niets zeggen
haar dwingende ogen
hield de groep bij elkaar
omdat dit aantal nog
een overlevingskans
bleek te hebben
door hun constellatie
en de snel en soepele
manouvreerbaarheid
in de op drift geraakte
mensen die stilte en
rust zochten weg
uit de ontketende
sociale apocalyps
Nieuwe talen
er fluisteren
nieuwe talen als
de wind op steekt
uit diep dalen
en ons de nooit
gehoorde verhalen
vertelt uit vroeger tijd
al na de eerste dooi
toen alles in zijn
volle tooi de kop
opsteekt horen
wij een donkere
dissonant in het
lichte lente lied
het klinkt niet zo zuiver
als de veelstemmige
jubel die in kleur en
geluid losbarst bij
plant en dier als de
lente echt explodeert
in ongebreideldheid
en de wind met zijn
donker beladen
woorden en krachten
uit duistere oorden
de boodschap brieft
aan de verwende mens
die geen limiet meer kent
Zielloosheid en entropie
ik heb de
geesten
zien ontwaken
na een halve
evolutie slapen
in ontluikende
potentie op zoek
naar bloemen
met de mooiste
kleurfrequentie
zij dachten in
de hemel te zijn
verlost van dodelijke
ziektes en zware pijn
maar de aarde was
nu anders gekleed
na een volledige
ontluistering van
de schoonheid der
schepping restte
de zielloosheid
en entropie op
alle gebied in
zichtbare chaos
in een vaag begrip
wisten zij zich nog
net hoeder van de
mensen planeet
alleen wat daarvan
over was na de
roofbouw gepleegd
door alle generaties
de geesten zijn
gekoppeld in een
noodplan om het huis
van de mens te redden
door de bewoning
van de aarde en het
leven daar voor alles
weer mogelijk te maken
Stukjes lente
ik zag haar
dwalen met
een lach om
intakte zonnestralen
te rapen en
daarmee nu al
stukjes lente
te maken
voorzichtig
lopend om het
snelste voorjaar
niet kapot te
maken want
ieder jaar heeft
weer zijn eigen
kleurpalet en
diverse
snuisterijen
waar blauw wit
en geel vaak
overheersen
in het groen is
rood en paars veelal
in de minderheid
omdat zij niet zo
veel van licht en
langdurige
zonnewarmte
hebben genoten
dan de bloemen
uit de eerste
wat oudere loten
Een kleine herinnering
ik zag jou
de trap opgaan
halverwege bleef
je even twijfelend
staan in een
besluiteloos
stil moment
om dan sneller
doelgericht naar
boven te gaan
het voorval
intrigeerde mij
en later keek ik
naar haar uit
om te vragen
waarom zij dit
leven voor even
had stilgezet
daar op die trap
en op dit moment
een ontmoeting
liet niet lang op
zich wachten
en de spanning
knabbelde aan mijn
rust in de nachten
een ontmoeting
kon ik arrangeren
als zij het moment
nog helder had
ja dus zij had
morgens haar
laarsje niet goed
gesloten zou dat later
op de dag wel doen
later gevaar en vallen
stopten haar om
haar laarsje goed
te sluiten en
verder te gaan
ondanks dat ik
geen deel was van
die scene kreeg ik
een onverwacht
stevige kus van
van geluk omdat zij
zonder iets te breken
een kleine herinnering
zomaar zo vlug
kon vergeten
De Buhne 3
in kleine groepen zijn
mensen bezig hun
fysieke kracht en
mogelijkheden op een
onderscheiden manier
te exposeren bekende
wijsjes dragen de
goedgeluimdheid
aan van de groep die
op een geweldige
manier met vreemden
aan het verbinden zijn
om dan met hernieuwde
energie kracht in
kringvorm delend
over te dragen
het is druk op de
bühne allerhande is
op zoek naar vastigheid
en toekomstige talenten
die passen in geest of
team om samen de
uitbouw van innoverende
ideeën aan te pakken
de lach geeft een
vrolijke noot aan
het geroezemoes
over mogelijke
perspectieven die
zich in de geest al
als kant en klaar resultaat
gepresenteerd hebben
Heerlijk zo
bijeenkomsten te
organiseren die
vanaf nul tot groep
te smeden die elkaar
taxerend aankijken
voor een nu al
fantastisch resultaat
dat in de groep
langzaam is opgebloeid
onder de voorzichtige zorg
voor talenten die nog
nauwelijks enige kans
hebben gekregen en
nu ongemerkt al naar
grote hoogte reiken
De buhne 2
het publiek was
enthousiast wilde zich
vaker de lippen aflikken
en kicken op lustgevoel
maar de vloer kraakte
piepte en weerhield
de meute met het zelfde
voeten en handenwerk
als de blonde die nu
tegendraads draaide
en het geharrewar
in de ogen nam af
maar stilte gaf als
rustgever geen pas
het publiek genoot
in pure ongeremdheid
behalve wat kleine
correcties geen
onvertogen woord
tijd voor de halve blonde
die met magie en mystiek
de ogen en de lach
liet rollen in tegengestelde
stromen zodat dislocatie
en desoriëntatie vrij
spel hadden en mensen
nog zonder letsel
op de bühne belanden
en de gewone loop
in zijn en haar
natuurlijkheid een
komische vertoning werd
ook de verlichting en
het geluid zullen een
positieve bijdrage
gaan leveren
aan deze vorm van
ALL-Theater omdat
de spelers ook
kiezen gaan we
de coulissen
een rol aanbieden
omdat ook zij
in verbinding de
sfeer zover boven
zichzelf zullen kunnen
uittillen..dat zij gaan
loskomen van het aardse
Wij op de buhne
tussen ons
dansten de woorden
op een eigen melodie
twee mannen op
de bühne nog
zonder publiek
de uitnodigingen
waren niet verstuurd
de schoonheid
als publiekstrekker
zat op de enige stoel
zij was gevraagd
mocht interrumperen
op ieder moment
vandaar haar blanco
script en vrije blik
zij had geschiedenis
met de blonde zonder
dat zij ooit samen
hadden gespeeld
en al helemaal niet
als het stuk zichzelf
gaat schrijven met
beweging op de rol
de bühne als choreograaf
op hol stuurt de lange blonde
op visite voor basisinfo
die het gratis toe-
gestroomde publiek
onrustig maakt met
de smaak naar meer
zoals handstand op de stoel
vier poten in de lucht
slanke enkels naar
daar waar ze
steeds dieper zucht
te midden van haar
lange blonde krullen
die nauwelijks
iets verhullen
In deemoedigheid
ik hoorde ze
schuifelend
naderbij komen
zag hoe stilte
haar hand op
zijn arm stuurde
waar hij al lang
in een vage einder
tuurde in een wereld
die hem vergeten was
hem niet meer zag
als medemens
zij kenden hun
plaats al een leven
lang in deemoedigheid
dicht bij hem en het
voelde als vroeger thuis
met hun voorouders
die hen in voorleven
normen en waarden
hadden gegeven
voor een plaats als
mens onder de mensen
zonder aparte wensen
De beeldjes
gerimpeld
lacht zij de
stilte weg van
de bevende
hand en vingers
op het kleed
waar zij nijver
de beeldjes
maakt van
haar familie
zoals zij denkt
dat zij ooit
zijn geweest
zo uit de geest
zij is zelf
lang geleden
ook even
weggeweest
in een hemels
moment
dat zij nooit
heeft vergeten
en nu tekent
zij in de vleug
haar beelden
die verschijnen
en verdwijnen
met een veeg
Het reizen opgegeven
ik heb
het reizen
opgegeven
nu het nieuwe
leven alles
heeft wat mijn
hart begeert
inwoners met
kleding in de
couleur locale
in hun huizen
dorpen en
steden is het
gezellig vertoeven
en naar lands eer
de maaltijden
proeven in het
ritme van hun dag
met smaak en een
vriendelijke lach
op een geweldig terras
ook zij presenteren
hun beste kanten aan
hun nieuwe klanten
nog zonder al teveel
reclames die het land
met hart en ziel in
eerlijkheid blootgeven
als samenleving zo
dichtbij dat je vrijwel als
lid van de familie deel
neemt aan de
maatschappij zonder
enige terughoudendheid
door massaliteit
Als vlammend diamant
ik zag ze vlagen
op de zachte
muziek van de wind
ze wenkten met
hun kristallen en
flitsen vroegen
om aandacht
voor hun mêlee
aan kleur die
buitelde
tegen elkaar
stuiterde als
vlammend diamant
de witte dwarrel
die langs mijn raam
zweefde verkleefde
af en toe even
in nieuwsgierigheid
naar binnen waar
hun capriolen op
schrift werden
gesteld natuurlijk
a.live en zonder
te smelten door
de aandacht die
langs hen gleed
Verlamd van schrik
handen rustend
op de balustrade
blik op verder
kijkend naar
het open
spiegelend
verlopen van
de horizon die
niet te vangen is
weidsheid
die geen
grenzen kent dan
de belemmering
van ons eenvoudig
zichtvermogen
dat niet alles
registreert wel
uit de verre verte
en daar de kleuren
van angst kan
waarnemen in een
ons onbekende
frequentie
naderbij sluipend
in stinkende
emotiegolven zonder
zich bloot te geven
in een vorm van
contact die bij
voorbaat al
weerzin- en
afschrikwekkend
overkomt zelfs
al op deze afstand
waar wij verlamd
van schrik verblijven
Kaalslag en dood
wij zijn de strijd
aan het verliezen
van de wereld
om ons heen het
kwade genius
in de mens
heeft de
overhand
ook de natuur
staat dik op verlies
stikstof en co2
zijn restproducten
van onder menselijke
regie gepleegde
arbeid van hand
en machine
de soorten in
de plant en
dierenwereld
sterven in
ras tempo uit
diversiteit om
in de natuur te
schakelen verdwijnt
de mens leeft
langer maar in een
altijd ziek lichaam
het weer is
totaal van slag
dat hakt in alle
voedselketens tot
kaalslag en dood
Warm rood bloeiden
ik voelde hoe
mijn huid
verstrakte
zag de
naald flitsend
wegglijden in
alle kleuren
rood die
warm bloeiden
in de reflectie
van de licht
opvangende
kleuren die de juiste
bestanddelen in
het plasma hadden
en die dus
