Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Beginnend applaus
jij kende
als geen ander
de reflexpunten
in gebouwen met
veel glas spiegels
en indirect zonlicht
jij lachte altijd
bij binnenkomst
liep hooggehakt
uitdagend tikkend
naar het midden en
maakte je reverence
naar alle kanten
sloot af met een
stijlvolle zwaai
de draai op de
voorvoet en sierlijke
buiging met krullenkop
vaak klonk er een
beginnend applaus
uit de galerijen
en kamers dat zij
beantwoordde met
een sierlijke handkus
niemand wist haar
naam wie zij was
en wat haar relatie
met het gebouw was
in de acte de presence
zij bleek achteraf de
dochter van een der
architecten te zijn
haar vader was
overleden vlak voor
de opening zo wilde
zij hem persoonlijk eren
In het vrolijke gezicht
ik zag
de sterren niet
maar met iedere
streel door je
haar knetterden
de blonde vonkjes
het was geen
kleurrijk vuurwerk
de banen hadden
zo hun eigen vorm
en dikte van haar
in een heerlijke streep
hun zachtheid
bleef vaak aan mijn
handen hangen in
uitwisseling van
opgelopen
contactspanning
vaak waaide
de wind je
scheiding open
en keken twee
betrapte ogen
langs de gordijnen
met hun nog
ingekeerde
olijke blik was er
geen schrik
maar een lach in
het vrolijke gezicht
De zachte apocalyps resume
ik ben geen
keizer apostel
volksmenner of
dagdromer maar
ik heb net als jullie
zo mijn gedachten
over aarde en leven
vooral hoe wij dat doen
en waar onze resultaten
zijn met de rijkdommen
die ons zijn toebedeeld
zoals ook de gigantische
verschillen dat kan nooit
de bedoeling zijn geweest
de chaos de kloof tussen
arm en rijk de verschillen
in de levensstandaard en
de totale verwaarlozing van
de mens als medemens
het ontbreken van respect
voor andere opvattingen
dus geen agonale verhouding
geen beter best tweestrijd
niet meer en minder maar
vooral in verbinding samen
met alle waardering voor
het menselijke in de ander
en projectgeld zonder macht
het laatste oordeel met het
werk van onze talenten
en handen samen met alles wat
leven heeft op onze aarde en
daar ook hun geschiedenis
van heeft geschreven in
woord beeld en levensvol trots
op de schoonheid van samen
De zachte apocalyps (4)
nog wat kleine zaken om
de stroomlijn van de schepping
te volgen en in de goede
toon samen te gaan vervolmaken
want overal zitten ogen en haken
om samen tot verbinding te raken
want in tijden van
voorspoed komen cultuur
en allerlei vormen van
creatief zijn tot ontwikkeling
omdat de mens daar meer
tijd en zin in heeft
verfraaiing van het leefmilieu
gebouwen wegen waterwerken
beelden en fonteinen naast
de uitbreidingen van macht
grondgebied en handel
op zee en land logistiek
aparte groepen met eigen
doeleinden als specifiek
na te streven en mogelijk uit
te groeien tot machtsfactor
in organisaties..van geld en
wetenschaps investeringen
werkbare modellen voor
belasting scholing krijgskunde
in verdediging een veelheid
van activiteiten maar bloei
heeft decadentie als helaas
remmende factor op de hielen
de spirit is op de fut eruit
stilstand is achteruitgang..
en gaat over tot macht
over mensen niet meer samen
vreemdelingen andere culturen
gewoontes en gebruiken
fragmentarische kennis
en een verkeerde inschatting
van de menselijke waarde..
devaluatie van hun godsdienst
en wereldbeschouwing
en de daaruit volgende strijd
alle organisaties worden
met straf en beloning
geschraagd gehoorzaamheid
en trouw aan zijn noodzaak
op straffe van uitsluiting
en negeren en soms de dood
waarbij het laatste oordeel
de grootste magistrale straf
publiekelijk wordt uitgedeeld
zijn eeuwige volmaakte geluk
wordt opgebrand in de hel
en daarvoor waren
en zijn wij niet op aard
De zachte apocalyps (3)
in den beginne was er
het woord
god schiep de mens
hij werd gehoord en
doodde zijn broer
zo verhaalde het woord
dat is blijven hangen
in de hele overleverende
geschiedenis en de
uitleg is gebruikt door
mensen en schavuiten om
er zelf beter van te worden
ten koste van de medemens
de verhalen uit de diverse
culturen zijn eenduidig..
er is goed en kwaad
mooi en lelijk altijd is
er de tegenstelling
dat is onze uitleg maar
met verbinding..komt
samen in beeld de
tegenstelling is nooit
als ten koste van..bedoeld
maar altijd als elkaar helpen.
bruggen zouden er gebouwd
kunnen worden om samen
de overkant te bereiken
en die uitleg en bedoeling
van de evolutie maakt
een totaal andere wereld
In den beginne.....
De zachte apocalyps (2)
na een aantal
machtswisselingen
waarbij links en rechts
om de oren kreeg kwam
de wereld in een
rustiger tijd
begon verstand een
overleg structuur zonder
wapens en machtuitoefening
als gangbaar model te
ontwikkelen met rust en
vrede in gelijkwaardigheid
de resultaten waren
bijzonder diverse naties
kwamen tot grote bloei en
vervielen weer zonder de
direct desastreuze
gevolgen uit vroeger tijden
nieuw modern verandering
waren de triggers terwijl
menselijkheid de maat werd
in het sociale verkeer en
zelfs hoffelijkheid en innerlijke
beschaving werden gewaardeerd
waarbij samen delen
en deelnemen aan
de fundamenten werden
voor een bloeiende aarde
in vrede op weg naar zijn
eigen paradijselijke hemel
De zachtge apocalyps (1)
de eerste
meldingen
waren terloops
uit inforubrieken
maar wie nieuws zocht
kwam tot een heel
andere conclusie zeker
als men verderging
en merkte dat een
overheid de rol
van organisator
leek te hebben
overgenomen
als dat tenminste
nodig bleek omdat er
geen sprake was van
slachtoffers schade of
enige paniek
feit was dat de
gebeurtenissen over
heel de planeet er
geen gebieden
uitgezonderd
zoals zee en water,
het hooggebergte en
andere moeilijk
bereikbare gebieden
bijzonder was het dat
er nergens een spoor
van paniek of angst was
toen mensen een
werden met de materiie
van de aarde zij deelden
en werden deel van
het leek samen thuis komen
zij raakten de aarde
en werden substantieel
deel van de aarde
zijn energie, alle info
op een geestelijk niveau
bereikbaar in gedachten
en info uitwisseling
alle noden en behoeften
werden door aarde vervuld
met een geweldig
geluksgevoel dat
de al millennia verwachte
eenheid nu eindelijk
zijn beslag zal krijgen
nog voor de geweldige
universele samensmelting
waarbij het heelal een
oneindige liefdesgolf straalt
Het kristallijn
in de vroege ochtend
zo tussen vries en dooi
deden hoge druppels
al voorzichtig het kristallijn
subtiel van
beginnend matwit
uitwaaiend mooi
naar licht breekbaar
nog hebben zij niet
de kracht om licht
te breken dat komt
over enkele weken
zo rond het
vriespunt als de
uitstraling het grootst is
en het uitspansel heldert
dan vormen druppels
pegels en vriezen uit
tot het eerste kristallijn dat
reikt naar de opkomende zon
haar fijnheid is
ongeëvenaard als de
temperaturen zo rond het
vriespunt schommelen
Winterklaar
nog is er
het speelse
gefladder van
jonge blaadjes
op ondeugende
vlaagjes van de
lichte lentewind
toch zullen ook zij
binnenkort de koelte
van het zomers groen
moeten dragen
nu nog in hun kleurig
fleurig herfsttapijt veeg
en opruim al voorbij
alles is afgedekt
ook de kleine knoppen
winterklaar verpakt
in afwachting van licht
en warmte om de soort
weer een nieuw jaar
te laten bloeien
als de natuur ze
tenminste al
van kleins af aan
in de seizoenen
volgens eeuwen
protocol wil
laten groeien
De vale takkenstramheid
de herfst heeft
zich verstrakt
in de vale
takkenstramheid
van hen die
nog wachten
op de oogst
die winterklaar
al getooid zijn
om te gaan
hun kleuren
afscheid van
de warme zomer
is allang geleden
en toch zijn er
weer redenen
om op te staan
niet alleen wordt
het kind geboren
maar ook zij die
zijn uitverkoren
voor het nieuwe
lentefestijn die
al hun wortels
hebben geplant
om de eeuwenoude
cyclus van seizoenen
te beginnen
Uittreden
ik hoorde muziek
iets in de sfeer
van vallend water
kreeg daar spirituele
gedachten bij
van hogere orde
de zon scheen
kleine dartelende
regenbogen
in de vloed van
deze muzikaal
gekleurde parels
die met hun
bedwelmend
geestverruimend
vermogen alle
emoties op een
hoger plan brachten
achteraf ben ik
meer dan een uur de
hele scene op hetzelfde
rotsblok blijven zitten
als deel van het
eeuwenoude massief
dat juist daar een
spirituele verbinding
met aarde in stand hield
verkwikt van lijf en leden
betrad ik de nieuwe
wereld van lang geleden
Naamloos
ik heb
mijn handen
uitgestoken
vingers gespreid
in ultieme vraag
om hulp maar
er is niemand
die vertraagt
even op of
terzijde kijkt
hun blikken zijn
naar binnen gekeerd
het opdringend
bedelen is men
al vele jaren
grondig verleerd
in een maatschappij
met een bezetter
honger lijden
en een niet te
stillen dorst
is het recht
waaraan nog even
niet wordt getornd
handen hangen
zijn er niet meer bij
hun greep op leven
gaat nu naamloos
aan hen voorbij tot
de dood hen scheidt
Gerede tuchtigheid
haar kasten spraken
gaven geen toegang
tot gaten en rafels
gezwindheid was
haar beweegpatroon
voor de wind
was alles schoon
zij heerste met
gerede tuchtigheid
die oneerlijk vermeed
het harde werken
deed haar goed
als alles blonk
dan hoorde je
haar schommelstoel
zijn melodieen weven
en een tevreden
lach kreeg in
lieve trek weer
een jeugdig leven
als zij zacht
weg gleed naar
het verre land
waar alle werk nog
gebeurde met de hand
ook de corrigerende
tik werd maar zelden
gebruikt want vaak
kregen beiden daarvan
begrijpelijke spijt
De skepter
Vaak is
het leven opgerekt
zijn eiwitten en
vetten weggezet
om puur economische
redenen en komt
voor waar schaarste
de skepter zwaait en
dus de lakens uitdeelt
dan is er niet veel
te knagen gaan de
voorraden op en
zonder eten is er
weinig te verteren
gelukkig is het
lichaam zo ingenieus
dat het best een
tijdje lang minder kan
kan na het leven in
een hemel van duur
en calorierijk voedsel
gebleken is dat de
meeste infecties
teruggedrongen worden
de algemene fysieke
toestand veel harmonischer
is voor het lichaam en geest
juist de alertheid van
lichaam en geest geeft
het hele leven een
speciale boost omdat
ongekende bronnen
worden aangesproken
en reserves worden
verkleind ten behoeve
van het leven nu
Zonnebrand
ik zag
je gaan in
soepel bewegen
jolig en uitgelaten
een geheel met
'sheren wegen
de wind mee
een zonnetje
op de rug het
ging nog net
iets te vlug om
het koud te krijgen
in luchtig sportieve
kledij de helm in
aerodynamische
snelheidskleuren
het bleef hier nog lang
naar zonnebrand geuren
De nieuwe tijd
De nieuwe tijd
is het speelse kwijt
ingedeeld in
plaatsen en tijden
worden kinderen
geacht alle risico's
te vermijden
om letsel
toch nog op te lopen
en langdurige zorg
van een medica coach
en begeleiding
nodig te hebben
bij langdurig lijden
ook ondanks
alle leeftijds-
begeleiding op het
geestelijk en fysiek
vlak de aanpassingen
volgend die bij de eigen
ontwikkelingsleeftijden horen
vraag en aanbod
garanderen in de planning
werk en rust mede is dan
de loopbaanstress
door correct verloop
een soepel gebeuren
met tijdige her en bijscholing
in vroegtijdig leren en
leven zonder overbodige
zijpaden en risico's
zijn opvoeding en
maatschappelijke
vaardigheden geregeld
door speciale teams
alles binnen sociale
wetgeving die
optimalisering tot doel heeft
en met het land en de hand
in verbinding komt met alles
dat samen leeft in de geest
schepping gezicht zal geven
De apotheose
als we lachen
werken we altijd
een klein geheim
patroon af waarvan
het begin bekend is
zo dat de ander
makkelijk kan invallen
het taaltje
is eigen en voelt
warm aan ookal
is de boodschap
niet prettig de
troostende hand
is altijd dichtbij
niet alleen het
lachen maakt de
spanning tussen ons
heerlijk om aan
te voelen en te weten
dat die uit het niets
zomaar opkomt
dat samen tot beleving
brengen op een
nog nooit gelopen pad
en dan de magische
kracht van het onbekende
in verleidelijkheid ervaren
ondanks het mystiek gevaar
altijd stukje bij beetje
omkijkend met een
een bang gevoel om het
initiatief gedwongen uit
handen te moeten geven..
