Luchtkasteel

waar is de liefde waar je het altijd over hebt?
je dromen, je verlangens
zoetgevooisde woorden in je oor
het grote lege bed niet in staat je te warmen

vertel het maar... ik weet dat je snakt naar
die uitgestoken hand.
schenk ons iets in en laten we praten daar op
de ruïnes van je zelf gedroomde luchtkasteel

tranen rollen langzaam over de trappen
je vind het leven oneerlijk maar zet een
masker op, doet je sterker voor dan je bent
waar is ze nu de liefde, je bent er toch zo aan gewend?

op de ruïnes van je zelfgebouwde luchtkasteel
besef je dat je dat je ook maar een mens bent
en in het leven krijgt iedereen zijn deel
en soms is het leven hard en krijg je niet al te veel

zoek naar nieuwe kansen maar vertrek uit
je luchtkasteel... je weet maar nooit
wat het leven nog voor je in petto heeft want
och, zielenpijn dat hoeft niet voor eeuwig te zijn

Geschreven in 2009

Reacties