Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Zwarte nacht
ik wilde steeds
je blik vangen
maar jouw ogen
zagen geen verlangen
zij flitsten met
humor en lach door
het media paradijs
dat voor haar lag
heb je hand
even vastgehouden
maar zij waren nodig
om spirit op te bouwen
theatraal past niet
in verhevenheid
als warmte uit het hart
zo tussen woorden glijdt
jij hebt hen
geestdriftig gekregen
om samen met de
jeugd verder te leven
ondanks alle offers
die moeten worden
gebracht is dit de enige
weg uit deze zwarte nacht
Geen glas
wij spiegelden
geen glas
bekeken enkel
hoe alles
uit andere
tijden was
je vlamde
toen ik uit jouw
schaduw trad
verblindde mij met
schoonheid die
je vroeger had
nog spelen
licht en donker
hun afwisselend
spel ooit zijn wij
geboren maar zijn
wij nu onszelf nog wel
Einndeloze passie
het was
jouw macht
de donkere
schemering
van de nacht
waarin raken
gevoelige openingen
bleken te maken
waar privé
nog heilig
lijkt en
onschendbaarheid
het privilege
van ongenaakbaar
aan het verliezen
is van genieten
waar donker
nog een oogje
dicht knijpt om
het laatste licht
in sterren te zien
brengt spanning
vertes van samen
eindelijk dichterbij
juist daar
waar handen
vingers krijgen
om in zachte
streling actie en
reactie te peilen
heeft liefde de
uiteindelijke regie
er was geen
aanval en
verdediging
wel de pure
bewondering
van zoveel
schoonheid in
eindeloze passie
Speelde genie
ik zag
het pad
voorbijgaan
in passerende
bomen en struiken
het hoge buiten
ving blauw met
snelle wolken
in een dunbevolkt
firmament
boven het ruisen
van de wind
hoorde ik de echo
van jouw hakken
in gelijkmatigheid
de mantra van
beweging had
zijn eigen melodie
in het kraken van
takjes speelde genie
in een magische
verbondenheid
hoorde wij het bos
voelden het samen
van vele entiteiten
wisten ons
opgenomen in
de paradijselijke
levensenergieën van
het eeuwig groene mos
De rode mond
ik had een
armvol zwaaien
al ten afscheid
vastgelegd in voorbij
je lach en
lichte huppelpas
pasten daar
naadloos bij
zo was er ook
het glas met de
rode mond die
jouw lippen had
dat altijd
halfvol en jij
slechts lichtjes
aangeschoten was
nog is er het
geroezemoes van
lieve vrienden
onder elkaar
sprekende ogen en
de totale eigenheid
van iedere emotie
in lichaamstaal
ik heb ze verzameld
de karakteristieken
van lichaam en geest die
jij mij hebt geschonken
in de stilte van
ons intieme leven
heb jij in stukjes ziel
ook jezelf gegeven
Het zomerbed
stil groeiden
de bloemen
onder mijn
penseel tot
hun kleuren
eindelijk zacht
begonnen te spreken
niet zomaar een
contact maar in
een vaas gezet
na met de hand
geplukt te zijn
uit het zomerbed
van wilde bloemen
keurig opgezet
geschikt naar lengte
vorm en kleur
een kunstwerkje
als voorspel dat
in verf een hoorspel
door geur gaat worden
Esoterie vleugde vaag
ik had
de letters
opgeschreven
maar ik kon
woorden in
de zinnen niet
meer lezen
zij waren voor
mij wereldvreemd
keek om
mij heen maar
kon niets benoemen
met de ervaring
die wij deelden
iets dat tijd en
ook volume had er
was niets menselijks in
alles wat ik rondom zag
ik was mijn
entiteiten kwijt
er spiegelde slechts
oneindigheid
geen universele
begrenzing of de
volheid van materie
alleen esoterie vleugde
vaag dat ik er was
Ik ben de nieuwe dag
Dan staar ik uit mijn raam te bedenken,
waar begin ik eigenlijk aan?
De lucht die steeds paarser doet lijken
en wolken die hun zicht verkleinen
Ik zou eigenlijk met hun mee willen gaan.
Ik zou willen verschijnen in de nacht
want donker en onzichtbaar is veilig
en verleidelijk voor wie niet meer kan.
Het licht zou verdwalen en daarbij de hoop
Maar als ik mij aan de nacht zou geven
wie begint er dan de nieuwe dag?
Ik kijk weer uit mijn raam en besef
Door mij begint de start van
hoe ik voel, hoe ik handel, hoe ik denk.
En dat ik gewoon een mens ben
die van de dag,
niet de nacht kan maken.