net nu je samen voelt
dat de apotheose nabij is
Kleine angsten
een heerlijk
open gezicht
toch sluimeren in
het zwart van
je ogen de kleine
angsten van de
donkere nacht
het onbekende
geluid dat de
wind rammelt aan
een losse plank
het grintpad dat
zijn stenen in
de nacht herschikt
toch ben je
fier genoeg om
de angst niet
te laten zien
wel de blijdschap
las je weer in de
kamer terug bent
met het hoogste
woord dat je het
ondefinieerbare zwart
naar de prullenmand
hebt verwezen en deze
snel hebt geleegd
voor de zekerheid
Herboren als genie
ik heb
vannacht voor
het eerst je ogen
op zien lichten
uit de onrust
waar jij in slaapt
ook hoorde ik
het lage zoemen
van de frequentie
waarmee jij
soms met
anderen praat
die dislocatie
neemt je
krachten weg
en laadt niet zo
vaak maar wel
heel snel ook op
dan lijkt het
of je weer
herboren bent
ontdaan van
remmingen en stof
in hemels naturel
ook schittert
alles weer en
glanst als jij
het aanraakt en
nieuwe energie
lijkt in te stralen
alsof ze een
tweede leven
beginnen
weer herboren
maar nu
als genie
Vergrendeld
weg met dat
geklepper
als de sloten
niet sluiten
en rammelen
in het slot want
dat houdt
ons buiten
wij willen
een warm
verlichte entree
met open
zwaaiende
deuren en een
lieflijke gastvrouw in
een geurend onthaal
wij willen je
openen vrij hangend
in je hengsels
geen getrap meer
tegen de dorpel
een ruitje met
zicht en licht
zonder matglas
geen gepiep en
gekreun uit
lang niet geoliede
scharnieren
van de brievenbus
het koper weer
glimmend gepoetst
ook van de trekbel
Vrijwilligers
ze keek
hem aan
maar hij
herkende
haar niet
zag enkel
de weke glans
in haar matte
deemoedig neer
geslagen ogen
magere vingers
strekten zich
dor naar hem uit
onderstreepten haar
woorden aanwijzend
nog klonk het
moeten hem
tegemoet in het
knarsen van haar
snerpende stem
het volume was
in de loop der jaren
gedaald tot beschaafd
heen en weer begeleiden
van het kermis touwtrekken
nauwelijks enige
vernieuwing in het
vaste team van
sprankelende ooit
jeugdige vrijwilligers
de date was zeker
padvinderlanggeleden
van hopman en akela was
er nog geen sprake wij konden
wel uitstekend knopen maken
Iets uitheems
we liepen
opgewekt
voor de wind
een zonnetje
recht vooruit
blij met onszelf
en de gang die
wij erin hadden
ik hoorde jou
zelfs neurien
een voor mij
onbekende melodie
in een taal die
ik niet verstond
iets uitheems
we stopten
en ik vroeg je
iets te zingen dat
dichtbij bij mijn
emoties kwam
ookal omdat ik
jou kende je
lichaamstaal
was mij bekend
je ogen spraken
ik heb je handen
gepakt de energie
stromen kunnen
voelen en hoe zij
elkaar versterkten
jij hebt mij
binnengelaten in
de rijkdom van jouw
muziek de tijd klank en
pijn van herinneringen
dat jouw volk
heeft moeten doorstaan
om de vrijheid door te
geven aan de kinderen
in gedeelde geschiedenis
Ectoplasma
we wisten dat
het water zou
komen maar niet
met deze extreme
snelheid en zo
gigantisch massaal
dat wij ons
zouden verbinden
in gedachten woord
en beeld met alle leven
dat verstaan meteen
begrijpen zou worden
met inzicht in de
samenhang en wij die
uiteindelijk zouden delen
in het partner zijn van
het ectoplasma met
onze menselijke talenten
bij een interstellair
groeiend geheel
wij zwermden boven
de restanten aarde
zijn oceanen gevolgd
in hun laatste water
verrijkt met nieuwe
inzichten hebben
wij ons aangesloten
bij de wereldorde
als gelijkwaardig
deel van het geheel
Vol stralende liefde
jij had een blik
waarin de wereld
schik had
een lach die altijd
aan ging bij
je eerste woord
die de kuiltjes
in je wangen
dieper maakten
dan de gespreide
bedjes voor de
vele kwinkslagen
die aan je hingen
want daar waar jij
was vibreerde plezier
groeide creatief
in woord en beeld
met een niet voor-
gestructureerde
performance waarin
jij onbewust een
spoor van warm
leven feesten na liet
op kwaliteitsniveau
zonder drank en pillen
wel met pure elan vitale
en een surplus aan
jeugdige energie
wijd open blik vol
stralende liefde
Namaak gezicht
nog is
het gezicht
niet volmaakt
er komen steeds
meer maskers
naarmate de
transformatie
verder gaat
het volmaakte
gelaat met
fillers botox en
make up
godzijdank
gooit haloween
dat ideaal
volledig stuk
uitvergroot
komen eindelijk
de karakteristieken
uit het naturel
waarbij emoties
kleuren schreeuwen
in kleding uit
vroegere eeuwen
pas na het feest
als de afschmink
is geweest
genieten we weer
van onze licht
blozende huid
kilo's namaak
gewicht eruit
Licht zoemend
ik hoefde
geen letters
te vangen
zij bleven als
vlinders aan
de mooiste
bloemen hangen
vormden
kleurrijke
woorden die
jou altijd
liefkozend
zullen
bekoren
ook in de
wisselend
zacht vlagende
wind waar
ik licht zoemend
jouw heerlijke
honing vind
Aarde
zelfs in de
micro en
macro kosmos
heeft zijn hand
de schepping
toegedekt
met aarde
waar de zomer
gaat tot in de
superlatieven
van geur en
kleur dekt aarde
in de winter
zijn schatten toe
beschermt ze
tegen kou en
snijdende wind
in de lange
donkere nacht
waar soms een
sneeuwdek wacht
dat oplichtend
mens en dier
isoleert waar
hout knetterend
zijn verhalen
vertelt aan wellustig
dansende vlammen
Stapeltjes herinneringen
de kleine
lieve zachte
dekentjes
in donskleur
al warmend
zij hebben onze
coronadagen met
hun intiemheid
gekoesterd
juist daar
waar tocht
het heeft
gewonnen van
isolatiedwang
waait kou
de bloemen
al vriezend
van het behang
het wit van
winters
helderheid
met franjes
dagelijks
leven siert het
landschap met
zijn gekleurde
aanwezigheid
stapeltjes
herinneringen
aan gezamenlijk
doorgebrachte
avonden liggen
te wachten op
een hernieuwde
kennismaking als de
winter komt tenminste
De stukjes nacht
de stukjes
nacht die de
dag ons gaf
in verkorten
hadden net
een andere sfeer
dan de avond die
gewoonte gewijs
begon met
een verrassing
zo had de
afsluiting altijd
iets in petto
dat anderen
niet wisten
waar zij met
een lach
naar gisten
nonchalant maar
ozo nieuwsgierig
het donker
worden buiten
en de verlichting
binnen gaven een
tweeslachtige
interferentie van
de werkelijkheid met
realiteit als steeds
wisselend moment
Een pittig rap ritme
er werden
kleurige noten
gekraakt op een
pittig rap ritme
waarbij handen
het vuur dat van
binnen loeide
ruimte gaf aan
een verschroeiend
dwaze fan gekte
uit de tijd dat
deze alles opving
van de peuter en
kleuter affiniteit
tot de opkomende
generatie zichzelf
en hun schaduwen
in de spiegel konden
feliciteren met wat
er zoal was bereikt
De ster verschoot
daar waar
de ster verschoot
de hemel even
open flitste
was de ziel op weg
naar een mensenkind
in geboortenood
de bezieling
van het babylijf
uit de wereld
van prematuren
zal altijd even duren
waarbij het leven
op weg gaat
uit mystieke
verbintenissen
naar het delen
van wereld en
maatschappij
ieder op eigen
magische wijze
Dans en kleur
de jeugd
grijpt met
speelse
kleurrijke
vingers
de macht
enige selectie
is hen door
geweten nooit
bijgebracht
waar vroeger
normen en
waarden hun
lessen gaven
worden zij nu
gemanipuleerd
door drijfveren
van uiterst
fanatieke en
tirannieke volgers
losgelaten en
later losgeslagen
omdat er geen
remmingen meer
zijn alles kan
en mag met snelle
rap in een dwingend
en opzwepend
ritme zonder
introspectie
Brandende jeugdverhalen
het was
een bedeesd
klein mensje
met een grote
rugzak in de vorm
van een strakke
vlakke vulkaan
witte rook uit
zwarte as
geblust
door duizend
vergote tranen
uit haar brandende
jeugdverhalen
vroeger rookten
en smeulden zij
omdat ze niet de
woorden had om
een verhaal te maken
het schermpje
vroeg en antwoordde
zonder haar mening
te vragen zij volgde
blindelings en woordloos
zonder contacten
met anderen en alle
emoties kropten op
tot het scherm weg was
toen kwamen langzaam
de woorden, de zinnen
emoties eninzicht
in het leven met de
spijt dat zij niet is begeleid
haar vulkaan braakte
alle ellende uit in
vrúchtbare grond
met bloeiende verhalen
de mooiste bloemen
leverden witte rook
in vriendelijke vormen
die met haar dansden en
zij geluk uit de rugzak kreeg
Olijven
we hebben
de bomen
geschud
geslagen
en geaaid
de olijven
gebeden om
te vallen op
de zeilen
beneden
in dit
omgekeerde
land waar zon
de mensen
brandt
zijn woestijnen
verdronken
in een zee van
zeldzaam
hemels water
nooit zullen
de olijven het
beloofde land
verlaten want
ook zij gaan praten
hun doelen
kleuren de gaten
in de aarde
rood vol dood en
onbruikbaar blik
Bestaan in kleurrijk gaan
de dagen
worden zachter
maar lijken in
hun kleuren
feller te spreken
om een eigen
persoonlijkheid op
toon te brengen
na millennia de zon
te doen opgaan
zonder gezicht
en herkenning en
alleen in licht en
warmte de
communicatie
te verzorgen
ook de maanden
veranderen hun
profiel om in een
geëngageerde baan
met de aarde te
komen als mediair
tussen universum en
elementaire realiteit
in een directe
aansprakelijkheid
dwars door alle
echelons in de
vaak noodzakelijke
verbindingsstructuren
die af en toe even
kuren helaas
Ook jij licht op
nog drempel ik
hoewel de vrees in
al die jaren lijkt
te verdwijnen in
wat ik achterlaat
handen en vingers
tasten zonder enige
grip op het nieuwe
en nog ongeeigende
in vorm en kleur
nog misplaatst
maar in bezieling
wint harmonie en
komen schoonheid
en talent naar voren
met snelle upgrades
in de hun toegemeten
dimensies worden info en
markante ontwikkelingen
overweldigend gebracht
manuele patronen
stellen nog helaas in
oude patronen hun eisen
met bijkomende fouten
en stukjes onvoorzien
ik ben blij want ook
jij licht op in tal van
ongekende mogelijkheden
met nieuwe perspectieven in
een overweldigende horizon
De bonus van live
het leven
is te klein om
alle grootsheid
van liefde en
vriendschap
te kunnen
omvatten
alleen op
speciale dagen
is er door
samen delen
een intenser en
steeds warmer
genieten
als ieder met
hart en ziel
zijn wensen
schrijft en
daarbij vaak de
bonus van even
live nog meekrijgt
bedankt lieve
vrienden en
zielsgenoten in
woord beeld en
gedachten op een
volgende gelegenheid
is het nog even wachten
Schimmen
ik zag
ze gaan
schimmen in
strakke
oplichtende
kleuren
voor
ontmoeten
geen plaats
alleen de
pluizen met
wollige gebaren
klampten aan
dan stlde
de beweging
kleuren
werden
minder fel
in een zacht
maar warm
verleden
herkende je
nog namen van
schermgrootheden
de meesten
zijn vergeten zij
konden niet alleen
van applaus en
gebakken
lucht leven
kwamen in het
kermiscircuit
met snelle coaches
voor een grijpstuiver
werken bij een
vroegere scharensliep
ook daar taande
populariteit dat inkomen
en verzorging
genereerde
tot ook dat kleine
beetje is gesleten
Afrodisciacum
we keken
elkaar aan
wisten dat het
was gedaan
een besmetting
met afrodisiacum
onder ideale
toestanden
opgelopen
contacten met
zacht en rood
weefsel in een
warmvochtige
omgeving met
een directe haard
van besmetting
en natuurlijk
zonder masker
met de geijkte
bijverschijnselen
verhoging van
temperatuur
bloeddruk
stuwing en
een nerveus
optreden in
hakkelende taal
we steunden
elkaar waar
mogelijk was
warmden waar
kou de overhand
had en zij heeft ons
afzondering gegund
daar scoorde een
baby zijn eerste punt
Het hele repertoire
ik heb de
raad van
het orkest
totaal in de
wind geslagen
ging als een
tornado door
de gelederen
waarbij menig
valse toon klonk
er is niets aan
de strijkstokken
blijven hangen
muziek komt
van binnen uit
geld is een
open doekje
de aalmoes
en toegift
van de armen
maar waarom
is het hele orkest
in rep en roer
zij kennen het
hele repertoire al
vele jaren
spelen blind de
moeilijkste
en snelste
passages maar
vandaag nam ik
eens echt de leiding
joeg ze op
pijn in de borst
tot buiten adem
en toch heeft het
orkest nog nooit zo
bezield gespeeld
met partituren en
gevoel uit de hemel
De leefsfeer
heel voorzichtig
hebben wij onze
kinderen naar
een volwassenheid
geleid die zij en wij
voor ogen hadden
en dat met gevoel en
handen laten zien
en ook in daarmee
samen leren omgaan
wij delen de lach
als universeel in
een open uitnodiging
tot nader contakt
en ontdekking
spreken is construeren
en streven naar de
volmaaktheid in
optimalisering van
emoties in blij zijn
strelend wijzen
vingers en handen
de weg die ogen
leiden naar verbanden
met mensen
in herkenning ligt
het kostbaarste
instrument van de
kinderlijke tast
gehoor reuk en smaak
waarbij details de
verfijning met ieder
samenzijn dieper
hecht en tijd echt deel
wordt van de dag
waarbji warmte en
kou in het verbonden
zijn met familie gezin
en thuis de leefsfeer
grotendeels bepalen
Haar scherven
uit hetzelfde glas is
ooit jouw spiegelbeeld
geboren dat na veel
oefenen en bewegen
ondanks kleine haperingen
in de motoriek bij
een onregelmatige
groei en incidentele
a- sychronie toch een
bewewgingspatroon
heeft ontwikkeld
in een dansant gaan
bijna los van de vloer
waar ooit haar
scherven vielen
juist met ogen
die als ramen
van de ziel
alle mogelijke
intermenselijke
verbindingen heeft
aangegrepen en
bekeken om ook
haar verschijnen tot
een met vederlicht en
en mystiek optreden
dat op iedere aanwezige
een diepe indruk
maakte met zoveel
magie in uitstraling
Aardse energie
de steen op
het centrale plein
oogde donker door
het patina van vele
handen die hem in
de loop der jaren
geraakt hadden
sommige beweerden
dat de steen energie
bevatte en die doorgaf
in een herinnering
aan de volgende keer
in weten en de steen
nooit vergeten
na het raken traden
de mensen terug in
conclaaf met vrienden
en familie en deelden
dan uitgebreid
ervaringen en emoties
die heftig waren
zij wisten van de
krachtlijnen die zich
concentreerden
onder het plein
zonder zich in
wonderen en
verering los te laten
wel wilden zij deel
gaan uitmaken van
het spanningsveld
zo energie opdoen voor
een mogelijk langer
en gezonder ziektevrij
leven en geluk
een kleine groep zocht
het avontuur in een
handmatige gelukssturing
met de vtijkomende
spanningsverschillen
maar de natuur gokt niet
en nooit met aardse energie
Zij helaas fini
blinkende ogen
oren gespannen
in een kamer
