Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Spitsten de oren
ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar publiek met
het begin van het
lied de lach in de
kracht van de avond
Huid gevoelig maakt
je scherpte lucht
sprankelde pigmenten
om naast vele
verbondenheden
uniciteit ook zijn
kansen te geven
juist de kleur kent
het onderscheid
voor niet alleen
het velletje maar
ook gerelateerd aan
het sociaal contract
waar dan in tal
van boekwerken
alle ins en outs
zo omstandig zijn
beschreven dat het
bijna lijkt op leven
nog is jeugd en
onschuld hiervan
uitgesloten wat te
zien is in ogen en
de lach het heerlijk
onbevangene dat mag
voor later zijn zorgen
en verantwoording
uit familiedwang en
de groepsverplichting
die ogen donkeren
en huid gevoelig maakt
In kleur gevangen
ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks ooit herboren is
Speciale élégance
jouw sieraden
hadden een speciale
élégance zij leken
te dansen als je liep
waren een in
kleur en vorm
met je huid en toch
sprongen zij er steeds uit
voegde toe wat
naturel al zo
geweldig was de
verbazing in je lach
jij werd niet meer
als jij ze droeg toch
zochten zij de juiste plaats
voor een lief behaag
in een uitgekiende
compositie vol
plezier voor wie het
opvalt vandaag en hier
Postiljon d'amour
jij hebt je
altijd gekleed
met jaren vol liefde
modebewust
van de kust tot
de grote altijd
drukke soirées
ik mocht mee
als een postiljon
d'amour op retour
natuurlijk
smeedde ook ik
de edelste metalen
als zij heet waren
besteedde mijn
vrije tijd aan
uiterst lichtvoetige
kunstzinnige ontwerpen
waarvan het hand- en
afwerk dagen nam
in haar adviezen
wist ze nu al
waar de patina op
het werk zou
gaan verschijnen
omdat zij in vroeg
stadium besefte
voor wie de
gracieuze kunst
bestemd was
Korrelde zandsteen
je korrelde
zandsteen in
het aanschijn
van de hete dag
voelde koelte in
de speciegroef
die het zonlicht
bijna nooit zag
lachte in
begroeten sprak
met handen langs
het patina van hoeken
vibreerde met
magische lijnen uit
aarde die belangrijke
energieën vergaarden
unieke plaatsen
wisten zo naam en faam
te vestigen met mystiek
gezag en lokale macht
In contrast
ik zag je
met licht spelen
zette stralen stop
liet ze dan
weer gaan zonder
je te vervelen
je wilde ze
nawuiven maar
als je woof
doofde de straal
was er niets
meer van over
later probeerde
jij schaduw te
knippen in stukjes
die jij makkelijk
tot een mozaïek
zou kunnen schikken
alles ging goed
alleen in het opslaan
van de delen kwam
de klad omdat zij geen
naam hadden en
een heel kort leven
veel later heeft
iemand mij iets over
licht en schaduw uitgelegd
dat ik het beste in contrast
met beiden kan spelen
zonder mij te vervelen
Vurig rood
traag boog
warm glas
bolde door
lucht van
de blazer
tot de coupe
die we zagen
schitterend
hoe transparant
inkijk geeft
aan beide kanten
gescheiden door
twinkelend
kleurend kristal
als vakmanschap
de scherf vermijdt
voorkom je dat
de mens zich
scherper snijdt en
pijn het vurig
rood laat zien
Sierlijkheid
je smalle voeten
veerden op het gras
dat opkwam na
het raken om zonder
dauw jouw kunst in
een lichtere variant
groen na te laten
jij schreef vrijheid
in gebondenheid
van het gazon
wij lazen uit jouw
prints hoe sierlijkheid
zich met jouw motoriek
op subtiele wijze verstond
jij sloot af waar je
begonnen bent met
een heerlijke lach
overzag met wijd
gespreide armen jouw
dankbaar publiek dat luid
juichend nogmaals riep
Vol ornaat
ik kende haar
onderkoelde lach
de marmer witte
handen en haar
ijzige blik door
eenwording met
het materiaal
waarin haar
opdracht zich
zal presenteren
zij bijtelde
schaafde en boorde
het transparante
blok met redelijk
gemak naar de
gewenste afmetingen
af en toe even
stilstaand voor de
onverwachte kleuring
van een uitbundige zon
op deze opmerkelijk
hete dag was het
enkel de koelte die
haar omgaf van
totale overgaaf aan
het beeld dat zij ooit
in gedachten had
koning winter in
vol ornaat op zomers
zonnewende uit ijs gemaakt
Het enige thuis
ik zie
steeds vaker
de lach die
blijdschap geeft
die plezier deelt
met anderen
niet meer
de lach die
een ander geeft
omdat je werkt
en leeft zoals
generaties geleden
het heerlijk
zelfbewuste is
de kracht die niet
afhankelijk is van
de macht die een
ander over je heeft
die nog steeds
vertelt hoe jij
en je ouders moeten
leven om mee te
gaan naar een volgend
onbekend bestaan
nog zijn er geen
rechten voor vrouwen
in deze maatschappij
waar de man beslist
daar zijn kinderen en huis
