Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Faalangstig bang
de dagen zijn
voorbijgegaan in
vele lagen van bestaan
natuurlijk was er groei
de grond geploegd
geschoond van stronk en steen
langs elkaar heen
in een verdeling die
seizoen en rol gebonden was
tot eigenheid
wat ruimte kreeg
en verder woekeren bleef
het samen schouwen
leek op houden van
liefde bleef faalangstig bang
tijd rijgt jaren
in een veranderend patroon
ieder kleurt en weeft zijn eigen droom
Zo godvergeten zeer
ik zwaaide
draaide me om
herkende de wereld weer
het deed alleen
zo godvergeten zeer
nog bloei je
steelde lang als knop
lenteschoonheid die
alleen de zon ontbeerde
wat ik ook probeerde
wij zijn zomer aangegaan
in lange lichte dagen
zelfs stilte bracht geen vragen
wij genoten van
een innig samenzijn
maar de vergezichten
bleven uit en de einder
kwam steeds dichterbij
er was geen ander
perspectief dan bij jou zijn
jouw kleuren fletsten
wij cirkelden in kletsen
om de waarheid heen
gemis aan vrijheid deed ons pijn
liefde bleek niet zaligmakend te zijn
Echo's in gesprek
weer is stilte
gebroken door
duizend vlagen wind
geluidloos
waaien woorden
op vleugels weg
wat ik ook zeg
er zit geen draagkracht
meer in zinnen
zij lijken
hol van binnen
als echo's in gesprek
de wind monoloogt
luwte dwarrelt
letters zonder hoop
Het paradijselijke van ooit
nog weet ik de erupties
het gloeiend stromende venijn
de vulkaan in mij dacht even
machtiger dan de wereld te zijn
onverwacht tot uitbarsting gekomen
in het groene landschap van mijn dromen
waar zon en vruchtbaarheid weer
het paradijselijke van ooit hadden bereikt
ik voelde mij de schepper van elementen
zonder te denken aan de mensen om me heen
zag de confrontatie van generaties leven
met rode lava in lagen hete as en steen
nooit laat ik meer de spanning groeien
tot een furieus fataal moment
ongebroken ben ik bijna uitgedoofd
maar leef nog vurig in iedere kloof
Schaduwen in zinnen
ik heb het gras
bekeken aan de onderkant
witte wortels in zwart aardezand
waar zon door woorden schijnt
ondermijnen schaduwen in zinnen
jouw voor de hand liggend gelijk
heb moment en blikken vele
dieptes toegedicht maar je gezicht
rijmt niet met alles wat er was en is
nog is er geen vervelen maar
of je hart voor mij steeds open staat
is geen waarheid die we samen delen
Neusje in de wind
je balanceerde
met je blik
tussen kijken en zien
lippen speelden
in een glimlach
al met misschien
maar het neusje
in de wind toonde
vastberadenheid
ik deed een
stapje terug en zag
het rechten van je rug
toen jij proestte
van het lachen wist ik
dat wij hetzelfde dachten
Liefde?!
Is het liefde of bedrog
Jij weet het niet, of toch?
Wat zal ik zeggen over jou
Je bent geweldig, zelfs in de kou
Je bent bijzonder
Het lijkt een wonder
Ik vind jou leuk
Jij mij ook?
Schrijft met schaduw
jij schrijft
met schaduw
woorden van licht
lacht vaak
je ziel bloot in
een stralend gezicht
weet met
handen ook het
kleinste geluk te vangen
oogt omfloerst
stukjes liefde in
paradijselijke koers
met jou
aan mijn zij
is de hemel dichtbij
Begrijpen
ik wil je steeds meer
begrijpen
weten wat je denkt
en dicht bij je zijn
ik wil dat je mijn
gedachten kent
en dichtbij me bent
het geeft me troost
aan jou te denken
ook al ben je niet hier
ik voel me in gedachten
met je verbonden.
je bent mijn lieverd!
Jouw voetstappen volg ik
ja, jouw voetstappen
zijn lieflijk zacht
en geven mij vreugde.
jouw voetstappen volg ik.
op het strand loop ik
in de afdruk van jouw schoenen
ik loop vlak achter je
jij bepaalt de weg
steeds gaan we verder
we zijn alleen aan de rand
van de prachtige zee.
en genieten
we zingen samen
prachtige liederen
wat is dit een mooie dag
lieverd.
ik ben zo blij met je.
