Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Namaak gezicht
nog is
het gezicht
niet volmaakt
er komen steeds
meer maskers
naarmate de
transformatie
verder gaat
het volmaakte
gelaat met
fillers botox en
make up
godzijdank
gooit haloween
dat ideaal
volledig stuk
uitvergroot
komen eindelijk
de karakteristieken
uit het naturel
waarbij emoties
kleuren schreeuwen
in kleding uit
vroegere eeuwen
pas na het feest
als de afschmink
is geweest
genieten we weer
van onze licht
blozende huid
kilo's namaak
gewicht eruit
Eurekamomenten
ik heb
poorten
van wegen
naar de stenen
der wijzen geopend
levenselixer ontdekt
en de wachteres bij
het orakel van delphi
met woorden van
charon bij de stix
het zijn mijn
eureka momenten
waarin het
gesproken woord
algoritmisch
wordt omgezet
en ingedeeld
in grammaticale
frequenties van
wereldtaals logica
die ieder spreekt
en verstaat als
zijn moederstaal
waarbij grammatica en
syntaxis alles completeren
Een feeeriek lichtspel
door herinneringen
te bewaren kan ik
het lijnenspel uit
het schilderbestand
beter bewaren
Iedere streek
tekent zijn eigen
contrast scheidt de
vlakken en schaduwt
zelfs wit en zwart
In het feeërieke
lichtspel van manet
bepaalt gloed de sfeer
waarin het tedere spel
zich ongezien afspeelt
omdat emoties de
weg gewezen worden
door de intensiteit Van de
pigmenten die op linnen
van binnen reageren
in de namen bekennen
zij hun functies zoals
brandend wit dovend
en oplichtend rood
zeegroen blauw
het samenspel van
kleur geluid en stukjes
gedeelde herinnering
geeft het schilderij een
extra dimensie
Spiegelende vlakken
ik had
mijn handen
tot vuisten
gebald maar
vergat het glas
waar ik mee werkte
pas toen splinters
mijn vingers
rood kleurden
waarschuwden
helscherpe Pijnen
mij ongenadig
de rode waas
In mijn hoofd
trok op en weer
bij zinnen depte
ik het bloed van
sneden in mijn huid
het kunstwerk
was verdwenen
In het rood Van
geleden pijn en op
een witte A4 zag ik
het bebloede heden
waarin ik de
ziel zocht gestold
in donker rood
spiegelende
vlakken lachte
triomferend de dood
Kreukvrij
mijn schilderij
is nog niet af
ik heb te lang
gewacht met
de laatste streken
de veranderingen
bleven binnen dus
geen subtiele vingers
die kleur kregen in
groeiend bewegen
zij zouden de
zorgvuldig opgebouwde
harmonie onherstelbaar
verstoren door het
veranderde tijdsbeeld
omdat hun schaduw
in een andere tijd
geboren was onder een
expressievere druk en
ruimere mogelijkheden
ik heb altijd naar
harmonie van ronde
lijnen gestreefd maar
zij genazen geen pijnen
door onvolmaaktheden
vaak heb ik gevloekt
tegen het doek als
kleuren contrasteerden
met de vrede die ik met
mijn ziel wilde penselen
in volmaakte rust want
linnen is kreukvrij
maar in het atelier
schilderden alle kleuren
in licht en schaduw mee
Breken stukjes beschaving
langzaam
maar toch
sneller dan
verwacht
breken stukjes
beschaving en
schoonheid af
waar vroeger
alles blonk en
voorzichtig
schitterde zijn
mat en dof nu
de traditionele
weerkaatsingen
van harmonie die
er was in ons hart
omdat respect
voor elkaar het
gedrag dirigeerde
met norm en waarden
uit de opvoeding
zo tegenover elkaar
met een te kleine
woordenschat
voor goed overleg
nauwelijks of geen
intermenselijke
vaardigheden
weinig kennis
en respect van
en voor de
medemens meer
het ikke-type
en de rest
kan stikken
Staccato applaus
hij was
