Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Tranen
tranen schuren
voordat water
en modder
de beddingen
plamuren van
de emotierivier
waardoor later
gras toch groener
dan dat van de
buurvrouw lijkt
ook omdat haar
hulphond bijt
weer ben ik
verdwaald in
de wereld van
weleer maar
zij geeft mij geen
voldoening meer
onrust hangt aan
muren te verstoffen
omdat tijd te lang
heeft stilgestaan
het leven gewoon
verder is gegaan
Teleurstelling
zacht klonk
de teleurstelling
in haar stem
handen waaierden
nog mogelijkheden in
een vertwijfeld pogen
nog was de
weerstand niet gebroken
na het verloren spel
begrijpen was er
altijd wel maar overgave
was niet te dragen
toch zal ze ooit
slagen al moet ze
daarvoor dwars door de hel
Teleurstelling
ja, teleurstelling is niet zo leuk.
je stelt me nog erg teleur, lieveling,
dat je nog zo lang weg blijft
ik weet dat je van me houdt
en graag bij me wil zijn
elke dag is een teleurstelling
dat je nog niet bent gekomen
en ik nog in de duisternis moet leven
ik weet als jij komt het licht
in mijn hart zal zijn
en we zullen heel gelukkig zijn
je zult me weer leren lief te hebben.
lieveling, ik hoop dat je nu komt.
mijn blijdschap zal groot zijn.
ja, we zullen gelukkig zijn
Weerzien
ze zou me afhalen van het station
het meisje met de grote hertenogen
en donkerbruine, bijna zwarte vlechten
er was alleen een grijze dame
ogen verzonken in de kreukels van haar huid
die haar doodshoofd nauwelijks verhulden
we zouden land en zee doorkruisen
ze stuurde mij vakantiekaarten
toont trots de kamers van haar kinderen
de kamer met het echtelijke bed
de muren licht als van een folterkelder
laat jullie avondmaal aan mij voorbijgaan
ik neem zo vlug ik kan de trein naar huis
Ik ben in u teleurgesteld
god, ik ben in u teleurgesteld,
u laat me zo vaak zwaar lijden.
ik weet dat mijn weg
door u wordt bepaald
u leidt me op uw weg
en u beproeft uw liefste kinderen.
veel van uw kinderen
hebben het zwaar,
maar we weten
dat we zullen overwinnen.
en dat u ons liefhebt.
vader, neemt u de beproeving
van mij weg.
ik ben aan het einde
van mijn krachten.
lieve god, weest u barmhartig
en verlicht u mijn bestaan.
laat mij niet langer teleurgesteld
in u zijn, liefste god.
ik kan niet ophouden
om u lief te hebben.
ik weet dat u het mooiste bent
in ons leven.
uw liefde voor het mensdom is groot.
ja vader, dat wilde ik
u allemaal even zeggen.
liefste god.
Jij, man van plezier
Drugs en bier
interesseert mij geen zier.
Maar jou wel
Jij leeft enkel voor plezier.
Eindelijk hadden we je zo ver:
Je zwichtte voor een opname
......totdat.....
Die drugsdealers
weer in beeld kwamen.....
Toen was je niet meer zo lief
Je veranderde van boos naar agressief.
Je zat me te dreigen
In mijn nek te hijgen.
De doodsangst doorstaan;
Denk ik nu:
Het is nu de tijd
voor jou
om aan het boeten
te gaan.
Je bent kwaad
je bent kwaad
en teleurgesteld
in een vrouw
die jou niet begreep
en tegen jou was
je kunt dan
erg tekeer gaan
en hebt het er
erg moeilijk mee
het is beter voor je
het te verdragen
verdragen in stilte
is beter dan
zo tekeer gaan
je kunt zo lief zijn
dan ben je mooi
en gelukkig.
probeer het kwade
te verdragen
dat is beter
ook voor jezelf.
ik hou van je.
