Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Als stille getuigen
twee blauwe houten klapstoelen
achtergelaten op de vlonder
de boot in dezelfde kleur ligt
op zijn kop ernaast
ook op het droge getrokken.
gereed om ze op te bergen
voor een volgend seizoen
een nieuwe zomer....
stil kijk ik uit over het meer
het is of ik de echo hoor van
kinderen die hier lachten
zwemmend in het koele water
op de klapstoelen die qua kleur
wedijverden met het strakke
blauw van de lucht
zaten de tevreden ouders
genietend van hun bruinverbrande
kroost.
een beetje weemoedig denk ik aan
de zomer terug
en het water dat glinsterde
glinsterde in de zon
boot en stoelen op de vlonder
als stille getuigen.
In spiegelbeeld
gestaag
drupt water
van blad op tak
de stam
wordt donkerder
door lange tranen
die in stroompjes
naar beneden komen
wegvloeien in de grond
tot die verzadigd is
en plassen blijven staan
waar in spiegelbeeld
de regen weer gewoon
in stroompjes terug
naar boven lijkt te gaan
Met in het vooruitzicht
het gras wat zo fris en groen was.
voorbij...
we wisten het natuurlijk wel
maar nu de regen meedogenloos
valt als een grijs gordijn
zwaaien we de zomer weemoedig uit
de zondag, het is zeker al bij
de klok van elf uur
geeft ons vast een voorproefje
van wat komen gaat
grijs is de lucht
opoe herfst komt op kousenvoeten
maar toch met gezwinde pas
ze wil weer aan het schilderen
de zomer heeft ze geen boodschap aan
voor je het weet vallen de bladeren
vliegen de vogels naar verre oorden
de wind blaast zijn bolle wangen al op
en plots lijkt Juli alweer lang geleden
ach, een onvergetelijke zomer
misschien nog een aangename dag
de herinnering aan warmte
als we dikkere kledij opzoeken en
ons erbij neer leggen
de zomer is voorbij.
Roze nevelt zon
breekbaar hangen
diamanten in een
wiegend spinnenweb
roze nevelt zon
zijn eerste licht
op een gegist bestek
de herfstdag warmt
zijn vruchten
langzaamaan tot rijp
in oogsten
worden de seizoenen
van dit jaar afgesloten
wat rest is rust
en winterveiligheid
het wortel bed is al gespreid
Rake klappen
hij heeft met
eindeloos geduld
zijn bestaan gevuld
in buigzaamheid
de seizoenenrij in
overleven doorlopen
pas later heeft
volwassen kracht de
eerste weerstand opgebracht
tussen buigen
en barsten kreeg hij
vaak rake klappen
een herfststorm deed
hem uiteindelijk knappen
zijn geduld heeft onze haard gevuld
In het herfstgeel
wolken vlinders
verschoten van kleur
in de bloemenzee
van hoogzomer
nog hangt
de warme geur
in het herfstgeel
van rijpend gewas
pas als kou
het donkerrood
van de vruchten
komt keuren
verdwijnen vlinders
langzaam en loom
om in het zomerse
weer te verschijnen
Je bent thuis
Je hebt een thuis gevonden
zo schuw als je eerst was
ben je nu tam
je bent lief
en nu alvast al mijn hartendief
Een mooie grijze kleur
Zo zacht als je bent
een aai hier, een aai daar
het mag van jou allemaal
Spinnen kan je goed
miauwen nog meer
heb je een zacht plekje gevonden
op onze schoot
weet je wat je met je nagels doen moet
gaat het met jou helemaal goed
Je hebt een thuis gevonden
eerst moest je niets van ons weten
nu weet je niet beter
God heeft jou, naar ons gezonden
Volledig vertrouwen
is er nog niet
dat moet worden opgebouwd
maar ooit ben je echt onze kat
van iemand misschien ...
die jou aan je lot overliet
Ieder nieuwe dag
een golf
klapt vol
op het schelpen bed
dat in glinstering
wordt geschoond
de meeuw
krijst kort
vliegt gelaten
vele kilometers
naar zijn stek
eeuwenlang
strandt zee
al brekend
aan de voet
der duinen
en toch
is er die lach
in het herkennen
van de schepping
iedere nieuwe dag
De bloemen
De roze rozen staan op de vaas
geschonken aan mij door een
dierbare,
roze rozen zijn mij lieflijk,
ik hou er veel van.
Ze ruiken lekker,
en komen mooi uit!
Ze zijn mooi van vorm
Hun tere blaadjes zijn lieflijk,
de bloem is mooi van vorm.
J e hebt rozen in veel kleuren,
rood, geel, roze, wit.
Rode rozen vind ik ook heel mooi.
Maar roze nog mooier.
Ze zijn zo teer van kleur..
Bloemen moet je wel van houden.
Ze bestaan al zo lang.
Eeuwen lang al.
Ja, bloemen zijn een mooi geschenk aan ons.
