Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Wolkte weg in dromen
ik had vroeger al
mijn eigen stek
een plekje waar ik speelde
het liefst bouwde ik
mijn zandkastelen
gevuld met fantasie
pas jaren later
ging me dat vervelen
keek ik peinzend naar de lucht
voelde me als vogel
in een vrije vlucht
wolkte weg in dromen
bevolkte mijn luchtkastelen
met kamers vol verhalen
legendes in mystieke talen
landen was vaak een probleem
ze trokken altijd aan me
met hun eeuwig koude handen
moest onder de mensen komen
me bewegen in het leven
maar ik voelde me totaal ontheemd
Terwijl storm bossen rooit
weer laat de natuur zijn
vleugels vieren om de ondraaglijke
saaiheid van het leven te versieren
de rivieren zijn geknecht
hun speels meanderende bochten
afgesneden en weer recht gelegd
maar een stortvloed zal
de vele dijken doen bezwijken
water zal zijn overloop weer krijgen
hagel gaat de oogsten stenigen
terwijl storm bossen rooit en
een regenboog de heuvels glooit
kom maar heldere zon
en brandt het laatste tere blad
in de verstuiving tot woestijnen
nog zijn het slechts details
maar de eerste tekenen zijn er al
saaiheid brengt het leven in verval
Reikende handen
ik heb nooit geleerd
reikende handen
met elkaar te vergelijken
pas in het schudden
kon ik voor even
diep in de ogen kijken
vaak maakte me dat
niet veel wijzer omdat
ik de ziel nauwelijks zag
toen jij mij je hand gaf
voelde ik intuïtief
dat het voor eeuwig was
met het paradijs
in onze ogen zijn we
samen naar buiten gelopen
nooit hebben wij omgekeken
het leven was enkel vandaag
de rest zijn we fijntjes vergeten
Uit hoge minaretten
waar uit hoge minaretten
nog gebeden schetteren
gonst door oude tijden
het onherroepelijke einde
vernietiging breekt
monumenten in
hun trots en statigheid
na eonenlange waardigheid
beesten feesten
na het doden van de geest
die opgeslagen lag in
wat ooit beschaving is geweest
als afgoderij en mensenschennis
in dezelfde bloedbaan stromen
zullen woestijnen nooit meer
tot bloei kunnen komen
De kilte voorbij
nog hingen
woorden in de lucht
ontdaan van samenhang
licht ontwijkend
als op de vlucht
toen schaduw kwam
ze waren vervlogen
uit de zoete samenzang
van liefelijke zinnen
die langzaam vloeiden
uit intense emoties
heel diep van binnen
toch bracht stilte
de kilheid voorbij
jouw liefde voor mij
Het vlammend rood
de bosrand
staat nog vlammend
in rood krijt bij het
afscheid van de zomer
waar groen
al donker duistert
draden elkaar kruizen
tot herfstige huizen
heeft zij de zon gekeerd
op hete dagen hitte
geweerd en verwezen
naar trillende einders
zij was de poort
van het schaduwrijke bos
het veilige oord
voor schuilende dieren
nu kaalt de dood
als brekende wind
verbleekte takken in het
vergeten vlammend rood
Nog danst haar stem
waar ogen
iets doven in
het late middaguur
ondersteunen
handen en armen vlammend
haar geestdriftig vuur
ondanks het verstrakken
van lijnen in het gezicht
blijft haar uitdrukking lief en licht
in haar bevallig gaan is een
zekere traagheid ontstaan
die ruimte geeft aan een lach
waar vroeger kracht
en alertheid was
is tedere broosheid gekomen
nog danst haar stem
op de melodie van voorheen
zij is niet alleen in haar dromen
Het applaus is grijs
hij poetst en polijst
spreekt van zilver
maar zijn woorden
slaan zwart uit
wanhopig kijkt hij
zijn toehoorders in de ogen
ziet wat hoofden gebogen
terwijl de rest hem ontwijkt
nog is hij niet klaar
wie zwijgt stemt toe
maar het applaus is grijs
en zijn stem doodmoe
als hij het katheder verlaat
met een nietszeggend gebaar
ziet hij op de voorkant prijken
spreken is zilver goud het zwijgen
Vogels
Te zijn een vogel, altijd vrij,
te zijn zo'n fluiter, altijd bij,
om dromend door de lucht te zweven,
om je vliegend uit t leven.
