Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De snelle pen
dit is
de snelle pen
de laatste die
ik leeg zal
schrijven om
mijn gedachten
op papier
te krijgen
de anderen zijn
lang meegegaan
met hun vlotte
inkt hebben wij
zeeën vol emoties
aangedaan hebben
veel moeten dopen
en nog meer hopen
de pennen schreven
veelal naar een goede
uitkomst toe maar
soms heb ik naar het
slot de pen vrijwel
kapot gebeten
liepen zinnen niet
op hobbelig gebied
zij glijdt heerlijk
over het in vieren
gevouwen papier
de woorden vindt u
hier maar de inkt
is nog niet droog
nu al komen de tranen
ze zitten mij heel hoog
Opzienbarend
bloot
kennen wij niet
daar vallen
onze ogen niet op
is meer een
entourage voor
de aankomende top
wij accentueren
juist de zaken
die mensen
zich pas veel later
realiseren
in een luchtig
herinneren
kantjes roesjes
en het half
doorschijnend
weglatend in
het kleine en
toch heel
opzienbarend zijn
waar het
mat wit van
de fragiele huid
in ton sur ton
als exposé van
de collectie is
spreekt het gezicht
met de
kleurige ogen
en zachte lach
uitmondend in
fraai gestileerde
wenkbrauwen bij
krullende wimpers
Ontwrichtend
zij lachte
innemend
haar warmte
straalde de
gloed naar
anderen uit
als zij las
in een vrolijke
huppel nam
zij de zinnen
zonder hak op
de tak om steeds
inspringend te
kunnen beginnen
zij had de sfeer
van het verhaal
al snel te pakken
geuren en kleur
tekenden bekend
alleen finesses
openden ogen
in hun subtiliteit
raakten zij aan
dromen waarin de
werkelijkheid loerde
op een kans om
totaal ontwrichtend
tevoorschijn te komen
De vorm van triomf
ik zag hoe
jouw vingers
en handen in
doorzichtig 3d
bezig waren
de wereld
rigoureus te
veranderen
de lach om
je mond had
al de vorm
van triomf
terwijl je ogen
glinsterden
van pure
geestdrift
toen creatief
even rustte en 4d
diep zuchtte
leken de doelen
bereikt maar omdat
verbondenheid
participatie nodig heeft
kost het nog even tijd
In joyeuze pas
zij pakte
de woorden
waarin zij
de open lach
herkende
die samen
in zinnen
een melodie
gingen vinden
die mensen raakte
die hen in
eerdere periodes
glans en grandeur gaf
ook als het juist
slecht met ze ging
dan liftte
de stad in kunst
en cultuur trad ieder
even buiten zijn
schoenen in joyeuze pas
Blind vertrouwen
kleuren
scheuren
in heel
langzaam
wijken zoals
de hemel
opent als wit
oplost in niet
meer langer
willen blijven
daar waar
verzien de
contrasten
een blind
vertrouwen
in de toekomst
geeft is hun
mêlee de
chaos waarvoor
iedereen beeft
ordening
en inzicht
zijn verdwenen
alleen stukjes
wit licht
glinsteren
nog even
zonder hun
warm
medeleven
Een spoortje hemel
jouw wit
was streep loos
de intense
onschuld
verblindend
nauwelijks
raakbaar door
contrastuele
weerspannigheden
zacht ebde
gesluierde
schoonheid weg
een spoortje
hemel
achterlatend
in de neerslag
van tijdloos
goddelijk genieten
Entiteit zonder tijd
ik kon geen
stappen doen
in de wereld
van glas
als dat breekt
vergeet het
zijn unieke vorm
is voor altijd geweest
er is geen geest
want de schaduw
bij glas is wat was
en komen gaat
het nu is
gevat in iets dat
zich subtiel laat zien
als entiteit zonder tijd
ik doe geen stap
voordat wat is ook
zijn reflecties heeft
in wat is geweest
Spitsten de oren
ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar publiek met
het begin van het
lied de lach in de
kracht van de avond
Huid gevoelig maakt
je scherpte lucht
sprankelde pigmenten
om naast vele
verbondenheden
uniciteit ook zijn
kansen te geven
juist de kleur kent
het onderscheid
voor niet alleen
het velletje maar
ook gerelateerd aan
het sociaal contract
waar dan in tal
van boekwerken
alle ins en outs
zo omstandig zijn
beschreven dat het
bijna lijkt op leven
nog is jeugd en
onschuld hiervan
uitgesloten wat te
zien is in ogen en
de lach het heerlijk
onbevangene dat mag
voor later zijn zorgen
en verantwoording
uit familiedwang en
de groepsverplichting
die ogen donkeren
en huid gevoelig maakt
In kleur gevangen
ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks ooit herboren is
Speciale élégance
