Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dronken vlammen
zacht knetterde
het vuur de
verhalen van dronken
vlammen in de
kleine uurtjes
van de nacht als
het slapen wacht
nog speelt wind
met warme en
koude vlagen die
de gekruide geuren
van de maaltijd dragen
in het laatste kwartier
van de maan hier
zacht neuriet de groep
hun dank aan de gastheer
zingen vrouwen lachend
van een goede nacht
op de binnenplaatsen
spetteren rituelen van
wakker wordende kamelen
Tijdloze herkenning
ik wist niet hoe
jij transformeerde
maar dat je het deed
kon ik uit eigen
ervaring delen
al de keren dat
jij mij onbewust
even raakte en onze
werelden tot
universum maakten
mijn hand op
de bast van een
boom zomaar aan
de kant van de weg
in tijdloze herkenning
we deelden
jaarringen kruisten
hete zomers aan en
benoemden winters
in koudste herinnering
jouw lach gaf
glans aan de muren
van ieder gebouw
in deze groeiend
warme gemeenschap
wij waren de ziel
die zich verjongde
in baby's de trots van
ieder gezin en de rots
van bestaan met elkaar
Groener groeiend
ik liep de
scala in waar
zelfs roezemoes
de welluidende kleur
waar maakte
van groener
groeiend gras
er was geen begin
omdat men nooit
geëindigd was
geen laatst akkoord
of een verdwaalde noot
die de strijkstok
zomaar losgelaten had
hier was muziek
in de speeltuin van
klanken zelfs de
banken zaten zacht
omdat kaatsende
kanten de akoestiek
teveel zou haasten
in de bloementuin
van wiegende kleuren
bepaalt melodie de
vrijheid van akkoord
dat in de basis compositie
van de hoogste tot de
laagste toon wordt gehoord
Blijmoedigheid
ik zag
je ogen lachen
toen ik wat
zachte gedachten
uit onze lock down
streamde naar normaal
we waren
verstrikt in de
veelheid van losse
einden waaraan
wij zelfs geen punt
konden zuigen
tot ik in je blik
fantasie en
blijmoedigheid las
voelde hoe je hart
brandde omdat
jij nog spirit had
je zong het lied
van de arbeid
met zoveel omhaal
dat het koren zich
scheidde van het kaf
in ons lijdensverhaal
De kluisters
je streelde met
voeten de grond
terwijl je ogen
dansten in een
eigen choreografie
lichaam en handen
hun aparte ritmiek
verkenden in mystiek
een brok beweging
in ongekende
vitaliteit ontdaan
van de kluisters
gewoon en tijd
vrij met een lach
in de kracht van
een gelukkig bestaan
vol overtuiging
dat jouw vat geen
duig zal misstaan
omdat jij er met
hebben en houden
voor bent gegaan
bewegen in de
veelvoud van bestaan
Aandacht
je hand
lag op tafel
even in rust
het leek
of je vingers
mij wenkten
hen even
aandacht te
schenken in raken
ik voelde de
spanning en in het
touche de ontlading
ik wist me
eindeloos blij want
ik hoorde erbij
mocht delen
in samen zou ik me
nooit meer vervelen
overweldigend was
de info die ik in
dit contact ervaarde
over mooiste
liefste maar ook het
vernietigend kwaad op aarde
ik kende de
stukjes van
de puzzel in mij
jij gaf ze kleur
en het overzicht
wij horen er helemaal bij
Zonder blingbling
jij hebt geen
woorden nodig om
in weg te kruipen
je te verschuilen
voor hun warmte
vorm en kleur
jij hebt hun
inhoud opgetuigd
in de mooiste
zinnen om die
in een schitterend
exposé te laten zien
zonder blingbling
maar met hun
natuurlijke glans
die in versterken
een ietsje van het
hemelse laat merken
soms duistert
in je ogen de
spirituele macht
die kracht geeft aan
het vermogen om
de tekst te bevatten
of vocaalt je lach in
lichte hogere sferen
om zo begrip en
erkenning te creëren
in een uiterst
luchtig communiceren
Spon zon
er waren
geen raggen
zoals ik verwachtte
je zachte huid
spon zon en hield
de herinnering
met een lach
krachtig
ik herkende
het veld met
de vele paden
die ik blind
uit zou kunnen
tekenen volgde
de sporen die ik
nooit zou vergeten
wij zijn samen
terug gegaan naar
het moment dat
alles stil bleef staan
hebben daar de
draad opgenomen
waarmee wij in elkaars
hart konden komen
er is niets
bekoeld nog bloeit
je liefde in haar
paradijselijke kleur
hangt de geur
van die bloem
in je warme
hartstochtelijke zoen
Wat gij niet wilt
jij kon niemand
tegen de haren instrijken
het voelde altijd
als een verrijken van
de persoonlijke kant
waar stekeligheden
opdoken kon jij hun
scherpe kanten benoemen
kregen zij na verloop van
tijd het patina van zoenen
jij maakte geen
onderscheid in mannelijke
en vrouwelijke zijden
door die te benadrukken
raakte je hen beiden
wakkerde hun
verschillen aan ondergroef
ongewild de basis waarop
zij ooit probleemloos
zouden kunnen samengaan