En dat allemaal heel olijk,
want je bent iedere dag heel vrolijk.
Wat zal dat een opluchtend gevoel zijn,
om zo-even los van alles-te kunnen zijn.
Naar ach, dat is per slot van rekening maar een wens,
want tenslotte ben ik geen vogel maar een mens.
(1980)
Werd de ogen geopend
er waren weer
edelstenen gestrooid
op het pad dat ik liep
ik was verblind
maar het kind in mij
werd de ogen geopend
het kraaide en
graaide naar het
onverwachte plezier
speelde met licht
van de zon en kleuren
uit het scheppingsgebeuren
ik bleef stil door de schat
die tweedeling bracht
besefte op tijd mijn ongelijk
voelde me rijk
met de uitgelatenheid
van het kind in mezelf
proefde geluk
in de vroege ochtenddauw
mijn dag kon niet meer stuk
Subtiele hofmakerij
in vleugjes parfum
rook ik even de feestjes
het plezier en vertier
van het uitgaansleven
geen losbandigheid
maar de ongelimiteerde
handigheid in flirt
en subtiele hofmakerij
zag in ogen
het ongeremde
jezelf verwennen
met drankjes en pil
de zoektocht naar
het nieuw onbekende
grenzen verleggen in
het je niets laten zeggen
toch heeft deze vitaliteit
een nare bijkomstigheid
ontwakende katers zijn
niet aaibare ochtendhaters
Scherp afgetekend
het is mijn keuze niet
waar in het donker
scherp afgetekend
de vleermuis vliegt
waar spinrag hangt
en zompige aarde
vol groene varens
mijn voetstap vangt
een zuigend contact
dat iedere stap
moeizamer maakt
naar het inktzwarte ven
dat spiegelend
laat zien wie ik ben
stilte doet rimpelen
in golfjes schrik
van die plek word ik gek
kan hem toch niet ontlopen
het is de enige plaats met nog
een sprankje hoop op boven
Wiegedood
Thomas,jongen,
je was nog niet zo groot.
14 maanden pas
en dan al dood.
Jouw vader, moeder
en Eileen
voelen zich met
hun verdriet
alleen.
In de Hemel
zul je zijn.
Lief, levendig jongetje,
wat was je nog maar klein.
3 Februari
was jouw sterfdag.
Ik hoop datje nu wel
in het licht leven mag.
Nu hebben wij
nog pijn hiervan
want je blijft onze
kleine dappere man.
Jij bent gelukkig nu, dat wel.
Als wij straks bij je
zullen zijn
zal het voor ons ook over zijn,
die hel.
Tot die tijd
zullen we
voor je bidden.
Ach Thomas,
diep in ons hart
ben je toch
in ons midden.
(Schrijfopdracht van 9 Februari 2008)
De namen zijn veranderd wegens de privacy van de betrokkenen.
Wat kan ik zeggen, psychiater?
Wat kan ik zeggen
tegen zo iemand zoals jou
-tegen iemand die alles al heeft
die zit toch niet op mij te wachten?
Wat kan ik tegen je zeggen
Moet ik je nog meer van mezelf uitleggen?
Of zie je dat dan als een groot meelij
dat ik dan voor mezelf zou voelen,
nee, met mij
is het niet zo gesteld.
Nee,
Ik zeg je niks
Ik wacht wel
totdat jij je vragen stelt.
Naschrift:
Beste psychiater...
nog maar een keertje
tot later...
Zal mijn geluk wederkeren:
of zal ik het...
nooit leren....(!)
