Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vreemden
ik zie takken
tegen een blauwe
hemel ze wuiven
me toe met
kleine cirkels maar
ik weet niet waarheen
ben overal
geweest maar
alleen het blauw
geeft de geest en
boombladeren
zingen het lied
ik klap en lach
op de maat
van de wind en
ik voel me gelukkig
dolblij en eindelijk
weer helemaal kind
natuurlijk ben je
verdwaald hoorde
ik iemand tegen
me zeggen en er
lopen vreemden
die wonen hier niet
toch horen zij erbij
bij mij en mijn stukjes
geluk die ik af en toe
even ervaar als ik mee
mag doen en in hun
plezier ga delen
Nog niet zo groot
Weidebloempje, nog niet zo groot
een enkeling tussen de zaden
laat de regen vallen in je aard
breng het bloeien in leven
tot je groot en krachtig bestaat
en leeft en groeit en voelt
dat alle wortels onder je staan
en je verbaast dat de druppels
door je gronden blijven vloeien
zelfs als je achterover bent gewaaid
Tot op de dag dat je vertrouwen kan
dat de weide jouw bloemen draagt en
dat ‘s morgens het vroege dageraad
de zon doet wederkeren en
haar stralen je doen groeien
Tot je bloeit en lacht en straalt
En alle vlinders op jou rusten
Niet omdat je in de weide staat
Maar jouw groei naar
onthaalde warmte vertaald
Weidebloempje, nog niet zo groot
Laat je de druppels niet ontnemen
laat de regen maar vloeien door je aard
blijf maar staan waar je was geplant
Jij geeft de vrede door aan
de bijen, en vlinders en vogels
Die naar jouw bloemen doen verlangen
Het nemen is een vorm van geven;
Die regen heeft niet zoveel zin
Als jij geen stralen laat ontvangen
De stille trom
de stille trom
ik wil de dood
ontlopen want ik
ben gaan dromen
heb al vroeg contact
gemaakt met alles
om mij heen
voelde aan
de aarde en zij
warmde terug
aaide stenen
die spraken elkaar
achter mijn rug
wuifde naar
wolken en
vlaagde met de
wind had ontzag
voor zwaar onweer
het donderde zo hard
ik leefde in
mijn dromen
voelde al als kind
waar de grijze van
het noodlot school
die iedereen vindt
en toch met alles
om me heen dat
dromend leefde
wist ik dat hij me
niet zou vinden
ik was nooit alleen
het noodlot geeft
zijn ijskoude hand
vraagt of ik mee wil
gaan maar alles keek
om ik was vertrokken
met de stille trom
Uit het leven van toen
wij zijn aan
het graven
zoeken naar
nieuwe bodems
die ons leven
en bestaan
kunnen dragen
de fundamenten
voldoen niet meer
zijn sleet geworden
erop leven
wringt steeds
meer en doet
behoorlijk zeer
wij zijn ze
ontgroeid omdat
wij te lang zijn
blijven bloeien
zijn blind en
te gemakzuchtig
om ze te snoeien
wij zijn lang
gebonden geweest
aan allerhande
structuren die het
gemak van de mens
hebben gediend terwijl
alle innovatie verdween
oude normen en
waarden uitgebuit
en ego's dronken
hun eigen decadentie
ongebreideld zijn
wij verschrikkelijk
op ons bek gegaan
onherstelbaar is wat
wij de aarde hebben
aangedaan de laatste
mensen in reservaten
proberen nu om resten
uit het leven van toen
te conserveren
Gestolen muziek
ik klokte klassiek
drumde sereen
alle seconden
uit de minuut
voordat het
uurwerk sloeg
een extra
systole in
voorwaardelijk
falen en ook
dit keer zal
ik het gaan halen
met alle kleuren
aan de regenboog
alleen de pot
goud stond een
horizon te ver
breeduit te blinken
is voor de rijken
alleen zij kunnen
zo ver reiken omdat
hun inhaalzucht
altijd zal gaan over
anonieme lijken
nog zijn mijn
gedachten niet
op hol geslagen in
deze samengeraapte
weetjes en vragen
wees creatief
en verbind
anders bent u een
dief van de ultieme
schoonheid die ik
ten zeerste lief in
alle gestolen muziek
Wonderlijke stiltetijd
nog zijn ze er
met tussenstops
van jaren de
donker groene
gehuchten tegen
de hellingen
aangeplakt
helaas minder
glooiend en klein
de horizon in een
eerder verdwijn
door hoge flats
direct aan de
rand van zee
waardoor de
terrassen tot op
het strand lopen
en inpandig
logistiek goed
beheersbaar zijn
en het klimaat
beter te regelen
de deuren
staan open
om het donker
koele hart van
het huis te luchten
in siësta tijd waar
stilte heerst en
rust lokt om elkaar
zonder woorden te
verstaan in een tijd
die stil lijkt te staan
daar geland
op beide voeten
in stabiele stand
moet voldoende
zijn om in deze
wonderlijke
stiltetijd op het