vol jeugdige
lading op moment
van ontploffen
eindelijk weer
een nieuwe trap
in aparte kleur
andere muziek
en verfrissend
jonge mensen
van hetzelfde
niveau wij
zo heten zij
voortaan want
wij heeft zijn
eigen toegangen
zij kennen en
waarderen elkaar
geven nieuwtjes
door alleen van wij
want daarmee
selecteren wij zij
die toch nog
even niet
zover zijn
het is zalig
om bij wij
te mogen zijn
niet meer
bij de zij kleuren
kleding en vormen
zij zijn oud
wij de jeugd
en zij helaas fini
Dromend
ik heb
dromen
zien komen
en gaan
gedragen door
wolken en
uitwaaiend
tot er niets
meer bewoog
zelfs de wind
zocht de luwte
om te bekomen
van zijn nog
vrijblijvend
bestaan
bedekte
het zicht met
blad dat zijn
leven en al
een seizoen
heeft gehad
nu in stilte
bouwt aan
een huis waarin
ook de dood
zich geborgen
en thuis zal
gaan voelen
met als
drempel
het nieuwe
koesterend
tot de volgende
dromen weer
gaan komen
Gewoon als engel
jij hebt
nooit een
masker opgehad
je gezicht
straalde altijd
door je warm hart
dat in blijde
blinkende ogen
genegenheid toont
de bron
laat zien van een
liefdevolle waterval
die woorden
laat glinsteren in
een regenboogzon
gekleurd met
de allerliefste
betekenissen
ja jouw lading
en aura als
mens zijn intens
zij trekken aan
waar anderen vol
verbazing blijven staan
in stille adoratie
en pure verwondering
dat er zo iemand bestaat
en gewoon als engel
zomaar even uit de
hemel kan gaan
Duurzame bloeiers
tussen
het groen
van kleurende
bloemen zag ik
ook de door -
zichtigen staan
naast de
roodroestend
ijzeren en op een
wat mindere plaats
de plastic gevallen
een klein perceeltje
voor een select
gezelschap
metalen bloeiers
die al van ver
het zonlicht
weerkaatsend en zo
alle aandacht vragend
overbodig blijkt
het bordje
verboden
toegang omdat
hun wortels in
beton gegoten waren
Zonder leven (2)
in de veelheid
van leven en
bewegen
ben jij bewogen
met eigen ogen
door de natuur
het schitterend
passend systeem
kapot zien gaan
omdat de
synchronie door
mensenhanden
is gaan stokken
de natuur en wij
zitten met
onherstelbare
brokken nu ook de
schepper is vertrokken
Zonder oogst (1)
nog proberen wij
in te grijpen maar
het is al te laat
natuurlijk blijft
de aarde groen
maar zonder oogst
van vrucht en bloem
wel hitte wateroverlast
stormen en tornado's
heftige valwinden onweer
gigantische blikseminslagen
in luchten die in tal van
variaties hun slechte kanten
laten zien en voelen
wat er nog leeft
wordt snel omgebracht
zowel plant als dier en
mens door het snel
toegenomen onderling
geweld met de modus
overleven tot de dood
de eenling grijpt de
macht die overblijft
in de diep zwart
donkere nacht die
heerst op de stortplaats
van werelden waarvan
de namen al verdwenen zijn
nog beschrijft stof uit
de apocalyps overgebleven
de laatste stuipen van het
leven dat de mensheid niet
kon delen met de zielen
die de schepping in alle
liefde waren toevertrouwd
Een eigen invulling
wij waren
niet van
de grote
gebaren
eerder van
de kleine
geheimen
die wij vaak
samen deelden
een verholen
gniffel of het
begin van een
samen wetende
genietende lach
de bijna stiekeme
strijkjes in het
voorbijgaan met
woord of hand
die net uit het
verband kwamen
van de werkelijkheid
onze wereld
heeft zich nooit
afgezet tegen wat
gangbaar was buiten
waar ieder gelukkig
een eigen invulling
voorhanden had
Herfst
het ritselt
tussen rotte
bladeren
takjes knappen
op het pad
nog nemen
bomen
hun zonnebad
in de schuin-
staande zon
waar de
eerste nevel
zijn laatste
reis van dit
seizoen begon
om morgens
weer te landen
tussen de
koeien op het
wit bevroren gras
Psychose sfeer
het is geen
dag vandaag
hooguit de dag
waarop alles
gek beslagen zal
zijn vol zwarte
angst en vragen
dat alles lijkt
op een gebed
dat bi polair
klotst en hopt
in opkomen van de
angst die boven
dwars door komt
de verse geur
van warme
schizoprut is
weer ruiken want
dan ga ik aan de
struikelloop over
mijn eigen benen
vloekend in
eigen woorden die
gelukkig niemand
hoorde of zag
ze moeten nog
geboren worden
en zonder logica
als de borderline
knapt heb ik iets
te eten en die wat van
structuren wil weten
de stemmen hebben
mij gedwongen te
oordelen over mijn lijk
Toonhoogtegevoelig
In kleine flitsjes
weerkaatste
de kristallen zon
sprongen hoge
tonen er bovenuit
waar gevoelig
slanke vingers
de ornamenten
voorzichtig
schoonmaakten
het ordenen
was onderhevig
aan een streng
ritueel dat de kans
op breuk nivelleerde
want juist de
gaafheid van
het glaswerk maakte
een belangrijk deel van
de geschatte waarde uit
bij een vorige
controle was
gebleken dat er
delen van de collectie
toonhoogtegevoelig waren
Een eindelozde zoen
ik heb
je stem
weer gehoord
met de spannende
vibraties die
bij praten horen
met dat
tikje meer
dat van spanning
trilt in het
articuleren
van je stem
zacht smaken
je lippen
rood en
warm nat
in hun
bewegen
als lieve
woordjes
naar buiten
komen uit het
jarenlang
samen dromen
met als resultaat
van wat wij
zouden willen
en doen
na die eerste
eindeloze zoen
Als spiegel der ziel
wij kenden
de droomschrift
beelden die zich
op papier in kleine
veranderingen
van het normale
voor deden
de afwijkingen
werden gelezen
door een scanner
en in selecte
woordkeuze
aan het proza
toegevoegd
zo zou je dus een
positieve wind
kunnen laten waaien
over een negatieve
mening en de
lading van de
inhoud verminderen
zodat van directe
emotionele
beïnvloeding geen
sprake kan zijn
woorden
als spiegel
der ziel
schrijven
hun eigen
ongelogen
waarheid
Onze liefdestaal
wij hebben ons
de woordenschat
van geliefden eigen
gemaakt met
sprekende blikken
ook de syntaxis
van onze liefdestaal
was er een vol
zachte tederheid in
klank en kleur
waarbij niet de
kennis van belang
was maar wel
de manier van
overdracht
vaak maakt een
begrijpende lach
het hoofdstuk af
waarbij gelezen en
begrepen inclusief is
zoals vandaag
ook de lach die
tegelijkertijd een
is van kwaliteit en
sociale duurzaamheid
Voetangels en klemmen
er is niets
heerlijkers
dan schrijven
over liefde
als je verlaten
bent en toch
je hele leven
verliefd bent
gebleven
is dus eigenlijk
niet meer
van deze tijd
zeker niet als
je met voetangels
en klemmen
gevangen zit
in een geweten
dat vanaf
baby tijd
liefde tussen
ouders als
opgave voor
dit leven
heeft gesteld
opvoeding volgens
maatschappelijke
standaard en
tal van sociale
controles door religie
en tal van andere
instanties om daarna
de top van de heuvel
te bereiken en daar
over de ouderlijke
prestaties op aarde
beoordeeld te worden
de maatstaven
zijn ten dele nog
zichtbaar bij de
oudere generatie
jongeren kiezen zelf
de standaard naar
hoe zij hun leven
zonder morele
erfbelasting van
de eeuwig durende
strijd tussen goed
en kwaad inrichten
Verliefdheid/Liefde
ik heb je
zien dansen
alleen op
het dakterras
met een bijna
volle maan
rustend op
de balustrade
ontspannend
staand in een
gelukzaligheid
die jij nog
nooit in je
leven ervaren
hebt zo diep
van binnen
het totale
los zijn van
de wereld
en tegelijk
met liefde
warmbloedig
opgevangen
worden
het zijn die
momenten
dat aarde en
universum
elkaar raken
in muziek
emotie en in
samenzijn
bij de bron
van liefde
en schoonheid
op het volmaakte
moment toucherend
waar onze
verliefdheid echte
liefde wordt
Als lemmingen
we hebben
alles al gehad
gaan naar de
laatste evenementen
met vrienden en
bekenden van
vorige feesten
de gezichten
verlopen door
uitgetreden geesten
we hebben alles
al gedaan gerookt
gezopen en gesnoven
elkaar zo volledig
uitgewoond dat de
spiegel brak en ons
slechts scherven gaf
ook wij zijn opgevoed
ooit gaaf en braaf geweest
maar wel heel lang geleden
toen perspectieven
nog een toekomst hadden
en studeren rendement
opleverde in een strak
geordende maatschappij
waarin geld macht bleek
te zijn en in handen van
velen dictatoriale
trekjes kregen die snel
begonnen te vervelen
inperking van persoonlijke
vrijheid gaf onomkeerbare
spanningen op weg naar een
psychotisch einde waarbij ieder
mens er een teveel was
en dus in de weg stond van
ultieme persoonlijke vrijheid
en nu op weg naar die bijna
onbereikbare vrijheid om
daar weer opnieuw te aarden
Genieten
altijd als jij
buiten komt
lijkt het alsof
de natuur
jou verwelkomt
bloemen gaan
spontaan open
buigen zich echt
naar jou toe om
hun hart te geven
zelfs de vogels
showen uitgelaten
hun kunsten
onder het zingen
van het hoogste lied
de zon verlicht en
verwarmt het
decor waarin jij
deze dag deel aan
de wereld zal nemen
om samen met ons
en alles wat in
deze scene leeft
gewoon door er te
zijn en te genieten
De laatste klop
we hebben
alles al gehad
gaan voor het
laatste evenement
met vrienden
en bekenden
ook van feesten
lang geleden
we hebben
alles gedaan
gerookt gesnoven
op talloze manieren
gedronken en
genipt gekleed
en heel langzaam
uitdagend gestript
maar de spiegel
toonde keihard
steeds hetzelfde
verlopen gezicht
altijd leuren
en nu de laatste
deuren de zachte klop
voordat het hartje stopt
er was altijd een
markt voor
alleen de money
bleef ontbreken
maar het versnijden
deed ons lijden
er was geen kwaliteit
de weg waren we kwijt
puur natuur
was voor ons in
apocalyptische tijden
veel te duur dus...
Het donkere klokgelui
weer hoorde ik
het volle geluid
van de kerkklokken
zij die uittraden
werden meegenomen
in de interferentie
van geluidsgolven
alleen het
stoffelijk zijn
werd uitgestrooid
over bos en wei
om dicht bij
de natuur te zijn
gevlaagd door de wind
die met lichte
onrust over dit
zielentransport
waar het vaak aan
communicatie schort
als de leef planning
door vertraging tegenzit
het vergroenen
van natuur en
opstallen maakt
het moeilijk om op
de juiste plaats de
benodigde elementen
te deponeren
met goddelijke
interventie op
het moment van
bezieling in het
grote restauratieplan
dat door klokgelui
op gang is gebracht
Jouw spiritualiteit
er sprankelde
altijd wel iets
bij jou in de lucht
als jij er was
een onverwachte
flits zonder donder
of iets
onnoembaars
in rood en warm
feeëriek verlicht
als ultieme surprise
in muzikaal onthaal
rondom jou
knipperde en
knisperde magie
in velerlei kleuren
met de lach die jij
spontaan losliet
die zich ontwikkelde
tot een aimabel
strelende geluidsstorm
die zich over het gezelschap
uitstortte vol blijheid
en met intens plezier
jouw charisma werd altijd
door bezoekers gedragen
en in vol enthousiasme
door deelnemers met
vrienden en bekenden
intens warm gedeeld
Vernieuwend elan
we hebben ooit
de wereld verkend
luchten lachend
verschoond
nadat zonnen
waren ondergegaan
terwijl hun kleuren
nog op ons netvlies
bleven staan ja wij
de aanstormende jeugd
barstens vol energie
en vernieuwend elan
opboksend tegen
depressies waar
de vorige generaties
nog in woonden die van
een andere toekomst
niet konden dromen
helemaal alleen
in hun villa's en
landhuizen waar zij
verzorging en onderhoud
voor alle dagen vragen om
het hen naar de zin te maken
Ongehoorde woorden
zij hebben
de schat
aangeboord
van nooit
gehoorde
woorden
daar waar
klanken
letters
en zinnen
zich tot taal
worstelen
zingt emotie
tussen de
regels zijn
tweede stem
traant gevoel
zijn overvloed
in talloze
talen en
dialecten
om maar
met elkaar te
communiceren
niet altijd
even goed
verstaanbaar
want talen
slijten
in gebruik
Verloren muziek
ooit zullen
de echoputten
van normen en waarden
geleegd worden in
het corona testament
door eigen evangelisten
ooit zullen de
generaties veel
samen praten in
het kiezen van de
papa die het nieuwe
leven organiseert
ooit zal de verloren
muziek uit de coronatijd
zijn plaats weer
rechtens innemen
op tal van hitlijsten en
stromen evenementen
vol met zingende
en dansende uitgelaten
tieners om te laten zien
wat zij zo node gemist
hebben en wat er in
schermtijd werd gewist
dan zullen de generaties
elkaar eindelijk weer
herkennen in samen
bewegen in het
gave perspectief van
warme medemenselijkheid
Meesmuilen
zacht en
liefdevol
wordt mij
de wereld
ontnomen
natuurlijk
telt mijn
mening wel maar
wordt pro forma
meegenomen
waar het
echt omgaat
is al lang klaar
de tijd van overleg
en ongelijk is voorbij
meesmuilen
voelt niet vrij
dus gaan zij door
zetten de tijd
voor even stil
om hun besluit
met hamerslag
te effectueren als
leefregel voor ons die
voor oudjes studeren
In eenvoud
ik wist
dat jij het
middelpunt
van het heelal
was las het
in je ogen
zag het op
je gezicht
het was vooral
de rust die
jij uitstraalde
in een universum
dat holde en tolde
met snelheden
van geluid en verder
sneller dan licht
zelfs de tijd was
daarvoor gezwicht
omdat het begrip
uren dagen maanden
en jaren het enige dat
geschikt bleek
voor het menselijk
bevattingsvermogen
waar jij in al
je volmaakte
schoonheid de
schepping uit liefde
was de mooiste die de
naam godin in deze
wereld verdiende in alle
eenvoud van mens zijn
Die erbarmen krijt
ik wist dat
als ik zou
loslaten
mijn vlucht
de aarde zou
verbazen
geen
geschreven
of angstig
open gesprek
maar meer
verlamming
aan de grond
genageld in het
zien gebeuren
het besef
dat je niets
kunt doen
dat is het
volle leven
in actie waar
iedereen
zijn focus
op heeft
zo gefixeerd
dat men het
echte leven
totaal vergeet
in het intens
mee beleven
pas als gebrek
aan perspectief
de mens ten gronde
heeft gericht komt
spijt in de oerkreet
die erbarmen krijt
Een joyeuze cadans
ik heb
je gemist
de resolute
stap in het
doelbewuste
gaan van het
neusje uit de laan
je karakteristieken
zijn voor intimi
herkenbaar het
bewegingsbeeld
heeft een joyeuze
cadans zodat het
lijkt of jij danst
wind en wolken
zijn voor jou
gemaakt omdat zon
voor het juiste
comfort zorgt die
met licht en schaduw
het spel contrasteert
in een zomerse
aankleding neemt
jouw lach al meteen
ieder die onder jouw
aimabele leiding
staat met de
ogen al voor zich in
want even het
paradijs mogen zien
en voelen hoe de
hemel woont is
even in hemelse
volmaaktheid op de
horizon gaan staan
Lichtvoetig
lichtvoetig
kwam jij
binnen trippelen
je lach legde
de loper al
meters voor je uit
onbevangen