een nadere
beschouwing
nodig hadden
in deze scene
waar soepel
getrainde vingers
de rust van de klus
professioneel
tentoonspreidden
kregen ogen en
gezicht weer de
aandacht die
door de kleine
ingreep werd gemist
in plaats van handen
aan het bed werden
kleine litanieën opgezegd
die in de tijd hun melodie
helaas kwijt waren geraakt
Een sprankelende jeugd
waar zwart
het einde jaar
nodig heeft om
van grijs naar wit
op te lichten
spartelt jouw
haar tegen en
krult wispelturig
alle kanten uit
waarbij er
kleine natuurlijke
witte golfjes in
het donker winters
meerstromenland
mee wegvloeien
die speelsheid
heeft jouw haar nooit
gekend ondanks
de uitstekende
verzorging
maar het lijkt
of het in een
nieuw sprankelende
jeugd zichzelf weer
uitstekend kan vinden
Het spijt me
waar zijn ze
gebleven de
bloemetjes
van het spijt me
de betraande
ogen en het
oprechte berouw
vaak na
lange twisten
en onheuse
behandelingen
die pijn deden
in het negeren
van diepe emoties
de uitgestoken
hand die niet
werd gezien
en later nog het
verwijt van het
scherpe mes
in de rug
het moet afgelopen
zijn met deze
problemen in onze
samenleving die
mensen bindt in
plaats van elkaar
niet willen vertrouwen
we gaan vandaag
elkaar niet meer
voorbij zonder groeten
en later komt het
ontdooien de lach
vol vriendelijkheid in
warme menselijkheid
voor ieder
een gezegend 2025
Gluiperds met egards
ik heb het
terug gaan in
de tijd met pijn
en moeite geleerd
het heden zit als
een harnas rond
het lijf en hier en
daar nog ingegroeid
om daarvan los
te komen moest
ik gaan dromen
en het corrigeren
alles weer opnieuw
proberen maar nu
zonder stress
en bijwerkingen
het aardse heeft
veel levensbindingen
van mindere kwaliteit
die een makkelijke
entree voor een paar
centen hebben zoals
loslippigheid kan zo op de
geldmaat gemeten worden
zo sluit de
maatschappij
de zuivere ziel buiten
en verwelkomt
de gluiperds met egards
omdat met hen nog
goede zaken zijn te doen
naar beide kanten
van binnen
normenrot
en waarden kapot
genivelleerd zo kan
een mensenkind nooit
de echte empatische
medemenselijkheid
geleerd en beleefd worden
Je stralende lach
ik had je bijna al
twee jaar niet gezien
en je kwam je met
een nog soepele pas
onverwacht binnen
er viel een korte
stilte in herkenning
voor plaatsing
in de databank
die feilloos de
aanwas van spier
registreerden en het
parmantig staartje hipte
op en neer in het terug ritme
van niet weggeweest
de aanpassing
verliep naadloos
en het stukje meer
charmante warmte was
opvallend na de kou
op deze winterdagen
dus een volgende keer
niet meer zo lang gewacht
want met je stralende lach
ben jij onze arbeidsvitamine
Bestendiging
ik telde de
kilometers
proefde de sfeer
van de vele
gepasseerde
landschappen
wist me steeds
dichter bij jou
ook in het
delen van
ervaringen
zoals een koor
dat repeteerde in
een verlaten kerk
het spelend orgel
zonder organist
we daalden
en stegen op
onbekende wegen
in een zacht heuvelland
die zich rond een kerk
groepeerden geholpen
door krachtlijnen
uit gods hand
we reden op het
subtiele kompas
van onze liefde
vulden samen foto's
van leven doel
en bestemming wat
nog ontbrak was de
bestendiging helaas
Heden zonder verleden
laten wij het
toch eens
weer doen
een takje groen
wat rode bessen
planten in mosgroen
wij hebben ergens
nog zilveren slingers
die vaak langs onze
vingers zijn gegaan
en die we daarna
hebben vergeten
geen aandacht en
plaats voor vrede
op aard wel chaos
en opgroeiende jeugd
met andere ideeën
en vooral wensen
maar het kan niet
langer zo alles wegdoen
en vergeten zonder dat
het dementie mag heten
of desinteresse in het
heden zonder verleden
het lijkt veronachtzaming
van alles wat de mens
heeft aan goedheid en
medemenselijkheid en
het wordt nooit getoond
of naar buiten gebracht
laat maar zien dat wij en
zij ook die empathie hebben
naar anderen en samen
de goede bindingen hebben
liefde en warmte kunnen
geven in samen beleven
alles wegdoen en vergeten
ja zoiets mag dementie heten
in het besef waar je dan
eigenlijk aan bezig bent
je medemens levend
verbannen naar het graf
door negeren en liefdeloos
behandelen nog zijn wij
op tijd in de kruistocht met
klein beginnen alert en attent
zijn op onze medemens
die ook herinneringen kent
In een nireuw begin
zo af en toe
zet ik de
wereld totaal
op zijn kop
wil ik iets
anders of
iets nieuws
het een ziel
geven zo
dat het ook
echt kan
leven in een
dimensie
van hiernaast
waarvan de
deuren op
twee kamers
uitkomen met
een andere
sfeer inhoud
en levensvisie
en dan zou ik
meteen ook
jou willen zien
en ontmoeten
om dingen die
fout of minder
goed zijn gegaan
samen en
in overleg
tot hun ware
proporties terug
te brengen
en de wonden
te laten helen
om zo een
nieuwe start te
kunnen maken
zonder de ballast
uit omgeving
en opvoeding in
een nieuw begin
Hun spetterend bestaan
nog zijn de
glazen halfvol
en geheven
glinsteren ze
kleine bijna
tranende ogen
dit is pas leven
spatten bubbels
hun spetterend
bestaan na
vele malen
in prosit omhoog
en snel omlaag
te zijn gegaan
de voornemens
zijn weer goed en
met een wankele
toch wat onvaste
voet tussen de deur
neemt wind hun
dank en laatste groet
licht zwalkend
en ingehaakt om
overeind te blijven
spreekt een dubbele
tong om terug te gaan
hij wordt snel gesust
met een dronken kus
Facetten gebroken licht
ik heb jouw
naam gelegd in
eindeloze
schoonheid nu
rust jij op mijn
warme hand
schittert jouw
naam uit facetten
gebroken licht
die de hemel
aanroepen om
ook te mogen
delen in de
diamante
en briljante
geschiedenis
van alle
edelstenen
ik had de
letters op mijn
hand wist hun
waarde in
woord verband
beoordeelde
ze in glinster
glans en
geslepenheid
de waarde
haalden zij uit hun
setting vindplaats
en aarde daarna
werden zij de
pronkstukken in
het collier van
mijn eindeloze
liefde voor jou
Intimiteit
ik voelde dat de al
zacht warme zon
je wang schampte
die licht kleurde
daar waar jij
gisteren de ijzig
harde hagelstenen
pal tegen kreeg
we lachten om
de actiefoto's
die we maakten
een hollandse meid
en tegenwoordig
op bijna alles en
nog wat uitstekend
en alert voorbereid
foto's nemen
werd een echt
probleem zeker
met twee op een
om dan nog iets
daarmee te willen
zeggen was echt
een brug te ver
de fones hebben
we uitgedaan om
dichter bij elkaar
te kunnen dromen
en toen hadden
we pas door dat
kleding de laatste
belemmering was
dat intimiteit
iets is waar je heel
heel voorzichtig
mee moet zijn
dat fragiel en
breekbaar is als
verliefd en liefde
in dromen komen
Helaas
de kindersterretjes
zijn snel vlotte meiden
geworden die precies
weten hoe zij zich
in de maatschappij
waarin zij bekend
zijn geworden
moeten handhaven
alleen is er helaas
nog een ander model
dat inzicht en aanpassing
vereist van normen
en waarden die zij niet
in de opvoeding
hebben meegekregen
net als stijlvol leven
een veelvoud van
oorzaken zoals
schermverdwazing
chronisch tekort aan
ouderlijke aandacht
en begeleiding die zichzelf
belangrijker vindt
sterretje brandt kort en hevig
komt dan in een wereld
zonder empathie en
mededogen met een
persoonlijkheid structuur
die de maatschappij
niet wenst en zeker
niet aankan en wil
de basisschool erkent
en herkent de grote
aanpassingsmoeilijkheden
achterstanden in geestelijk
en fysiek vermogen
tekort aan sociale en
creatief communicatieve
vaardigheden helaas
Een verfijnd spel
we reisden veel
vlogen naar verre
bestemmingen en
ervaarden dat de
warme leefomgeving
zachter werd
als de zon vaak
zijn licht liet zien
haar energie
haalden de
scherpe kantjes
uit het bestaan
zelfs bij de mens
was deze metamorfose
zichtbaar in het
omgaan met elkaar
de openlijke flirt
zoals gangbaar
in het westen werd
daar een verfijnd spel
dat zich afspeelde
tussen twee artiesten
waarbij tijd stilstond
zonder toeschouwers
het voor en naspel
verwaaide in de zacht
zwoele wind die later
verkoeling bracht
waarbij het op drift
raken tijdens het
samenzijn langzaam
in rust werd afgevlakt
met een rijzende maan
en duizenden sterren
die in diverse kleuren
hun medegevoel twinkelen
Krullig schrift
ik zag haar gezicht
en profiel in de
spiegelruit dacht
dat zij a-live
naar binnen
zou stappen
waar ik van
de wereld in
de ban van haar
heftig geëmotioneerde
blik de ogentaal aan
het ontcijferen was
die was gemarkeerd
met een buitengewone
hoeveelheid expressie
in kleur en haar gezicht
etste een bizarre
schoonheid ter plaatse
in ruil voor een
vreemde hand die
de deur snel sloot
ze lachte verleidelijk
toen haar jas ons
afscheid nog adem gaf
later zag ik haar iets
schrijven in het meest
krullige schrift ooit
in een handschrift van
een vrouw met
een circulair hart
wulpse draaien om de
overmaat aan warme
emotie te compenseren
met het vloeiend ronde
dat naadloos uit
lange vingers
met schitterende
sterren nagels
lijkt te komen en
dromen schrijft die
mogelijk ooit uit
zullen komen
Het einde der cirkel?