heetst van de dag
waardoor stress van
een jaar eindelijk in
ontspanning gaat
Zijn beeld en gelijkenis
hij schiep
de aarde en
bevolkte die met
een evaluerend
en evolutionair
levende mens
naar zijn beeld
en gelijkenis
techniek en
creatief sloeg
snel de vleugels
uit in maagdelijk
ontdekken robots
waren er al vlot in
alle werk dat verlichting
zou kunnen geven
niet vergelijkend
met de mens
maar innoverend
verbazingwekkend
in gevoel muziek en
culturele prestaties
app 's deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren
uitgezet en voor de seks werden
10 coaches en 5 protocollen
ingezet en nog was het pet
In eigen woning
ik heb je
gewassen
met warmte
van zonlicht
op een vroege
sprankelende
lenteochtend
en daarna jou
gedroogd met
het subtiel
geparfumeerde
bloemenkleed
dat zich opent
voor jou alleen
samen hebben
we een zomerdag
geplukt in een
wereld vol mystiek
met magisch
betoverende
vogelgeluiden tussen
het gave gezoem
van talloze insecten
die met bestuiven
en honing de aarde
weer tot koning
zouden willen laten
kronen in eigen woning
Je lach vandaag
je lach
deed mij
altijd kleuren
haalde warmte
uit mijn hart
dat fermer klopte
omdat het ineens
weer een stuk meer
om handen had
waar ik altijd
alles eerst
overwoog dook
ik nu ongezien
ad rem tussen
woorden in zinnen
om zo met een
weer nieuwe
fris gekleurde draad
aan een ander
hoofdstuk te beginnen
door met alle eindjes
van ieder spinnend
in gemengd
kleuren gebruik
te gaan breien en
zo onze trui naar
buiten te brengen
De tweesprong
je voeten
herkenden
in het rul
warme zand
de intense
bindingen
die jij hebt
met dit groen
mediterrane land
in de tweesprong
tussen warm en
koud gaf jij aan
de twinkelende
sterrenhemel
de belofte van
overgave aan
degene van
wie je houdt
in het intens
beleven van die
universele
schoonheid
heb jij je
eigenwaarde
ervaren als
structureel met
geluk als meer
dan toegevoegde
waarde in een
wereld die jij als
de jouwe beschouw
waar het leven
en bestaan weer
het pad van geluk
zal nemen door
elkaar liefde te geven
Rank gesteeld
ik heb je
zien groeien
rank gesteeld
alleen in de vaas
die jouw lentekleuren
in water en glas
al lichtjes geurend
subtiel spreiden
pas later
voltooiden de
andere bloemen
het boeket voorjaar
nog druipend van regen
en glinsterend van zon
in een grote platte kom
ieder reikend zover zij komt
het rank is lang en
slank geworden
ogen verwonderd
in blikken die kruisen
ook die van mij
wij samen omkijkend
verbaasd lachend
om gelijke reactie
dezelfde golflengte
en smaak het ontmoeten
een pakkend begroeten
was meteen raak
nog blijft het een
klein mysterie
dit alles zonder schoten
maar wel raak in de roos
alsof wij voor
elkaar zijn gemaakt
in feilloos passende
stukjes geluk die
vanzelf hun plaats
en vorm kozen in
het gezegde liefde
komt altijd van boven
Om samen te smaken
ik ben geen
taalkundige maar
lees lichaamstaal
net zoals bloemen
communiceren met
vorm en kleur en
de wind zich laat
horen in gebruik
van de lucht ook
de zon speelt met
licht en energie zijn
rol in de natuur
zo heb ik overal
gezocht naar de
taal die liefde
gebruikt als
mensen elkaar
willen leren kennen
zoals de babelse
spraak en het orakels
gebruik in het
vroegere delphi waar
mensen naast waarheid
ook toekomst voorspelden
maar als zij niet
verstaan worden stokt
de uitwisseling en schiet
hand en voetenwerk
schromelijk tekort in
expressie en begrip
dan is het basale fysiek
raken de enige manier
om samen te smaken
waarbij ogen lach en
oren de ingrediënten
aantrekkelijk maken
De pijn van contact
ik kende
de bruggen
met hun
snelstromend
flitsend water
waar hun
schaduw met
diepzwarte
woorden riep
om te duiken
mee te gaan
in de fuiken
der verlokking
van het niet
meer bestaan
nog restte
de kou en een
twijfelachtige
afzet bang voor
de pijn van contact
in de klap
die het water
echt brak
en de brug
verdween
toen de zon
even niet scheen
en ik snel mijn
jas aandeed die
warmte bracht
Menswetenschappen
ik wist wel
dat de wereld
draaide waarop
ik stevig dacht
te staan zonder
te merken dat
ik voor of
achteruit ging
zelfs in de
draaimolen ging
ik niet merkbaar
sneller of trager
dan alles met
massa die een
eigen universum-
baan hebben
zo leven wij in