Vingertip veeg
zacht gleed ik
altijd langs je
in een miniem
contact wisselden
we alle info uit
op ons pad
in een vingertip
veeg wist jij je
gekleed met mijn
stemming en humeuren
jouw lach opende
vaak alle deuren
vaak mocht ik
je schaduw volgen
waardoor jij op
een warme dag
verkoelende wind
aan jouw zijde had
het spannendst
bleef de nacht die
geen schaduw bracht
maar een licht touché
van warm en koud in het
intieme spel voor twee
Uiterst ijle hoogte
je regenboogde
kleurde druppels
van horizon naar
hoog verdween in
het donker van de
bui waar wolken
nog net raakten
sissend viel
kou op de nog
warme grond
vernevelde tot mist
trok op in flarden
die scheurden door
de vlagende wind
later drogend
op zijn reis naar
uiterst ijle hoogte
tot in lengte van
dagen zullen alle
druppels dezelfde
route gaan maken
Windkracht dertien
ze wuiven niet
zwaar zwiept
het riet onder
stuwend code geel
ze buigen
blijven heel
in een weerloos
golvend striemen
nog kanten zij
de rechte sloten
en het open
waterwingebied
er is geen angst
handen zijn nog
niet gesloten de
storm duurt niet lang
toch nevelt regen
nog wat vage
herinneringen tegen
de beslagen ruit
toen kwam ook
het water en hield
windkracht dertien
het drie dagen uit
Midzomers orgie
ik zag je vingers
komen tussen
geurende bloemen
in de volkleuren wei
wij waren toen
nog groener dan
onze dromen
toch zomerden wij
wij triode met
zon als koesterend
speelkameraad
zij scheen zo heerlijk
en hij straalde maar
daar waar wij ons
samen overgaven aan
midzomers orgie
getint terugkijkend
gloeiden wij nog na
hadden elkaar
de meest intieme
gedachten in blikken
gegeven die ons tot
heden zijn bijgebleven
Dit fluwelig samenspel
je lachte
ik zag de diepte
van je hart
in de rode kleur
van warme liefde
je was apart
onvergelijkbaar
met een ander
ook in de talen
die jij sprak
zij hebben al
levenslang een
andere verpakking
gehad in het samen
genieten van de inhoud
jouw syntaxis
was universeel
woorden zongen
melodieus hun
betekenis van ver
waar ogen en
handen dit fluwelig
samenspel regisseerden
schitterden de klanken
in jouw setting juwelig
Jouw liefdesvlag
de handen zijn
gestrekt vingers
lang en soepel
het directieve
heel select vrijwel
niet te missen
maar overreding
heeft empathie nodig
om te groeien
tegenspraak blijft
door agressieve
elementen niet boeien
eenheid wordt
gesmeed door
harde woorden
van de menigte
die zich verenigde
onder jouw liefdesvlag
meegaandheid
is elkaar verstaan
in lichaamstaal waar
smeulend vuur ons zal
warmen na de kou waar
wij in hebben gestaan
Drempelloos verbinden
zacht klonk
in je open gezicht
je lieve lach
uit een gelaat dat
bij iedereen al een
heerlijk welkom had
jouw lichaam
vertaalde meteen
een warme acceptatie
straalde begrip in
gedegen kennis van
moeilijke situaties
jij bent al nooit
een vreemde geweest
hebt altijd de taal van
huis uit gesproken
ondanks de vaak andere
stijl en gewoontes
jij haalde met
hand en gebaar
de mensen erbij
raakte hen in
een drempelloos
respectvol verbinden
zij voelden
voor het eerst de
kracht van een groep
in eerlijk samen zijn
die ervaring maakte
hen gelukkig en blij
Goochelaarshanden
je lacht mij
een heerlijke mond
met tanden toe
in jouw winkeltje
pontificaal
sta jij te shinen
achter een totaal
lege toonbank
ook reclames en
verpakkingsmateriaal
zijn niet te vinden
in jouw rusteloze handen
op professionele
toon vertel jij
dat in de winkel
alles te koop is
juist het ongewone
dat smaakt naar
zoete tonen en emoties
om van te rillen
ik wilde een
snuifje geluk
nee geen drugs maar
liefs een roze gebaar
drukke magie van
goochelaarshanden
het geluk schittert
al op mijn tanden
Laveren op stilte
ik zag je gehuld
in eigen muziek
laveren op stilte
pure schoonheid
in sprankelend
speels samengaan
nog zong
de wind zijn
stervende tonen
leidde geluid weg
van gelezen boeken
en begraven dromen
waar woordloos
klanken hun vele
stemmingen etaleerden
sferen kleurden
met pigmenten
uit lichaamstaal
in jouw verschijnen
paarden lijnen
van hemel en aard
Alleen jij
je keek me aan
voor mij bleef
alleen jij als
schepping staan
de rest is gegaan
geboren uit
het spel der genen
waar dominant en
recessief beiden
naast elkaar bestaan
alleen in essentie
zal een van de twee
de optimalisering kans
krijgen en op eigen
gelegenheid verder gaan
ik heb je zien staan
in een vervlakkende
wereld de andere
stukjes aarde konden
jouw grootsheid niet aan
wat bleef was jouw
universele setting
waar in volmaakte
schoonheid jouw
diamanten straalden
liefde die de cirkel
van oneindigheid
rondt waardoor
iedereen de ander
warm binnen sluit
jij was en zal
altijd alles zijn
in een tijd die geen
begint kent en nooit
een einde krijgt
Het mystieke woud
ik zag
je armen de
hymnes orkestreren
hoorde het zachte
zuchten van de
takken in het
mystieke woud
in donker
spiegelende vennen
scheen de maan
zijn gele verzen
tegen het magisch
onrustige water
als gods prater
toch voelde ik mij
met jou erbij me
wonderwel thuis
tussen de oplichtende
melodieën van
onbekende ballads
in aarde 's achtertuin
De jonge goden
nog steeds
knaagt de tand
des tijd aan
botten spieren en
gerafelde pezen
die had ik
vroeger ook al
zij zijn gewoon
zichzelf gebleven
nu wat meer in de
actualiteit ach ik was
toen mijn tijd vooruit
ook ben ik weer
op sport gegaan
met korting voor
de leeftijd de
zware ijzers raak ik
nog maar amper aan
wij gaan meer
voor het evenwicht
oefenen de balans
om niet te vallen
boksen tegen een
meegaande dummy
spelen een soort
jeu de boules met
loodzware ballen
toch takelen
wij niet af
zijn nog altijd
de jonge goden
die alles doen wat
god verboden heeft
alleen oren en ogen
hebben ons al
jaren bedrogen