jij leerde hen spiegelen
door het volmaakte beeld
wat gij niet wilt
dat u geschiedt doe dat
ook een ander niet
Liefdevol raken
ik zag energieën
vervloeien als
wij stoeiden
niet in de
harde greep die
vaak te pijnlijk bleek
wel in elkaar
liefdevol raken om
zo intimiteit te maken
waar spanningen
ontladen die wij achter
ons hebben gelaten
als hoge bomen
zwiepen zal gevaar
naar angst verschieten
pas als liefde
werkelijkheid droomt
en wij ons verliezen
synchroniseert de
spanningsboog in
een heerlijk genieten
A capella
je ademt
zachte warmte
in tonen die
een lied beloven
waarvan ik de
refreinen al ken
nu ik weer
jouw kleine ben
nog zijn
je ogen donker
geloken opent
je stem wat
breekbaar licht
want ook ik heb
mijn blik vol
aandacht voor jou
zie hoe
jouw mond en
lippen woorden
vormen waar
ik vroeger naar
moest gissen
in een steeds
veranderende tekst
a capella
zijn wij in
beste doen
waarbij in
onze stemmen
gedachten komen
die wij samen
vaak dromen
Niet zichtbaar
ik voel dat
je tegen beter
weten in de
tijd bent vergeten
dat zijn sporen
zich even niet
zichtbaar in je huid
hebben vastgebeten
dat je gewoon
degene bent die
uit de spiegelzijn
glimlach herkent
nog steeds
bevrijd van de
donkere schaduwen
uit de laatste tijd
toch heeft de
onrust van de nacht
je niet echt uit
balans gebracht
want ook anderen
zeggen dat het lijkt
alsof de jaren geen beslag
op jou kunnen leggen
Idee-fixe
in cirkelen
scheefde zij
rechter dan goed
voor haar was
droeg zwaartekracht
slechts als versiering
wist in welke piercing
restant lachgas zat
begroette opgetogen
de dwaasheden die
iedere morgen faketen
op niet afgestoft
niet eens de tijd
hadden om de
weersomslag
eigentijds te beleven
ze verdween in
het vooronder van
verplichte bezigheden
in het uitgebreid sanitair
sprong beter
uit de band toen
haar vriendinnen appten
quarantaine aan de hand
Een laag octaaf
zacht golfden
geluiden in een
zee van ongekleurde
decibellen langs
ons heen de
wijde wereld in
alleen gevangen
door lucht en wind
donker
bromden tonen
uit een laag octaaf
vlak bij de grond
zich onderscheidend
kenbaar maken los van
de spirit der jeugd in
hun super actieve vreugd
zij missen nog
identiteit hebben
andere zaken nodig
om zich te manifesteren
in herkenbaar rubriceren
en deel zijn van
helaas zonder nog een
eigen leven te leiden
want daar waar
stilte het eindpunt
van geluid bepaalt
loopt ook het leven
tegen de laatste
muren aan en leeft
de een als die weet
dat de ander bestaat
The last dance
adembenemend
liepen je voeten
zonder zichtbare
sporen na te laten
alleen al
het synchroon
bewegen gaf geen
enkele fout prijs
ik volgde
zoals altijd als
jij leidde en figuren
opfleurden uit grijs
mijn dansen met
jou kende subtiliteiten
zoals de steun in je rug
een versnelling bij vlucht
ook onze plaats
in de ruimte bij het
bewegen is er door
de muziek ingeweven
in alles straalde
het paren ook toen
ik jou voor the last
dance kwam halen
In ronde vegen
je danst
op aarde die
speciaal voor jou
vruchtbaar
is gemaakt
je hand in de
losse zwaai
van de zaaier
die dit een leven
lang heeft gedaan
met zwierige streken
werp jij in
ronde vegen
het zaaigoed door
de lentewarme zon
pas als het
laatste strooisel
is geland jij je rust
geniet kiest schepping
weer gods hand
Bellen
Ik hoop dat je me deze maand nog gaat bellen.
En me vertelt dat we terug kunnen afspreken.
Maar ik denk dat het slechts een gedachte blijft.
Het is niet wederzijds, je wilt me niet meer zien.
En dat zelfs zonder reden.
In kleur gevangen
ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks ooit herboren is
De zere plek
zij had haar
kleine emoties
en irritaties
zo goed verpakt
dat opsporen bijna
onmogelijk was
verblind door
schoonheid in
een subtiele actie
ontgaat je dan
de fractie waar het
eigenlijk om draait
zo heb ik
de vinger nooit
echt kunnen leggen
op een zere plek
door haar pleister
joh doe niet zo gek
pas als het niet lukte
door spanning of stress
stortte haar kaartenhuis
ineen zat zij te huilen
tussen de zelfgekozen
jokers helemaal alleen
Het eerste silhouetje
het kouder
kaatste blauwer
uit het lege firmament
spelden prikten
licht goedkoper dan
het leds equivalent
daar waar zon
in geel en rood haar
huishouden viert
spoort ook maan
gesikkeld zijn talloos
laatst kwartieren aan
vreemd dat mensen
zonder tijd door
maneschijn verblijd
gaan feesten met
familie en vrienden
op gezag van de profeet
hij met de scherpste blik
zijn maag presenteert het
eerste silhouetje op glas