Met een streek
ik ben nooit
het genie geweest
dat met een streek
rembrandt kon laten stralen
het was altijd
ploeteren en foeteren
waarom ik niet de ziel
naar boven kon halen
alleen jij hebt
mijn strijd geweten
met oog en lach de
waardevolle hints gegeven
wees mij op
nutteloze zaken die
niets met de magie van jouw
verschijnen hadden te maken
ik portretteerde jou
met kleren aan maar
in je ogen blonk je ziel
naakt in dit bestaan
Een veeg licht
ik mozaïekte
met stukjes leven
om ze harmonisch
te passen in het bestaan
het leek goed te gaan
tot de lijm verdroogde
het cement verpulverde
waarin ze waren gegoten
heb met alles gebroken
toen ik jouw ogen zag
een veeg licht in een
donkere straat bij nacht
je lach parelde tanden
in witte aanstekelijkheid
handen speelden met schaduw
in een verrukkelijke werkelijkheid
de andere wereld heeft
voorgoed afgedaan
onder liefdesvleugels hebben
wij de zon weer op zien gaan
Blijdschap
in jouw gezicht
kan ik mezelf lezen
uit lijnen van ontstaan
geen letters
maar geëtste stukjes leven
vallen wonderbaarlijk saam
momenten die
de tijd markeren in
tekens die niet overgaan
je lach slaat weer
een bladzij om
ogen stralen warme zon
in blijdschap
staat te lezen wat
wij elkaar ooit schreven
De godinnenschik
in het wegdromen
ben jij heel dicht
bij mij gekomen
als een vlinder
streek jouw licht
langs mijn gezicht
hoorde in je stem
woorden die zelfs
de hemel bekoorden
je ogen deden
daarvan uitnodigend
de poorten open
wij deelden
de godinnenschik
eerst jij en later ik
in wakker worden
zijn wij teruggekomen na
zeven hemels heftig dromen
Zonder liefde is het leven zwaar
zonder liefde kan ik niet leven
met liefde wordt het allemaal
veel gemakkelijker
en kunnen we veel
door de vingers zien.
en veel verdragen.
in liefde kunnen we veel vergeven
liefde is het die de aarde laat draaien
liefde is het mooiste woord
zes letters maar met
zo een grote betekenis.
liefde, sterf niet in ons.
Schaduw van leven
ik zag
in je lach
een glimp van je ziel
hemelse schoonheid
voorbij de
schaduw van leven
mimiek
componeerde blijdschap
uit stukjes geluk
je ogen straalden
een zomerse zon
in uitbundige verhalen
op dat gouden moment
wist ik dat onze liefde
de eeuwigheid kent
Liefde overvleugelt
jij bent
de zon en maan
van mijn heelal
ogen sterren
twinkelend in de verte
je lacht universeel
ik aard teveel
om los te gaan
in geestverruimen
koester macht
in zwaartekracht maar
liefde overvleugelt dat
heb me gegeven
om met jou te zweven
naar een oneindig leven
Je onbereikbaar zijn
terwijl jij roost
haal ik mijn vingers
open aan jouw doornen
jij paart schoonheid
aan het reiken naar licht
dat ik altijd heb gemist
je onbereikbaar zijn
doet constant pijn in het te diep
wortelen van verkeerde keuzes
maar nooit zullen wij
verwelken in onze liefdesbloei
jij knopt terwijl ik hopelijk nog groei
Forever
wij zijn voor altijd, je lach maakt mijn dag.
wanneer ik bij je ben voel ik me blij,
want de allerliefste dat ben jij.
soms gaat het slecht, maar dan weer goed.
ik voel me vrij met jou aan mijn zij.
met jou aan mijn zij kan ik alles aan.
ik ga voor je door het vuur en door de kou.
ik wil je gewoon duidelijk maken dat ik zielsveel van je hou.
niet alleen nu, maar elke dag maar weer.
als je niet bij me bent, dan heb ik zeer.
Een sieraad
ik verzamel het licht
dat de stenen
meenemen uit hun leven
dat oplicht onder
een bepaalde hoek
net als een oud boek
en open valt
waar het de laatste keer
door iemand is gelezen
in schuren snijden
en polijsten probeer ik
de mooiste composities te krijgen
ik heb een sieraad
gekozen met veel plezier
het ligt nu voor u op papier