Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een rustige nacht
de nacht was stil
in de mantel van rust verborgen zich dromen
de volle maan leek breed te lachen
kijkend op het paar
de maan waakte over de dag
oh, wees niet bang, meisje,
want de sterren twinkelen zwijgend
de mist in de wijngaarden heeft
ook nooit jullie geheimen prijs gegeven
het is een rustige nacht
de onderhuidse hartstocht barst opeens
spontaan los. de sterren twinkelen feller
de mist ligt als een deken over de wijngaarden
och, meisje, je hebt een goede minnaar gevonden
de maan glimlachte: het was met de rust gedaan
(Geschreven in 2013)
Hij draagt me door seizoenen
in de winter koopt hij me een groene muts,
want die kleur past bij mijn ogen, zegt hij
verzorgt hij mijn voeten
zodat ze warm blijven in de kou
in de lente is hij mijn zonneschijn
en wil ik nergens liever zijn
dan in zijn liefdevolle armen...
oh, hij draagt me door seizoenen
in de zomer laat hij me niet verbranden
en 's avonds gaan we uit in de stad
lopen hand in hand, blij als kinderen
delen zwoele nachten met de sterren
in de herfst, wanneer de dagen grijs zijn
kleurt hij mijn leven met zijn gezang
liefdesliederen, gezongen in de nacht, voor mij
terwijl de regen zachtjes tokkelt op het raam
oh mijn lief, hij draagt me door seizoenen
Van duizend madelieven
ieder jaar weer
word ik verliefd
op jouw lentemuziek
die klinkt in je stem
waarvan de kristallen tonen
verwaaien in warme wind
speels fonkelt
de melodie van je ogen
in kleuren die alles beloven
zacht dirigeert lichaamstaal
het bloeien van onze bloemen
naar de voorjaarsfinale
weer luidt het geel wit
van duizend madelieven
jou in als mijn liefdesbruid
Het rag is verwaaid
wij sponnen een web
ieder met eigen draden
kwamen in het kruis samen
met vlechten en hechten
beschermden wij onze plek
zij aan zij de wereld voorbij
leken vrij in doen en laten
maar wat wij maakten
bond ons te veel aan elkaar
wij waren geen jagers
maar voelden ons prooi
met het web als bewaker
het rag is verwaaid
de spinsels herinnering
aan ons pril onervaren begin
Naar onbewoond aldaar
ik wilde je omspoelen
een tropisch eiland
van je maken in de oceaan
zongele stranden
wit blauwe golven en
jouw koesterende handen
maar ik kon je
niet scheiden
van het vasteland
onze wortels
reikten dieper
dan alleen hand in hand
nu vliegen we
twee keer per jaar
naar onbewoond aldaar
In de schaduw van licht
zacht vloeien herinneringen ineen
van het kleine beginnen
tot de meest sprookjesachtige dingen
in de carrousel van tijd
glijden emoties en formaliteit
moeiteloos door vele jaren
van woestijn tot oase
bergen gletsjers en zee
wij hebben het allemaal ervaren
toch tonen bijna alle foto's
in de schaduw van licht
het nog nooit uitgesproken gemis
ergens is in het diepste verlangen
het geloof en de hoop blijven hangen
op toch een sprankje ontwakend geluk
Liefde
liefde is niet zomaar
een woord,
het leeft doorweven
in ons
wij kunnen er niet buiten
het verwarmt ons hart
en doet ons blij leven.
liefde begint bij het
begin van ons leven
en vult ons hele leven
blij zijn we met liefde
het geeft ons vrede,
goedheid en vriendelijkheid.
Onvoorwaardelijke liefde
je bloeide
blad voor blad
maar de kring
wilde niet sluiten
omdat er een ontbrak
diep in je hart
heb je dat geweten
het onvoorwaardelijke
is in de tijd vergeten
maar eist nu zijn part
om de krans
volmaakt te laten zijn
heb je gekozen
voor de pijn
voor een nieuwe start
waardoor jouw bloem
langer in warmte
zal blijven en met
onvoorwaardelijke liefde
tot schoonheid kan rijpen
Jij bent het helemaal
jij bent helemaal
mijn droomprins
mijn allerliefste
een edelsteen als
een robijn met
liefde omstraald
jij bent een heilige
ik geloof in je
jij bent een mens
in engelengedaante.
Ik hou van je
ik hou van je lieveling,
je bent voor mij geboren.
wij zijn samen één,
we kunnen niet buiten
elkaar.
het doet pijn als jij er
niet bent
blijf bij mij,
verlaat me nooit
je bent mijn grote liefde
als diamanten schitteren
je ogen,
je mond is een lieflijk
sieraad,
ik ben blij met je,
je doet mijn hart juichen.
Je bent een engel
je bent een engel
en ik denk altijd aan je
je bent het begin van
elke dag
en ook 's nachts ben je
in mijn gedachten
ik verlang naar je
je bent het helemaal
ik mis je elke dag weer
als je niet bij me bent
waarom toch
blijf je weg
ik weet da je van me houdt
je bestaat echt
laat me niet langer alleen.