al op afstand
een eenling
met een vreemde
smaak voor
buitenissige kleding
die aandacht ving
en stevig vasthield
zijn gang over
de bühne waarbij
hij met vage doch
stevige lijnen zijn
publiek mateloos
wist te boeien niet
alleen door inhoud
maar ook performance
hij was het die
aan de touwtjes
trok en speelde
met marionetten
begeleidde hun adem
in ontspanning en lach
als gesynchroniseerde
emotie met staccato applaus
hij gaf hen zijn
hart hand en hoed om
hun zorgen te verlichten
zelfs door even
van zichzelf vervreemd
te raken in relatie met
een uiterst merkwaardige
vrijwel onbekende tegenpartij
Briljant geslepen
we hebben
ze gedolven
geroofd uit
de aarde
gekloofd en
briljant geslepen
zodat wij
kunnen
schitteren
met hun kleur
pas later uit
hebzucht geëigend
in stilte en
afzondering
is kunst schaars
gemaakt en
weggehouden
van het publiek
later weer
tentoongesteld
ten faveure van
de eigenaar om
geld en macht te
verwerven
met de werken
van onze grote
schilders gebeurde
hetzelfde hun talent
en jaren vakmanschap
werden niet getoond
zo is de wereld
beroofd door een
kleine groep van
wat zij ooit aan
kunst en schoonheid
heeft voortgebracht
Een exquis touche
haar schoonheid
schichtte langs de
mensen in een
verlicht ogenblik
een knippering
of straaltje warmte
raakte het gezicht
van de passanten
die verschrikt
alert werden
door dit ongekend
verschijnsel
normaal betalen
zij voor schoonheid
met een exquis touche
echt geraakt te worden
en nu zomaar in
het wild gebeurt
dit exceptionele
totaal onverwacht
het lijkt magie of
zelfs een klein wonder
dat hen zomaar
buiten overkomt
maar ik wist
zag en kende haar
mystieke kracht
en mogelijkheden
in onverwachte
communicatie
met de medemens
die haar verschijnen
op het huisaltaar
zal belijden met
gepaste eerbied en
diepgevoeld ontzag
Iets etherisch
er was
iets etherisch
in jouw
benadering
van de
werkelijkheid
die het
licht luchtige
de kans
gaf met haar
intrinsieke
schoonheid
naar buiten
te treden in
het ranke
samenspel van
beweging en
voorzichtigheid
waar ogen in
geconcentreerde
aandacht
subtiel
de vingers
aanstuurden
raakte hun
coördinatie
het talent
waarmee jij
uitermate
begiftigd was
met een kunde
die uitsteeg
boven normaal
die de toeschouwer
meenam in een
hemelse fantasie
De oude stenen
ik liet mijn
handen over de
oude stenen gaan
die met zwart
glimmende
rondingen
de strelingen
van passanten
al eeuwenlang
patineren
heb stukjes
verweerd mee
naar huis genomen
voor wat nader
onderzoek
de tijd gaf erosie en
ook sporen dna vrij
van aanrakingen in
vroeger tijd en vroeg
specialistische aanpak
tekeningen en prenten
restanten bebouwing
gaven inzicht over het
toenmaals functioneren
van catacomben en arena
zo ook van de
keizerlijke loge en
zijn vertrouwelingen
wilde dieren die mensen
als prooi namen
ieder steentje heeft
een eigen geschiedenis
samen bepalen zij
hoe de oudheid zijn en
hun leven heeft geleid
""lang leven de koning""
hij keek
in de spiegel
en wist al heel
vroeg dat alles wat
hij zag gelogen was
van baby tot heden
is zijn verleden een
leugen waarin hij en
zijn omgeving gedwongen
autistisch hebben geleefd
in een protocol waarin
alles vastgelegd was vaak
al eeuwen geleden zonder
persoonlijk rekening te
houden met de mens
waar nog een stukje
persoonlijke ruimte was kon
hij dat op een narcistische
wijze vrijblijvend vullen met
talenten en liefhebberijen