keek jij iedereen
aan groette op
persoonlijke wijze
waaide frisse wind
langs warme lijven
er waren geen regels
protocol of gebruiken
hier onder vrienden
kon ieder zich op
eigen wijze gedragen
en uiten
ik zag ze jou steeds
dichter naderen om
toch even jouw
magie en mystiek
van hemel te raken
in lijflijk ervaren
hun ogen schitterden
mimiek gaf hun gezicht
een liefdevolle glans
de samenkomst
had het fluwelen
van eindeloos strelen
tot de ziel vertrok
en ieder slikte met
nog tranen en
liefde teveel door
een grote brok
in de keel
Ethiek
jij vroeg
en ik heb
toegegeven
hopend op een
juiste balans
dat jij ook
zou geven
helaas stond
teruggeven niet
in jouw hand
jij wilde
vooral niet
de handelskant
jouw ethiek
in deze was ook
de mijne niet
ik gaf ook niet om
terug te krijgen
wel omdat geven
beter voelt
prima als alles
in de juiste
proporties gaat
en niet de een de
ander dwingt
of de ander denkt
tekort gedaan
te worden in
in gift en verbindt
daar aandacht aan
Een echt thuis
ooit heb ik
jouw hand
gelezen
maar het
leek of er hele
volksstammen
mee keken
en luisterden
wat de lijnen
en groeven te
vertellen hadden
in de hoofdstukken
van jouw levenswerk
zwaar belast in
huiselijke sfeer
na een leven van
zwoegen stond
de huid in diepe
perkamenten
kloven als
fundament voor
een echt thuis
met veel familie
en allerhande
bindingen met
boeren en bedrijven
kinderen natuur
seizoenen en
natuurlijk de school
die mede de
buitenwereld
was van een
veelomvattende
eenheid die een
eigen bewerkelijke
aanpak had
waar leiding geven
zelf keihard mee
werken was
Hoog gewaardeerd
nog sprongen
er geen vonkjes
over maar je haar
knetterde als ik
met mijn hand
door jouw
krullen kroelde
je ogen lachten
licht verbaasd
door het geluid dat
statische elektriciteit
bij ontlading maakt
zonder dat er direct
brand uitbreekt
de keurig gekapte
coupe springt daarna
in lichte ondeugd terug
de chaos van het
opstaan maakt
de confrontatie met
de spiegel overbodig
we lachen om de
weerspannigheid
van je krullen die
ondanks gemengde
kleuren nog steeds
een fantastisch
koppie met haar zijn
waar iedereen op
die leeftijd met recht
jaloers op kan zijn
mijn kappershanden
zijn dan ook een
veel gevraagd en hoog
gewaardeerd artikel
Martelende stilte
we hadden
nog geen
woord
gewisseld in de
caleidoscoop
van gevoelens
die in ons raasden
bewegingsloos
stonden wij
elkaar aan te
staren verlamd
door de uitwerking
van ons moment
van kennismaking
natuurlijk hadden
wij elkaar al gezien
fragmentarisch
gesproken maar om
zo overdonderend
binnen te komen was
een hemels cadeau
we voelden ons totaal
anders liepen licht en
speels jouw ogen heb
ik niet meer losgelaten
je hand de hele sessie
vast gehouden toen is
data en info uitgewisseld
als ons fundament
om de wereld aan te
kunnen ook in de
martelende stilte van
totale anonimiteit
die net als liefde blijft
omdat zij nooit meer slijt
Kain doodt Abel
ik bladerde
langzaam door
het regenbogenboek
voelde dat mijn
vingers vochtig
werden ook de
kleuren namen de
grijswitte tinten aan
van vallende regen
uit het gebladerde
kwam een sterke
boslucht die zo van
de opgeschoten
paddenstoelen kwam
ik wilde even mijn
handen afvegen liet
de bladzijde los zag
ze in 3d snel groeiend
ze werden weer klein
toen ik terugbladerde
wilde titel en schrijver
van het boek weten
keek op de kaft de
schepping jezus van
nazareth de ontstaans-
geschiedenis van aarde
de kruisiging
er ontbraken 3 bladzijden;
na 7 dagen; kain doodt abel;
de erfzonde; met bevende
handen heb ik het boek
terug gezet wetende dat
de apocalyps op handen was
dat dit boek de totale
vernietiging misschien
nog voorkomen kon
Zonder vis
venijnig
blies de wind
net boven het
zand dat te
drogen lag na
de jongste vloed
kleine tornado's
kwamen al hoger
na hun aanloop
op het vlakke
strand en vrijwel
uitgeraasd te zijn
zoutkristallen
deden een aanval
op je kwetsbare huid
die jij met knipperende
ogen afsloeg en je van
deze slagen afkeerde
om de natuurmassage
goed te laten inwerken
namen we wind mee
op de terugweg die
de lichaamscirculatie
goed op gang bracht
met dit zee parfum
werden wij thuis door
allen begroet met
de eindeloze kwalificatie
heerlijk verfrissend
ja zo zonder vis
Duurzaam
ik hoor de
kreten van
verwrongen
schroot het
snerpend gillen
in de dood van
resten metaal
die nu branden
in het vuur waaruit
zij ooit hun vormen
hebben gehad
om weer die
processen te starten
is energie tarten
het geeft de mens
geen pas want
duurzaamheid kan
de mens de tweede
wereld geven die ons
was beloofd en
hemel zal gaan heten
Je aura straalt
je aura
straalt
in de warme
kleur van liefde
ogen blikken
in donkere drift
lichten op in je
aanstekelijke lach
die opent met
dat ik even
alles mag
terwijl handen
weren als ik
de vrijheid
voorzichtig
wil proberen
in het zeer
aantrekkelijk
liefdesspel
waar nog lang
niet alle fiches
zijn geteld
de dobbelsteen
alleen met
punten de
gevangenis opent
in het spel dat
wij zijn aangegaan
kent de normen
en waarden die wij
accepteren en ook aan
de volgende generatie
willen presenteren
Fluwelig glijden
je fladderde
met wind tegen
boven de struiken
met diamantjes
van de pas
gevallen regen
tegenwind
ging slow
en traag terwijl
bij mee de
hoogvliegers
droog bleven
ik wist dat jij
eens zou eten
uit mijn hand
nadat jij je vleugels
glad had gestreken
en mij sprietig aankeek
koppie en kleed
in kool witte
kleuren met een
verdwaald stukje
zwart als bijna
functioneel gat
het mooist
was jouw vertrek
dat je met zachte
slagen had
ingeluid voor de
afsprong kwam
en jij de wieken
liet gaan in vallen
en weer opstaan
in het zacht
fluwelig glijden
op de wind
De eerste trein
zijn ogen
waren dood
al overleden
toen hij besloot
de eerste trein
te nemen
die denderde zo
lekker door
vol massa voor
de grote flits
in je gezicht
in nog donker
ochtendlicht
kon ik hem niet
zo laten gaan
riep hee zonder
naam en pakte
de mouw van
zijn spijkerjack
voelde weerstand
in beweging door
moeten gaan
nog had hij mij
niet aangekeken
met zombieogen
en onvaste tred
met een gebed
naar de sprong
waar alles begon
hij wrikte stevig
wilde los ik hechtte
we struikelden
voorover vallend
met hoge
gil en doffe
dreun die de
voertuigen deed
stoppen en wij met
bloed aan handen
en gezicht jankten
en lachten met nog
een mouw van het
spijkerjack om
samen in te leven
Erosie
ik zag
de stenen
liggen in
zacht
kabbelend
water en
kende hun
afkomst uit
mijn gesprek
met de rivier
die in rustige
klanken zijn
verhaal aan
de oever
murmelde
en verder
stroomde
met een
opgedane
ervaring rijker
in de bedding
had de kracht
van de stroom
zijn sporen van
duizenden jaren
nagelaten van
groot naar klein
rots naar steen
en zand voor
de recreant
in hitte en
kou is erosie
de sluipende
dood die
overgaat
voordat
hij gelouterd
door zon en
wind zichzelf
begraven vindt
Intens tranend verdriet
verleidelijk
keek het water
me aan toen
ik spiegelde en
mezelf liet gaan
in uiteenlopende
richtingen
het voelde me als
gone by the wind
zonder muziek
wegdrijvend
op de melodie
van intens
tranend verdriet
ik liet mijn
handen water
werpen maar kon
gewoon niet
dichter bij jouw
komen omdat ik
enkel zwemmen
had geleerd
in mijn dromen
tijdens strandplezier
bij zee en pier en
nooit beseft had dat
ik het ooit nodig
zou kunnen hebben
Hemels
ik schepte
wat schaduw weg
maar de plek
werd niet lichter
wel kreeg het reliëf
langzaam stem door
hardere materialen
meer volume
in weerkaatsing
toen hun
contrastwerking
op het beoogde
bereik was gekomen
de scene had de
beste referentie
met het publiek door
magie en mystiek
van hemelse klasse
Warm aanvoelen
ik ben
eindelijk
beland aan
de overkant
waar geen
woorden
meer zijn
maar het
weten
overheerst
waar mensen
elkaar zien
en meteen
de zaken
weten actie
ondernemen
om alles
te regelen
zoals het
gewenst is
wij wisten
niet eens dat
zoiets kan
deden al zaken
op deze manier
wij noemen het
houden van
samen een zijn
in liefhebben
dag en nacht
naar elkaar
kijken zonder
dat woorden
reflecteren
zonder alle
toestanden
doen zonder
uitleg in
begrijpen en
warm aanvoelen
De tic van luna
ik zag
de maan
klimmend van
oranje naar rood
en als ik even
niet keek
knipoogde zij
een wolkje voorbij
in ons geheim
ik lachte om
het spelletje
wist van de tic
van luna gekregen
in het domineren
van het grote
zwarte gat dat
het universum
achter haar was
spraken met
de dichtstbijzijnde
ogen in knipper
licht dat aarde
doorzond en als nieuws
uitgaf daarna verbleekten
de sterren om zich te
koesteren in de zon
wat wij ook gaan doen
School begint
het stormt
weer jeugd
door straten
die ontdaan zijn
van hun oubollig
suf imago's
weer klinkt
kindergehuil
uit de zich
snel vormende
files van druk
kletsende moeders
die net hun kroost
uit de eerste leg
op het schoolplein
hebben af gezet
en nu racen naar de
dichtstbijzijnde super
voor gratis koffie
de twee halen
en een betalen
aanbiedingen alles
in de mand en snel
naar huis en videoland
Duurzaam zonder kosten
wij dachten
garen te spinnen
van de warme wol
in genoegzaamheid
konden niet
steeds opnieuw
beginnen dat vuur
vlamde niet meer
met alle hulp
en verzorging door
coaches schuifelden
oudjes de deuren langs
die wonderwel
een cirkel vormden
waar zij elkaar niet
meer konden groeten
dat was hen ontgaan
maar in hun kort
bestaan zat al de rot
weg was de spirit
van ah erlebnissen
de magie van nauwelijks
te doorgronden
mystieke tracés
hun labels duurzaam
zijn nooit meer
gevonden verdwenen
in de archieven met
de dieven die goed geld
hebben kunnen maken met
de hype van die dagen
duurzaam zonder kosten
Macht en geld
ik had het boek
al een tijdje
terzijde gelegd
op de stapel
nog af te werken
ik wist dat de
achterstand
anders te groot
zou worden en
ik de feeling met
de werkelijkheid
zou verliezen
eerst bladerde
ik nog even terug
om de sfeer en
stemming te
proeven maar
al snel had ik het
resultaat in gezicht
houding en bewegen
met oogopslag en stem
van ongekende jaren
in de snelle view zag ik
mezelf door hun ogen
helaas was de
realiteit verbogen
viel in losse
elementen uiteen
waarbij de emotie
leven herkenbaar
en heel duidelijk was
met gewelddadige
kanten van overleven
door geweld in de
a sociale wereld
van macht en geld
De puzzel van je ziel
nog heb ik
niet de puzzel
van je ziel
gelegd
verblind als ik
ben door de
schittering en
kleur van ook
jouw kleinste
stukje hemel
in majestueuze
lijnen kan ik
vrij snel de
immense
schoonheid en
grootsheid van
jouw relatie met
het universum
in forse oplichtende
streken penselen
want daar waar
het firmament
in sterren jouw
leven in gebeuren
schittert draait
dat bestaan in
zijn baan in het
heelal zoals massa
geestelijke energie
aantrekt en afstoot
Belijnt de vrijheid
de streek
van hand
langs jurk
en broek
belijnt de
vrijheid van
de vrouw in
het formele
uitgaan en
ook als groet
persoonlijk
wordt zo
voor iedereen
het innerlijk
en uiterlijk
tot op de
centimeter
uitgetekend in
morele en
leef kwaliteit
nauwkeurig
strak past de
scheiding in
het lange haar
waarbij door
het knotje de
speelruimte
in het samenspel
behoorlijk
wordt beperkt
weg is het
charmant kokette
de sier en zwier
van het altijd
ludiek gevormde
krullendeel en het
jeugdig eigene dat
de bewonderende
aandacht en ogen trekt
van de andere partij
Het warme geluk
wij wisten
onze bloemenwei
halve meter hoge
stelen waarin
wij speelden
kleuren ademden
geuren zagen
wiegen in
vreemde melanges
afhankelijk van
weer en seizoen
ook wij veranderden
in de tijd als wij
op de moswarme
aarde doken en met
gesloten ogen het
leven om ons heen
groetten de rust
proefden van zien
zonder bekeken te
worden in de twee
kontjes hoge wei
vrij als bloemen
hun knoppen
draaiden en hun
hart openden in
de al eeuwenlange
communicatie
met de mens
in die eenheid van
levensemotie voelden
wij het warme geluk
van volmaaktheid
Het gebaarde kind
zij zongen
hun lied
van frisheid
en kou
de grote
met slangen
behangen
machines
trouw aan
de decibellen
productie
ronkten zij stilte
tot destructie
de wettelijk norm
was slechts
voor de vorm
nog leek het
eenstemmig
in de metriek
van het hart
maar aarde
wist nu al het
gebaarde kind
was te warm
Een goed verstaander
ik ben op
zoek geweest
naar de kleine
triggers die de
mimiek in jouw
gezicht goed
doet oplichten
vaak kleine
oorzaken met
grote stemmings-
gevolgen zelfs
totale omslagen
van humeur gaan
hier zo de deur uit
de gezichts-
uitdrukkingen
kennen de vele
talen van ons
verschijnen in
de persoonlijke
communicatie
onbegrip is
zo vrijwel
onmogelijk
ook al omdat de
goed verstaander
maar een half woord
nodig heeft
Jij schitterde
natuurlijk
heb ik
leren zwemmen
mocht ik in het
bad les geven
maar toen ik
in jouw ogen
keek en dook
voelde ik
voor het eerst
hoe water
langs hoofd
en oren floot
in wild gespartel
zonder enige
coördinatie
inademend kon
het water niet op
de souplesse
van het door
water glijden
was ik ergens
in mijn koppie
totaal even kwijt
jouw hand
bracht mij rustig
naar de kant
jij schitterde
en lachte toen
ik ons in de spiegel
van het water
weer samen zag
Uiterst teer
ik zag een
bosje bloeiende
papavers
staan op
een god
vergeten stukje
snelweg
met zand
asfalt
en vol
zwerfvuil
als decor en
nu toch in
de hoofdrol
met de dans
van de wind
oranje rood
uiterst teer
wiegend zo
maken zij ze
niet meer
Rugzakjes vol onvermogen
vaak wordt
in zachte acceptatie
de basis voor
liefdevol omgaan
met de medemens
gelegd zonder te
letten op het profiel
dat door ouders
wordt voorgeleefd
gekend en
geaccepteerd
door familie en
woonomgeving
pas in de fine tuning
van gevoel is kwaliteit
doorslaggevend en zal
de basis worden van
opvoedingskwaliteit
waarbij begeleiding
en continuïteit
in handen van de ouder
zal blijven maar wat we
veel zien is dat er voor
de kinderen geen tijd
overschiet en de
opvoeding en zorg wordt
uitbesteed aan derden
de gevolgen zijn al zichtbaar
in de komende generaties
door invloed van de
smartfone tekorten in
sociale vaardigheden
en communicatiegebreken
angst en onzekerheden