mag ik U
een oneindige
wandeling aanbieden
langs de ontelbare
kleuren waarmee wit
licht is samengesteld
op een pad waarvoor
wij alle tijd van de
wereld nemen om
ons doel het begin en
einde van de cirkel van
dood en leven te bereiken
gelukkig kunnen wij
nooit verdwalen
want wij zijn deel van
deze wereld en willen
onze verbinding met deze
wereld met jou delen
wel zullen wij onze
begrippenmatrix
naarstig bij moeten
stellen in vele
verhoudingen groot
en klein licht en donker
waarin al ontelbare
nuances hun eigen
bestaansrecht iedere
seconde bewijzen omdat
zij eenvoudig in elkaars
bestaan en verlengde liggen
De remise
als altijd
vingen wij
elkaar op
aan de kleine
kootjes hakend
met licht
verheven stem
gaan praten
en de stappen
te nadrukkelijk
ferm neergezet
aan de gevaarlijke
kant van de weg
jij had de
accenten
van mijn
woorden
net even
anders
gelegd in
herhaling
dan komt er
een kei op de
weg die ons
zeker de kop
gaat kosten
nog vaker
gestopt en
afgekoppeld
vast gezeten
in eigen val gelokt
blokkeren stootblok
en verstrengeling
van sporen
zijn het einde
van dit rangeer-
terrein een grote
beurt in de remise
zou aangenaam zijn
De killer
zacht rolde
de bal zijn
richting uit
inlopen of
gewoon blijven
staan en met een
schijnbeweging
in de aandacht
van de toeschouwer
blijven en hen de
kans en tijd geven
om iets te doen
dat redelijke
gevolgen heeft
voor het verdere
spel hij zag hoe
het publiek al ging
verzitten toen hij
in beweging kwam
een aanloop nam
en de bal met een
boogje over
de keeper heen
in het doel
terecht kwam en
zo de match
gewonnen werd
weergaloos
duizenden keren heeft
hij het filmpje bekeken
dat zijn leven totaal
heeft veranderd en
ieder moment de
spanning van de
beslissing gevoeld
het was of de bal
hem uitdaagde
te schieten zonder
vragen en zo de killer
ontdekte die hij diep
in zijn hart eigenlijk
altijd al geweest was
Stralen nog geboortelicht
nog zijn zij
bescheiden
hangen niet
vooraan maar
waar de grote
verdwijnen is er
voor de kleine
weer een
nieuwe plaats
ook het groen
is duurzaam
geworden
de naalden
blijven langer
leven zo stekkert
hij twee weken
langer in de jong
groen aanstand
wel rinkelen
de klokjes
glinsteren
ballen
en slingers
tussen
vrij dansend
engelenhaar
in alle tinten
toch is de boom
minder vol
wel bol gesierd
in familie kleuren
van herinnering nog
lichtjes vlammend
en de nieuwste
ballen stralen
nog geboortelicht
Jij bloeide stilte
je vriendinnen
zaten met
stralende ogen
geanimeerd te
babbelen over
liefdesdingen
wachtend op de
vonkjes die maar niet
wilden overspringen
jij bloeide stilte
met warme uitstraling
in dit joyeuze gezelschap
waarvan de groene
bloei van de jeugd
al even voorbij was
en nu in volkleurige
nabloei was van
rijkere exemplaren
voor jou was het
een feest van
vrij bewegen
op muziek ieder met
eigen inbreng en
bijbehorend fysiek
soms een ideale
combinatie of pas
beginnend talentvol
tot andere zaken
die ook te maken
hadden met dansen
tijd en plaats kwamen
opeisen en het rijke
verwachtingsvolle
uitliep op de makkelijke
helaas gewone routine
passend bij die leeftijd
De echte vooruitgang
de seconden
gaan weer tikken
rondom spijtige en
blijde blikken
introversie vlaagt
en klaagt in prikkels
over het afgelopen jaar
toch glanzen er
ook ogen die het
afgelopen jaar goed
hebben gewogen in
belangrijke beslissingen
en daar nu de rijpe
vruchten van plukken
nog zijn de mouwen
opgestroopt is de
wilskracht niet geknapt
door tegenvallers want
het nieuwe genereert
vooruitgang op nog
onbekend terrein
waar werken nog met
hoofdletters geschreven
wordt en afwezig zijn
voelt als pijn juist die wil
om de schouders eronder
te zetten zal hopelijk de
echte vooruitgang zijn
Koosnaampjes
nog steeds
springt de blonde
lok voor je ogen
als je gezicht naar
mij gebogen is
dan twinkelen
donkere ogen
het spannend licht
dat zich in vingers
en handen bevindt
zacht fluisteren
we de woorden
die horen bij
onze pas geleerde
liefdestaal in gebaar
alleen het oefenen
heeft ons te vaak
beentje gelicht
want wij dachten
nog veel te weinig
in lichaamstaal terwijl
de practijk van het
leven een andere
woordenschat vereist
dan koosnaampjes
Immense stilte
geruisloos
daalde de
immense stilte op
de wereld neer
decibel voor
decibel verdween
en nam de
laatste echo mee
naar het
waarheen
liet zich raden
in eeuwig dalen
ver weg van het
wanhopig gegil
en geschreeuw
om communicatie
armen klagen
de hemel aan met
beschuldigende vingers
roepen zijn naam
maar de atmosfeer
palmt de geluiden in
verspreidt de
vrijgekomen energie
geeft de mens
zijn dromen terug die
in de eindeloze herrie
zijn omgekomen
nog probeert hij
met extravagantie te
domineren maar moet
elk antwoord ontberen
zijn medemenselijke
spiegel kaatst het heden
het laatste woord is
stilte uit het verleden
De illusie volmaakt
het zonlicht
schuurde ongenadig
langs een optisch
bijna volmaakte huid
zelfs het kleinste
kratertje wierp zijn
slagschaduw ver vooruit
het was alsof
de maan onder de
diepploeg was gegaan
en het oppervlak
alleen uit kaarsrechte
lijnen en scherpe
kruisingen bestond
daar waar erosie
de kleuren licht had
gehouden kon men
het beste zijn structuur
aanschouwen
geen gesloten geheel
wel een plaveisel schotsen
die gehavend door
teveel botsen een
mooie afsluiting vormden
geen batterij schijnwerpers
voor mij ik was al blij
dat ik eindelijk van de
illusie volmaakt was bevrijd
Die schatkamerden
ondanks je
standvastigheid
was er in je
houding iets
breekbaars
gekomen
je lach
was zachter
geworden net als de
vroeger voor zich zelf
sprekende uitdrukking
op je gezicht
die maakte in contact
een warme verbinding
dat een surplus aan
innemendheid gaf in
een direct toegang tot
je diepste geheimen
die schatkamerden
in je grote hart
dat zacht kloppend
deelt en geeft aan
hen die deze warmte
net even nodig hebben
In beeld gehouwen
ik heb de
beschavingen
in beeld gehouwen
gevoeld en gezien
griekse romeinse en
etruskische lijnen
neuzen ogen en
monden die in
schoonheid hun
hemel vonden en
lichaamsdelen die
het oog deden strelen
zij waren trots op
hun fysiek verschijnen
maar wel in balans niet
in de huidige te veel
geproportioneerde
uitdagende curves
naast het lichamelijke
te portioneren hadden
zij ook oog voor de
emotionele en
duidelijk mentale impact
en uitstraling van het geheel
zo werden karakter
in herkenbaarheid zonder
enige terughoudendheid
en scene gezet op een
platform speciaal
voor de begunstigden
Het donkerde
het donkerde meer
dan me lief was
in de klamme kou
met flarden mist
tussen de bomen
ze raakten mij
met lange vingers
van de grond kroop
het vocht lanzaam op
en vergezelde mij
zo ook de anderen
die mij al eerder
hadden verlaten maar
die altijd rond deze
dagen hier waren
om even aandacht
te vragen ookal waren
zij ons al jaren voorgegaan
toch bleef de herinnering
aan samen bestaan
lopend langs de beek
gaf ieder even acte de
presence en nog was
het niet druk we hadden
nog een stukje wal te gaan
voordat we met de voeten
het water konden begroeten
dat die nat werden
zal ook echt niemand deren
op water lopen is te leren
Ruimtegruis
ik heb nog niet
zo lang geleden
het eerste ruimtegruis
in de oogopslag
van mensen gezien
als stukjes aandacht
merkwaardig zonder
enige verbondenheid
met moeder aarde
in buitenissige kleuren
en adembenemende
vorm en outfit
nog waren het
incidentele
ontmoetingen
maar hun aantal
werd snel groter in
modiaal constateren
bijzonderheden
waren hun motoriek
en de manier
van communiceren
dat plaats vond op
uitwisseling van contact
neuraal electrisch niveau
zo ongeveer als delen
van ons zenuwstelsel
en hersenen net als
het bewegen en soepel
coordineren van spieren
nog was er geen paniek
voelde de mens zich
niet overvallen maar hoopte
op kennis en kunde van
de groepen buitenaardsen
bij de dreigende apocalyps
De nieuwe verte
ik waan mij
met het trapje
hoger weer
verder in het
exploreren
van mijn
vergezicht
dat zonder
te bewegen
naderbij is
gekomen
op de ladder
van mijn eys-
opener dromen
ik wist de
aarde rond
maar dichtbij
gekomen doet
de nieuwe verte
optisch aan
vervlakking
het eind-
resultaat
van mijn
waarneming
die weer naar
een hoger
plan is getild
Gezamenkijke finaliteit
zacht zong
de zaal het
donkerblauwe
lied van
welwillendheid
bewogen armen
met open handen
omhoog in de
ultieme vraag om
voldoende response
om het steeds
verder afglijdend
leven weer voor de
mens kans op
bestaan te geven
nog waren er
klimaat depots
waar mensen
het buitenleven
konden afgeven
in de hoop dat
zorg en liefde
het bestaande
leven zou kunnen
verlengen naar zaad
maar de drukte
was over na de
begintijd toen
enthousiastelingen
het laatste omarmden
maar helaas ook zelf
begonnen te vervloeien
aan de extremiteiten
ondanks proces
vertragende medicatie
zodat zij de depots
moesten verlaten om met
de laatste kracht van de
zon met opgeheven hoofd
ten onder te gaan
waarbij toch de
grootsheid van het
mensdom in zijn
gezamenlijke finaliteit aan
het universum getoond werden
Ik zag je weer
het sprookje
ging haar vooruit
in sluier traan
en satijn
met hun
schitterend
zachte kleuren
de jonge huid
transparant
adorerend
waarbij
raken al
een beleven
was en stilte
juist de monden
voeding gaf
aan de spanning
van haar fraai
gebeeldhouwde
aanwezigheid die
deze momenten
in warme
nieuws- en
muziek vibraties
voel- en
zichtbaar
maakten in
talloze glanzend
blinkende en
verliefde ogen
Kant nog wal
mijn woorden
raakten kant
noch wal dreven al
snel weg naar
open water
waar de letters hun
verbanden met
de zinnen verloren
zo kwamen zij
steeds dieper
in het water te liggen
verdronken omdat
de betekenissen
voor het geheel
te weinig draagvlak
bleken te hebben
ik voelde dat ik
aan mijn stuk liefde
te weinig boeggolf
had toegevoegd om
aan de greep van
het vaste land te
ontsnappen zo verloor
mijn opzet zijn doel
de zelf gebouwde
steiger van stukken
zekerheid bleek ook
niet bestand tegen de
