Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Gewapende stilte
ik zwaaide wit
een maagdelijk
doek voor vrede
we schreeuwden niet
maar gonsden in
veelal lage tonen
in ongearticuleerd
komen bleef de club
rustig stromen
na enige opschudding
hier kregen we
horzels in het vizier
geel blauwe kleuren
formeerden het
toekomstig gebeuren
maar wij zijn af van
het dollen weigeren
in stof te rollen
hernemen onze
grondwettelijke plaats
in gewapende stilte
er is geen baas waar
wij komen gaat macht
over zichzelf dromen
Terug denken
Ik denk er weer aan eigenlijk de hele tijd.
Ik ga je missen en ik weet dat dat niet wederzijds is.
En dat er geen toekomst voor ons is samen.
Maar ik wou dat ik je nog eens kon knuffelen.
En ik weet dat je mijn sms nooit meer gaat lezen.
Je bent me voorgoed vergeten.
Maar toch had ik ergens diep van binnen gehoopt
dat het anders was gegaan.
Je blijft voor altijd in mijn hart.
Water van hogerop
jij hebt mij
meegenomen op
een van jouw dromen
waar we altijd
riviertjes zomen
met hellingen die
glooien op zuid
overweldigend
is het veelvoud
aan kleur in een
natuurlijk palet
dat zonder ingreep
van de mens op
aarde is gelegd
bevriezend koud
heldert kabbelend
water van hogerop
dat door zonnewarmte
beroerd heel snel
zijn sneeuwkragen
niet meer zal dragen
je lach trekt
kippenvel omhoog
kramp verstoot
ons van het strandje
waar alleen nog
voetstappen vertellen
van ons dromenlandje
Mijn carrousel
je zit in
mijn archief
want ik heb
je eindeloos lief
natuurlijk
ben jij al lang
uitvergroot maar je
kleding werd te bloot
ik heb jouw
foto's in allerlei poses
ook die jou heel
lichtjes doen blozen
zij zijn mij
het liefst omdat
je daar voor even
je ziel laat leven
jouw lach en ogen
zijn mijn carrousel
gewoon omdat zij mij
eeuwig geluk beloven
Overleven
het leven gaat zo vlug,
het gaat niet terug
maar gaat alleen maar voort
het leven gaat zoals het hoort
maar komt de dood,
dan moet het leven wijken
want de dood....
gaat over lijken.
Sjef Smeets - 2021
Diepte ervaren
mag ik nog
even blijven
kijken naar de
stukjes die
me dierbaar zijn
die mij al
vanaf het eerste
moment gebiologeerd
hebben door hun warm
en vertrouwd voelen
een eigenheid
die ooit gedeeld
moet zijn door mensen
die stammen uit
de eerste familielijn
het diepte ervaren
was overweldigend
in verbazing en
bewondering voor de
wereld die wij deelden
van waaruit zij ons
riepen om toe te treden
tot de volmaaktheid van
liefde en schoonheid
in het universum
wij hebben nooit
omgekeken naar de slang
en van de appel gegeten
wel van elkaar het leven
geweten in gods samenhang
De witte plekken
nog altijd
bewegen je handen
in lichte rust
als uitvloeisel van
het brok dynamiek
dat iedereen opvalt
die jou voor de
eerste keer ziet
jouw ogen leggen
de stukjes neer die
het leven jou brengt
jij puzzelt omgekeerd
het is geen onvolmaakt
beeld dat het bestaan
jou geeft het is je lach
die de laatste stukjes heeft
jij overziet in
vorm en kleur wat
er allemaal gebeurt
weet dat jij de witte
plekken ooit met
jouw ervaringen vol
zal leggen zij de wieg
zijn voor plezier en pijn
waar anderen
moeizaam hun stukjes
passen bruist jouw leven
nog op alle vlakken
hooguit raakt en kleurt
een rode horizon
de zee rondom waar
jouw puzzel ooit begon
Dat weerbarstige
soms kraakt
de lucht in