zitten al in hun rugzakjes
vol onvermogen
Naar zijn beeld en gelijkenis
Ik heb
God gezien
Door zijn
Eigen ogen
Naar beeld
En gelijkenis
Geschapen
Daar zijn wij
Nu beland
Uit de circulaire
Scheppingshand
Ieder mens Is
mijn medemens
die mij mens maakt
dat gelukzalige
gevoel is er tot
in de kleinste
essentie alleen
in communicatie
ontbreken normen
en alle vaardigheden
zij zijn ondergesneeuwd
in de bezigheden
van de ouders die
geen tijd en gelegenheid
om ook normen door
te geven en praktiserend
voor te leven
in de overlevering
niet uitgevoerd
in de ikke en de rest
kan stikken
in de steeds verder
gaande egotrippende
psychotische maatschappij
Hun vuur
ik zag ze
nauwelijks staan
gekleed in duister
zwart met
glimmende
randverschijnselen
voorbij gangbaar pad
nog schreeuwden zij
met hun hoog geluid
want de puberstemmen
kwamen er nog niet
helemaal goed uit en
schittering blonk
alom meer dan geweld
in het uiteen stuiven
losten zij op in
onzichtbaar bewegen
toen de kit aanstalten
maakte om hen als
rommel op te vegen
hun vuur brandde nog even
Herinneringen
voor ons is samen
thuis hand in hand
de tuin en schuur
de muur waar we
altijd speelden en
ik jou en jij mij
verveelden met
kijken naar elkaar
wij waren altijd
snel thuis ook in
het grijs bestofte
treinstel op een
totaal verlaten station
in de middle of nowhere
ook thuis bij de
slaande kerkklokken
waar wij vergeten waren
uren te tellen omdat we
samen dromend hebben
gekeken naar de start
van een groep oldtimers
om 5 uur morgens
voor een rondje nederland
verkleed als dwazen
ja daar in het land
van inboorlingen
moest jij steeds de
wegen vragen omdat jij
je in een stukje dialect
uit heel lang geleden
verstaanbaar kon maken
waar ons thuis is gebleven
Hun macht
voorzichtig
kleurden randen
hun macht aan
gewone dingen
subtiel dirigeerde
hokjesgeest
de mens
naar binnen
het happy gevoel
ervaarden zij in geur
en kleur toen zij de
deur passeerden
het warme wij
gevoel van
herkenning voelden
zij in de persoonlijke
benadering van
gelijkgestemden die
naast bevoogding ook
hulp en begeleiding boden
Loslaten
ik ga
het loslaten
dat wat vroeger
naadloos aan
elkaar haakte
te Lang heb ik
in wit het frame
van een gedicht
zien schemeren
zinnen en
wat letters
heb ik genoeg
om in de voor
gestructureerde
ruimte te zetten
en wie het leest
kan ik de eigen
invulling niet beletten
kleine lieve leuke
gekleurde partikeltjes
gaan het witte vlak
nu vullen met wat
bijzondere Toekomstige
perspectieven het verleden
is geweest een andere Geest
heeft zijn invloed benut met
mogelijk heel ander geschut
Het sluitstuk
ik zag
de aarde
scheuren
hoorde wortels
janken in
ontbossingspijn
voelde rotsen
splijten die niet meer
gebonden wilden zijn
de verwoesting
was gigantisch
in zijn omvang
universeel ik kon
mijn tranen niet
meer bedwingen
de overweldiging
kwam onverwachts
en werd mij te veel
alles viel weer
terug tot elementen
moleculen in overvloed
maar de briljante
ordening met evolutie
was het sluitstuk
dat groei van de besten
als intrigerende orde
In de hele schepping bracht
Eurekamomenten
ik heb
poorten
van wegen
naar de stenen
der wijzen geopend
levenselixer ontdekt
en de wachteres bij
het orakel van delphi
met woorden van
charon bij de stix
het zijn mijn
eureka momenten
waarin het
gesproken woord
algoritmisch
wordt omgezet
en ingedeeld
in grammaticale
frequenties van
wereldtaals logica
die ieder spreekt
en verstaat als
zijn moederstaal
waarbij grammatica en
syntaxis alles completeren
Fragiele doorzichtigheid
langzaam
brokkelde
de Muziek af
toen ik
Verder liep
maar de tijd
kleurde hoorbaar
die Herinnering in
met een aparte
audio set
net als stilte
zijn accenten
kreeg in het
donkeren van
avondlicht
en de zon
schitteringen
liet spetteren
in ultieme
doorzichtigheid
zo werkte
verbinding
duurzaam aan het
leven zij had ons
energie te geven
wij namen zonder
rekenschap totdat
de balans knapte
wij bij de pakken
neerzaten en lachten
Een feeeriek lichtspel
door herinneringen
te bewaren kan ik
het lijnenspel uit
het schilderbestand
beter bewaren
Iedere streek
tekent zijn eigen
contrast scheidt de
vlakken en schaduwt
zelfs wit en zwart
In het feeërieke
lichtspel van manet
bepaalt gloed de sfeer
waarin het tedere spel
zich ongezien afspeelt
omdat emoties de
weg gewezen worden
door de intensiteit Van de
pigmenten die op linnen
van binnen reageren
in de namen bekennen
zij hun functies zoals
brandend wit dovend
en oplichtend rood
zeegroen blauw
het samenspel van
kleur geluid en stukjes
gedeelde herinnering
geeft het schilderij een
extra dimensie
Onmondig
we wisten
dat ze zouden
komen de
dromen zonder
woorden en
vol angst
schreeuwen
janken zal niet
helpen want de
ellendebronnen
zijn zij en hun fone
er waren al lang
klachten over
kinderen die nooit
communiceerden
en alle tijd aan hun
hartsvriend gaven
nooit hebben zij
die vaardigheden
geleerd en beoefend
hun woordenschat
lag in het gat van de
hand van hun vriend
pas toen in opvoeding
en opleiding alle fouten
gemaakt waren kwam
er eindelijk een
gebruiksverbod
voor de basisscholen
maar de schade is
onherstelbaar zowel
geestelijk als fysiek
omdat de gevoelige
periodes voorbij zijn
en zij onmondig blijven
Een herschepping
ik zag je
handen en vingers
bewegen in een
bijna mystiek
schoonvegen
van je huid met
een wattenschijfje
en zoveel gevoel
dat mijn kozen daar
nog een goed
voorbeeld aan
kunnen nemen
hoe jij met liefde
en warmte konen
en wangen raakt
en daarna het zacht
gevoelig rood
de ruimte laat
om zich daar na
fantastisch gaaf
te etaleren dat
het resultaat een
herschepping naar
volmaakt gaat sauveren
ogen kijken
donkerder en
intenser in hun
vele schakeringen
wenkbrauwen volgen
de natuurlijk welving
lippen zijn uitnodigend
gevormde raakvlakken
waar het fantastisch
toeven is en monumenten
zorg geen enkel spoor
per ongeluk heeft nagelaten
Als stom vermomd
het is
mijn tijd van
ontwaken
als ik kikkers
hoor moet ik
terug kwaken
ik zoek ze op
kijk ze aan wij
oefenen samen
op eigen naam
hetzelfde heb ik
met een hond
die mij aankijkt
alsof ik als stom
ben vermomd
knipoogt en blaft
toe zeg je naam
het is toegestaan
al lang geleden
toen ook wij beden
vaak brabbel je tegen
mij je diepste gedachten
ik weet wat mensen
dromen laat het komen
het maakt mij slaperig
jouw droeve wachten
want je doet er niets
aan behalve aaien
ik strek me en geeuw
het wordt me teveel
Die eigen kleuren giet
Ik zag dat
de wereld
draaide toen
jouw lach de
mensen paaide
jij met je vitaal
krullende kop
deed er nog een
uitdagend schepje
bovenop toen jij
de touwtjes stevig
in handen had
iedereen kende
ondertussen
jouw pittige rap
geen meezinger
maar een echte
swinger soepel in
de heupen en
knieën op een beat
die pas heel in
de verte zijn eigen
echo hoort en ziet
in een regenboog
die eigen kleuren giet
Het joyeus gewaagde
jij was
gekleed
met pure
nonchalance
waarbij sportieve
touches aandacht
trokken met
subtiele vormen
en speelse kleuren
In het joyeus
gewaagde
circuit deed jij
aardig wat blad
opwaaien met
een minimum
aan stof en drie
vuurrode stikkers
met brandgevaarlijk
er uitdagend op
waarbij de juice
net even over
de strak bewaakte
rand klotste
en zo ook een niet
helemaal geplande
zeer kleverige
aandacht kreeg
Als jij shined
je voelt je
al ongemakkelijk
als iemand zijn ogen
op jouw élégance
en gratie richt als Jij
shined in de menigte
in een licht dansant
passerend bewegen
waarbij een passende
lach subtiel effect-
verhogend terugkomt
als donder na de bliksem
nee geen geraffineerd
geflirt en effectvol
gejaag maar met elkaar
praten met het
hart op de tong
over eerlijke zaken
Menselijk contact
ik zag
de ogen
ontwijken
weinigen
bleven iets
langer kijken
maar sloegen
daarna de
ogen neer
zou het angst
zijn om te
confronteren
bang om iets
meer dan kijken
te proberen
zoals een lach
of vriendelijk
woord misschien
maar er zijn
de laatste tijd
helaas mensen
om minder
vermoord
of mishandeld
de verbindingen
rafelen en breken
er zijn jammer genoeg
nog maar weinig
communicatie
lijnen heel gebleven
het sociale heeft
losgelaten is
gaan verwaaien
als los zand uit een
steeds leger
wordende hand
die hunkert
naar een diep
menselijk contact
om zich te herinneren
wie en wat hijzelf
nog ooit was
Spiegelende vlakken
ik had
mijn handen
tot vuisten
gebald maar
vergat het glas
waar ik mee werkte
pas toen splinters
mijn vingers
rood kleurden
waarschuwden
helscherpe Pijnen
mij ongenadig
de rode waas
In mijn hoofd
trok op en weer
bij zinnen depte
ik het bloed van
sneden in mijn huid
het kunstwerk
was verdwenen
In het rood Van
geleden pijn en op
een witte A4 zag ik
het bebloede heden
waarin ik de
ziel zocht gestold
in donker rood
spiegelende
vlakken lachte
triomferend de dood
Bladmuziek
Wel ging hij
Er vaak even
Tussen uit naar
Het plantsoen
tegen de grote boom
zitten met rug
en met handen
contact maken
luisteren naar
de bladmuziek
die bladeren en
wind speelden
daar heb ik
hem gelukkig
zien worden
in zijn eerste
contact met
samen leven
eerst neuriën
en later zong hij
ongekende woorden
jong in het decor van
luisteren en als deel
van het plantsoen
zijn ogen keken
sindsdien gelukkig
als zij wegdroomden
van het eeuwig
blauwe scherm als
vroeger enig houvast
langzaam deelde
hij meer en meer
lichaamstaal waarin
het auditief ruisen
de ontwikkelstructuur
in communicatie was
Kleiner wonen
weer legden
jeugdig en hip
het af tegen
klassiek dat
in vintage een
nieuwe toekomst
spiegelen zag
ondanks foutjes
in constructie en
korte duurzaamheid
weinig houvast
in kwaliteit en
grillig in kleur
en vormgeving
die soms bizar
in uitvoering is
reparatie en herstel
vaak moeilijk omdat
mengnummers
niet genoteerd zijn
de kleine woning
zal intreden en
functionaliteit gaat
ruimte winnen net
als multifunctionele
apparatuur voor
koken en baden
evenals lucht en
binnenklimaat met
elektronicagebeuren
Met zoveel liefde
je verstilde
in emoties
die jij geen
goede plaats
kon geven op
dit moment
veerde altijd op
om met meer
kracht opnieuw
te beginnen
maar je staarde
nu enkel voor je uit
zonder moed
keek naar
je handen
zocht naar
verloren illusies
met zoveel liefde
terwijl tranen
je ogen vulden
met verdriet
omdat het ook
dit keer niet
was gelukt
hemel en aarde
had je bewogen
beloftes gedaan
om het toeval
gesmeekt en
zacht gebeden
nu alles opgeruimd
opgelucht een nieuwe
fase ingegaan tot een
vergeten meter alles op
groen zette en in verwachting
jouw werkelijkheid werd
Een magische ontmoetingsparel
ik wist
buiten
drempelloos
binnen te krijgen
door transitie
van plaats
en tijd aan
beide kanten
ik was bij
mijn uittreden
op diverse
sporen gestuit
die nog niet
lang geleden
magie hadden
gebruikt
door partiele
verdikking van
brandpunten in
het spanningsveld
dat waren de
grote gebouwen
paleizen kerken en
verkeer kruisingen
zo vloeiden
wij astraal in
elkaar over
versmolten
persoonlijkheden
tot een magische
0ntmoetingsparel
aan het mystieke koord
Angst om te leven
pas later
is de angst
om te leven
overgegaan
toen onze
ouders dachten
dat wij op
eigen benen
konden staan
maar tal van
gebeurtenissen
en calamiteiten
houden die
vrees nog altijd
springlevend omdat
wij vrijwel onervaren
nu eenmaal niet op
alles zijn voorbereid
de modellen
zijn ons bekend
hulpverleners en
coaches te over
en nog zijn de
toestanden verre
van stabiel en
wordt overleven
vaker gebruikt
om de situaties
toch de baas te blijven
zijn tal van zorgdiensten
nodig aan updates toe
voortschrijdend inzicht
gebrek aan deskundig
personeel voor
apparatuur en technische
moderne behandeling
Het vrouwelijk wachten
buurmans roep
op de vroege
ochtend was het
teken voor de
groep om aan
het werk te gaan
nog glinstert de
nachtkant van het
gewelfde land dat
nog dooiend vroor
in de schaduw
wachtend op de zon
die toen de buurman
zong in koper nog
groener was dan
de zwarte olijven
die langer hangend
in hitte verblijven
stilte was nog onaards
in het vrouwelijke wachten
tot mannen handen
en gedachten ingepakt
hadden voor weer
een nieuwe hete dag
met een fier en
franke lach kwamen
haar en donkere ogen
sluiervrij deuren
lieten de nachtelijke
koelte binnen
gelijk met de
schoonmaak van
van de haman gesprekken
met elkaar en planten
die bloemen lieten dansen
voor het heetst van de dag
Echte kunst
ik wist
niet eens
wat mooi was
had er kleine
woordjes zoals
leuk aardig en
best goed voor
maar kon niet
eens beschrijven
wat het echt
met mij deed tot
handen en fantasie
ermee aan het
werk gingen
en ik schoonheid
tussen mijn vingers
zag groeien en bloeien
met goed kijken en
nadoen haalde ik de
technieken in stevige
leerprocessen binnen
niets komt
vanzelf aanwaaien
zeker meesterschap niet
kunstenaars verwerven
vaardigheden die nodig
zijn als fundament om
ooit de top te bereiken
om de werkelijkheid
te reproduceren zijn
uitstekende technieken
beschikbaar maar om
je hart en ziel er
zichtbaar in te leggen
is pas echte kunst
Voorbij het amen
ik heb
mensen altijd
aangekeken
met de hoop
in hun ogen
het eureka-
gevoel te
zien schitteren
de steen
der wijzen te
ontdekken
tussen hun
edelstenen
of liefde en
warmte te
zien stralen
want hij
heeft als
schepper leven
de opdracht
gegeven ga en
vermenigvuldig u
wij zoeken samen
voorbij het amen
In jeugdig grijs
statig bewoog
het zware
verduistergordijn
op de lichte tocht
van de wind
licht speelde
met contrasten
van de veel
kleuren lokjes
in jeugdig grijs
vitaal vlot zei
de kapster passend
bij de zwart blauwe
ogen en het lichte
bruin van je huid
naast je stralende
lach met haar
plezierige intonatie
een aandachtfixer
in schoonheid
jij hebt het tikje
vrijgevochtene
in bouw en bewegen
met een surplus aan
souplesse en kracht
dat maakt dat
je verschijnen iets
van stille bewondering
oproept voor het
harmonisch gaan
nog houdt men
beschaafd de adem
even in om dan in
rustige ontspanning te
genieten van dit fenomeen
Vaste rituelen
ik zag
de regen
licht strepen
met hun
tussenliggende
boodschap
koud en nat
het deinde