de ontsnappende
trekkracht waarmee
het water aan mijn
beschreven vrijheid trok
omdat open water
mijn liefde zonder
begrenzing zou
kunnen bevatten
was het accepteren
een strijd van krachten
na een eeuwigheid wachten
Gedichtenhemel
het was geen ticje
dat jij had maar als jij
mij op een bepaalde
manier aankeek
verschoot er iets
in de werkelijkheid
alsof er wat van heen
naar terug ging uit stilstand
naar een andere dimensie
en wij elders waren beland
jij merkte daar zichtbaar
nooit iets van
ik ervaarde het wel
alsof er bij jou een warmer
filter voor het contact
werd gezet waarvan jij
overigens nooit iets
zegt gemerkt te hebben
jij bent en blijft jezelf
alleen in communicatie
kom je in een bepaalde
stemming jij en ik kunnen
dat niet sturen het
overkomt mij en bij jou is
het een onderdeel van
jouw communicatieproces
in contact leggen en
de conversatie onderhouden
het geeft een heerlijk surplus
aan onze gesprekken
die ons een beetje dichter
bij de hemel laten komen
net als onze dromen die
van boven tot ons komen
of zou jouw ticje de
dichtershemel al zijn
Iets eigens
vroeger had ik
iets waar ik heel
trots op was
het was mijn schat
die ik voorzichtig
bewaarde in
mijn jaszakken
het waren mijn
warme handen
altijd was er wel
iemand die het
onderwerp aanroerde
met een eigen ervaring
vooral de meisjes
waren buitengewoon
geïnteresseerd
want jongens waren
bonkig en ruw
hadden altijd
koude tengels die
nooit schoon waren
ik ontmoette een
uitzondering en buitte
die uit met eens
gegeven blijft gegeven
tot de aandacht zich
verlegde naar gewone
omgangstaal en de
dagelijkse onderwerpen
behalve bij mij
want ik heb de
handen altijd iets
eigens gegeven
ter onderscheid en
wat dat was wilde zij
wel heel graag weten
De hoeksteen
jij had zo
de hoeksteen
kunnen zijn
van dit gebouw
dat zijn uitstraling
ondubbelzinnig
ontleent aan
deze plaats
in kleur vorm
en compositie
geweldig in
harmonie met
de rest van
dit al zolang
dominerend
monument
ik werd als
een magneet
naar die hoek
getrokken door
krachten die
hun verhalen
kwijt wilden
aan passanten
de hoek werd
ontmoetingsplaats
van mensen met
dezelfde intense
ontvankelijkheid
de mare ging dat
wie de steen raakte
mocht wensen maken
In noodgeval
ik ben moe
door het rapen
van je schaduw
om zo even in je
ogen te kijken
een stukje van
je ongerepte ziel
en zaligheid
te zien schitteren
door ons contact
ik wil je niet
claimen of stalken
maar je hooguit
attent maken op
mijn aanwezigheid
zonder dat die jou
ook maar eniszins
beperkt in jouw vrijheid
weet mij in noodgeval
altijd dichtbij
Op vogeltrek
ik vleugel
slow motion
onder een
geveerd
wolkendek
van slagpennen
de ritmiek
van mijn
trage slagen
geeft rust aan
mijn vaste
bestemming
al in de genen
vastgelegd in info
als de leefsensoren
de codes activeren
van binnenkort
op reis gaan
langs koufronten
en uitdiepende stormen
stromen heet zeewater
naar steenkoude
bovenluchten die
buien genereren
in de route zijn
de diverse
overlevings
escapes voor barre
omstandigheden uit
eerdere ervaringen
rustplaatsen zijn
voedingsgebied
waar de laatste info
tijdens het eten
snel en effectief
wordt door gekwekt
Het ravenzwarte haar
ze brilde
ronde glazen
in een scherp
getekend gezicht
die combinatie
vlakten de
scherpe en
ronde kanten
van beide
karakteristieken af
in de lijnen van
haar gelaat
contrasteerden
de lichte huid en
het ravenzwarte
scheiding
gekamde haar
ze lachte innemend
en haar ogen
speelden
met onze
verwondering
hun eigen
geexposeerde
spel van schrander
en kwiek bewegen
in haar stem
dolden in een
kort touche
de tonen
van een
welkomsyell
met meegenomen
gitaar na
reverence
en buiging
voorwaar
het was me het
welkomstje wel
Ultiem plezier
ik had plezier
stiekem even in
de winkelruit naar
mezelf kijken
de hand opsteken
en zwaaien
betrapt worden
en toch doen
alsof we van
niks weten
tegenwoordig
is het heel gewoon
als jij je eigen
projectie ontmoet
in de winkelruit
glinsterend in
video en met
een stralende lach
of in hologram
met een knipoog
ze zijn al in optie
bij de zorgverlener
als wandelcoach
en op de werkvloer
van de zorg als AI
handje vast info aan
de route gekozen
en gaan met die
licht gebakken
batterij op wieltjes
uitgelogd en wel
gaan wij als stel
de hort op en
bij aankomst geen
wachtwoorden maar
gezichtsherkenning
ja ze maker er wel
een bijzondere
show van want even
wennen is het wel
en mijn plezier
haal ik uit mijn
eigen verborgen
spiegel hier in
het huis dan kan ik
weer net als vroeger
de gekste bekken
trekken en het
ongestoord
uitproesten van
ultiem plezier
Bewogen kerktorens
de horizon
streepte tussen
zwart en licht
waar zon ontbrak
lichtte zwart
nadrukkelijk op
er was geen
rust in die
afwisseling
de wolkenrij die
boven de aarde hing
trilde beweging
in dichterbij
kwam snel de
intense hitte vrij
bewogen kerktorens
in het ritmisch laten
horen van gebeden
Het creatief serpent
de expositie was
fenomenaal het
duizelde duizend
kleuren nog net
vastgehouden door
een lijst maar ook
de doeken wilden
geuren met hun
exorbitant hoge prijs
het juiste touche
van de penseelstreken
en aparte pigmenten
vormden het uithangbord
van de kunstbroeders
im excentrieke segmenten
geen rationele verslagen
aan de muren maar
bloed zweet en tranen
in talloze doozwete
bacchanalen wordt
het creatief serpent
uitgeknepen tot het end
wat overblijft is huid
van slangenleer voorwaar
een sluitstuk en begin
van een heerlijke reprise
zit er vast nog in
Gebonden
ik ken de pijn
van de geboorte
het verlaten worden
de onbereikbaarheid
die met woord of daad
teniet kan worden gedaan
en toch scheurt
en zeurt het
onwankelbare tegen
alle liefde in mijn
gevoel aan flarden
aan snippers van niks
die jij nog vasthoudt
anders waaien ze weg
omdat er geen levend
bloed meer door stroomt
in de met moreel
dicht geslibte vaten
geblokkeerd door
achterhaalde waarheden
die steunden op vroeger
begane zonden en weg
zouden branden in een hel
die nooit bestaan heeft
mijn leven aan flarden
en het jouwe erbij
want ik kan geen aanspraak
maken op liefde en tijd want
ik dacht aan trouw
en eeuwige gebondenheid
heb de vrijheid al eerder
genomen met rugzakken
bepakt de kortste weg
naar verlossing genomen
ik door moraal aan handen
en voeten gebonden
toch aan de haal voor
een verterende liefde
een spagaat waaruit niemand
zonder blessures op kan
rijzen tot de zon onder gaat
met het vervallen van alle eisen
De try-outs
je kon uit
haar woorden
de lach al
ontrafelen
als je in
gesprek
haar ogen
zag oplichten
door het
innerlijk plezier
dat het
schouwspel
haar bood
in het primair
beleven want
juist in de try-outs
vlamden de
meest curieuze
scenes heftig op
scheurden gedurfde
gezegdes uit hun
verpakking en
kwamen artiesten
adem tekort
dus extra woorden
aangedragen
met het toelaten
van spelers uit het
publiek die meteen
aan de haal gingen
met de aandacht die
zij nog moesten verdienen
Beginnend applaus
jij kende
als geen ander
de reflexpunten
in gebouwen met
veel glas spiegels
en indirect zonlicht
jij lachte altijd
bij binnenkomst
liep hooggehakt
uitdagend tikkend
naar het midden en
maakte je reverence
naar alle kanten
sloot af met een
stijlvolle zwaai
de draai op de
voorvoet en sierlijke
buiging met krullenkop
vaak klonk er een
beginnend applaus
uit de galerijen
en kamers dat zij
beantwoordde met
een sierlijke handkus
niemand wist haar
naam wie zij was
en wat haar relatie
met het gebouw was
in de acte de presence
zij bleek achteraf de
dochter van een der
architecten te zijn
haar vader was
overleden vlak voor
de opening zo wilde
zij hem persoonlijk eren
In het vrolijke gezicht
ik zag
de sterren niet
maar met iedere
streel door je
haar knetterden
de blonde vonkjes
het was geen
kleurrijk vuurwerk
de banen hadden
zo hun eigen vorm
en dikte van haar
in een heerlijke streep
hun zachtheid
bleef vaak aan mijn
handen hangen in
uitwisseling van
opgelopen
contactspanning
vaak waaide
de wind je
scheiding open
en keken twee
betrapte ogen
langs de gordijnen
met hun nog
ingekeerde
olijke blik was er
geen schrik
maar een lach in
het vrolijke gezicht
De zachte apocalyps resume
ik ben geen
keizer apostel
volksmenner of
dagdromer maar
ik heb net als jullie
zo mijn gedachten
over aarde en leven
vooral hoe wij dat doen
en waar onze resultaten
zijn met de rijkdommen
die ons zijn toebedeeld
zoals ook de gigantische
verschillen dat kan nooit
de bedoeling zijn geweest
de chaos de kloof tussen
arm en rijk de verschillen
in de levensstandaard en
de totale verwaarlozing van
de mens als medemens
het ontbreken van respect
voor andere opvattingen
dus geen agonale verhouding
geen beter best tweestrijd
niet meer en minder maar
vooral in verbinding samen
met alle waardering voor
het menselijke in de ander
en projectgeld zonder macht
het laatste oordeel met het
werk van onze talenten
en handen samen met alles wat
leven heeft op onze aarde en
daar ook hun geschiedenis
van heeft geschreven in
woord beeld en levensvol trots
op de schoonheid van samen
De zachte apocalyps (4)
nog wat kleine zaken om
de stroomlijn van de schepping
te volgen en in de goede
toon samen te gaan vervolmaken
want overal zitten ogen en haken
om samen tot verbinding te raken
want in tijden van
voorspoed komen cultuur
en allerlei vormen van
creatief zijn tot ontwikkeling
omdat de mens daar meer
tijd en zin in heeft
verfraaiing van het leefmilieu
gebouwen wegen waterwerken
beelden en fonteinen naast
de uitbreidingen van macht
grondgebied en handel
op zee en land logistiek
aparte groepen met eigen
doeleinden als specifiek
na te streven en mogelijk uit
te groeien tot machtsfactor
in organisaties..van geld en
wetenschaps investeringen
werkbare modellen voor
belasting scholing krijgskunde
in verdediging een veelheid
van activiteiten maar bloei
heeft decadentie als helaas
remmende factor op de hielen
de spirit is op de fut eruit
stilstand is achteruitgang..