voor hen het enige thuis
Culturele fine fleur
haar woorden
kenden enkel muziek
in alle tonen en maten
wist zij steeds de
juiste snaren te raken
waar spreken
nog inhoudelijk
overkomt door
beperkingen van
stem tong en mond
zijn haar melodieën
adembenemend
wisselend in klank en
kleur aansluitend bij
de culturele fine fleur
het is genietend delen
niet een op een maar
heel subtiel met velen
aan de hand genomen
in een wereld vol dromen
Woestijnwinden
ik voel de pijn
weet dat woestijnwinden
schralend waaien door
het schuren van fijn stof
zo is ook iedere
plaats te achterhalen
waar eeuwen tijd hebben
vermalen tot couleur lokale
een mengeling van
kruiden en bereidingswijzen
van de gewassen van het
land met trotse hand
ook armoe en verstarring
bepalen dagelijkse kost
in het soms uitzichtloze leven
wordt er niet met eten gemorst
maar de ketels pruttelen
en garen vlees in de
mediterrane ambiance
alsof het altijd feest is geweest
Echte mannenzaken
zij wiste
de tranen van
haar gezicht
maar de beddingen
bleven vochtig in
onbenoembaar verdriet
haar treurnis in
dit lied gold niet
de dingen van de dag
maar meer de
stappen die anderen
in overmoed namen
zij was tevreden
met de tuin en
een kleine stapel vee
alleen hij wilde meer
de stad en verder weg
voor echte mannenzaken
hij is gegaan zij droogt
in de tuin van herinnering
haar tranen in dit stil bestaan
Schermde schimmig
de passen
waren afgemeten
alsof het gaan
structureel verbonden
was met ons bestaan
voor zwierigheid kul
en vreemde strapatzen
bleek er geen ruimte te zijn
hun vertoon schermde
schimmig en incidenteel
ontsproten aan
losbandige geesten die
keten belangrijker vonden
dan orde en rust in ons al
zo saaie burgermansleven
het was niet alleen
de avant garde maar
ook van binnenuit werd de
moraal op de hak genomen
in gewone menselijke dromen
Een tikje snobistisch
ik heb het rusten
gecultiveerd tot een
er bijna niet meer zijn
het futiel fysiek
contact gaat via
traag reagerend schuim
waarbij zwaartekracht
om de tuin wordt geleid
door optimale ondersteuning
ik zweef en begeef
mij naar hogere sferen waar
mijn geest gelijkgestemden vindt
niet voor een
toepasselijk lied bij
dit zeer exceptionele feest
maar om samen de
harmonie van expansie
in gedachten te ervaren
iets van het komend
goddelijke nu al in het
aardse te kunnen evenaren
een tikje snobistisch
wij zitten god op de huid
zijn dus de anderen al ver vooruit
Handgeschreven inkt
ik heb de opstanden
meegemaakt die
voortkwamen uit de
taalarmoede van de
laatste twitter jeugd
kristalnachten gezien
van sprekende boeken
die hun inhoud in
stralende decors etaleerden
aan de vele analfabeten
geheime bijeenkomsten
bijgewoond in afbladderende
cultuurparadijzen waar
echte schrijvers nog signeerden
met handgeschreven inkt
waar ook soft occulte
groepen stukjes landschap
onder de aandacht wilden
brengen door het weer
benoemen van kleur en geur
er was geen scholing
maar wel begeleiding
en coaching van de
achterstanden in psycho
emotionele ontwikkeling
het was geen babel
in elkaar niet verstaan
maar een nieuw neuro
linguïstische programmeren om
de achterstanden tegen te gaan
Oude rockers
in een vluchtige view
langs het publiek
zie je de trends
van het laatste moment
nog vaag kleuren hypes
uit een andere tijd die
weer reikt naar vintage
retro en authenticiteit
een cyclisch modebeeld
dat het gebrek aan
eigen inspiratie weer
eens loepzuiver deelt
waar nostalgie
in poets en blink een
lege ziel verbeeldt omdat
vernieuwing jammerlijk ontbreekt
kentering is bij
lange na nog niet in zicht
de kuddes grazen weltevree
oude rockers gaan nog jaren mee
Het heilige vuur
spiralend
speelt zand
met wind
in de woestijn
het heilige vuur
is al lang gedoofd
in de schoot van
rots en overhang
verlaten ruïnes
wachten op sloop
door erosie van
gestapelde steen
het schimmig leven
naast de scheve
olijfboom is zijn
schuilplaats al kwijt
steeds hoger
duinen woestijnen
laten culturen stranden
in verzanden als puin
Na het demasque
ik zag je spelen
jij had de lach van
duizend minnestrelen
in een lieflijke variant
een stem met
minstens drie octaven
die jij heel frequent
afwisselend op liet draven
ogen die traag loken
met tranen van
kinderen te vinden op
een zigeunerschilderij
jouw onhandig
bewegen bleek een
zegen voor de act die
jij van nature speelde
pas na het demasqué
mocht ik zien wie
jij was en waar jij
je ziel verborgen had
grijs domineerde tinten
uit je persoonlijkheid
geen uitgesproken karakter
na je knipoog zag ik pas de clown