het leven moet voor
deze door opvoeding en
opleiding gemankeerde mens
een echte hel zijn geweest in
weerstand tegen het systeem
sadistisch lijkt de roep van
het volk ‘'lang leve de koning'''
De snelle pen
dit is
de snelle pen
de laatste die
ik leeg zal
schrijven om
mijn gedachten
op papier
te krijgen
de anderen zijn
lang meegegaan
met hun vlotte
inkt hebben wij
zeeën vol emoties
aangedaan hebben
veel moeten dopen
en nog meer hopen
de pennen schreven
veelal naar een goede
uitkomst toe maar
soms heb ik naar het
slot de pen vrijwel
kapot gebeten
liepen zinnen niet
op hobbelig gebied
zij glijdt heerlijk
over het in vieren
gevouwen papier
de woorden vindt u
hier maar de inkt
is nog niet droog
nu al komen de tranen
ze zitten mij heel hoog
Opzienbarend
bloot
kennen wij niet
daar vallen
onze ogen niet op
is meer een
entourage voor
de aankomende top
wij accentueren
juist de zaken
die mensen
zich pas veel later
realiseren
in een luchtig
herinneren
kantjes roesjes
en het half
doorschijnend
weglatend in
het kleine en
toch heel
opzienbarend zijn
waar het
mat wit van
de fragiele huid
in ton sur ton
als exposé van
de collectie is
spreekt het gezicht
met de
kleurige ogen
en zachte lach
uitmondend in
fraai gestileerde
wenkbrauwen bij
krullende wimpers
Ontwrichtend
zij lachte
innemend
haar warmte
straalde de
gloed naar
anderen uit
als zij las
in een vrolijke
huppel nam
zij de zinnen
zonder hak op
de tak om steeds
inspringend te
kunnen beginnen
zij had de sfeer
van het verhaal
al snel te pakken
geuren en kleur
tekenden bekend
alleen finesses
openden ogen
in hun subtiliteit
raakten zij aan
dromen waarin de
werkelijkheid loerde
op een kans om
totaal ontwrichtend
tevoorschijn te komen
De vorm van triomf
ik zag hoe
jouw vingers
en handen in
doorzichtig 3d
bezig waren
de wereld
rigoureus te
veranderen
de lach om
je mond had
al de vorm
van triomf
terwijl je ogen
glinsterden
van pure
geestdrift
toen creatief
even rustte en 4d
diep zuchtte
leken de doelen
bereikt maar omdat
verbondenheid
participatie nodig heeft
kost het nog even tijd
In joyeuze pas
zij pakte
de woorden
waarin zij
de open lach
herkende
die samen
in zinnen
een melodie
gingen vinden
die mensen raakte
die hen in
eerdere periodes
glans en grandeur gaf
ook als het juist
slecht met ze ging
dan liftte
de stad in kunst
en cultuur trad ieder
even buiten zijn
schoenen in joyeuze pas
Blind vertrouwen
kleuren
scheuren
in heel
langzaam
wijken zoals
de hemel
opent als wit
oplost in niet
meer langer
willen blijven
daar waar
verzien de
contrasten
een blind
vertrouwen
in de toekomst
geeft is hun
mêlee de
chaos waarvoor
iedereen beeft
ordening
en inzicht
zijn verdwenen
alleen stukjes
wit licht
glinsteren
nog even
zonder hun
warm
medeleven
Een spoortje hemel
jouw wit
was streep loos
de intense
onschuld
verblindend
nauwelijks
raakbaar door
contrastuele
weerspannigheden
zacht ebde
gesluierde
schoonheid weg
een spoortje
hemel
achterlatend
in de neerslag
van tijdloos
goddelijk genieten
Entiteit zonder tijd
ik kon geen
stappen doen
in de wereld
van glas
als dat breekt
vergeet het
zijn unieke vorm
is voor altijd geweest
er is geen geest
want de schaduw
bij glas is wat was
en komen gaat
het nu is
gevat in iets dat
zich subtiel laat zien
als entiteit zonder tijd
ik doe geen stap
voordat wat is ook
zijn reflecties heeft
in wat is geweest