en gaat over tot macht
over mensen niet meer samen
vreemdelingen andere culturen
gewoontes en gebruiken
fragmentarische kennis
en een verkeerde inschatting
van de menselijke waarde..
devaluatie van hun godsdienst
en wereldbeschouwing
en de daaruit volgende strijd
alle organisaties worden
met straf en beloning
geschraagd gehoorzaamheid
en trouw aan zijn noodzaak
op straffe van uitsluiting
en negeren en soms de dood
waarbij het laatste oordeel
de grootste magistrale straf
publiekelijk wordt uitgedeeld
zijn eeuwige volmaakte geluk
wordt opgebrand in de hel
en daarvoor waren
en zijn wij niet op aard
De zachte apocalyps (3)
in den beginne was er
het woord
god schiep de mens
hij werd gehoord en
doodde zijn broer
zo verhaalde het woord
dat is blijven hangen
in de hele overleverende
geschiedenis en de
uitleg is gebruikt door
mensen en schavuiten om
er zelf beter van te worden
ten koste van de medemens
de verhalen uit de diverse
culturen zijn eenduidig..
er is goed en kwaad
mooi en lelijk altijd is
er de tegenstelling
dat is onze uitleg maar
met verbinding..komt
samen in beeld de
tegenstelling is nooit
als ten koste van..bedoeld
maar altijd als elkaar helpen.
bruggen zouden er gebouwd
kunnen worden om samen
de overkant te bereiken
en die uitleg en bedoeling
van de evolutie maakt
een totaal andere wereld
In den beginne.....
De zachte apocalyps (2)
na een aantal
machtswisselingen
waarbij links en rechts
om de oren kreeg kwam
de wereld in een
rustiger tijd
begon verstand een
overleg structuur zonder
wapens en machtuitoefening
als gangbaar model te
ontwikkelen met rust en
vrede in gelijkwaardigheid
de resultaten waren
bijzonder diverse naties
kwamen tot grote bloei en
vervielen weer zonder de
direct desastreuze
gevolgen uit vroeger tijden
nieuw modern verandering
waren de triggers terwijl
menselijkheid de maat werd
in het sociale verkeer en
zelfs hoffelijkheid en innerlijke
beschaving werden gewaardeerd
waarbij samen delen
en deelnemen aan
de fundamenten werden
voor een bloeiende aarde
in vrede op weg naar zijn
eigen paradijselijke hemel
De zachtge apocalyps (1)
de eerste
meldingen
waren terloops
uit inforubrieken
maar wie nieuws zocht
kwam tot een heel
andere conclusie zeker
als men verderging
en merkte dat een
overheid de rol
van organisator
leek te hebben
overgenomen
als dat tenminste
nodig bleek omdat er
geen sprake was van
slachtoffers schade of
enige paniek
feit was dat de
gebeurtenissen over
heel de planeet er
geen gebieden
uitgezonderd
zoals zee en water,
het hooggebergte en
andere moeilijk
bereikbare gebieden
bijzonder was het dat
er nergens een spoor
van paniek of angst was
toen mensen een
werden met de materiie
van de aarde zij deelden
en werden deel van
het leek samen thuis komen
zij raakten de aarde
en werden substantieel
deel van de aarde
zijn energie, alle info
op een geestelijk niveau
bereikbaar in gedachten
en info uitwisseling
alle noden en behoeften
werden door aarde vervuld
met een geweldig
geluksgevoel dat
de al millennia verwachte
eenheid nu eindelijk
zijn beslag zal krijgen
nog voor de geweldige
universele samensmelting
waarbij het heelal een
oneindige liefdesgolf straalt
Het kristallijn
in de vroege ochtend
zo tussen vries en dooi
deden hoge druppels
al voorzichtig het kristallijn
subtiel van
beginnend matwit
uitwaaiend mooi
naar licht breekbaar
nog hebben zij niet
de kracht om licht
te breken dat komt
over enkele weken
zo rond het
vriespunt als de
uitstraling het grootst is
en het uitspansel heldert
dan vormen druppels
pegels en vriezen uit
tot het eerste kristallijn dat
reikt naar de opkomende zon
haar fijnheid is
ongeëvenaard als de
temperaturen zo rond het
vriespunt schommelen
Winterklaar
nog is er
het speelse
gefladder van
jonge blaadjes
op ondeugende
vlaagjes van de
lichte lentewind
toch zullen ook zij
binnenkort de koelte
van het zomers groen
moeten dragen
nu nog in hun kleurig
fleurig herfsttapijt veeg
en opruim al voorbij
alles is afgedekt
ook de kleine knoppen
winterklaar verpakt
in afwachting van licht
en warmte om de soort
weer een nieuw jaar
te laten bloeien
als de natuur ze
tenminste al
van kleins af aan
in de seizoenen
volgens eeuwen
protocol wil
laten groeien
De vale takkenstramheid
de herfst heeft
zich verstrakt
in de vale
takkenstramheid
van hen die
nog wachten
op de oogst
die winterklaar
al getooid zijn
om te gaan
hun kleuren
afscheid van
de warme zomer
is allang geleden
en toch zijn er
weer redenen
om op te staan
niet alleen wordt
het kind geboren
maar ook zij die
zijn uitverkoren
voor het nieuwe
lentefestijn die
al hun wortels
hebben geplant
om de eeuwenoude
cyclus van seizoenen
te beginnen
Uittreden
ik hoorde muziek
iets in de sfeer
van vallend water
kreeg daar spirituele
gedachten bij
van hogere orde
de zon scheen
kleine dartelende
regenbogen
in de vloed van
deze muzikaal
gekleurde parels
die met hun
bedwelmend
geestverruimend
vermogen alle
emoties op een
hoger plan brachten
achteraf ben ik
meer dan een uur de
hele scene op hetzelfde
rotsblok blijven zitten
als deel van het
eeuwenoude massief
dat juist daar een
spirituele verbinding
met aarde in stand hield
verkwikt van lijf en leden
betrad ik de nieuwe
wereld van lang geleden
Naamloos
ik heb
mijn handen
uitgestoken
vingers gespreid
in ultieme vraag
om hulp maar
er is niemand
die vertraagt
even op of
terzijde kijkt
hun blikken zijn
naar binnen gekeerd
het opdringend
bedelen is men
al vele jaren
grondig verleerd
in een maatschappij
met een bezetter
honger lijden
en een niet te
stillen dorst
is het recht
waaraan nog even
niet wordt getornd
handen hangen
zijn er niet meer bij
hun greep op leven
gaat nu naamloos
aan hen voorbij tot
de dood hen scheidt
Gerede tuchtigheid
haar kasten spraken
gaven geen toegang
tot gaten en rafels
gezwindheid was
haar beweegpatroon
voor de wind
was alles schoon
zij heerste met
gerede tuchtigheid
die oneerlijk vermeed
het harde werken
deed haar goed
als alles blonk
dan hoorde je
haar schommelstoel
zijn melodieen weven
en een tevreden
lach kreeg in
lieve trek weer
een jeugdig leven
als zij zacht
weg gleed naar
het verre land
waar alle werk nog
gebeurde met de hand
ook de corrigerende
tik werd maar zelden
gebruikt want vaak
kregen beiden daarvan
begrijpelijke spijt
De skepter
Vaak is
het leven opgerekt
zijn eiwitten en
vetten weggezet
om puur economische
redenen en komt
voor waar schaarste
de skepter zwaait en
dus de lakens uitdeelt
dan is er niet veel
te knagen gaan de
voorraden op en
zonder eten is er
weinig te verteren
gelukkig is het
lichaam zo ingenieus
dat het best een
tijdje lang minder kan
kan na het leven in
een hemel van duur
en calorierijk voedsel
gebleken is dat de
meeste infecties
teruggedrongen worden
de algemene fysieke
toestand veel harmonischer
is voor het lichaam en geest
juist de alertheid van
lichaam en geest geeft
het hele leven een
speciale boost omdat
ongekende bronnen
worden aangesproken
en reserves worden
verkleind ten behoeve
van het leven nu
Zonnebrand
ik zag
je gaan in
soepel bewegen
jolig en uitgelaten
een geheel met
'sheren wegen
de wind mee
een zonnetje
op de rug het
ging nog net
iets te vlug om
het koud te krijgen
in luchtig sportieve
kledij de helm in
aerodynamische
snelheidskleuren
het bleef hier nog lang
naar zonnebrand geuren
De nieuwe tijd
De nieuwe tijd
is het speelse kwijt
ingedeeld in
plaatsen en tijden
worden kinderen
geacht alle risico's
te vermijden
om letsel
toch nog op te lopen
en langdurige zorg
van een medica coach
en begeleiding
nodig te hebben
bij langdurig lijden
ook ondanks
alle leeftijds-
begeleiding op het
geestelijk en fysiek
vlak de aanpassingen
volgend die bij de eigen
ontwikkelingsleeftijden horen
vraag en aanbod
garanderen in de planning
werk en rust mede is dan
de loopbaanstress
door correct verloop
een soepel gebeuren
met tijdige her en bijscholing
in vroegtijdig leren en
leven zonder overbodige
zijpaden en risico's
zijn opvoeding en
maatschappelijke
vaardigheden geregeld
door speciale teams
alles binnen sociale
wetgeving die
optimalisering tot doel heeft
en met het land en de hand
in verbinding komt met alles
dat samen leeft in de geest
schepping gezicht zal geven
De apotheose
als we lachen
werken we altijd
een klein geheim
patroon af waarvan
het begin bekend is
zo dat de ander
makkelijk kan invallen
het taaltje
is eigen en voelt
warm aan ookal
is de boodschap
niet prettig de
troostende hand
is altijd dichtbij
niet alleen het
lachen maakt de
spanning tussen ons
heerlijk om aan
te voelen en te weten
dat die uit het niets
zomaar opkomt
dat samen tot beleving
brengen op een
nog nooit gelopen pad
en dan de magische
kracht van het onbekende
in verleidelijkheid ervaren
ondanks het mystiek gevaar
altijd stukje bij beetje
omkijkend met een
een bang gevoel om het
initiatief gedwongen uit
handen te moeten geven..