Niet kundig genoeg
ik verbrand uw leugens
verzacht mijn pijn
krankzinnig?
laat me eens graven
diep in mijn geest
mijn gedachten zijn niet
oppervlakkig
ze worden blootgesteld
aan kwaadwilligen.
dus jaag ik die weg
mijn ziel sluit ik af
als u probeert me te breken
u die leugen van waarheid
niet kan onderscheiden
denk dan nog eens na
u bent niet kundig, noch wijs
Mijn vader
Mijn bloed en vroeger ‘my proud', iemand waarnaar ik op keek.
Maar met de tijd heb je dat verpest, mijn vertrouwen in jou geschaad.
Het doet me pijn om je nu te zien lijden,
ook al was je er nooit voor mij ik zal er altijd voor jou zijn.
Jij hebt mijn ogen geopend,
ik leef niet meer in de fantasie wereld
waar iedereen goed met elkaar omging.
Ik leef in de harde wereld waar iedereen je probeert te breken
en waar liefde zeldzaam is.
Zo snel je de kop
wij stoppen ermee
willen ze kwijt
al die bn-ers
vooruit met de geit
we draaien de knop om
een week of een maand
ze verdwijnen vanzelf
omdat het kijkcijfer daalt
geen adverteerders
dus weg grote geld
zo snel je de kop
van een namaakheld
Lege straat
langs deze rustige straat loopt men bedaard
in een leegte zonder woorden
een “nette “glimlach stevig geplakt over niets
altijd maar de schijn ophoudend
het gaat goed met ons hoor...
er wonen geen kinderen meer in deze buurt
ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach
tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop
de schommels werden verwijderd
als je goed luistert in de avond hoor je de
echoën van kinderen die geleefd hebben
ooit was dit een drukke straat
nu bespreken de bewoners nieuws van geen
enkele betekenis
om niet te bezwijken onder hun last zoekt
men de buren op want hun verhalen zijn
gelijk aan die van hen. ze drinken thee dat
bitter smaakt
ze zijn ook bitter
achtergebleven op een plaats waar kinderen
behoorden te zijn.
nette “glimlach “ vastgeplakt over streepjes
lippen... bleef men achter, kinderloos
kinderlevens, zo ontzettend broos
ze zijn allemaal gestorven
Luchtkasteel
waar is de liefde waar je het altijd over hebt?
je dromen, je verlangens
zoetgevooisde woorden in je oor
het grote lege bed niet in staat je te warmen
vertel het maar... ik weet dat je snakt naar
die uitgestoken hand.
schenk ons iets in en laten we praten daar op
de ruïnes van je zelf gedroomde luchtkasteel
tranen rollen langzaam over de trappen
je vind het leven oneerlijk maar zet een
masker op, doet je sterker voor dan je bent
waar is ze nu de liefde, je bent er toch zo aan gewend?
op de ruïnes van je zelfgebouwde luchtkasteel
besef je dat je dat je ook maar een mens bent
en in het leven krijgt iedereen zijn deel
en soms is het leven hard en krijg je niet al te veel
zoek naar nieuwe kansen maar vertrek uit
je luchtkasteel... je weet maar nooit
wat het leven nog voor je in petto heeft want
och, zielenpijn dat hoeft niet voor eeuwig te zijn
Geschreven in 2009
Daar is ze weer
ze draagt een oude grijze mantel
haar haren ongekamd,
de jaren van oude jongens krentenbrood
reeds lang voorbij
de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar
oud is ze ... voelt zich ook zo
al doet ze voor de schijn
als was haar leven één groot festijn
ze kent de geur van nietszeggende liefdes
van oude dromen nooit uitgekomen
andermans verdriet, ze ruikt het
en springt daar bovenop
ze is dan blij dat ze niet alleen is
in haar eenzaamheid
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik ben leeg, heb niets meer te geven
want in al die eenzame nachten
waarin ze van niemand steun kon verwachten,
en haar oude ogen
weer eens hoopvol op mij waren gericht
zoog ze me leeg, verstikte ze mij
in wat zij –vriendschap- noemde
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik wil niet meer... kan haar eeuwige
klaagzangen niet meer horen
ik wil wel weer eens kunnen lachen en vrij
ademhalen...
of is dat te veel gevraagd?