jouw sieraden
hadden een speciale
élégance zij leken
te dansen als je liep
waren een in
kleur en vorm
met je huid en toch
sprongen zij er steeds uit
voegde toe wat
naturel al zo
geweldig was de
verbazing in je lach
jij werd niet meer
als jij ze droeg toch
zochten zij de juiste plaats
voor een lief behaag
in een uitgekiende
compositie vol
plezier voor wie het
opvalt vandaag en hier
Postiljon d'amour
jij hebt je
altijd gekleed
met jaren vol liefde
modebewust
van de kust tot
de grote altijd
drukke soirées
ik mocht mee
als een postiljon
d'amour op retour
natuurlijk
smeedde ook ik
de edelste metalen
als zij heet waren
besteedde mijn
vrije tijd aan
uiterst lichtvoetige
kunstzinnige ontwerpen
waarvan het hand- en
afwerk dagen nam
in haar adviezen
wist ze nu al
waar de patina op
het werk zou
gaan verschijnen
omdat zij in vroeg
stadium besefte
voor wie de
gracieuze kunst
bestemd was
Korrelde zandsteen
je korrelde
zandsteen in
het aanschijn
van de hete dag
voelde koelte in
de speciegroef
die het zonlicht
bijna nooit zag
lachte in
begroeten sprak
met handen langs
het patina van hoeken
vibreerde met
magische lijnen uit
aarde die belangrijke
energieën vergaarden
unieke plaatsen
wisten zo naam en faam
te vestigen met mystiek
gezag en lokale macht
In contrast
ik zag je
met licht spelen
zette stralen stop
liet ze dan
weer gaan zonder
je te vervelen
je wilde ze
nawuiven maar
als je woof
doofde de straal
was er niets
meer van over
later probeerde
jij schaduw te
knippen in stukjes
die jij makkelijk
tot een mozaïek
zou kunnen schikken
alles ging goed
alleen in het opslaan
van de delen kwam
de klad omdat zij geen
naam hadden en
een heel kort leven
veel later heeft
iemand mij iets over
licht en schaduw uitgelegd
dat ik het beste in contrast
met beiden kan spelen
zonder mij te vervelen
Vurig rood
traag boog
warm glas
bolde door
lucht van
de blazer
tot de coupe
die we zagen
schitterend
hoe transparant
inkijk geeft
aan beide kanten
gescheiden door
twinkelend
kleurend kristal
als vakmanschap
de scherf vermijdt
voorkom je dat
de mens zich
scherper snijdt en
pijn het vurig
rood laat zien
Sierlijkheid
je smalle voeten
veerden op het gras
dat opkwam na
het raken om zonder
dauw jouw kunst in
een lichtere variant
groen na te laten
jij schreef vrijheid
in gebondenheid
van het gazon
wij lazen uit jouw
prints hoe sierlijkheid
zich met jouw motoriek
op subtiele wijze verstond
jij sloot af waar je
begonnen bent met
een heerlijke lach
overzag met wijd
gespreide armen jouw
dankbaar publiek dat luid
juichend nogmaals riep
Vol ornaat
ik kende haar
onderkoelde lach
de marmer witte
handen en haar
ijzige blik door
eenwording met
het materiaal
waarin haar
opdracht zich
zal presenteren
zij bijtelde
schaafde en boorde
het transparante
blok met redelijk
gemak naar de
gewenste afmetingen
af en toe even
stilstaand voor de
onverwachte kleuring
van een uitbundige zon
op deze opmerkelijk
hete dag was het
enkel de koelte die
haar omgaf van
totale overgaaf aan
het beeld dat zij ooit
in gedachten had
koning winter in
vol ornaat op zomers
zonnewende uit ijs gemaakt
Het enige thuis
ik zie
steeds vaker
de lach die
blijdschap geeft
die plezier deelt
met anderen
niet meer
de lach die
een ander geeft
omdat je werkt
en leeft zoals
generaties geleden
het heerlijk
zelfbewuste is
de kracht die niet
afhankelijk is van
de macht die een
ander over je heeft
die nog steeds
vertelt hoe jij
en je ouders moeten
leven om mee te
gaan naar een volgend
onbekend bestaan
nog zijn er geen
rechten voor vrouwen
in deze maatschappij
waar de man beslist
daar zijn kinderen en huis
voor hen het enige thuis
Culturele fine fleur
haar woorden
kenden enkel muziek
in alle tonen en maten
wist zij steeds de
juiste snaren te raken
waar spreken
nog inhoudelijk
overkomt door
beperkingen van
stem tong en mond
zijn haar melodieën
adembenemend
wisselend in klank en
kleur aansluitend bij
de culturele fine fleur
het is genietend delen
niet een op een maar
heel subtiel met velen
aan de hand genomen
in een wereld vol dromen