net nu je samen voelt
dat de apotheose nabij is
Kleine angsten
een heerlijk
open gezicht
toch sluimeren in
het zwart van
je ogen de kleine
angsten van de
donkere nacht
het onbekende
geluid dat de
wind rammelt aan
een losse plank
het grintpad dat
zijn stenen in
de nacht herschikt
toch ben je
fier genoeg om
de angst niet
te laten zien
wel de blijdschap
las je weer in de
kamer terug bent
met het hoogste
woord dat je het
ondefinieerbare zwart
naar de prullenmand
hebt verwezen en deze
snel hebt geleegd
voor de zekerheid
Herboren als genie
ik heb
vannacht voor
het eerst je ogen
op zien lichten
uit de onrust
waar jij in slaapt
ook hoorde ik
het lage zoemen
van de frequentie
waarmee jij
soms met
anderen praat
die dislocatie
neemt je
krachten weg
en laadt niet zo
vaak maar wel
heel snel ook op
dan lijkt het
of je weer
herboren bent
ontdaan van
remmingen en stof
in hemels naturel
ook schittert
alles weer en
glanst als jij
het aanraakt en
nieuwe energie
lijkt in te stralen
alsof ze een
tweede leven
beginnen
weer herboren
maar nu
als genie
Vergrendeld
weg met dat
geklepper
als de sloten
niet sluiten
en rammelen
in het slot want
dat houdt
ons buiten
wij willen
een warm
verlichte entree
met open
zwaaiende
deuren en een
lieflijke gastvrouw in
een geurend onthaal
wij willen je
openen vrij hangend
in je hengsels
geen getrap meer
tegen de dorpel
een ruitje met
zicht en licht
zonder matglas
geen gepiep en
gekreun uit
lang niet geoliede
scharnieren
van de brievenbus
het koper weer
glimmend gepoetst
ook van de trekbel
Vrijwilligers
ze keek
hem aan
maar hij
herkende
haar niet
zag enkel
de weke glans
in haar matte
deemoedig neer
geslagen ogen
magere vingers
strekten zich
dor naar hem uit
onderstreepten haar
woorden aanwijzend
nog klonk het
moeten hem
tegemoet in het
knarsen van haar
snerpende stem
het volume was
in de loop der jaren
gedaald tot beschaafd
heen en weer begeleiden
van het kermis touwtrekken
nauwelijks enige
vernieuwing in het
vaste team van
sprankelende ooit
jeugdige vrijwilligers
de date was zeker
padvinderlanggeleden
van hopman en akela was
er nog geen sprake wij konden
wel uitstekend knopen maken
Iets uitheems
we liepen
opgewekt
voor de wind
een zonnetje
recht vooruit
blij met onszelf
en de gang die
wij erin hadden
ik hoorde jou
zelfs neurien
een voor mij
onbekende melodie
in een taal die
ik niet verstond
iets uitheems
we stopten
en ik vroeg je
iets te zingen dat
dichtbij bij mijn
emoties kwam
ookal omdat ik
jou kende je
lichaamstaal
was mij bekend
je ogen spraken
ik heb je handen
gepakt de energie
stromen kunnen
voelen en hoe zij
elkaar versterkten
jij hebt mij
binnengelaten in
de rijkdom van jouw
muziek de tijd klank en
pijn van herinneringen
dat jouw volk
heeft moeten doorstaan
om de vrijheid door te
geven aan de kinderen
in gedeelde geschiedenis
Ectoplasma
we wisten dat
het water zou
komen maar niet
met deze extreme
snelheid en zo
gigantisch massaal
dat wij ons
zouden verbinden
in gedachten woord
en beeld met alle leven
dat verstaan meteen
begrijpen zou worden
met inzicht in de
samenhang en wij die
uiteindelijk zouden delen
in het partner zijn van
het ectoplasma met
onze menselijke talenten
bij een interstellair
groeiend geheel
wij zwermden boven
de restanten aarde
zijn oceanen gevolgd
in hun laatste water
verrijkt met nieuwe
inzichten hebben
wij ons aangesloten
bij de wereldorde
als gelijkwaardig
deel van het geheel
Vol stralende liefde
jij had een blik
waarin de wereld
schik had
een lach die altijd
aan ging bij
je eerste woord
die de kuiltjes
in je wangen
dieper maakten
dan de gespreide
bedjes voor de
vele kwinkslagen
die aan je hingen
want daar waar jij
was vibreerde plezier
groeide creatief
in woord en beeld
met een niet voor-
gestructureerde
performance waarin
jij onbewust een
spoor van warm
leven feesten na liet
op kwaliteitsniveau
zonder drank en pillen
wel met pure elan vitale
en een surplus aan
jeugdige energie
wijd open blik vol
stralende liefde
Namaak gezicht
nog is
het gezicht
niet volmaakt
er komen steeds
meer maskers
naarmate de
transformatie
verder gaat
het volmaakte
gelaat met
fillers botox en
make up
godzijdank
gooit haloween
dat ideaal
volledig stuk
uitvergroot
komen eindelijk
de karakteristieken
uit het naturel
waarbij emoties
kleuren schreeuwen
in kleding uit
vroegere eeuwen
pas na het feest
als de afschmink
is geweest
genieten we weer
van onze licht
blozende huid
kilo's namaak
gewicht eruit
Licht zoemend
ik hoefde
geen letters
te vangen
zij bleven als
vlinders aan
de mooiste
bloemen hangen
vormden
kleurrijke
woorden die
jou altijd
liefkozend
zullen
bekoren
ook in de
wisselend
zacht vlagende
wind waar
ik licht zoemend
jouw heerlijke
honing vind
Aarde
zelfs in de
micro en
macro kosmos
heeft zijn hand
de schepping
toegedekt
met aarde
waar de zomer
gaat tot in de
superlatieven
van geur en
kleur dekt aarde
in de winter
zijn schatten toe
beschermt ze
tegen kou en
snijdende wind
in de lange
donkere nacht
waar soms een
sneeuwdek wacht
dat oplichtend
mens en dier
isoleert waar
hout knetterend
zijn verhalen
vertelt aan wellustig
dansende vlammen
Stapeltjes herinneringen
de kleine
lieve zachte
dekentjes
in donskleur
al warmend
zij hebben onze
coronadagen met
hun intiemheid
gekoesterd
juist daar
waar tocht
het heeft
gewonnen van
isolatiedwang
waait kou
de bloemen
al vriezend
van het behang
het wit van
winters
helderheid
met franjes
dagelijks
leven siert het
landschap met
zijn gekleurde
aanwezigheid
stapeltjes
herinneringen
aan gezamenlijk
doorgebrachte
avonden liggen
te wachten op
een hernieuwde
kennismaking als de
winter komt tenminste
De stukjes nacht
de stukjes
nacht die de
dag ons gaf
in verkorten
hadden net
een andere sfeer
dan de avond die
gewoonte gewijs
begon met
een verrassing
zo had de
afsluiting altijd
iets in petto
dat anderen
niet wisten
waar zij met
een lach
naar gisten
nonchalant maar
ozo nieuwsgierig
het donker
worden buiten
en de verlichting
binnen gaven een
tweeslachtige
interferentie van
de werkelijkheid met
realiteit als steeds
wisselend moment
Een pittig rap ritme
er werden
kleurige noten
gekraakt op een
pittig rap ritme
waarbij handen
het vuur dat van
binnen loeide
ruimte gaf aan
een verschroeiend
dwaze fan gekte
uit de tijd dat
deze alles opving
van de peuter en
kleuter affiniteit
tot de opkomende
generatie zichzelf
en hun schaduwen
in de spiegel konden
feliciteren met wat
er zoal was bereikt
De ster verschoot
daar waar
de ster verschoot
de hemel even
open flitste
was de ziel op weg
naar een mensenkind
in geboortenood
de bezieling
van het babylijf
uit de wereld
van prematuren
zal altijd even duren
waarbij het leven
op weg gaat
uit mystieke
verbintenissen
naar het delen
van wereld en
maatschappij
ieder op eigen
magische wijze
Dans en kleur
de jeugd
grijpt met
speelse
kleurrijke
vingers
de macht
enige selectie
is hen door
geweten nooit
bijgebracht
waar vroeger
normen en
waarden hun
lessen gaven
worden zij nu
gemanipuleerd
door drijfveren
van uiterst
fanatieke en
tirannieke volgers
losgelaten en
later losgeslagen
omdat er geen
remmingen meer
zijn alles kan
en mag met snelle
rap in een dwingend
en opzwepend
ritme zonder
introspectie
Brandende jeugdverhalen
het was
een bedeesd
klein mensje
met een grote
rugzak in de vorm
van een strakke
vlakke vulkaan
witte rook uit
zwarte as
geblust
door duizend
vergote tranen
uit haar brandende
jeugdverhalen
vroeger rookten
en smeulden zij
omdat ze niet de
woorden had om
een verhaal te maken
het schermpje
vroeg en antwoordde
zonder haar mening
te vragen zij volgde
blindelings en woordloos
zonder contacten
met anderen en alle
emoties kropten op
tot het scherm weg was
toen kwamen langzaam
de woorden, de zinnen
emoties eninzicht
in het leven met de
spijt dat zij niet is begeleid
haar vulkaan braakte
alle ellende uit in
vrúchtbare grond
met bloeiende verhalen
de mooiste bloemen
leverden witte rook
in vriendelijke vormen
die met haar dansden en
zij geluk uit de rugzak kreeg
Olijven
we hebben
de bomen
geschud
geslagen
en geaaid
de olijven
gebeden om
te vallen op
de zeilen
beneden
in dit
omgekeerde
land waar zon
de mensen
brandt
zijn woestijnen
verdronken
in een zee van
zeldzaam
hemels water
nooit zullen
de olijven het
beloofde land
verlaten want
ook zij gaan praten
hun doelen
kleuren de gaten
in de aarde
rood vol dood en
onbruikbaar blik
Bestaan in kleurrijk gaan
de dagen
worden zachter
maar lijken in
hun kleuren
feller te spreken
om een eigen
persoonlijkheid op
toon te brengen
na millennia de zon
te doen opgaan
zonder gezicht
en herkenning en
alleen in licht en
warmte de
communicatie
te verzorgen
ook de maanden
veranderen hun
profiel om in een
geëngageerde baan
met de aarde te
komen als mediair
tussen universum en
elementaire realiteit
in een directe
aansprakelijkheid
dwars door alle
echelons in de
vaak noodzakelijke
verbindingsstructuren
die af en toe even
kuren helaas
Ook jij licht op
nog drempel ik
hoewel de vrees in
al die jaren lijkt
te verdwijnen in
wat ik achterlaat
handen en vingers
tasten zonder enige
grip op het nieuwe
en nog ongeeigende
in vorm en kleur
nog misplaatst
maar in bezieling
wint harmonie en
komen schoonheid
en talent naar voren
met snelle upgrades
in de hun toegemeten