De kleine ponny
De kleine pony is pas
geboren
ik heb hem bekeken vandaag
het is een hele warme dag
en hij ligt zo lekker te slapen
in de zon
dichtbij zijn moeder,
hoe kan het ook anders
het is lieflijk om te zien
hoe de pony geniet
wat zal er in dat koppie omgaan
ik wilde wel dat ik met hem
kan praten
maar aanvoelen kan ik hem wel
dat hij geweldig geniet is zeker!
Wederwaardigheden
zij vertelt mij alle dagen
in jubelen en klagen
haar wederwaardigheden
wij delen het verleden
altijd op pad
naar iedere uithoek
of hooggelegen oord
overal wordt zij gehoord
stuwt met vaste hand
haar bagage vliegensvlug
over zee en land
barrières kent zij niet
geniet soms even
in de luwte van mijn tuin
dwarrelt wat met bladeren
ritselt woorden om windstil te zijn
Organische eenheid
wij zijn nooit
het paradijs uitgejaagd
maar hebben er
in onze hoogmoed
zelf om gevraagd
dachten de top
van de schepping te zijn
maar in samen leven
konden wij geen empathie
aan het aardse geven
beschouwden in onkunde
alles lager en
minder van soort
van een organische eenheid
begrepen wij geen woord
in het streven naar
goed beter best
hebben wij de eigen norm
als maatstaf gelegd
wie kijkt nog om naar de rest
Een kleine scene
een verre donderslag
terwijl thee onverklaarbaar
uit de glaasjes spat
verschrikte kindergezichten
die angstig kijken
bij het volgende weerlichten
een kleine scene
in een handomdraai geschapen
vlak voor het gaan slapen
pas veel later
keert de rust weer terug
als de emoties zijn gesust
toch blijft die donderslag
een leven lang verbonden
met de eerste zomerdag
Breekt de lucht
grijsgroen antwoordt zee
haar golven slaan kapot
in een aanhoudend ja en nee
wind geeft ook geen krimp
waait langs de kust
in een strakke lange zucht
opening komt
eindelijk van boven
wolken gaan de zon gedogen
zijn oplossende vermogen
breekt de lucht en brengt
de zomer op het strand weer terug
Het zondoorstoofde land
de tekenen liegen niet
uitbundig klinkt het zomerlied
maar in refreinen worden
dartels van vlinders al kleiner
vervangt de kleur van vrucht
het fraai lokkend bloemblad
in zijn zucht tot rijping
door de nog warme lucht
licht buigend wuift de oogst
haar groene zwaai
wordt geler door de wind die
drogend minder weerstand vindt
het zondoorstoofde land
komt langzaam in de
koele ochtendgreep die
spinrag makend herfst heet
Zomerkind
jij bent het zomerkind
geboren uit een warme wind
stralend door de zon gedoopt
met het eerste ochtendrood
nog beroer jij
zachtjes flarden mist
die snel vluchtig zijn geworden
nadat zij van jou hoorden
speelt met zee
en kleine schaapjeswolken
laat de stranden snel bevolken
met vroege gasten van plezier
vult lucht met geur
laat vlinders dartelen
gelukkig zijn in eendagskleur
kom blijf nog even hier
De storm
De storm blaast en tiert
zij is nu meester over de natuur.
Zij strooit heel wat takken op de
grond
en is een gevaar voor mens en dier.
De storm in ons kan ook hevig zijn,
zij duwt emoties weg en is een waar
schrikbewind.
Ik hoop dat ze in mij weer gaat liggen,
zoals ook in de natuur gebeurt.
Het kan niet altijd storm in mij blijven,
ik hoop het tenminste niet!
Schaduw danst
heb de koelte
van het bos gezocht
open plekken gemeden
daar brandt zon
vrijwel loodrecht
haar hitte naar beneden
grote kronen
filteren licht met
lage struiken in het zicht
zij houden
koelte vast met hun
lichtgroene bladerpracht
stilte schemert
tussen smalle banen zon
schaduw danst vertraagd rondom
In status nascendi
ik kruiste zaden
wist bloemen te laten baden
in een weelde van kleur
heb ze niet geschapen
maar wel begrepen
in gaan voor bestaan
zij kiemden leven
samen beliepen we
andere wegen in groei
heb hun geheimen ontsluierd
talenten in status nascendi
naar voren gebracht
bloeien nu al de pracht
die zij pas na vele levens
ooit zouden hebben gehad
In felle bliksemflits
zacht vlaagt
een eerste koele wind
langs de verdroogde haag
het donker
stapelt zich ontlaadt
in felle bliksemflits
nog is het drukkend stil
de laatste vogels vluchten
met een verbaasde gil
dan opent hemel
in opkomend suizen
haar grootste sluizen
het begeleidend
gedonder overstemt
al snel dit regenwonder
waar het droge land
zo lang naar heeft gesmacht
valt nu in bakken levenskracht