Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Bloeit rood
de zomer heeft
jouw lente
eindelijk geopend
wat zo lang
verborgen was
krijgt vorm en kleur
je haar
bloeit rood
als nooit tevoren
herboren
zijn je ogen
in hun vlammend vuur
handen dragen
woorden aan die
nooit gesproken zijn
je lijf zingt weer
in warme lichaamstaal
het lied van jouw bestaan
Niemand is perfect
Niemand is perfect
volmaaktheid bestaat niet
iedereen heeft zijn gebreken
dat is al meer dan één keer gebleken
probeer het ook niet
perfect te willen zijn
dat is in dit leven, helemaal niet mogelijk
je kunt er niet naar streven
Je kunt niet alles goed doen
iedereen heeft positieve en negatieve kanten
dat is gelijk voor elk mens
geen één mens is foutloos geboren
Als je dat echt wilt ...
zal je steeds teleurgesteld zijn
want het leven
gaat gepaard met geluk
boosheid, verdriet en pijn
ook met liefde
die iemand je kan geven
Maar je kan niet foutloos zijn
zo is geen één mens geboren
probeer gewoon een gelukkig leven te leiden
en weet ...
je kan niet bij iedereen worden uitverkoren
Een nieuwe start
Ik wou
dat we een nieuwe start konden maken ...
alles vergeten en vergeven ...
een verse start
en niet kijken naar het verleden
Ik blijf je missen ...
de wonde groeit niet dicht ...
je blijft voor altijd in mijn hart
en ik zal me schuldig voelen
voor eeuwig ...
Ik wou zo
dat je weer contact met me kon opnemen ...
we gewoon opnieuw konden beginnen ...
niet meer omkijken
naar wat er gebeurt is ...
Ik wil je terug in mijn leven
ik weet niet hoe ik zonder je moet kunnen ...
ik doe het nu wel
maar het is enkel met pijn ...
om wat ik je heb aangedaan
om wat ik mezelf daarmee heb gedaan
hoeveel pijn ik je ook bezorgd heb
hoe erg ik geweest ben
ik wou zo
dat je me vergeven kon
dat we opnieuw konden beginnen
Dat is mijn wens
maar dat zal altijd een wens blijven ...
Persoonlijk niets tegen jullie
Soms
vraag je wel ééns iets
waar ik niet op antwoorden wil
Soms zeg je wel ééns iets
dat nergens
op slaat ...
Maar ...
persoonlijk heb ik niets tegen jullie
Soms gebruik je mijn gerief
maar weet ...
vraag het éérst aan mij
dat je het niet doet
daar heb ik het moeilijk mee
Je doet dingen
die mij
niet echt aanstaan ...
maar persoonlijk
heb ik niets tegen jullie
Je kan wel zagen
dat maakt mij helemaal gek
dat is lastig
Je kan zagen
maakt mij helemaal gek
dat is wel erg lastig
Je commandeert me
je doet niets anders
dat maakt mij boos ...
Maar hélemaal persoonlijk
heb ik niets tegen jullie ...
Nachten vol maan
ik ben
aan de haal gegaan
in nachten vol maan
zonder bezem of tapijt
maar geleid door
kosmische krachten
maakte me leeg
bevrijd van aardse ballast
dreef ik op duizend gedachten
in een groots perspectief
openbaarde zich schoonheid
loste tijd op in zijn
zag de maan
langzaam ontkleuren
in het goud van de zon
de morgenstond
bracht mij geluk en
weer terug naar waar ik begon
Wensen
Als mensen wensen, wensen ze geld.
Als mensen geld wensen, zijn ze gierig.
Als mensen wensen, wensen ze liefde.
Als mensen liefde wensen, zijn ze eenzaam.
Maar wat als wensen geld wensen,
om mensen met opgegeven wensen de honger te ontnemen?
En wat als mensen liefde mensen,
om mensen met opgegeven wensen zelfzekerheid te wensen?
Zoveel melodieën in mij
toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen
elke droom en elke wens schilderde ik mezelf.
maar talent ontbrak en ik zocht iets anders
ik hield ook wel van drama en vond het toneel
kleine rolletjes op school, ook dat werd niets
misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?
vol vertrouwen leerde ik de kunst van het verhalen
maar het schrijven vertelde mij niets
ineens zág ik mijn passie ...
ze was er eigenlijk altijd al geweest
op een dag sprak mijn lichaam zijn eigen taal
ik danste, niet in het minst verlegen voor andere ogen
Eindelijk had ik mijn talent gevonden
mijn lichaam gaf me alles wat ik zocht ...
luister naar de muziek, zoek en vind haar kracht
dansen is voor mij vrijheid, één die ik kan delen
kijk gerust, ik vind het fijn
want zoveel verschillende melodieën zitten in mij
ik voel me volkomen vrij en mijn
lichaam spreekt alle talen
Kom er achter wat je wilt en wat je gevoel zegt
Ik heb het zo koud, en voel de kille leegte.