Vertel ze niets
ze zullen zich over ons geluk
ergeren, als we treurig zijn
zal men juichen
je kent ze, mijn lief
zij met de kille harten
zij zijn onwetend en dom en
verheugen zich op laster
ik draag mijn wonden nooit
openlijk
vertel ze niets
je weet dat ze ons zullen
willen schaden
de kans dat het ze lukt is
uiterst gering
voor hen is het moeilijk te
aanvaarden
mijn tranen zullen onzichtbaar
zijn,
de jouwe droog ik
in geluk, in verdriet
wij vertellen ze niets
beter zo...
Buurvrouw
de buurvrouw kwam achterom
binnen
de jonge vrouw zuchtte maar
de vrouw was oud
dus toonde ze haar respect
ze luisterde naar haar verhalen
over mensen in de buurt
kletspraatjes waren het
altijd negatief
ze antwoordde nauwelijks en
buurvrouw begreep
nors stond ze op om triomfantelijk
te zeggen dat ze nog
een bakkie ging doen –elders-
de jonge vrouw begreep dat zij
nu over de tong zou gaan
ze realiseerde zich :
dit is het werk van hen
die van huis naar huis gaan
om andermans dingen te vertellen
een beetje waarheid
vaak regelrechte leugens
dát verdeelt een buurt
Samen zijn wij niet
mensen blijven maar vragen stellen
over ons en hoe het nu gaat
je hebt me brieven geschreven
en ik stuurde ze terug met de wind
het is nooit gemakkelijk geweest
met mij samen te zijn
mensen vragen me dingen of ze zelf
geen leven hebben, beschuldigen me
zal ik mijn ogen dan maar verbergen?
voor hun vragen heb ik geen tijd
want het is geen belangstelling maar
venijnige nieuwsgierigheid
voor het eerst, zijn wij niet samen
neen, samen zijn wij niet.
en mensen huilen voor mij, want
ik toon totaal geen verdriet.
(schande)
Ik probeer..
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor je heb betreden,
ik viel neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden.
Flashbacks en herinneringen,
terug vanuit het verleden.
Ik viel naar beneden,
zo snel en hard viel ik neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden,
pokerface, aanpassen of omkleden,
het was te laat, het had geen zin meer.
Ik kijk op naar boven, want ik ben al beneden.
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor jou heb betreden,
ik viel neer.
Leg me uit..
Fouten zijn er om er van te leren.
Dan moet je niet meteen je hoofd omdraaien,
en mij de rug toe keren.
Er voor 'iemand' zijn wanneer het jou uitkomt.
Een zin herhalen, als ik je niet verstond.
Wat is het grote probleem hier van?
Wil je het niet, of is het iets wat je niet kan?!
Waar ben je al die tijd geweest?
We hebben het je zo vaak gevraagd
we hebben je gesmeekt
bij ons te blijven
maar jij ging weg
En waar ben je al die tijd gebleven
je kinderen hadden een vader nodig
maar voor jou, en haar
waren wij overbodig
Je koos voor je nieuwe vrouw
in plaats er voor je kinderen te zijn
je stond tussen 2 vuren
maar doet het je nu niet pijn?
Waar was je ...
ik heb het vaak genoeg gedacht
toen ik in bed lag
in de stille nacht
Ik keek naar de sterren
en vroeg me af:
“papa, waar ben je nou?”
Heb je geen spijt dat je je kinderen liet gaan
en koos, voor een vreemde?
je nieuwe vrouw?
Zwijgen
Ik wil praten
maar ik kan het niet
ik zwijg gewoon
Woorden kan ik niet zeggen
stil blijft het ...
en ik zwijg
Ik wil je wel vertellen
waar ik mee zit
maar ik ben bang om te praten
zwijgend zit ik voor je
Tot je me geruststelt
en zegt: “het is niet erg
tegen mij kun je alles vertellen”
Maar ik twijfel
en denk even na
er huist een kille stilte
omdat woorden zwijgen
Maar pas op het einde
begin ik te praten ...