Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Kom, het Suikerfeest is begonnen
Ah, het einde van de Ramadan
we staken het vasten.
sterken hebben hun ziel gereinigd
conflicten werden uitgepraat
want zoet eten doet zoet praten
we trekken onze mooiste kleren aan.
iedereen wil lekker ruiken.
feestelijk getuigen we van
een maand lang vasten.
kinderen kussen de hand van hun ouders
brengen die naar hun voorhoofd.
iedereen viert feest. zoals het altijd
is geweest. buren kom, marhaban (welkom)
vrienden en familie, er is eten in overvloed.
de minderbedeelde, kom eet en dans
samen met ons. voel je thuis.
onze dierbare doden zijn we niet vergeten
zoals de meesten vast wel weten.
de profeet heeft het beloofd en iedere stap naar
een graf zal worden gezegend.
mijn vrienden, dankbaarheid overheerst in mij
ik ben zo trots op mijn dierbaren.
ook zonder ramadan, ja óók zonder dit groots festijn
proberen jullie goede mensen te zijn.
Suikerfeest, het duurt soms wel drie dagen lang
maar het hoort erbij en is voor ons van belang.
dans en eet en och ja, de baklava is weer mierzoet,
maar zónder is een Suikerfeest niet goed.
tijd van bezinning is voorbij voor jou, voor mij.
de ziel is gereinigd als na het biechten in de kerk.
ik? Ik voel me warm, betrokken en sterk.
dit feest is er een van saamhorigheid.
kom,
het Suikerfeest is begonnen.
Ik die leef van hovaardij
zou nederigheid
mij op de knieën krijgen
ik die leef van hovaardij
denk dat ik u
schoonheid bied door
woordjes op een mooie rij
zinnen met
mystiek geladen waarvan
u de kracht moet raden
conclusies die
ik formuleer
ze als waarheid presenteer
ik ben niet beter
dan mijn lezer
vergeef mij ook de schijn
mijn enig doel
is alles delen
in een respectvol samenzijn
Speel met mij mee
speel met mij mee
laat onze kunst
hen eens verrassen
zij moeten
op de woorden passen
waarmee wij jongleren
eerst wat
klein spul omhoog
in lettergrepen tellen
ritme en klank
maken muziek
door vaardige hand
dan wat trager
grote woorden zijn dragers
van gewichtige begrippen
jij kijkt verbaasd
als mijn handen stoppen
rusten hebben geen haast
alles is afgewogen
het laatste woord
kent eigen spanningsbogen
maar stilte
zal altijd triomferen
ook in ons jongleren
Met stukjes leven
ik ben geïmponeerd
door de immense muren
de vele stenen gevoegd
met stukjes leven uit
een lang vervlogen tijd
handen hebben
gesjouwd en gebouwd
samen gevouwen in gebed
de hoop op een spoedige
voltooiing is al te vaak voorzegd
nog spreken de stenen
over de cultuur van eeuwen
met hun naam in de groeven
is het monumentale erfgoed
door de tijd nog niet geslecht
Een magisch realist
vaag komen beelden langs
ja uit la douce france
met mijn modische baret of
was het weer de eeuwenoude alpinopet
in de schemerige sfeer
van middagzon en te veel wijn
gaat het schilderen mij
veel te zwierig en wat gladjes af
het ochtendlicht verraadt
in een gedegen overpeinzing
dat vorm kleur en opzet hebben gefaald
de toets der kritiek niet is behaald
toch begint mijn kater langzaam
zacht te spinnen en diep van binnen
keren de kleuren terug van het gouden licht
in de verstilde schoonheid van een magisch realist
Spreuken en rituelen
de spreuken zijn gezegd
rituelen volbracht
blauwsel op verborgen plekjes
vooral als je graag gezien bent
geliefden beschermen je
want bloed is dikker dan water
hun cultuur kent mogelijkheden
Menig keer werd er een als
vijandig gezien individu besproken
hardop, in een kring werden
de bijpassende spreuken gezegd
namen duidelijk genoemd
deze woorden met de rituelen
zijn sterker dan het amulet
dat hen moet beschermen
tegen het kwaad.
hoewel niet gelovige mensen
schouder ophalend lachen
kan men het niet meer keren
de vloek is uitgesproken.
hun ogen hebben elkaar ooit
al eens ontmoet.
zij verscheen in al haar schoonheid
en weet: wie het laatst lacht
het is slechts een kwestie van tijd
Erg gesloten
mag ik in jouw kringetje
ja we raken omdat
de kinderen contactjes maken
heb jij
mijn cirkel al gezien
huisje en wat extra's misschien
wij zijn erg gesloten
er is geen tijd voor open
alles kost nu eenmaal een vermogen
jaja de buren ronden
niet meer met elkaar
zij en de kinderen wonen daar
fijn dat we samen praten
onze cirkels even raken
ik zie je weer een volgende keer
Een laatste sterven
zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies een kunstenaar
haar inspiratievol het leven in
straalde zij in transparant bestaan
nog heeft zij haar doorzichtigheid
maar glamour en begeestering
zijn als dromen in de tijd vergaan
Overgeleverd aan een lafaard
hij die mijn land met zijn arrogantie heeft besmeurd
is verdwenen, bang dat men hem zou vinden
weg gelopen van lafhartige vernederingen
tegen mijn broeders en zusters... hij, die kwam om te
helpen, bleek een lafaard... met een wapen
hij heeft de koran vernield, op mannen geürineerd
maar toch was de onderdrukker bang omdat ik bleef
om terug te vechten. En ik was daarin niet de enige
ik hoop dat hij de sterren nooit meer zal zien
stralen...zoals hij onze vrouwen heeft lastig gevallen
zij stralen ook niet meer maar dragen schande
zijn gehate gezicht zie ik voor me en ik voel me zo
hulpeloos. niet eens een schoen naar hem werpen
kan ik om te laten zien hoe zeer ik hem minacht.
zij komen om ons te helpen
brachten alleen schande over ons
In het ochtendlicht
half zeven was het ongeveer toen ze
wakker schrok van het geluid
ze vermoedde dat het een kindje was
dat van hiernaast, het huilde
hij, ontwaakte ook, langzaam...
ze gleed met haar hand over zijn gezicht
teder, ongelooflijk teder.
haar donkere lippen nodigden zijn mond
heel even zag ze hoe bruin hij haar vond
toen hun ogen elkaar ontmoetten
hij hield van haar verhalen over het land
waar zij was geboren. dat hij bezocht
van de bevolking en hun cultuur
hij was blank, vriendelijk, ruimhartig
een toerist..
het eten wat ze hem kookte at hij met
smaak. zijzelf en de kleren die ze droeg
kleurrijk. exotisch... mooi vond hij dat
terwijl hij haar kuste wist ze dat hij zich
verwonderde
gisteren hadden ze gezwommen in azuur
blauw water, later gegeten en gedanst
maar hoe dit zo gekomen was?
en hij verwonderde zich weer over haar
bruin zijn
ze zag het en wist,
dat was hem eerder die dagen niet opgevallen