droge dorre tikken
niet het vitale
geluid van een groep
horzels die zitten te bikken
het kraakt
onverwacht zonder dat
er een sprankje leven lacht
voelt alsof de
dood ook af en toe
nog even bewegen mag
maar alles is
dan al kapot hangt
vele jaren in de strop
en toch is er soms
dat weerbarstige van
het nooit op willen geven
ja juist na de dood
hadden wij nog zo
graag door willen leven
Je fluïdum
ik heb je
voorbij
zien rijden
in de trein
waarvan ik
twee deuren
open schoof
daarna heel diep
je fluïdum opsnoof
nee je ging
niet echt
voorbij maar
ik opende
mij om jou
te ontmoeten
een fysieke
groet ging
ons te snel
ook voor
de ritueeltjes
kat en muisspelletjes
in pure eenvoud
dan rinkelde een
belletje volgde
de lach kreeg ik
de zoen waarop
ik al lang wachtte
soms schelde
de tinkel wat
scheef kreeg
ik niet de lach
dacht de batterij
is op maar wij
laadden door
even heel dicht
bij elkaar te zijn
Feller dan pastel
je bloeide
in het veld
naast vele
soortgenoten
kleurde het
pastel dat
genetisch jullie
bol beloofde
toch rankte
jij hoger dan
anderen groeiden
en bloeide feller
ja jij viel
meteen op in
de koesterend
zachte telershanden
met zorg gepeld
en opgekweekt
werden jouw lijnen
snel verbreed
de naam is nog
niet gegeven maar
feller dan pastel zal
je koosnaam heten
Je eerste duik
jij hebt mij
je hand gegeven
die even boven een
blauw witte golf
leek te zweven
glinsterend
applaudisseerden
rollers in opkomende
vloed hun verfrissing
in zomerse gloed
jij rende lange
passen vol courage in
nog onbekend gebied
ik kende de diepe kou
die je zo niet ziet
je lachte om mijn
voorzichtigheid ik
genoot mateloos
de heerlijke bravoure
van je eerste duik
met hoest en
proest heb jij de
elementen weerstaan
ik holde terug om in de
warmte onder te gaan
Gestileerd protocol
jij hebt weer
met licht gegooid
het scherfde pijnlijk
in mijn ogen
ik kende de bogen
van je stemmingskleuren
maar dit had nooit
mogen gebeuren
het was geen aanval
met een gestileerde
protocol juist het
onberekenbare maakt dol
altijd heb ik je
blikken kunnen lezen
maar de onverwachte
aanvallen tartten mijn leven
overal waar je
kwam en danste
stroomden je energieën
als mooiste dromen
maar er is een ruis
gekomen die deprimerend
werkt door zichzelf
onverwacht kort te sluiten
laten wij proberen
weer samen te resoneren
van elkaar te leren
zonder storend gebrom
Zijn stukje hemel
jij wist
als geen ander
de sfeer te verhalen
uit de dagen voor pasen
in het land
van de hoven
kon men bogen op
het familiair informele
familie en vrienden
die elkaar bedienden
in de eerste avondkoelte
bij het genieten van de dis
waarbij de afstand
het welkome gemis is
om gezellig met elkaar in
rust van alles te bespreken
de contradictie met
het verraad van judas
kan niet groter zijn dan
de steek in zijn zij aan het kruis
jij belicht ook het
andere gezicht uit de
bebloede doornenkroon
bespuugd met giftige hoon
in de stilte van
de ochtend kilte bij
zijn graf is zijn verrijzenis
nog ongezien gebleven
wel ontmoette hij
in elders apostelen en
volgers die hij met liefde
al zijn stukje hemel gaf
Golgotha's namiddag
de maskers die
geld en macht dragen
zijn door tal van
mensen hagen op
parades bewonderd
vuisten gebald
de knuist op
het hart hebben zij
hun goden vereerd
zwerend in ganzenpas
nu heerst er een