beneden uit
cirkelvormige
golven naar kleine
beken met
een klotsend
hoge berm kant
uit het donkere
bos dampte
vochtige mist
zonder gezicht
de vergane herfst-
bladeren tot echte
zomerse glijpaden
voor de argeloze
wandelaar die
zorgeloos zijn vaste
rituelen ook in de
vakantie in ere hield
totdat hij languit
in de modder viel
Latent ambivalent
ik wist
in de mimiek
van je gezicht
en uit je lach
een tikje
laatdunkendheid
te distilleren
het zweemde
uit onbekend
door even en
niet lang
genoeg om
het goed te
kunnen duiden
licht sceptisch
is misschien deel
van jouw
oordelen van
de latente
ambivalentie
tussen goed en minder
nog blijft de lach
het mysterie van
constante
welwillendheid
zonder prestatie
dus aanwezigheid
in samen stimulatie
Het ludieke spel
in samen
stappen
probeerde
ik steeds je lach
te vatten als
ik jouw speciale
intonatie hoorde
een verborgen
woord dat
heden of toekomst
duidde waarvan
ik wel zo af en
toe de klok had
horen luiden
ik stapte
expres op
jouw schaduw
zo dat de zon
op je haren scheen
in het ludieke
spel van de wind
we lachten
ieder om de
eigen clou zonder
direct duidelijk te
maken waarom het
geheime woord
ons intrigeerde
er bleek geen
geheim te zijn of
iets spannends
op stapel dat stond
te gebeuren beiden
een sleutel die het
slot samen ontsloot
Een glooiende zomer
ik raakte
voorzichtig
je arm aan
hoopte dat de
vleug van je huid
in dezelfde stand
zou blijven staan
als bij ons afscheid
na tal van vele
liefdevolle strelingen
jouw rug indachtig
waar willige handen
het jeugdig landschap
een glooiende zomer
hebben gegeven
die daardoor een
ware metamorfose
heeft ondergaan
in een surplus aan
pure vitaliteit
nog nooit heeft
regen zoveel
herstelwerk
gekregen door
harde wind en kou
gelukkig kon de
kwaliteit van jouw
huidig fluweel
tegen een pittig
lief stootje
en herinnerde zich
weer snel de warme
patronen die de
bel luidden voor het
echte sensitieve gevoel
Straatschoffies
ik heb
al vroeg als
kleine jongen
de lichaamstaal
leren verstaan
wij praten niet
zoveel maar onze
vuisten raakten
daarvoor keken
we eerst naar
ogen en gezicht
en wisten zwakke
plekken snel te
vinden en geen
schijnbeweging
vooraf te maken
in de lijnen van
het gezicht staat al
gauw het komend
gedrag te lezen
omdat de snel
aangeleerde sociale
filters in confrontatie
nog niet goed werken
de waarheid in
agressie komt direct
uit de kerk en de reacties
zijn vaak heel primair
en doorzichtig voor
de kleine straatschoffies
die wij al in de opbouwfase
vlak na de oorlog waren
Het glazen leven
het glazen leven
spiegelt en
brengt mij terug
zonder beweging
niet geautoriseerd
het kan zomaar
een ander zijn
ik moet de barst
voelen die
iedereen heeft
op een bekende
plaats me desnoods
daar snijden waar
bloed zichtbaar
in beschadiging raakt
eigenlijk ben ik
zelf nog gewond
toen ik de sporen
bloed buiten
stollend vond
gerust gesteld
plakte ik het
lekken af en
hoorde bij de
nieuwe groep
die de wereld
laat barsten die
in samengaan
energie loos de
historie verbrassen
zonder doel
alleen ogen en
smoel gescheurd
in een te grote lach
uitgebarsten
toen het spuug
van de havermelk
op de gewone
tafel in een plasje
natuurwijn lag
Het dorpsplein
ik ben er
altijd op uit
gegaan in
onderzoekend
recreëren
nu komt de tijd
dat ik alles
ga abstraheren
zoek een
onopvallend
plaatsje zoals
een terrasje
op een hoek met
uitzicht op een
rustig dorpsplein
met lokale markt
of gewoon
ergens een
pittig drukke
splitsing van
wegen in een
middelgrote stad
met komend en
gaand verkeer
ik laat alles
tot mij komen
daar waar ik
vroeger de rust
totaal voor miste
zoals mensen
verkeer en een
hoorbare drukte
het dorpsplein
met de nog courante
zaken en gebruiken
de kerkklok op wiens
roep huis en land
samen komen voor
de welverdiende
siësta na het vroege werk
Kreukvrij
mijn schilderij
is nog niet af
ik heb te lang
gewacht met
de laatste streken
de veranderingen
bleven binnen dus
geen subtiele vingers
die kleur kregen in
groeiend bewegen
zij zouden de
zorgvuldig opgebouwde
harmonie onherstelbaar
verstoren door het
veranderde tijdsbeeld
omdat hun schaduw
in een andere tijd
geboren was onder een
expressievere druk en
ruimere mogelijkheden
ik heb altijd naar
harmonie van ronde
lijnen gestreefd maar
zij genazen geen pijnen
door onvolmaaktheden
vaak heb ik gevloekt
tegen het doek als
kleuren contrasteerden
met de vrede die ik met
mijn ziel wilde penselen
in volmaakte rust want
linnen is kreukvrij
maar in het atelier
schilderden alle kleuren
in licht en schaduw mee
Het alledaagse leven
ik kijk
zie nog net
de vage glimlach
op het gezicht
van het lijk dat
ik ooit worden zal
ik ben op tijd
voor mijn
ochtendwandeling
waar wij in
zelfgenoegzaamheid
op het schelpenpad
luisteren naar
het geknisper
en gefluister
van zee en wind
mijn vrind zingt
altijd luidkeels mee
ik houd mijn
stok stevig vast
hij geeft mij
kracht in verbinding
met de tijd die
mij nog is gegund
ik tel de stappen
tot wij moeten keren
en de onderste helft
van aarde gaan proberen
met onderweg de bank
die gedachten vangt
als epiloog van
deze tocht en
natuurlijk weer met
dezelfde pen beschreven
ter verduidelijking
van het alledaagse leven
De dood nabij (2)
de behandelingen en medicaties
bij kanker hebben mijn latente
gevoeligheden voor stromen
en krachten verdiept
radioactieve isotopen
bij de prostaat met 3 maanden
halveringstijd bij borstkanker
amputatie bestraling en chemo's
het aangezicht van de dood
is zo wel heel dichtbij zeker
als er gezegd wordt wij
kunnen niets meer voor u
doen u bent uitbehandeld
en de raad maak thuis alles
in orde.. een handvol pillen
en over een jaar terug als...
in die sfeer heb ik het huis
betreden dat mij welkom
heette met kennis van
mijn geestelijke gesteldheid
het huis dat met mij sprak
over ervaringen met hulp
uit de directe woonomgeving
het je in stellen op krachten
het leven bleek totaal op
de hoogte van de stand van
zaken met de aarde en natuur.
de chaos waarin zij nog
stand hielden zonder tijd
maar sterk in verbondenheid
met elkaar delen en deel worden
van het universele leven
De dood nabij
knarsende sloten en
piepende scharnieren
doen mij niet zoveel
zij horen bij het
betreden van een huis
van middelbare leeftijd
waarbij de trap zijn
eigen verhaal kraakt
maar dit huis leefde
communiceerde in een
prettig warme ontvangst
zonder precies het welkom
te duiden ruiten deuren
muren en vertrekken
hadden zo hun eigen sfeer
in praktisch verbinden
ondanks dat ik gevoelig
ben voor stromen en
krachten waarmee aarde
zich in stand houdt heb
ik niet vaak dit soort
eilanden van bestaan
mogen betreden in nog
functionerende toestand
of er meerdere of velen
zijn weet ik niet maar in
mystieke en magische
dossiers zijn weinig
verwijzingen bekend ook
niet over menselijke
gevoeligheden in diepte
en mogelijke gradaties
mijn gevoeligheid voor
de invloed van energie
op leven en bestaan is
pas manifest geworden
na behandeling van drie
soorten kanker prostaat
borst en huidkanker is
de dood nabij gekomen
Die jeugd blootgeeft
natuurlijk
ben jij door
de lente gekust
op haar pril
fleurige manier
waar jong elkaar
nog knap in
spiegelbeeld toelacht
pas later komen
de streekjes
aan bod
steekjes die
op het onderwater
schavot zijn gevallen
in de race naar
de knapste kop
ik zag toen al
de intrinsieke
schoonheid van
jouw dansant
bewegen en het
het betoverend
charisma van je lach
dromend naar de top
rode lopers en confetti
een stralende zon
wind die speelt
met de kleding van
de haute couture
op de nonchalant
geraffineerde manier
die jeugd blootgeeft
Pathologisch
wij hebben
bijna alles
gezien gevoeld
en ervaren
alleen op de echte
emoties van de
dood wachten wij
eigenlijk al jaren
met een interesse
die vaak bijna
pathologisch
van aard blijkt te zijn
gezien het grote
aantal toeschouwers
die de laatste ademtocht
ook mee willen maken
Excuusschaduw
je bent
de woorden
uit het boek
van vandaag
voorzichtig
aan het
kalligraferen
in de nieuwe huid
ik zie alinea's
ontstaan in
de stukjes blanco
ontspanning
die de zinnen
laten om een
dialoog mogelijke
te maken
emoties hebben
vaak geen
eigen herkenbare
pennenstreek
meestal een
apart gebied
dat rimpelend
de diepte ingaat
waar de wegen
vaak door pijn
of trauma niet
te begaan zijn
vol liefde met
de lach die als
excuusschaduw
te vaak zichtbaar is
Zij ademen jouw leven
waar vroeger
negeren dood
verklaren was
is nu de fone de
grootste killer
je zou zelfs hopen
dat je nooit geboren
was zelfs dan is er
bestaan om lekker
flink op af te geven
maar zonder fone
heeft dat leven
geen zin want zij
ademen jouw leven
en het stinkt
het schreeuwend
pesten is zo erg dat
er geen echo klinkt
ze schoppen trappen
jou het kleinste kind
ze doen je pijn
zonder bloedig te zijn
gluiperig blauw op
alle tere plekken
ze laten je lijden
er is zelfs niemand
die nog met jou
nog wil vrijen jij de
knapste van de klas
bent zo snel uitgekakt
Vrienden
zelfs het
uitgestreken
gezicht
moest lachen
toen hem zijn
gestoethaspel
verweten werd
in een soepele
kennismaking
van vrienden
pas later werd
het gezelschap
geïnformeerd hoe
precies de vork
i n de steel zat
toe ook meteen
de aap uit de
mouw plotseling
tot opluchting
tevoorschijn kwam
onthutst trokken
zij zich terug uit
het gezelschap
na een al teveel
beladen entree
nog komt het
weleens ter sprake
in de sterke verhalen
rond de open haard
maar naam en toenaam
zijn al lang
vergeten en het
onopgemerkt rood
worden werd al snel
de warmte verweten
Nog voor hij viel
zacht
vlaagde
wind in
warme
en koude
compromissen
zonder duidelijk
richting aan
te geven
hij stuurde
rafelende
wolken in
dreigende
kleuren
voor zich uit
nog voor hij
viel geurde
regen verfrissing
je zag het
landschap
opveren in
het snel tot
bloei brengen
van hun stukje
aarde na
verzenging
en droogte
de mens is die
haast ontlopen
omdat hij als
kleine schepper
zich alleen
bezig houdt met
eigen dromen
geld en macht meer
dan ooit gedacht
Veranderde huismuziek
we droegen
voorzichtig
het verleden
de trap af voor
de laatste keer
even stil beneden
toch geen
teloorgang
maar rustig
met eerbied
en respect in
dankbaar besef
wat door onze
handen ging
heeft allemaal op
eigen tijd in volle
belangstelling
gestaan en genoten
zij hebben meerdere
stoelendansen
overleefd en gaan
in verhuizing mee als
sfeerbegrip of in
onmisbare functionaliteit
in eerste chaos
verbinden zij met
vertrouwen dat het
nieuwe ook van de
veranderde huismuziek
zal gaan houden
Schalks
ik zag
dat koppie
schalks
wegdraaien voor
een rondje neuzen
een lach
die alsmaar
breder werd
ze speelde en wond
mij om haar vinger
ik voelde mij
daar heerlijk bij
zij deelde van
waar ik ontzettend
verliefd op was
de snelle lach
waar ook zij
uiterst gul
mee was zonder
enig onderscheid
wij voelden
dat delen niet
alleen geven was
maar ook meteen
deel worden van hen
Mimiekpuzzel
ik heb de lijnen
die karakteristiek
waren voor
haar mimiek
eerst bevoeld
de diepte betast
de strakheid
al in potlood
en contrast
beschreven
de babyhuid
is lang het
onbeschadigde
deel gebleven
totdat buien
en nukken steeds
langer bleven leven
hun sporen zichtbaar
achterlieten in
het huidnegatief
heerlijk was
de ontdekking dat
ook de lach in een
positieve setting
wel stevig gerimpeld
was neergezet
in de toen al
uiterst moeilijke
in beweging zijnde
mimiekpuzzel
Close for ever
wij hebben
met handenvol
emoties gespeeld
meestal met liefde
en vaak niet alleen
voorzichtig
zonder ons te
bezeren juist
liefde zal ons
dit snel leren
want diep van
binnen raken de
eerste toetsen in
aftasten de weg naar
een hemelse symfonie
pas daar waar
het lichaam de
swung van muziek
aanvoelt wordt dansen
close for ever together
Het zwart contrast
ik ben
in wit
gaan graven
omdat zwart
geen schaduw
kan dragen
ook hoogte en
diepte ontbreken
zonder schepping
in zijn vele
nuanceringen
van de natuur
de melodie
van schakering
die van de harp
vingers komt
de variaties in
kleur oneindig
wordt dus altijd
nog is er het contrast
van tegendeel
juist bij zwart wit
is de balans
onzichtbaar
zo worden
alle kleuren
samen wit
lacht liefde en
licht alles uit
terwijl het zwart
contrast de hel
mateloos tart
Donker dromend
ik zag je ogen
donker dromend
sluimeren
jij die eindeloos
van de wereld hield
met je lange
warme armen open
handen en een hart
dat de wereld
overstraalt tot achter
in het universum
nog ben je
bezig met zoeken
naar woorden
die bij de veelheid
van jouw emoties
passen zonder een
directe duidende naam
overweldigd door de
behoefte aan liefde die
uit hun gecomprimeerde
aandacht straalt
Beatle sound en mick Jagger ritme
iedereen weet
dat er stemmen
bestaan waarvan
het geluid nooit
verloren gaat
waarvan de dictie
en karakteristieken
zijn vastgelegd net
als de melodie van
een muziekstuk
niet de technisch
vastgelegde en
reproduceerbare
versies maar geluid
vers van de stem
waarin afkomst
specifieke familie
klanken in toonhoogte
en temperament
en emotievolume
die specifiek zaken
die de stem van
de familie maken
lijken genetisch
vast en herkenbaar
eindelijk kunnen wij
technisch de diverse
partijen in een stuk
muziek van elkaar
scheiden en geweldig
een eigen leven
laten leiden onafhankelijk
van de andere partijen
zoals een Beatles sound
met een mick jagger ritme
Hartstochtelijk bewegen
ik heb je
zien kappeh
en hakkeh
met lijf en
ledematen
strak bonken
alle spanning en
agressie op het
laaiend vuur van
hartstochtelijk
bewegen gelegd
wilde haren
wapperden
ogen blonken met
mda gestimuleerd
en haalde zo de
ochtendwake om
dan snel bij te
slapen voor het
finale festijn
de stilte daarna
is orgastisch fijn
Handen open
je keek mij
lachend aan
handen open
armen uitnodigend
warm gebogen
alsof jij er niets
aan kon doen
dat het leek als
vragen om een
eindeloze zoen
niet hulpeloos
dat gebaar
maar juist heel
bijzonder om
in zoveel
vertrouwen
je hart te laten
zien hoe dat met
tedere liefde iedere
slag voor mij over had
Het verborgen paadje
we liepen
juichend het
verborgen