Ik was zo ver heen dat ik aan zelfmoord dacht,
maar gelukkig niet pleegde.
Ik zag het niet en wist niet hoe ik met de situatie om moest gaan.
Ik wil en wou niet nog verder van jou afstaan.
Vergeet mij niet,
dat meisje die je leerde kennen bij jou op het dakterras.
Vrolijk, zorgzaam, spontaan en blij dat ik was.
Nog kan ik het niet accepteren,
ik kan en wil jou niet opgeven.
Ik kon de pijn en schuldgevoelens niet meer aan,
zonder jou wou ik niet meer verder leven.
Op het werk raakte jij mij hand zachtjes en teder aan.
We waren vanaf dat moment onafscheidelijk,
we waren niet bij elkaar weg te slaan.
Ik hoop dat die tijd ooit weer terug zal en kan komen.
We hebben in de jaren veel van elkaar ontnomen.
Als het kon,
had ik in een keer al jouw zorgen en bedenkingen weg genomen.
Zodat we zoals toen gelukkig kunnen worden
en uiteindelijk weer samen kunnen gaan wonen.
Komt het weer goed?
Zo zwart als roet,
niets gaat zoals het eigenlijk moet.
Zo zwart als roet,
wanneer komt het tussen ons weer goed?
Ik weet dat je me niet opzettelijk pijn doet.
Ik merk ook dat jij niet weet wat je met deze situatie aan moet.
We houden van elkaar, dat weten we al te goed.
Eerst gaven we elkaar een knuffel en een kus, zo spontaan en zoet.
Nu blijft het omdat jij het wilt, helaas alleen bij een handkus of groet.
Ondanks jij het niet opzettelijk heb gedaan, ben ik degene die nu boet.
Zo zwart als roet,
niets gaat zoals het eigenlijk moet.
Zo zwart als roet,
komt het tussen ons überhaupt weer goed?!
Hoop, liefde, pijn en verdriet
Mijn hartje is gebroken en kapot.
Vergrendeld en voorgoed op slot.
Je gaf me hoop,
hoop en vertrouwen tot voor kort.
We bedreven de liefde en gingen in elkaar op,
maar nu voel ik me naar en tegelijkertijd rot.
Jij trekt je terug en wilt niet verder met mij,
als je bestaat, waar ben je nu dan, God?
Hoeveel kan een mens verdragen?
Onbeantwoord, zit ik met vragen.
Ik kijk om me heen, alles lijkt wel te vertragen.
Ik gaf je mij hart en ziel,
maar jij haakte af en ging het er niet op wagen.
Ik voel me gekwetst,
weet me geen houding aan te geven of hoe me te gedragen.
Ik kan dit niet accepteren,
zo langzaam tikt de tijd en gaan de dagen.
Ik hou me in en sterk, al heb ik alle reden tot klagen.
Mijn hartje is gebroken en kapot.
Vergrendeld en voorgoed op slot.
Je gaf me hoop,
hoop en vertrouwen tot voor kort.
We bedreven de liefde en gingen in elkaar op,
maar nu voel ik me naar en tegelijkertijd rot.
Jij trekt je terug en wilt niet verder met mij,
als je bestaat, waar ben je nu dan, God?
De gedachte eraan
Ook al is het ‘verleden tijd'
je zal er altijd aan blijven denken
aan
‘het verminken van je eigen huid'
Snijden, krassen, krabben, branden
genoeg voorbeelden om te geven
want zo gaat het ...
je zal op die manieren
op automutilatie leven
Ook al doe je het nu niet meer
de gedachte blijft voor eeuwig in je hoofd
je denkt: “zal ik het nu maar doen?”
maar je weigert toe te geven
je pijn op die manier wordt verdoofd
Ook al raak je er los van
en heb je eeuwen niet geautomutileerd
toch ... gedachten eraan, blijven rondspoken
de gedachte: “ik word er zo rustig van”
Toch heb je jezelf onder controle
en beloofde je: automutilatie komt niet meer in mijn leven
toch, je zal het nooit kunnen laten
heel even
aandacht aan ‘de gedachte' te geven
Het warme welkom
ben het huis binnen gegaan
dat ik een jaar eerder
heb moeten verlaten
zonder praten
want een afscheid
was me niet gegund
moest de wereld in
met een lijf vol strijd
samen leven met zijn ongelijk
heb de ramen geopend
kamers verfrist met
vertrouwen dat ik zo heb gemist
er was geen drempelvrees
voelde het warme welkom
alsof ik nooit was weggeweest
Littekens over heel haar lichaam
Ze snijdt zichzelf
ze weent rode tranen
ze kan er niets aan doen
haar huid was bedekt met littekens ...
