Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een schalkse lach
ik weet dat
jij niet zingen kan
maar toch vertolk
je het lied met een
fantastische mimiek
maakt dat tranen
glinsterend
stromen uit de
diepste emoties
van ons warme hart
speelt in een
schalkse lach
met tonen die van
deze heerlijke stilte
zelden kunnen dromen
je performance houdt
de toeschouwer gevangen
met het akoestisch spel
zie of hoor ik jouw lied
waarvan ik nu intens geniet
Lichaamstalen
ik heb eindelijk
een sprookje gedroomd
met veel liefde en
natuurlijk een happy end
waarbij het meisje
lief en hulpvaardig was
van gewone afkomst maar
toch iets koninklijks had
de jongen prees vooral
zijn domme kracht lachte
hard om de stomste grappen
op een slijmerige manier
de contrasten zijn al
neergezet en de spelers
trappen in de valkuil van
de goed gecamoufleerde sloot
daar vertellen lichaamstalen
hun droomverhalen die
in vergelijken op een
ontzettend lief sprookje lijken
toch worden ook zij
snel blij want de ontdekker
van het water komt al snel
vol overgave blaffend naderbij
een warm bad en
rozig slapen zal de volgende
dag wel het sprookje of
de droom tot waarheid maken
Vloeiden uiteen
nog koud
in golven verpakt
rolden de eerste
verhalen op een
al lenteachtig strand
hoofdletters
schuimden in wit
hun belangrijk bericht
doken en vloeiden
uiteen in vergeten
zand wiste
met kwistige hand
onbelangrijke details
alleen waar wind vat
op kreeg bleef in stand
hij joeg de
hotspots wat verder
het land op waar zij
uitwaaierden voor
een groter bereik
eenmaal ingegraven
kon silicium de
mooiste herinneringen
dragen van een
geweldige lentedag
Treuzelkeuze
ik zag
hun lach
oplichtende hoop
in de ogen
maar ook
het weifelachtig
onrustig gedrag
van de treuzelkeuze
in wikken
en wegen komen ze
alle tegenstellingen
steeds weer tegen
zij neigen naar
maar met veel
misbaar keren zij
op de schreden terug
zij willen winnen
hebben uitslagen binnen
maar diep in hun hart
wacht de teleurstelling vast
Op de tast
wij hadden
niets afgesproken
zij zou nachts
niet komen spoken
met een streel of
vaag schreeuwen
om mij iets over
haar bestaan
te laten weten
zij is er gewoon
want sinds haar
verscheiden heb
ik mij niet van haar
kunnen bevrijden
waar zij vroeger
altijd bij me was
is dat nu zelfs bijna
letterlijk op de tast
ze kijkt me aan
loopt mee en praat
geeft ongevraagd
antwoord bepaalt
waar we gaan en
ik laat me leiden
zal zonder haar
mijn dagen anders
nooit kunnen slijten
Baadde aarde
het rondde
in goud de
massa wit
gebundeld licht
waaierde uit in
krachtige stralen
die hun intensiteit
zelf bepaalden
met energie
overgoten baadde
aarde in de
bron van de zon
waar scherpte
en rechtlijnigheid
het credo van
de eeuwigheid zong
Eeuwige dialoog
ik heb
stilte gewist
maar lees op
de gezichten
geen woord
als lichaamstaal
faalt staat
men naakt
ongekend in het
bestaand moment
waar wij het
medemenselijk
aan elkaar
ontlenen is de
dood verdwenen
leven heeft
een eeuwige
dialoog omdat zij
deel is van en deelt
zonder stervensnood
Schijnt schaduw
ik heb mij een
plaatsje geschilderd
op een groot doek
een wat
verstild tafereeltje
ergens in een hoek
heb de tijd
in kleuren stil gezet
vogels vliegen in gebed
het klein prieeltje
ademt rust drukte
wordt lommerrijk gesust
een integer zonnetje
schijnt schaduw
langs het lenteblad
ik zit aan
tafel met mijn
stoeltje op het pad
in klein bezig zijn
wordt lente zomer onder
handen van deze dromer
Religieuze bloemen
zij danste voorzichtig
tussen religieuze bloemen
lachte naar hen
zonder ze echt te raken
zomaar contact maken
was niet altijd gepast
de regels in een orthodoxe
wei voelden niet altijd vrij
zoals vaak in de natuur
hebben zij graag een goede
buur van hetzelfde soort in
elkaar verstaan zonder woord
veel anderen aan
de overkant genereren
een los groepsverband zonder
diepe familiaire hechting
toch heeft zij ook daar
haar erfpachtrecht waarin
zij respect en vrijheid danst
met een lach in de open hand
Nieuwe kans
ooit was de mens
een deel van het
leven om hem heen
in een oneindig universum
diep wortelend op steen en
schaars vruchtbaar leem
hij is zijn heem ontgroeid
in het va-banque rentenieren
van hem toevertrouwde waarde
door opbrengst geboeid
erodeerde en vervuilde hij
op gruwelijke wijze de aarde
de evolutie is geschokt
uitgebalanceerde natuurlijke
processen zijn pardoes geblokt
apocalyptisch zal het
menselijk bestaan naar
zijn zelf veroorzaakt einde gaan
door intrinsiek fysiek
verval en niet te pareren
aanslagen van overal