benauwende sfeer
op de plaats delict
waar verraad echt
manifest gaat worden
bij de donkere
borders van de hof
van getsemane lichtte
het oogwit van judas al
zijn bekentenis op
hij heeft zijn koning
verraden aan de
romeinen die hem
bekroonden en doden
op golgotha's namiddag
geofferd als speelbal
van intriges en list
hem wacht de glorieuze
wederopstanding
uit het nog gesloten graf
Lieftallig en rijp
ik kijk
naar je
begrijp
eindelijk de
woorden
lieftallig
en rijp
ja waar
liefde in
de tijd nog
een warme
dimensie is
krijgt verdienste
er emoties erbij
juist daar
waar de grenzen
in jaren bepaald
leken te zijn gaat
groei ongemerkt
achter een volledig
transparant gordijn
Vreemde vormen
zacht dansen
vreemde vormen
in hun eigen gel
gekleurd is hun vel
naar functionele groepen
zij ontsnapten
uit het onbekende
op zoek naar de
vertrouwde sluiting
van het eigen dna
om in samen delen
de potentiële
mogelijkheden zo
goed als mogelijk te
benutten als geheel
om de bouwplaat
te kunnen lezen moesten
er wel ogen en hersens
leven de rest gebeurde int
geniep was zo gepiept
nog zonder blikken
of blozen bleek ook de
handleiding voor het
vozen meegeleverd
te zijn in lichaamstaal
het te water laten
is nog even uitgesteld
de behuizing bleek
daarvoor niet helemaal
waterdicht te zijn
Ruimte reis
Als men kon reizen naar de maan
en de keuze kregen voor een nieuw bestaan,
Zouden we dan al de pijn vergeten
en samen dansen op al die planeten?
Is er dan tijd voor ruimtetikkertje
Of verstoppertje achter moeder aarde?
Dit om even te kunnen ontsnappen
Om de shit op onze aarde te laten
Hier hebben we ruimte in de ruimte
Om het verleden de tijd gunnen
Want sterren stralen helderder aan de hemel
Als ze weten dat ze vallen kunnen
Neem me mee in je raket als je pijn hebt
Dan pak ik mijn tas en vlieg met je mee
Zodat je altijd iemand naast je hebt staan
Want samen, nooit alleen.
De kleine gebaren
het waren geen
lichte schokjes
meer een zacht
raken dat warm
voelde als thuis
ik zag uit
je handen de
energie vloeien
die een ware
metamorfose bracht
in witter licht
klonken stemmen
als welkom in
ontmoeten na het
familiaire begroeten
ogen twinkelden
ruggen rechtten
zelfs met de kleine
gebaren werd er
heel veel gezegd
de flow van
elkaar weer zien
bracht uitbundige
blijdschap in een
meeting vol kracht
Sferische kleuren
jij vlamde op
in de muziek
verlichtte met
sferische kleuren
de meest ijle
vertes waar stilte
zijn hoogste
tonen had
dreunde mee
in de donkerste
bas dromen als het
vuur nog smeulde
en opgerakeld
moest worden naar
een laaiende finale
in jouw
donkere smidse
balgt de lucht
zijn decibellen
wakkert vuur
in blauw en rood
de volheid en
harmonie aan
van refrein loze
crescendo's naar
de grootse
apotheose uit
het universele
notenschrift die
ooit geschreven is
Sprankelende ijlte
ik heb
me vergist
in het wad
zijn zuigende
modder in een
te grote stap
laag hangende
koude mist dat
het zonlicht
voor even vergat
wij spraken
onze glinsterende
woorden met het
vloeibare van water
een sprankelende
ijlte die brak net
als het water was in
twee componenten
momenten in
leven en dood
een symbiose
die zij zelf kozen
eigengereid en in
bruisende vitaliteit
om in deze
kraamkamer van
het leven van alles
en iedereen het beste
te nemen en als
nalatenschap te geven