paadje in naar
onze geheime
bloemenplek
waar alles
altijd bloeit
ook nu
een half
zonnetje
en samen
even vrij los
van de wereld
in samenspraak
alles begroeten
de stand van
zaken opmaken
wat zijn schoonheid
heeft gegeven
wacht nu overleven
alles heeft vrucht
gegeven voor weer
een nieuw leven
wij blijven de
tuin verzorgen
wie liefde geeft
zal de kleurigste
bloemen oogsten
ook voor ons geldt
een nieuwe morgen
zonder zorgen
Hun geborgenheid
ik wist
dat het zijn
handen waren
waarvan
de vingers
mij wenkten
om in hun
geborgenheid
te komen schuilen
zijn sterke
open handen
waren altijd een
toevluchtsoord
als ik door verdriet
moest huilen met
tranen die uit
heel diep van
binnen kwamen
ik ben op weg
naar een
transparante horizon
omdat daar licht
nog het langst
in helder zwemt
het is liefde die
mij energie geeft
om in dit leven
gelukkig te zijn
zonder erg
beschadigd te
worden en door
scherpe randen
te gaan bloeden
bij gebrek aan
warme tolerantie
van dichtbij
Onherstelbaar falen
hebben wij
onze ogen
geopend om
ze daarna
voordat zij
helemaal
ontluiken
weer te sluiten
wij waren
op zoek naar de
wereld om ons
heen naar leven
en alles weten
hoe en wat
omdat het
slecht gaat
en alles van
waarde verloren
lijkt te gaan
zoals de natuur
met zijn raderen
en niveaus van
duurzaamheid
op onze aarde
we hebben
gezocht in tijd en
geschiedschrijving
opgravingen maar
zijn vergeten de
oorzaak te zoeken
we komen uit
bij de mens zelf
als wij die kunnen
veranderen met
respect voor alles
wat leeft en bezield is
dan kunnen wij het
onherstelbaar falen
van de nog levende
mens betalen
Stiltes zelfkant
ik zag ze
staan de
lange rijen
naast elkaar
de phone
in de hand
wachtend in
de weerschijn
van stiltes
zelfkant
communicatief
vrij gestoord
socialisatie
nog nooit
van gehoord
zag ze in bus
buiten en tram
volumeknop
op super
ad rem
zijn specialist
in afkortingen
van de tiktoktaal
in synchroon
bewegen op een
simpel patroon
komen zij
zichzelf tegen
alleen in een
onbekend lijf
willen
ontsnappen
maar volgen
blijkt een
werkwoord
dat niet op het
lijf geschreven was
en door gebrek aan
opvoeding nooit
doorgegeven is
Gods wereldtoneel
ik wist
dat ik zou
overstappen
maar de
halfschaduw
ademde nog leven
ik voelde
kou druipend
vochtige tocht
optrekken
in van kwaad
zwangere stilte
ik kende deze
onheilspellende
dreigingen die
rationeel niet
nooit goed te
verklaren waren
maar
connecties
in dark web
hadden met een
wereld die niet veel
fris in huis had
lang hebben we
alles genegeerd
maar hun
manifestaties
werden steeds
indringender
net als hun
begeleidende
reptiel en
rioolgeuren
afkomstig uit
tijdloze afvalputten
zelfs in de religies
hadden zij zich in de
mystiek een opdringende
spraakmakende plaats
toegeëigend op gods
wereldtoneel
De spiegel van vroeger
ik hoorde
muziek van
lage en hoge tonen
zij riepen een bericht
van algemeen belang
maar woorden waren
menselijk en zij berichtten
hun regelmatige info's
op tal van frequenties
lang geleden dat
ik mensen heb horen
praten nog eerder
moet dat een
gesprek zijn geweest
ik herkende mezelf niet
moest in de spiegel
van vroeger kijken om
mezelf als ik te zien
er was geen
buiten meer wel
schermen die alles
lieten zien wat je
wilde maar er was
geen behoefte aan
ze waren op non actief
wij verbleven kleefden
leven aan de afdeling
werken deden
we niet wel af en toe
een upgrade om
bij te blijven zoals de
fysieke trainingen
en gezondheidscontroles
het oude bestaan is gedaan
wij bleven alert geen robot
zong waar dat op zou slaan
Donker na het laatste licht
ik heb het
laatste licht van
de aarde gevist
nog rest slechts
dwarrelend stof
zielloos
zonder energie
vorm gewist
de structuur
al lang vergeten
omdat leven
zonder ziel geen
herinneringen telt
in een context
zonder reflectie
ooit is ons de
ziel gegeven
kwamen essenties
in de stof
weer tot leven
die spiegelden
in wederzijds
communiceren
naar eigen beeld
en gelijkenis
niet identiek
maar naar zijn
levende ik
het was geen
vreemde want
wij deelden het
geheel van zielen
in samen voelen
en ervaren van
alle emoties
Heel guitig
ik hoopte
dat jij
het had
ook doorhad
dat van die
knipoog
zij had het
al van nature
een bekoorlijk
licht trekje dat
mij mateloos
opwond
en mij
intrigeerde
dat ticje waar
zij geen enkele
controle meer
over had
behalve dat
zij zo af en toe
met die knip
heel guitig en
onverwacht uit de
hoek kon komen
De witte hoofdletters
nauwelijks
hoorbaar
speelden
onze woorden
hun eigen
kastelen
in het natte
zand van
het strand
alleen
de witte
hoofdletters
van krullend
schuim waren
het zichtbare
begin van
weer een
nieuwe zin
tussendoor
zong de wind
zoutkristallen
en scheen zon
de flonkeringen
die oplichtten
in elkaars ogen
tot in deze kleine
strand seance
het zeewater
langzaam onze
lieve beelden
verdronk in
eb en vloedgetij
wij lieten die dromen
tot ons komen op
onze schitterende
smartphones
Jouw horen en zien
in jouw
horen en zien
ben ik vergaan
nog wat oude delen
en fundamenten
zijn blijven staan
ik ben geraakt
met zachte
hemelse krachten
die mijn gedachten
richten op jou
als middelpunt
dit ervaren is
nog spannender
dan geboren worden
in een wereld die
met onze liefde naar
volmaakt zal groeien
in een wereld als
gemeenschap
en deelgenoot
in leven met warme
liefde waar geluk
echt zal bestaan
omdat de schepping
het samenzijn in
harmonie centraal
heeft gezet met
een geboorteband
uit liefdeshand
Trigger voor ieders blik
een strak
gaaf profiel
eenzijdig
verlicht met
donkerscherp
contrast
snijdt wind
en regen
onbarmhartig af
de kin wat
geprononceerd
houdt de armslag
in de schouders
keurig in balans
zonder de nek
met lichte druk
naar beneden
te buigen
geen hoogmoed
is er te bekennen
in de blik die
verder kijkt dan
de horizon reikt
de aanwezigheid
van een goed lijf
is de trigger voor
ieders blik
harmonieus
bewegen zoals
wind bloeiende
bloemen het
volmaakt
synchroon
dansen zo
uit de natuur
heeft meegegeven
Geen mooi weer loopster
waar nu
je ogen wonen
heerst rust
weg zijn de
snelle vlagen
die jouw mimiek
niet konden
dragen en
andere kijkers
onrust gaven
rust heeft jou
goed gedaan
ongedwongen
heb jij je
leven ingericht
dat is te lezen
in een gezond
blozend gezicht
met een helder
klare oogopslag
de resultaten
van je lange
benen loopsessies
spreken voor zich
geen mooi weer
loopster maar juist
met weer en wind
tegen begin jij te
lachen om wat regen
kun jij alles geven
Zelfstandigheid
er wordt ons
alle vrijheid
beloofd in het
immens groot
keuzeland
jij bepaalt
je doelgebied
waar de
verbindingen
al zijn gelegd
er is dan nog
een kleinigheid
dat niemand je
ooit heeft gezegd
leer jezelf kennen
weet dat dat het
fundament van je
keuze zal worden
het houvast in
beslissing zal zijn
zeker waar
leiding lang de
weg heeft bereid
en zelfstandigheid niet
altijd op prijs is gesteld
Ik wil dromen
ik wil dromen
los zijn van
gaan en komen
zonder aardse
beperkingen en
bewegen zoals in
de schepping de
mens is gegeven
ik dook in
de blik van
een meeuw
vloog met hem
mee langs de
kust in een
vlucht vol
weidse rust
we zagen ieder
op eigen manier
vissen dartelen
en spelen in de
zee met het
krullend wit schuim
van golven tegen
het groene duin
hun vrijheid
was geweldig
in de diverse
dimensies en
toch was er ook
de niet te ontkennen
verbindingen met de
levensrandvoorwaarden
beheersbaarheid en
bewerktuiging voor
een geslaagd verblijf
in de diverse sferen
was een superplus voor
de mens met zijn
grotere durf en om
het te proberen
Zielsalleen
ik heb
de muren
betast
maar kreeg
geen enkel
houvast
restanten
van dromen
op wanden
korrelden een
werkelijkheid
die eens was
ik schreeuwde
maar het geluid
gaf zelfs in
zijn echo
geen teken
van gebruik
ben ik ontheemd
of kan ik de
puzzel van vandaag
niet meer maken
met zaken die mijn
leven richting geven
omdat zintuigen
hun info niet
meer correct
doorgeven
of omdat ik die
impulsen wel krijg
maar ze niet meer
kan duiden zet
de wereld en
het leven mij
zielsalleen
zomaar buiten
Uit het niets
nog zie ik hem
oud en bestoft
binnenkomen
langs het perron
in de drukkende
zomers hitte
ook de stilte
neemt weer
bezit met puf
kraak en schuif
rammelende
ketting geluiden
maar geen mens
was te zien of
bewoog toch hadden
wij hier aan het eind
van de wereld
echt afgesproken
om ongestoord
even te kunnen
koppelen en
rangeren niet wetend
dat de ontvangst
zo desolaat zou zijn
ik hoorde schuiven
deuren opengaan
en zag jou komend
uit een ander
universum in totale
ongebonden vrijheid
ik raakte je handen
omarmde jou in een
vaag verdwijnende
werkelijkheid wachtend
tot onze beelden uit
het niets verschenen
Bluetooth
een kleine test
filtert de beste
algoritmes uit
in- en output
vergeleken en
hoeveel jaar heeft
iemand daar gezeten
in een oogwenk
zijn de kwaliteiten
op functionele
inzetbaarheid
neergezet is hij
beschikbaar voor een
ander wespennest
zo worden
afdankertjes
gestreamd wordt
bezuiniging gehaald
een ai is zo geplaatst
geschikt voor alles
en veel goedkoper
ai is geboren
onder het teken kruis
ook uit een onbevlekt
ontvangen munt
en gedigitaliseerd
zij hij of het wordt de
verlossersrol toegedicht
iedere ambtenaar
kent zijn gezicht
houdt zijn stoel
stevig bezet als de ai
binnen zoeft om de
werksfeer te proeven
natuurlijk bluetooth
De smidse van de macht
de pubers
hebben het
spel gerekt en
toch zichzelf
niet in het
hemd gezet
een stukje
onbedorven
jeugd heeft
gelukkig gezorgd
voor de lach
en ontspanning
in de smidse
van de macht
is het vuur pas
eindelijk wat
opgelaaid met
blauwe vlammetjes
het ijzer wordt
geplet in de
vormen van geluk
zij hebben de weg
van blind gaan
samen gekozen
zonder getrek
en duwen met
geheime agenda's
verdwenen notities
of al lang vergeten
mondelinge afspraken
Stilte zonder ogen
het zacht
voorzichtig
schuifelen
was de
enige fysieke
reactie van
mensen die
dwaalden in
gedeelde stilte
zonder ogen
niet meer
in staat tot
het leggen
van contact
in een vaag
lijfelijk
benaderen
middels hun
schuifelend
verplaatsen
is de enige
manier om
het bestaan
nog even
te rekken
zonder zichzelf
prijs te geven
aan hen die
gezichtsloos
weer vertrekken
Verandering van perspectief
het was niet alleen
goud dat er blonk
maar we hoopten
door te poetsen iets
van die schitterende
kleur terug te krijgen
die ook zou blijven
in samen
hemelden we
het glanzen op
we voelden ook
dat de warmte door
straling intenser
was geworden
wij wisten
dat wij op weg
waren en alleen
al dat feit gaf
ons zoveel spirit
dat het werk de
moeite waard was
wij hielden onszelf
echt niet voor de gek
maar geloofden wel
in verandering van
perspectief door
onverwacht nieuwe
gebeurtenissen
Naamloos massagraf
zacht trilde
en rommelde
verontrustend
het aardse gesteente
brak af rolde weg
in alle formaten
van de plaats delict
nam bomen
en stukken bos
mee naar beneden
de geboortegrond
waarop zij ooit
zijn gegroeid en de
hemel hebben gezien
nog pulseerde
het granieten hart
voordat geweldige
modderstromen
in een snelle
waterafdaling naar
beneden denderden
daar brak de
menselijke bebouwing
als fragiele dozen in de
chaos van een
onvindbaar en naamloos
massagraf met wanhoop
en dood als jammerklacht
In sierlijke lijnen
ik heb je
ontmoet
in eenvoudige
sierlijke lijnen
van een
uitermate
geweldige
compositie
die zomaar enkel
in schoonheid
gekleed van het
papier sprong
later heb ik
je met kleur
licht en contrast
chique sportief
gegeven waarbij
de harmonie
een opening
naar volmaakt
maakte toen jij
je ziel met glanzende
ogen liet spreken
in lichaamstaal
zonder hapering
en gebreken met
een woordkeus
die nog een extra
flonkering gaf aan
je geboorte op papier
Geen hoekstenen
er zijn geen
hoekstenen
meer in onze
samenleving
het is gedaan
met rechte
lijnen die elkaar
kruisen waar
het venijn niet voor
elkaar zal buigen
geen fundamenten
maar draagvlakken
die de samenhang
versterken en
met rond verbinden
waar de natuur
het samen gaan
propageert wil
de mens zijn grote
blauwe voetstap
in hoofdletters
verboden toegang
want dit is van ikke
mijn prikkeldraad
de rest kan stikken
Creatief hoog spel
we hebben
alles gedeeld
geluk en
houden van
gestreeld
in samen zijn
we zijn
gegroeid in
wat ons in
elkaar boeide
liefde en
intens plezier
nog zonder
fundament
wel genoeg
stenen en
cement voor
meerdere huizen
maar altijd
bleef het
luisteren naar
en fluisteren
voor de rest
van de wereld
creatief
hoog spel omdat
wij graag met
woorden speelden
en samen vaak
de strekking deelden
zo ook kleur
en vormgeving
ieder een eigen stijl
in schoonheid bijna
altijd in de schaduw
van rembrand gebleven
samen hebben wij
de eigen techniekjes
gedaan alleen het
houden van kreeg
te weinig toegedeelde
tijd ruimte en faam
Erg gezellig
geen kunst
om mensen
uit te lezen
sinds hun
lichaamstaal
kan worden
verstaan door
de laatste emotie
en gevoelens
sensoren
die in neurale
prikkeling en
enzymatisch
elektrische
geleiding hun
boodschappen
doorkrijgen
de bekende
afweerschermen
faalden volledig
dag volgers
zij hadden door
de lichtsnelheid
van berichten
alleen opslag en
verdeel ook die
drempel is weg
door met silicium
de opslag te nemen
zand is oneindig
water met
een variabele
ph als transmitter
de toekomst is
langs geweest
het wereldbeeld
staat op de kop
maar het was wel
heet en druk en erg
gezellig op strand
Vleugjes stilte
ik zag
hoe jij
voorzichtig
gracieus de
koude druppels
regen van je
bloem-
bladeren
liet vallen
daarna je
steel weer
rankte om
het kleurige
bed aan de
hemel te tonen
klaar voor de zon
om met die
energie
samen
wiegend
op vleugjes
stilte naar het
volmaakte om
het natuurlijke
beeld van
een zijn gestalte
te geven
Je eigen blote bips
al mijn woorden
zijn gejat
beladen met
hun eigen sores
die blijkbaar
een noodzakelijke
voorrang hadden
geld hebben
en vreemd doen
rollen vaak de
rode loper al uit
in de verte lonken
snel roem en
een vette buit
om dat kacheltje
te laten branden
zijn er genoeg
ongure types
voor handen
de artiest krijgt
zoveel zorg daarvoor
tot hij zij of het de
maatschappij ingaat