dimensies worden info en
markante ontwikkelingen
overweldigend gebracht
manuele patronen
stellen nog helaas in
oude patronen hun eisen
met bijkomende fouten
en stukjes onvoorzien
ik ben blij want ook
jij licht op in tal van
ongekende mogelijkheden
met nieuwe perspectieven in
een overweldigende horizon
De bonus van live
het leven
is te klein om
alle grootsheid
van liefde en
vriendschap
te kunnen
omvatten
alleen op
speciale dagen
is er door
samen delen
een intenser en
steeds warmer
genieten
als ieder met
hart en ziel
zijn wensen
schrijft en
daarbij vaak de
bonus van even
live nog meekrijgt
bedankt lieve
vrienden en
zielsgenoten in
woord beeld en
gedachten op een
volgende gelegenheid
is het nog even wachten
Schimmen
ik zag
ze gaan
schimmen in
strakke
oplichtende
kleuren
voor
ontmoeten
geen plaats
alleen de
pluizen met
wollige gebaren
klampten aan
dan stlde
de beweging
kleuren
werden
minder fel
in een zacht
maar warm
verleden
herkende je
nog namen van
schermgrootheden
de meesten
zijn vergeten zij
konden niet alleen
van applaus en
gebakken
lucht leven
kwamen in het
kermiscircuit
met snelle coaches
voor een grijpstuiver
werken bij een
vroegere scharensliep
ook daar taande
populariteit dat inkomen
en verzorging
genereerde
tot ook dat kleine
beetje is gesleten
Afrodisciacum
we keken
elkaar aan
wisten dat het
was gedaan
een besmetting
met afrodisiacum
onder ideale
toestanden
opgelopen
contacten met
zacht en rood
weefsel in een
warmvochtige
omgeving met
een directe haard
van besmetting
en natuurlijk
zonder masker
met de geijkte
bijverschijnselen
verhoging van
temperatuur
bloeddruk
stuwing en
een nerveus
optreden in
hakkelende taal
we steunden
elkaar waar
mogelijk was
warmden waar
kou de overhand
had en zij heeft ons
afzondering gegund
daar scoorde een
baby zijn eerste punt
Het hele repertoire
ik heb de
raad van
het orkest
totaal in de
wind geslagen
ging als een
tornado door
de gelederen
waarbij menig
valse toon klonk
er is niets aan
de strijkstokken
blijven hangen
muziek komt
van binnen uit
geld is een
open doekje
de aalmoes
en toegift
van de armen
maar waarom
is het hele orkest
in rep en roer
zij kennen het
hele repertoire al
vele jaren
spelen blind de
moeilijkste
en snelste
passages maar
vandaag nam ik
eens echt de leiding
joeg ze op
pijn in de borst
tot buiten adem
en toch heeft het
orkest nog nooit zo
bezield gespeeld
met partituren en
gevoel uit de hemel
De leefsfeer
heel voorzichtig
hebben wij onze
kinderen naar
een volwassenheid
geleid die zij en wij
voor ogen hadden
en dat met gevoel en
handen laten zien
en ook in daarmee
samen leren omgaan
wij delen de lach
als universeel in
een open uitnodiging
tot nader contakt
en ontdekking
spreken is construeren
en streven naar de
volmaaktheid in
optimalisering van
emoties in blij zijn
strelend wijzen
vingers en handen
de weg die ogen
leiden naar verbanden
met mensen
in herkenning ligt
het kostbaarste
instrument van de
kinderlijke tast
gehoor reuk en smaak
waarbij details de
verfijning met ieder
samenzijn dieper
hecht en tijd echt deel
wordt van de dag
waarbji warmte en
kou in het verbonden
zijn met familie gezin
en thuis de leefsfeer
grotendeels bepalen
Haar scherven
uit hetzelfde glas is
ooit jouw spiegelbeeld
geboren dat na veel
oefenen en bewegen
ondanks kleine haperingen
in de motoriek bij
een onregelmatige
groei en incidentele
a- sychronie toch een
bewewgingspatroon
heeft ontwikkeld
in een dansant gaan
bijna los van de vloer
waar ooit haar
scherven vielen
juist met ogen
die als ramen
van de ziel
alle mogelijke
intermenselijke
verbindingen heeft
aangegrepen en
bekeken om ook
haar verschijnen tot
een met vederlicht en
en mystiek optreden
dat op iedere aanwezige
een diepe indruk
maakte met zoveel
magie in uitstraling
Aardse energie
de steen op
het centrale plein
oogde donker door
het patina van vele
handen die hem in
de loop der jaren
geraakt hadden
sommige beweerden
dat de steen energie
bevatte en die doorgaf
in een herinnering
aan de volgende keer
in weten en de steen
nooit vergeten
na het raken traden
de mensen terug in
conclaaf met vrienden
en familie en deelden
dan uitgebreid
ervaringen en emoties
die heftig waren
zij wisten van de
krachtlijnen die zich
concentreerden
onder het plein
zonder zich in
wonderen en
verering los te laten
wel wilden zij deel
gaan uitmaken van
het spanningsveld
zo energie opdoen voor
een mogelijk langer
en gezonder ziektevrij
leven en geluk
een kleine groep zocht
het avontuur in een
handmatige gelukssturing
met de vtijkomende
spanningsverschillen
maar de natuur gokt niet
en nooit met aardse energie
Zij helaas fini
blinkende ogen
oren gespannen
in een kamer
vol jeugdige
lading op moment
van ontploffen
eindelijk weer
een nieuwe trap
in aparte kleur
andere muziek
en verfrissend
jonge mensen
van hetzelfde
niveau wij
zo heten zij
voortaan want
wij heeft zijn
eigen toegangen
zij kennen en
waarderen elkaar
geven nieuwtjes
door alleen van wij
want daarmee
selecteren wij zij
die toch nog
even niet
zover zijn
het is zalig
om bij wij
te mogen zijn
niet meer
bij de zij kleuren
kleding en vormen
zij zijn oud
wij de jeugd
en zij helaas fini
Dromend
ik heb
dromen
zien komen
en gaan
gedragen door
wolken en
uitwaaiend
tot er niets
meer bewoog
zelfs de wind
zocht de luwte
om te bekomen
van zijn nog
vrijblijvend
bestaan
bedekte
het zicht met
blad dat zijn
leven en al
een seizoen
heeft gehad
nu in stilte
bouwt aan
een huis waarin
ook de dood
zich geborgen
en thuis zal
gaan voelen
met als
drempel
het nieuwe
koesterend
tot de volgende
dromen weer
gaan komen
Gewoon als engel
jij hebt
nooit een
masker opgehad
je gezicht
straalde altijd
door je warm hart
dat in blijde
blinkende ogen
genegenheid toont
de bron
laat zien van een
liefdevolle waterval
die woorden
laat glinsteren in
een regenboogzon
gekleurd met
de allerliefste
betekenissen
ja jouw lading
en aura als
mens zijn intens
zij trekken aan
waar anderen vol
verbazing blijven staan
in stille adoratie
en pure verwondering
dat er zo iemand bestaat
en gewoon als engel
zomaar even uit de
hemel kan gaan
Duurzame bloeiers
tussen
het groen
van kleurende
bloemen zag ik
ook de door -
zichtigen staan
naast de
roodroestend
ijzeren en op een
wat mindere plaats
de plastic gevallen
een klein perceeltje
voor een select
gezelschap
metalen bloeiers
die al van ver
het zonlicht
weerkaatsend en zo
alle aandacht vragend
overbodig blijkt
het bordje
verboden
toegang omdat
hun wortels in
beton gegoten waren
Zonder leven (2)
in de veelheid
van leven en
bewegen
ben jij bewogen
met eigen ogen
door de natuur
het schitterend
passend systeem
kapot zien gaan
omdat de
synchronie door
mensenhanden
is gaan stokken
de natuur en wij
zitten met
onherstelbare
brokken nu ook de
schepper is vertrokken
Zonder oogst (1)
nog proberen wij
in te grijpen maar
het is al te laat
natuurlijk blijft
de aarde groen
maar zonder oogst
van vrucht en bloem
wel hitte wateroverlast
stormen en tornado's
heftige valwinden onweer
gigantische blikseminslagen
in luchten die in tal van
variaties hun slechte kanten
laten zien en voelen
wat er nog leeft
wordt snel omgebracht
zowel plant als dier en
mens door het snel
toegenomen onderling
geweld met de modus
overleven tot de dood
de eenling grijpt de
macht die overblijft
in de diep zwart
donkere nacht die
heerst op de stortplaats
van werelden waarvan
de namen al verdwenen zijn
nog beschrijft stof uit
de apocalyps overgebleven
de laatste stuipen van het
leven dat de mensheid niet
kon delen met de zielen
die de schepping in alle
liefde waren toevertrouwd
Een eigen invulling
wij waren
niet van
de grote
gebaren
eerder van
de kleine
geheimen
die wij vaak
samen deelden
een verholen
gniffel of het
begin van een
samen wetende
genietende lach
de bijna stiekeme
strijkjes in het
voorbijgaan met
woord of hand
die net uit het
verband kwamen
van de werkelijkheid
onze wereld
heeft zich nooit
afgezet tegen wat
gangbaar was buiten
waar ieder gelukkig
een eigen invulling
voorhanden had
Herfst
het ritselt
tussen rotte
bladeren
takjes knappen
op het pad
nog nemen
bomen
hun zonnebad
in de schuin-
staande zon
waar de
eerste nevel
zijn laatste
reis van dit
seizoen begon
om morgens
weer te landen
tussen de
koeien op het
wit bevroren gras
Psychose sfeer
het is geen
dag vandaag
hooguit de dag
waarop alles
gek beslagen zal
zijn vol zwarte
angst en vragen
dat alles lijkt
op een gebed
dat bi polair
klotst en hopt
in opkomen van de
angst die boven
dwars door komt
de verse geur
van warme
schizoprut is
weer ruiken want
dan ga ik aan de
struikelloop over
mijn eigen benen
vloekend in
eigen woorden die
gelukkig niemand
hoorde of zag
ze moeten nog
geboren worden
en zonder logica
als de borderline
knapt heb ik iets
te eten en die wat van
structuren wil weten
de stemmen hebben
mij gedwongen te
oordelen over mijn lijk
Toonhoogtegevoelig
In kleine flitsjes
weerkaatste
de kristallen zon
sprongen hoge
tonen er bovenuit
waar gevoelig
slanke vingers
de ornamenten
voorzichtig
schoonmaakten
het ordenen
was onderhevig
aan een streng
ritueel dat de kans
op breuk nivelleerde
want juist de
gaafheid van
het glaswerk maakte
een belangrijk deel van
de geschatte waarde uit
bij een vorige
controle was
gebleken dat er