Ik bewonder je
al ben je niet bij me
toch bewonder ik je
want jij bent de enige
man in mijn leven
jij bent het zout der
aarde
in jou woont liefde
in jou vind ik blijdschap
op vleugels van de
wind lopen jouw voeten
jouw voeten brengen vrede.
ik bewonder je.
lieveling,
kom snel.
dan zijn we eindelijk samen.
je bent een lichtje in mijn
bestaan.,
ik kan slechts aan jou denken.
je bent het helemaal.
van binnen word ik warm
als ik aan jou denk.
lieveling,
ik bemin jou!
Is er een ander leven
het wenkt
met warme hand
op een roze wolk
met gouden rand
en ik stond
in de kou en regen
accepteerde het als zegen
omdat ik niet beter wist
of heb ik
me toch vergist
is er een ander leven
dat zoveel meer lijkt te geven
waar je lente ademt
en kippenvel krijgt
als je alleen al
naar die ander kijkt
heb mijn kleding uitgedaan
ben naakt in de bui gaan staan
liet de dromen langs mij stromen
tot onze zon weer scheen
Triomferend in je lach
je ademt bloemen
terwijl het groent en
plotseling hoog grast
het heeft
mijn schuchterheid
en jou compleet verrast
zo uit het paradijs
van onvoorspelbaarheid
nemen wij nu alle tijd
ik zie het
in je ogen
triomferend in je lach
jij weet mij
weer onverwacht
heel zacht te raken
het is magie
die langs de vingers speelt
verleidelijk maar oh zo heet
nog boven het geluid
van wind en bijen uit
hoor ik jouw stille kreet
vlinders dwarrelen op
als wij verwonderd stil en
ingetogen huiswaarts keren
het is nog niet voorbij
iedere blik vraagt fluisterend
het thuis opnieuw te gaan proberen
Het tweede gezicht
ik heb je
als schaduw begeleid
in pijn en onzekerheid
vaak was ik
je kwijt omdat jij
jezelf niet kon vinden
dan hinderde het licht
was ik te zichtbaar
in het tweede gezicht
wij zijn verweven geraakt
hebben na lang zwart en wit
heel schuchter kleur bekend
bij de eerste stappen
in het volle licht vielen
eindelijk ook onze namen samen
Weet je nog
Weet je nog de eerste keer dat ik je zag?
Dat was een mooie dag.
Een week samen op kamp,
Dit was totaal geen ramp.
Na die week volgde jij me na in mijn gedachten,
Wat heb ik lang op een sms van jou zitten wachten.
Sms kreeg ik in de auto vol met familie,
Er verscheen een lach op mijn gezicht.
Ik begon te stralen.
Tijdje zijn we samen geweest, maar jij was een feestbeest.
Je maakte het uit...
Ik gaf daarna niet meer veel geluid.
Dat jaar er na zag ik je weer, zoals die eerste keer.
Mee op kamp, boos was ik, maar je was zo mooi.
Je bent verleidelijk knap...
Nu een goede vriend van mij...
Niemand weerhoudt mij om bij jou te zijn.
Ook al hebben we niks,
Toch houd ik van je zoals niemand anders kan.
xxx
Aangeschoten leven
je had de bloesem
hoger ingeschat
bij het loslaten
van jouw jongste tak
haar veerkracht groot
met volle kleur
van wit naar rood
tussen het prille groen
zij wiegde
op warme lentewind
keerde naar licht
en mooie ogen
gaf gevoeligheid
aan woorden
die haar vrouw-zijn
zomers wogen
dit onbezonnen zaad
gaat geen vruchten geven
realiteit van nu is kostbaarder
dan aangeschoten leven
Onderhuidse emoties
de wereld
staat droog ondanks
het stijgende water
met een sahara vol
onderhuidse emoties
gespannen als boog
wie schiet het eerst
raakt en maakt
contact met de ander
ogen en handen die
feilloos gevoelens ontvangen
reageren op wat zij ontberen
een arm om de schouder
woorden als koele bron in
een vruchtbare oase zonder zon
Kom schemer met mij
ik wist je
te wonen
in je glazen huis
lente bracht
haar eerste bloemen
op de wind bij je thuis
je decoreerde en schikte
de kleuren van zon die
in jouw vazen zijn voorjaar vond
op het wiegen
van de eerste madelieven
danste je het prille groen
rustte de middag
in een spiegelende tuin
op het zwart van de aarde
waar het leven dit jaar
zijn eerste fortuin
uit vruchtbaar zijn baarde
kom schemer met mij
naar de maan en nog hoger
waar wij elkaar de nacht gaan beloven
Transparante scherpte
ik wist van glas
dat het doorzichtig was
fragiel en breekbaar
in al zijn componenten
heb je verwond
met transparante scherpte
die diepe sporen
in jouw kristal kerfde
er was geen schaduw
in doekjes voor het bloeden
voelde mijn onmacht
jou daarvoor te behoeden
dacht dat glans en glitter
zouden binden
maar de waarheid
liet zich niet verblinden