de natuur zal ooit weer het
voortouw nemen om de menselijke
soort een nieuwe kans te geven
Het vlammend zwaard
ik heb haar
op de gouden rand
zien staan van
een lichtende wolk
met donkere kant
omgord met een
stralend koord
het vlammend zwaard
geheven in de laatste
dagen van ons leven
zij oordeelt niet
maar klieft waar goed
en kwaad verbonden zijn
in pijn heelt zeer om
weer naar rein te schonen
ooit zal er weer
een nieuw bestaan
zijn bezieling ondergaan
een ultieme kans want
deze dans ontspringt niemand
Op zijn paasbest
zijn wij de
uitverkorenen die
op zaterdag voor pasen
onze naamdag mogen
vieren want het aantal
heiligen is voortijdig op
een naamloze dag
zonder liturgische diensten
geen boom of takken
maar een kaars als droom
die pas om twaalf uur
nachts ontstoken wordt
dan is alles op
zijn paasbest gepoetst
orgel en koren zijn
ge updatend met de
nieuwste halleluja's de
verrijzenis als hoogste goed
Grandeur van verrijzen
drukkend heet
geladen met
stof en rumoer
leek de atmosfeer
te gaan exploderen
tot er een gejuich
en de geur van
bloed venijn en
vergelding onze
kant op kwam
we zagen de man
met zijn kroon
beladen met kruis
onder hoon en
spot bijna kapot
het waren zijn ogen
die uit zijn gebogen
gestalte op heldere
wijze de verte in keken
met de blik van weten
hij kende de
wisselmomenten
in emotionele rituelen
die het goede in de mens
volkomen negeren
zijn kruistocht heeft
hen weinig geleerd
pas in de grandeur van
verrijzen durfden zij zijn
naastenliefdeleer te prijzen
De olijvenrust
de platte schaal
een grijze bokaal
met water
witte doeken in
het donkergroen
van de olijvenrust
de tuinen van
gethsemane in het
voetenwas ritueel
de groep is compleet
als hij met hen
spreekt en samen eet
waarbij ieder van
de woorden schrikt
die hij tot judas richt
hem is niets menselijks
vreemd als hij dit wetend
judas meteen al heeft vergeven
In die magie
je keek en voelde
aan de materialen
zag mooie en
onafgewerkte kanten
liet je gedachten gaan
in die magie haakte
ook je hart vaak aan
veel vormen waren
al bekend in het circuit
van creatievelingen maar
jouw idee was vaak
toch even meer in kleur
en ontwerp om blikken te
trekken met een verbaasd aha
schitterend was jouw
uitleg over wat te doen
ieder werd aangesproken
in zijn onbekend talent
want jij kende de wegen
waarop zij steeds het beste
uit zichzelf konden geven
Een mystiek moment
ik voelde
energiestromen
rondom jou dromen
van grote machten
in jou heerste
de serene rust
zoals in het oog
van een orkaan
daar waar bundeling
van krachten vat kreeg
op de maatschappij
ging hij jou voorbij
jij was geen rots
in de branding van
geweld en niet geveld
door onrust en paniek
in een mystiek moment
ben jij door het oog
van de naald gekropen
zonder begeleidende spoken
Het gelach van de zon
ik heb met
schaduwen gespeeld
rond het gelach
van de zon
ook met kleine
witte wolkjes die
snel donker werden
aan de onderkant
zij vulden de velden
vergrijsden het
blauw en de helderheid
die wij van zonnig kenden
toch heb ik
mijn hoop behouden
op een brandend revival
van het koesterend licht
de donkerste rafels
zijn onder het groot
oplossend vermogen van
liefdevolle warmte gezwicht
ik heb voor dit
zonnebad gebeden en
aan het eind van mijn latijn hun
schaduwen gekruisigd met heden
Mogen wij mee
ik zag bloemen
reiken langs de
ranke lijnen van
jouw aandachtsveld
zij hadden snel hun
hartjes open gesteld
in het weerkaatsten
van de mooiste kleuren
wiegend op de wind
musiceerden zij
schoonheid en pracht
die je nergens vindt
jij danste vogelvrij
blij lachend in een
eldorado van de
heerlijkste lentegeuren
jij gaat deuren
ontsluiten die ons leiden
naar de mooiste zomertuinen
mogen wij ook met je mee
Vlinderend gevoel
ik voelde
de wind met
het kind in je spelen
het was niet
de vrucht
van je schoot
maar ze ontwaakte
als jij van het eerste
lentewiegen genoot
een vlinderend gevoel
van voorjaar en blij
in de bloemenwei
ontsnapt aan
de winter en
eindelijk weer vrij
je danst en
zingt het gras groener
dan voorgaande jaren
kleuren verschillen
maar het prilste blauw is
voor de eerste lentedagen
D e uitvergroot
ik keek me aan
lachte verbaasd
toen ik mezelf zag staan
er was iets onbekends
misschien wel ooit gezien
maar nooit verkend
in ouder worden
draaien films door je
proeft de tijd in het decor
verschillen in de
uitvergroot maar essenties
missen niet de boot
het lijken oppervlakkige
momenten maar toch
wankelen er fundamenten
nog is het een geheel
maar de spiegel zegt heel
zacht er is er een te veel