Nacht
Wat verwacht
je van de nacht?
Je kunt ook zeggen:
Wat vermag
voor jou de dag?
Laat mij maar kiezen voor de nacht
De nacht met al zijn pracht
Die stilte, die programma's
op de radio
Nee, overdag zijn die niet zo
De nacht doet zichzelf leven
Dagen duren te lang
en nachten maar even.
Liefde voor de nacht
In mijn diepe binnenste
zit een beetje verborgen
een voorliefde...
De liefde voor de nacht
's Nachts, huizen donker, buiten lampen aan
Niemand die voorbij je huis kan gaan
en er zo naar binnen kijkt
Zeg eens
of het je ook niet wat meer lijkt?
Een vlinder ben ik
Een nacht-vlinder
Als je ermee leert leven
heeft niemand ervan hinder.
Dromen
Dromen,
ja dromen
zijn ze echt, bedrog
en kun je daar wel ooit achter komen?
Dromen,
ja dromen
laat ze maar komen
door me heen stromen
Ik wil ze voelen
en zien uitkomen
al mijn wensdromen...
Fax naar Radio 10 Gold
Op 10FM
is weer Menno's vertrouwde stem.
Dat geeft zo'n zaligheid en rust,
dan is het net of de uiterste verukking der emoties je kust.
Als Romeo al 10 FM had gehad
had hij Julia niet met minnestreelgezang bekoord
maar had hij de radio onder haar balkon aangehad.
Dan had hij het geluk met 10 FM kunnen bezegelen
i.p.v. een stom geminnestreel onder Juliets raam te prevelen.
Nee, dan Menno van de radiozender
hij beroert je zeer zeker heel behendig.
Want met zijn lieve stem die in iedere huiskamer
van de wakkeren nu klinkt,
weet je zeker dat elke andere zender stinkt
naar commercie, slechte smaak en desorganisatie
Nee, dan 10 FM met hun dagelijkse en nachtelijke prestatie.
Dat is dus de reden waarom ik luister
maar er is nog een reden waarom ik om kwart voor 4
helemaal aan de radio ben vastgekluister'.
Ook voor jou kan dit gebeuren elke nacht weer spannend zijn.
Het enige dat je daarvoor hoeft te doen:
Is een faxje te sturen
dat vindt Menno heel fijn.
Je stuurt deze fax dan naar 010-4201010
en probeert dit elke nacht weer
totdat we je opeens
in een 10 FM t-shirt zien.
Mijn maat is xxl.
Pina Jones en hondje Joep,
(Fax naar 10 gold waar ik een t-shirt mee won).
Verliefd
Weet je,
ik ben verliefd
en niet zo'n beetje.
Ik heb vlinders
in mijn buik;
Da's zo'n gek gevoel.
Als je ooit
verliefd bent geweest
begrijp je
wat ik bedoel.
Ik kan niet eten,
niet slapen,
niet werken.
Help; Ik hoop het niet,
maar mensen
kunnen het misschien
aan me merken (!)
Behoedzaam probeer ik dus
mijn verliefdheid
te verbergen.
Maar...
Hoe doe je dat?
Als je bijna in je gevoelens
dreigt te verzwelgen...?
Mijn Droom
Ik droom van
acceptatie
zoals ik ben
maar niet (van)
zoals ik
hoop te zijn.
Acceptatie
van het lot
mij beschoren.
Mijn beperkingen,
mijn pijnen,
mijn medicijngebruik,
-het hele toebehoren.
Ik droom van
rust
verkregen
door acceptatie.
Ik droom van
iemand te kunnen zijn
door
diezelfde
acceptatie.
Ja, ik droom van
rust.
Ik droom ervan
dat ik eindelijk
in mijn lot
berust.
Berusten
doet leven.
En zo kan
ik iemand zijn,
voor mezelf,
maar ook
iets
voor anderen betekenen;
Kortom
mijzelf meer (kunnen) geven.