een bestaan waarin
alles vanzelfsprekend
gebeurt iedere seconde
dag en jaar want zo zit
de natuur in elkaar
te verklaren met de
diverse disciplines
die wij daarvoor hebben
natuurlijk ook de mens
wetenschappen alleen
hebben zij ons nooit verteld
hoe te leven samen in
vrede en rust en te
proberen om ooit
hier gelukkig te worden
Het goddelijk universum
zacht spelen
lijnen hun spel
van begrenzen
en openen in
een universum
dat eeuwigheid kent
tijdloos is naast
oneindigheid
maar wel zo dat
alles hetzelfde
begin pad heeft
en zich stoeit naar
het paradoxale
einde in een
ander continuüm
met vreemde
superlatieven uit
die schepping
wij hebben helaas
de verbondenheid
uit het oog verloren
dachten dat geboren
worden all-in was
het is een begin
van een zoektocht
naar verbinden om
weer iets van de
fragiele schoonheid
in verwondering
terug te vinden
in het leven
en bestaan van
het ultieme
kunstwerk van de
schepping van het
goddelijke universum
Mijn eigen werk
ik heb ooit
met schroom
het net betreden
vanaf de eerste letter
tot heden en met
argusogen anderen
gelezen die schijnbaar
om kritiek weinig geven
zij die onverstoorbaar
hun leven leiden
de pijn verbijten van
geraakt te zijn in
het diepst van het hart
vrijheid in de poëzie
in mijn hoogste goed
gebleven geen regels
en tal van andere
formaliteiten in het
met kunst en vliegwerk
opgezette frame van
handeling en regelementen
om anderen te weren en
de eigen kwaliteit
te laten overheersen
in het lezen en schrijven
uit het eigen hart
het is heerlijk weer
even te grasduinen in
mijn eigen werk. vol
verbazing over het
subtiele gevoel in een
jeugdige kwaliteit
het is niet naar het
leven geschreven
maar het is het leven zelf
in alle liefde en pijn
weer even verliefd
zijn een warme lach op
mijn en jouw gezicht muze
Puur eigen belang
in een flits
wist ik dat ik
onontkoombaar
voorover zou gaan
had al gauw een
blauwdruk van
handen polsen
en elle bogen paraat
kende de breuken
dwars en overlangs
wist van het bloeden
heel veel en vooral
eindeloos lang toch
had ik alles geoefend
en soepel gemaakt
de realiteit geforceerd
een dikke mat geprobeerd
en zo wist ik precies
wat mijn zwakte was
en dus iedere dag
wiebelen op de
halve maan voor
enkels en knieën
alsof we gaan skiën
de wereld is helaas
geen begaanbaar pad
tegenwoordig is alles
hobbeliger dan het was
zelfs revalideren duurt
snel al drie keer zo lang
gelukkig is die traagheid
puur eigen belang
Vlechtentrekken
mag ik
van jou leven
op deze wereldbol
omdat ik ook besta
heb je dan
heel even tijd
voor mij voordat
jij weer verder draait
gewoon even
laten zien wie
die gekke bekken
getrokken heeft
toen ik uitstapte
zij zwaaide alsof ik
haar vriend of
naaste familie was
waarom altijd
duwen en
vlechtentrekken
als het druk is
en de tijd gaat
dringen er
gebeuren dan vaak
vreemde dingen
niemand laat
je binnen want
voor de eigen plek
is al gevochten
want als de trein stopt
gaan de deuren niet
open want misschien
is het mechaniek kapot
Het diepste zuiden
ik wist dat
jij zou komen
zag de horizon
oplichtten door
fantastische
bloemen
in je handen en
je lach straalde
al van verre
jouw warmte
in je ogen
sprankelden
ondeugende
beloftes om
ooit in dat
geluk te mogen
spiegelen want
uit het diepste
zuiden komen altijd
de mooiste bruiden
we leven in
seizoenen
vol records de
een nog mooier
dan de ander
alleen liefde heeft
zich omgord met
spanning en intensiteit
van jaren die bijna
eeuwigheid evenaren
In pure ondeugd
jij was er vannacht
ik had je bijna te pakken
maar viel met een
harde bons die ze
beneden hoorden
uit mijn bed niets
beschadigd alleen
mogelijk hun oren
ik heb je gezien
zomaar in de stad
jij kruiste mijn pad
in herkenning
kon niet geloven
wat ik zag maar
schalks deed jij
wat niet mogelijk was
de dag tevoren
in aanwezigheid
van iedereen voor
altijd ingeslapen
verlost van de
chronische pijn
van hernia en
gastrituskramp
nu alweer de
virtuele en andere
leefgemeenschappen
bereikt in pure
ondeugd en met
een lachende staart
tussen lieden van elke
slag die jou niet zagen
omdat zij nog lang
niet klaar waren om hun
leven te voldragen
laat staan om zoals jij
blij zonder pijn en verlost
van dagelijkse zorgen
de wereld iedere morgen
te zien ontwaken