Gekrast ... zo diep in haar vel
niemand kon er naast kijken
was ze maar dood
en een beetje snel
hoefde ze niet meer te lijden
Ze bedekte het hele jaar door
het vele bloedrode littekenweefsel
steeds lange broeken en mouwen
dat niemand het ooit kon zien
en ze zou het niemand tonen
niemand ooit vertrouwen ...
Ze maakte zich kapot
doch, het kon haar niet schelen
ze haatte zichzelf ...
net zoals de mensen haar
net zoals zovelen
Haar handen, armen, voeten en benen
moesten er elke dag aan geloven
ze kon er niet mee stoppen
ze had teveel verdriet ...
“maar ooit snijd ik te ver” dacht ze
dat kan ik je in ieder geval beloven
Mijn moeder
Ik denk vaak aan mijn moeder,
ik mis haar iedere dag.
Ze was zo een grote steun voor me
en nu moet ik het zonder haar doen.
Ze heeft ons zoveel nagelaten
haar mooie gedachten, haar geloof.
Ze heeft ons zoveel van haarzelf gegeven.
En is me altijd nabij geweest,
zolang ze leefde.
Ze was een rots in de branding,
jammer dat mensen heengaan,
maar eens zien we elkaar weer gelukkig!
We kunnen U niet begrijpen
We kunnen niet begrijpen
hoe groot U bent
Wat U allemaal niet tot
stand hebt gebracht
Het is onbegrijpelijk
Al die kleuren
op mens, dier en plant en bomen
U bent uniek, de enige waarop je
echt kunt bouwen.
Ik hoop dat God mij ook ziet
en mij Zijn kracht geeft.
Ik kan echt niet buiten U, grote God.
Deze dag
Weest U deze dag met ons
richt U Uw ogen op Uw wereld
laat ze niet ondergaan
in duisternis
maar zendt U licht uit de hoge.
Laat U vinden in de droogte
blijft u bij ons
en geeft U ons kracht!
Ik wil graag vertrouwen
Ik wil graag vertrouwen
op de gaven mij gegeven
ik wil graag geloven in het goede,
in het geloof, hoop en liefde.
Het geloof dat ik mag vertrouwen
op de eeuwige,
de hoop dat alles goed komt
en de liefde voor al wat leeft.
Vertrouwen is zo goed te hebben
in mensen om ons heen
die rustig zijn en goed.
Vertrouwen,
bouwen aan het goede,
is mijn diepste wens.
Vertrouwen,
een dankbaar gegeven...
In mijn fantasie
In mijn fantasie
zie ik een groot wit kasteel
in de lucht
een kasteel met witte torentjes
waarin ik mag binnenkomen
ik neem rode rozen mee
een hele bos vol
En kom bij mijn lieve vader binnen
binnen is het heel gezellig
heel wit allemaal
hij neemt de bloemen dankbaar
in ontvangst
ik voel veel liefde voor hem
We gaan de hemel schilderen
Mijn vader kan goed schilderen
en leert het mij ook
Al gauw hebben we mooie
schilderijen gemaakt
de lucht is zo mooi geworden
blauw met wit
het is heel mooi in mijn fantasie
En dan gaan we de rozen schilderen
wat kan vader het toch mooi
teder houdt hij de penseel vast
en maakt de mooiste schakeringen
in rood zacht roze en wit
ik hou van mijn vader
hij is mild en zacht
ik hoop dat hij altijd in mijn gedachten
blijft!!!
Ga nooit weg uit mijn leven...
Ik heb je lief
zoals je naast me zit
iedere dag is mooier
als jij bij me bent
gaat de hemel open
en mijn hart komt tot leven.
Ik lig in je armen
en kom tot bloei
het verleden is voorbij
je bent gekomen
en onze harten smelten samen
onze handen ineen
ons bloed vloeit samen
ik heb je lief, lieveling...
Heel even blij
feestvierende mensen op straat
zoals het ook bij ons in
Nederland gaat.
na het winnen van een voetbalwedstrijd
Irakese mensen lieten zich in
hun vreugde helemaal gaan.
een prachtig gezicht.
honderden mensen dansten in de straat
toen kwamen zij.
voor heel even maar waren de Irakezen
blij. helaas, door twee zelfmoordenaars
voorbij.