delen van de collectie
toonhoogtegevoelig waren
Een eindelozde zoen
ik heb
je stem
weer gehoord
met de spannende
vibraties die
bij praten horen
met dat
tikje meer
dat van spanning
trilt in het
articuleren
van je stem
zacht smaken
je lippen
rood en
warm nat
in hun
bewegen
als lieve
woordjes
naar buiten
komen uit het
jarenlang
samen dromen
met als resultaat
van wat wij
zouden willen
en doen
na die eerste
eindeloze zoen
Als spiegel der ziel
wij kenden
de droomschrift
beelden die zich
op papier in kleine
veranderingen
van het normale
voor deden
de afwijkingen
werden gelezen
door een scanner
en in selecte
woordkeuze
aan het proza
toegevoegd
zo zou je dus een
positieve wind
kunnen laten waaien
over een negatieve
mening en de
lading van de
inhoud verminderen
zodat van directe
emotionele
beïnvloeding geen
sprake kan zijn
woorden
als spiegel
der ziel
schrijven
hun eigen
ongelogen
waarheid
Onze liefdestaal
wij hebben ons
de woordenschat
van geliefden eigen
gemaakt met
sprekende blikken
ook de syntaxis
van onze liefdestaal
was er een vol
zachte tederheid in
klank en kleur
waarbij niet de
kennis van belang
was maar wel
de manier van
overdracht
vaak maakt een
begrijpende lach
het hoofdstuk af
waarbij gelezen en
begrepen inclusief is
zoals vandaag
ook de lach die
tegelijkertijd een
is van kwaliteit en
sociale duurzaamheid
Voetangels en klemmen
er is niets
heerlijkers
dan schrijven
over liefde
als je verlaten
bent en toch
je hele leven
verliefd bent
gebleven
is dus eigenlijk
niet meer
van deze tijd
zeker niet als
je met voetangels
en klemmen
gevangen zit
in een geweten
dat vanaf
baby tijd
liefde tussen
ouders als
opgave voor
dit leven
heeft gesteld
opvoeding volgens
maatschappelijke
standaard en
tal van sociale
controles door religie
en tal van andere
instanties om daarna
de top van de heuvel
te bereiken en daar
over de ouderlijke
prestaties op aarde
beoordeeld te worden
de maatstaven
zijn ten dele nog
zichtbaar bij de
oudere generatie
jongeren kiezen zelf
de standaard naar
hoe zij hun leven
zonder morele
erfbelasting van
de eeuwig durende
strijd tussen goed
en kwaad inrichten
Verliefdheid/Liefde
ik heb je
zien dansen
alleen op
het dakterras
met een bijna
volle maan
rustend op
de balustrade
ontspannend
staand in een
gelukzaligheid
die jij nog
nooit in je
leven ervaren
hebt zo diep
van binnen
het totale
los zijn van
de wereld
en tegelijk
met liefde
warmbloedig
opgevangen
worden
het zijn die
momenten
dat aarde en
universum
elkaar raken
in muziek
emotie en in
samenzijn
bij de bron
van liefde
en schoonheid
op het volmaakte
moment toucherend
waar onze
verliefdheid echte
liefde wordt
Als lemmingen
we hebben
alles al gehad
gaan naar de
laatste evenementen
met vrienden en
bekenden van
vorige feesten
de gezichten
verlopen door
uitgetreden geesten
we hebben alles
al gedaan gerookt
gezopen en gesnoven
elkaar zo volledig
uitgewoond dat de
spiegel brak en ons
slechts scherven gaf
ook wij zijn opgevoed
ooit gaaf en braaf geweest
maar wel heel lang geleden
toen perspectieven
nog een toekomst hadden
en studeren rendement
opleverde in een strak
geordende maatschappij
waarin geld macht bleek
te zijn en in handen van
velen dictatoriale
trekjes kregen die snel
begonnen te vervelen
inperking van persoonlijke
vrijheid gaf onomkeerbare
spanningen op weg naar een
psychotisch einde waarbij ieder
mens er een teveel was
en dus in de weg stond van
ultieme persoonlijke vrijheid
en nu op weg naar die bijna
onbereikbare vrijheid om
daar weer opnieuw te aarden
Genieten
altijd als jij
buiten komt
lijkt het alsof
de natuur
jou verwelkomt
bloemen gaan
spontaan open
buigen zich echt
naar jou toe om
hun hart te geven
zelfs de vogels
showen uitgelaten
hun kunsten
onder het zingen
van het hoogste lied
de zon verlicht en
verwarmt het
decor waarin jij
deze dag deel aan
de wereld zal nemen
om samen met ons
en alles wat in
deze scene leeft
gewoon door er te
zijn en te genieten
De laatste klop
we hebben
alles al gehad
gaan voor het
laatste evenement
met vrienden
en bekenden
ook van feesten
lang geleden
we hebben
alles gedaan
gerookt gesnoven
op talloze manieren
gedronken en
genipt gekleed
en heel langzaam
uitdagend gestript
maar de spiegel
toonde keihard
steeds hetzelfde
verlopen gezicht
altijd leuren
en nu de laatste
deuren de zachte klop
voordat het hartje stopt
er was altijd een
markt voor
alleen de money
bleef ontbreken
maar het versnijden
deed ons lijden
er was geen kwaliteit
de weg waren we kwijt
puur natuur
was voor ons in
apocalyptische tijden
veel te duur dus...
Het donkere klokgelui
weer hoorde ik
het volle geluid
van de kerkklokken
zij die uittraden
werden meegenomen
in de interferentie
van geluidsgolven
alleen het
stoffelijk zijn
werd uitgestrooid
over bos en wei
om dicht bij
de natuur te zijn
gevlaagd door de wind
die met lichte
onrust over dit
zielentransport
waar het vaak aan
communicatie schort
als de leef planning
door vertraging tegenzit
het vergroenen
van natuur en
opstallen maakt
het moeilijk om op
de juiste plaats de
benodigde elementen
te deponeren
met goddelijke
interventie op
het moment van
bezieling in het
grote restauratieplan
dat door klokgelui
op gang is gebracht
Jouw spiritualiteit
er sprankelde
altijd wel iets
bij jou in de lucht
als jij er was
een onverwachte
flits zonder donder
of iets
onnoembaars
in rood en warm
feeëriek verlicht
als ultieme surprise
in muzikaal onthaal
rondom jou
knipperde en
knisperde magie
in velerlei kleuren
met de lach die jij
spontaan losliet
die zich ontwikkelde
tot een aimabel
strelende geluidsstorm
die zich over het gezelschap
uitstortte vol blijheid
en met intens plezier
jouw charisma werd altijd
door bezoekers gedragen
en in vol enthousiasme
door deelnemers met
vrienden en bekenden
intens warm gedeeld
Vernieuwend elan
we hebben ooit
de wereld verkend
luchten lachend
verschoond
nadat zonnen
waren ondergegaan
terwijl hun kleuren
nog op ons netvlies
bleven staan ja wij
de aanstormende jeugd
barstens vol energie
en vernieuwend elan
opboksend tegen
depressies waar
de vorige generaties
nog in woonden die van
een andere toekomst
niet konden dromen
helemaal alleen
in hun villa's en
landhuizen waar zij
verzorging en onderhoud
voor alle dagen vragen om
het hen naar de zin te maken
Ongehoorde woorden
zij hebben
de schat
aangeboord
van nooit
gehoorde
woorden
daar waar
klanken
letters
en zinnen
zich tot taal
worstelen
zingt emotie
tussen de
regels zijn
tweede stem
traant gevoel
zijn overvloed
in talloze
talen en
dialecten
om maar
met elkaar te
communiceren
niet altijd
even goed
verstaanbaar
want talen
slijten
in gebruik
Verloren muziek
ooit zullen
de echoputten
van normen en waarden
geleegd worden in
het corona testament
door eigen evangelisten
ooit zullen de
generaties veel
samen praten in
het kiezen van de
papa die het nieuwe
leven organiseert
ooit zal de verloren
muziek uit de coronatijd
zijn plaats weer
rechtens innemen
op tal van hitlijsten en
stromen evenementen
vol met zingende
en dansende uitgelaten
tieners om te laten zien
wat zij zo node gemist
hebben en wat er in
schermtijd werd gewist
dan zullen de generaties
elkaar eindelijk weer
herkennen in samen
bewegen in het
gave perspectief van
warme medemenselijkheid
Meesmuilen
zacht en
liefdevol
wordt mij
de wereld
ontnomen
natuurlijk
telt mijn
mening wel maar
wordt pro forma
meegenomen
waar het
echt omgaat
is al lang klaar
de tijd van overleg
en ongelijk is voorbij
meesmuilen
voelt niet vrij
dus gaan zij door
zetten de tijd
voor even stil
om hun besluit
met hamerslag
te effectueren als
leefregel voor ons die
voor oudjes studeren
In eenvoud
ik wist
dat jij het
middelpunt
van het heelal
was las het
in je ogen
zag het op
je gezicht
het was vooral
de rust die
jij uitstraalde
in een universum
dat holde en tolde
met snelheden
van geluid en verder
sneller dan licht
zelfs de tijd was
daarvoor gezwicht
omdat het begrip
uren dagen maanden
en jaren het enige dat
geschikt bleek
voor het menselijk
bevattingsvermogen
waar jij in al
je volmaakte
schoonheid de
schepping uit liefde
was de mooiste die de
naam godin in deze
wereld verdiende in alle
eenvoud van mens zijn
Die erbarmen krijt
ik wist dat
als ik zou
loslaten
mijn vlucht
de aarde zou
verbazen
geen
geschreven
of angstig
open gesprek
maar meer
verlamming
aan de grond
genageld in het
zien gebeuren
het besef
dat je niets
kunt doen
dat is het
volle leven
in actie waar
iedereen
zijn focus
op heeft
zo gefixeerd
dat men het
echte leven
totaal vergeet
in het intens
mee beleven
pas als gebrek
aan perspectief
de mens ten gronde
heeft gericht komt
spijt in de oerkreet
die erbarmen krijt
Een joyeuze cadans
ik heb
je gemist
de resolute
stap in het
doelbewuste
gaan van het
neusje uit de laan
je karakteristieken
zijn voor intimi
herkenbaar het
bewegingsbeeld
heeft een joyeuze
cadans zodat het
lijkt of jij danst
wind en wolken
zijn voor jou
gemaakt omdat zon
voor het juiste
comfort zorgt die
met licht en schaduw
het spel contrasteert
in een zomerse
aankleding neemt
jouw lach al meteen
ieder die onder jouw
aimabele leiding
staat met de
ogen al voor zich in
want even het
paradijs mogen zien
en voelen hoe de
hemel woont is
even in hemelse
volmaaktheid op de
horizon gaan staan