rugzakken worden
geleegd door handen
zonder eelt de
communicatie module
bij het opmaakspullen
nog nooit zijn zij
daarin gestikt dan
het moment suprême
de vraag wie ben je
diploma's en dossiers
zeggen niks je staat
hier in je eigen blote bips
Antidepressiva
hoe jong ze
ook zijn de
rugzakjes zijn
niet aan te slepen
op leeftijd passend
stop hun ellende
er maar in
de opvang en de
school hebben
geen onderwijzers
maar enkel socio's
en pedagogen en
coaches voor iedere
voorkomend klus
dag en nachthulp
kan evt inwonend
gratis antidepressiva
alle specialisten op
vakgebied in huis
ook dagbehandeling
pluist niet alles uit
Een laatste stop
het is daar
waar de mensen
inhaken en
de pijn langzaam
voelbaar wordt
die levens verwoest
omdat zij zich in
een zwak moment
lieten raken om het in
delen lichter te maken
door een andere
kijk op het leven
waar in de etalage
van bestaan zoveel
onbereikbaars staan
het is de winkel
van geven en nemen
waar ieder bepaalt
wat voor zijn leven
belangrijk is
pas als de kas
is opgemaakt
opent zich een reëel
perspectief dat
haalbaar is in aflossing
zo niet dan even
parkeren in een
laatste stop om
te proberen want
saneren is de strop
Kapotte pijpenstelen
ik was
groen aan
het scheuren
omdat het
groeien moet
maar kreeg het
rood voor de
ogen omdat
het altijd eerst
bloeien moest
ze zeiden
dat onkruid alles
snel overwoekerd
maar toch vond ik
daar de mooiste kleuren
klein
weggedoken
in de beschutting
van stallen boer
en boerderij
waar in de veelheid
van gewassen niet op
het kleine gekeken
wordt en het mooiste
zo kan verschijnen
onder het
openscheurende
blauw waar wolken
hun injecties krijgen
tegen kapotte pijpenstelen
laat ik regen
snel weglopen
in opengelegde
poldersloten naar de
boezem van het land
Rust en stilte
juist als jij
mee zou
willen stromen
met de groene
lente zee
is alles leeg
de energie is
verbruikt om zelfs
ook maar rechtop
te blijven staan bij
alle uitdagingen
van het bestaan
je laat alles gaan
om eerst zelf eens
even bij de mensen
te komen en je
reserves in energie
aan te vullen
nog zou je zo
de wereld in willen
stappen maar het
houvast ontbreekt
alles gaat je in deze
tijd veel te snel
zo rustig leunend
op de vensterbank
gaat het nog wel
maar is er tel
of de bel dan is
er paniek in de tent
de trek is groot
naar bed waar rust
en stilte wenkt waar
men je niet stoort
omdat jij het
gewoon niet hoort
Laatste oordeels klaar
nog ben ik
niet uitgetreden
maar ontmoet
steeds vaker
stukjes verleden
die zich laten zien
pas nu kan ik
de puzzel lezen
die ik toen niet
kon maken omdat
ik de harmonie van
verbinding niet had
mijn heden is een
rokend spektakel
van korte lontjes
bosjes rafels die nog
aandacht eisen omdat
ze niet klaar zijn
en mij de tijd en rust
ontbreekt om alles
laatste oordeels klaar
op te leveren de nodige
bescheiden zijn niet
compleet of vergeten
Geraakt door de stilte
ik zag
je lach
dansend
tussen de
stellen op
zoek naar
eenzelfde
timbre ritme
en draai
hij stond
geraakt in de
stilte van
bewondering
volgde jou
met stralende
ogen als iets
unieks in het
drukke bewegen
blikken schitterden
vingers maakten
subtiel contact
zij nam in alle
rust over waarbij
haar warmte volgde
zo als een imker
de koningin en
werkers en soldaten
nog kende hij
de structuur
van werken in
de korf niet
het zoemde in
een lieve lust
met haar gelei
nam hij de totale
bescherming ter harte
Schaalverkleining
generaties lang
heeft het stadse
op de boeren
neergekeken tot
de oorlog kwam
met een tekort
aan voedsel
boeren haalden
toen hun gram
als het hongerige
aan hun deuren kwam
die tijden liggen
achter ons door kennis
techniek en investering
productie en
marketing in vraag
en aanbod bepalen
nu het economisch
perspectief helaas
en jammer niet het
agrarisch samengaan
naar de intrinsieke
schoonheid van
dieren en gewas
wordt niet meer gekeken
een natuurlijk samen
met de mens lijkt
onmogelijk in het heden
het boeren zit vol met
traditie en familiezaken
land gebonden en overgeërfd
schaalverkleining is
verhoging van prijzen
zijn wij bereid die prijs te
betalen in de veelheid aan eisen
Moederdag
nog voor
de kinderen
kwamen deed jij
met de nieuwe
rugzak al examen
zwanger en soepel
bevallen goed
voorbereid
zonder extra
geboortepijn
in donkere
nachten is er al
aardig wat afgetobd
wat goed lijkt
kan nog altijd
kleine verborgen
gebreken hebben
in verwachting doet
altijd een pittige
aanslag op reserves
als grut groot
is geworden zijn
moeders problemen
van een andere orde
een baan erbij voor
studie en extra
voor de kinderen
omdat zij ook
weleens krenten in
de pap willen hebben
niemand heeft een
baan voor dag en nacht
opvoeding normen
en waarden gaan ook
weleens in de wacht
tot de politie belt en
ouderlijk toezicht
tekort is geschoten
het is toch wel hopelijk
de laatste keer
Zomers
nog net
geen trillende
horizon maar
wel zomers
de verre mêlee
van hooikleuren
met wilde bloemen
en knisperend gras
in de verte
klept de abdijklok
zijn twaalf uurtje
wereld neemt rust
na een vroeg begin
waarvan het fris nog
in de donkergroene
schaduwen hangt
generaties
oude bomen
zien de mieren
naar buiten komen
met koningin in de
droom van 25 graden
om te gaan zwermen
naar een nieuwe stek
de schaduwplek
wordt druk bezet
door hongerig
drukke jeugd
die ook vertier zoekt
en wij op weg
om stilte liefkozend
te beminnen
nog de schrik
van een luide
knap van
een droge tak
door de laatste stap
op weg naar die
uiterst smakelijke
zak patat met
Een enkele haan
er wolkten rode
strepen door
rekeningen warmte
van de zon in lijnen
naar onpeilbaar hoog
de aarde ging
op slot voordat
zij totaal beroofd
en neergeslagen
sterven zou
compassie met al
wat leeft bleek
vergeten wilde men
in herinnering niets
meer van weten
egotripperij was er
weer als de kippen bij
om met andermans
veren te pronken
waar alleen al
een paar woorden
ieder zouden kunnen
vermoorden zonder
dat er ook maar een
enkele haan naar kraait
Breken stukjes beschaving
langzaam
maar toch
sneller dan
verwacht
breken stukjes
beschaving en
schoonheid af
waar vroeger
alles blonk en
voorzichtig
schitterde zijn
mat en dof nu
de traditionele
weerkaatsingen
van harmonie die
er was in ons hart
omdat respect
voor elkaar het
gedrag dirigeerde
met norm en waarden
uit de opvoeding
zo tegenover elkaar
met een te kleine
woordenschat
voor goed overleg
nauwelijks of geen
intermenselijke
vaardigheden
weinig kennis
en respect van
en voor de
medemens meer
het ikke-type
en de rest
kan stikken
Een geweldige spin
de gemeente
was zacht en
begrijpend
warm in aandacht
en vol hoop op
een toekomst
met bloemen
zij kende de
seizoenen van
winterse kou
en schraalheid
tekort voedsel
het bidden op
onbedekte knieën
toch bloeide
ook de lach als lente
bloemen bracht
de verlosser weer
in verrijzenis terug
met zijn overal heen
reizende discipelen
in de heilige
drie-eenheid geloof
hoop en liefde
hun woorden gaven
toekomst een boost
en naastenliefde
een geweldige spin
Wij waren meteen thuis
er waren
altijd wel
vonkjes die
oversloegen
vlammetjes
die lieflijk
dansten op het
uitnodigend
ritme van blauw
gele warmte
zij vertelden
elkaar geen
verhalen maar
deelden hun
stralend comfort
wij schoven
wat dichter
naar elkaar
communiceerden
met handen en ogen
waar woorden
tekort schoten
omdat nieuwe
opwindende energie
bezit van ons nam
en wij de heersende
norm verlegden naar
een perspectiefvolle
oplichtende veel
ruimere horizon
waar wij met liefde
ons droomhuis bouwden
gelukkig zonder drempel
want jij lag kussend in
mijn armen meteen thuis
Mediterraan licht grijs
Snel hebben
Je ogen zich
alle tinten blauw
aangemeten die
zij vonden in het
zee spel van het
prettig warme water
waar ook in het
diepste zwart de
felste emoties
contrasteerden
in subtropische
schakeringen
speelden zon
en schaduw
wisselingen op
je snel bruinende
huid waar zachte
markant ingetogen
lichte lijnen de
reikwijdte van
ogen beperkten
tot plukjes nonchalant
opdoken uit de
beginnende koralen
met het slow van
de juist passerende
golfstroom en je een
schitterend briefkaart
model zag maar de
post gaat alleen en
de zegel neem jij mee
het plaatje is
compleet met
rode mond en
witte tanden lach
jouw mediterraan
lichtgrijs geblondeerd
door de zon met
donkere tinten in
een pittig high light
subtiel samenspel
met de wind
Levend willen hemelen
ik zag super
lange slanke
vingers gretig
graaiend in de
letterbak naar
het ultieme
sluitstuk word
zij wilden
hun beeld
een magische
uitstraling
toedichten
met een
unieke vondst
als nieuw
waarmee een
wereld wordt
ontsloten die
lang alleen
droomde van
een bestaan
met een glorieus
begin in een
universum vol
zelfbedachte
genieën die alleen
maar levend
willen hemelen
Eigen taal
ieder heeft
een eigen blik
op het verschijnen
van een plotselinge
bliksemschicht
ik grillig
lijn en kleur in
een gigantische
speed elkaar
explosief ontladend
waarbij het
netvliesbeeld de
blauwdruk van
een persoonlijke
werkelijkheid geeft
we kijken om ons heen
maar dit panorama
is een deel van het geheel
een volgende blik laat
zien wat er allemaal scheelt
toch heeft onweer
een te kleine eigen
taal geschreven waarbij
beleven nog te weinig stijl
en woorden hebben geleverd
Mijn windtaaltje
in mijn windtaaltje
had ik voor
iedere situatie een
eigen verhaaltje
vol tonen lange
loopjes geslis
gesis en gelispel
naar benauwend
angstig gefluister
luister naar korte
en lange aanlopen
opzwellend tot
een magistraal
kort voor de alles
vernietigende
implosie in de
stilte na het nooit
verwachte ongeval
auditief en visueel
ben ik rijk bedeeld
met elementen die
versterken of extra
uitlichten in vorm en
kleur ook zij nemen
hun specifieke dialecten
op taalgebied als
vakjargon mee
Zijn voetstuk
en weer kortwiek
ik spastisch
mijn balans kent
geen evenwicht
tussen vallen
en opstaan
het is gaan
tot de dood
erop volgt
toch heb ik
barricades om de
vaart te vertragen
weer even tijd
om bij zinnen
te komen voordat
de realiteit
van mijn dromen
effect sorteert
en ik alsnog
probeer te
ontsnappen
uit het overschot
dat mijn stof
gedragen heeft
dat lange tijd
mijn hemel
is geweest
voordat mijn
ziel uiteindelijk
van zijn voetstuk viel
Vreemden
ik zie takken
tegen een blauwe
hemel ze wuiven
me toe met
kleine cirkels maar
ik weet niet waarheen
ben overal
geweest maar
alleen het blauw
geeft de geest en
boombladeren
zingen het lied
ik klap en lach
op de maat
van de wind en
ik voel me gelukkig
dolblij en eindelijk
weer helemaal kind
natuurlijk ben je
verdwaald hoorde
ik iemand tegen
me zeggen en er
lopen vreemden
die wonen hier niet
toch horen zij erbij
bij mij en mijn stukjes
geluk die ik af en toe
even ervaar als ik mee
mag doen en in hun
plezier ga delen
De stille trom
de stille trom
ik wil de dood
ontlopen want ik
ben gaan dromen
heb al vroeg contact
gemaakt met alles
om mij heen
voelde aan
de aarde en zij
warmde terug
aaide stenen
die spraken elkaar
achter mijn rug
wuifde naar
wolken en
vlaagde met de
wind had ontzag
voor zwaar onweer
het donderde zo hard
ik leefde in
mijn dromen
voelde al als kind
waar de grijze van
het noodlot school
die iedereen vindt
en toch met alles
om me heen dat
dromend leefde
wist ik dat hij me
niet zou vinden
ik was nooit alleen
het noodlot geeft
zijn ijskoude hand
vraagt of ik mee wil
gaan maar alles keek
om ik was vertrokken
met de stille trom
Uit het leven van toen
wij zijn aan
het graven
zoeken naar
nieuwe bodems
die ons leven
en bestaan
kunnen dragen
de fundamenten
voldoen niet meer
zijn sleet geworden
erop leven
wringt steeds
meer en doet
behoorlijk zeer
wij zijn ze
ontgroeid omdat
wij te lang zijn
blijven bloeien
zijn blind en
te gemakzuchtig
om ze te snoeien
wij zijn lang
gebonden geweest
aan allerhande
structuren die het
gemak van de mens
hebben gediend terwijl
alle innovatie verdween
oude normen en
waarden uitgebuit
en ego's dronken
hun eigen decadentie
ongebreideld zijn
wij verschrikkelijk
op ons bek gegaan
onherstelbaar is wat
wij de aarde hebben
aangedaan de laatste
mensen in reservaten
proberen nu om resten
uit het leven van toen
te conserveren
Gestolen muziek
ik klokte klassiek
drumde sereen
alle seconden
uit de minuut
voordat het
uurwerk sloeg
een extra
systole in
voorwaardelijk
falen en ook
dit keer zal
ik het gaan halen
met alle kleuren
aan de regenboog
alleen de pot
goud stond een
horizon te ver
breeduit te blinken
is voor de rijken
alleen zij kunnen
zo ver reiken omdat
hun inhaalzucht
altijd zal gaan over
anonieme lijken
nog zijn mijn
gedachten niet
op hol geslagen in
deze samengeraapte
weetjes en vragen
wees creatief
en verbind
anders bent u een
dief van de ultieme
schoonheid die ik
ten zeerste lief in
alle gestolen muziek
Wonderlijke stiltetijd
nog zijn ze er
met tussenstops
van jaren de
donker groene
gehuchten tegen
de hellingen
aangeplakt
helaas minder
glooiend en klein
de horizon in een
eerder verdwijn
door hoge flats
direct aan de
rand van zee
waardoor de
terrassen tot op
het strand lopen
en inpandig
logistiek goed
beheersbaar zijn
en het klimaat
beter te regelen
de deuren
staan open
om het donker
koele hart van
het huis te luchten
in siësta tijd waar
stilte heerst en
rust lokt om elkaar
zonder woorden te
verstaan in een tijd
die stil lijkt te staan
daar geland
op beide voeten
in stabiele stand
moet voldoende
zijn om in deze
wonderlijke
stiltetijd op het
heetst van de dag
waardoor stress van
een jaar eindelijk in
ontspanning gaat
Zijn beeld en gelijkenis
hij schiep
de aarde en
bevolkte die met
een evaluerend
en evolutionair
levende mens
naar zijn beeld
en gelijkenis
techniek en
creatief sloeg
snel de vleugels
uit in maagdelijk
ontdekken robots
waren er al vlot in
alle werk dat verlichting
zou kunnen geven
niet vergelijkend
met de mens
maar innoverend
verbazingwekkend
in gevoel muziek en
culturele prestaties
app 's deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren
uitgezet en voor de seks werden
10 coaches en 5 protocollen
ingezet en nog was het pet