Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dwarrelt nog jouw lach
er bloeiden
altijd bloemen
uit je vingers
handen droegen
een kleurrijk boeket
overgoten
met licht
uit je ogen koos
de natuur jou
als ideale set
in een choreografie
waarin de dood
op kousenvoeten
verscheen en leven ook
van bloemen verdween
zacht doofden kleuren
verschraalden geuren
van wat ook jouw
aanwezigheid was in de acte
de presence die jij altijd gaf
nu is er stilte
maar in de stralen
van de middagzon
dwarrelt nog jouw lach
in pluisjes om en om
Onschadelijk
er zit
geen spanning
op je huid
speels en
zacht komt zij
daarvoor uit
ook de kleine
rimpels tekenen
je warme lach
helder stralen
ogen gefocust
in een verre blik
die haar rust
ontleent aan het
niet accommoderen
ondanks een steeds
proberen ook de
kleinste details te zien
een lieve open
uitnodiging om deze
ontspanning te delen
in elkaar raken het
het aanwezig explosief
positief onschadelijk te maken
Opspattend wit
traag golft
stilte langs kusten
vol begrip
geen felle
confrontaties
in opspattend wit
een rustig weten
op een bodem
zonder vergeten
stromend
meanderen zonder
direct te veranderen
in opgaande
vloed langs de
weidsheid van strand
tot daar waar
herinneringsbanden
terabytes kleuren in zand
zo voedt database aarde
de kwantumcomputer die
ons als natuur is gegeven
Herfst zonder oogst
jij hebt zomer gezocht
waar kou klapperende
tanden wit licht weerkaatsten
einders gevonden die
hitte trillend de verzengende
horizon mismaakten
hebt tal van
verschroeide bladeren
gekeerd maar het leven
bleek al door de immense
hitte te zijn verteerd in
een herfst zonder oogst
nog duistert het
onder levenloos loof
maar de koelte
die de kruinen altijd
hebben kunnen geven
is door droogte verdwenen
knisperend is al veel
blad gevallen en knoppen
bomen in een noodscenario
geteisterd kaalt het bos
door deze laatste catastrofe
onbekend of het nog lente haalt
Hand op je hart
wij spreken
dezelfde woorden
maar in jouw
letters wonen
andere tonen
als jij mij
temperamentvol
iets wijst kleurt
landschap zijn
zuidelijk pigment
in je ogen
donkeren sprookjes
uit de duizend
en een nacht
verpakt in je lach
wij verwesteren
in het klip en klaar
maar vergeten de
warme momenten
van familie en haard
toch smaak ik
vaak het broederlijk
samen gevoel
de hand op je hart
is ook voor mij bedoeld
Lachter helder licht
de wereld
is lang te
licht geweest
pas in
jouw schaduw
ontdekte ik mezelf
begon het
onderscheid met
licht van overleven
dat mij contouren
heeft gegeven
tegen zwart contrast
ik bewoog
maar wist nooit
wat de voorgrond was
jij hebt mijn hand
genomen zijn samen
uit de coulissen gekomen
jij lacht helder licht
zonder een spoortje
schaduw op mijn gezicht
In ochtendvroeg
jij bewoog
tussen warm
en koud
danste op
woest kolkende
turbulentie
verstilde
in ochtendvroeg
rijpende vorst
ontwaakte in
regenboogkleur
van brekend licht
zag het
gezicht van de
komende zon
voelde warmte
en wist dat
het leven begon
Impulsen
ik heb je vaak
uit zien treden
door nuances in
licht en kleur
voelde hoe
jij energieën
met mij deelde
uit een ander leven
het was geen
geven maar een
intenser bestaan
in harmonisch gaan
het was jouw licht
dat ons steeds
nieuwe impulsen gaf
in ontdekken van zicht
jij kende werelden
van heel dichtbij wist
mijn zorgen voor morgen
een plaatsje voor jou en mij
Extravert licht
ze fluctueerde
niet alleen in kleur
maar straalde ook
wisselende warmte uit
haar energetisch zijn
putte uit bronnen
van schier eindeloze
scheppingsvitaliteit
die gevoed worden
door nucleaire reacties
binnen een interstellaire
balans van zwaartekracht
zonder dit extravert
licht van een leven
brengende zon zou ons
stelsel leeg en verlaten zijn
geen plaats voor
maat en tijd een
immens zwart gat dat
alleen maar dood bevat
Fraai welft
je schopte
zachte muziek
in het mechaniek
van de schijf
tot hij zijn
vertrouwde draai
had gevonden in
snelheid en geluid
je komde
handen rond klei
die randen verkenden
van meegaandheid
en consistentie in
samenspel tussen
cirkel en lijn zonder
breekpunt te zijn
fraai welft
lichte druk de
soepele klei
gelijkmatig
de hoogte in
waar kunst zich
in schoonheid
zal openbaren
Flow showt
wij zijn
in de flow
van het low
extravagante
aardse
gekkigheden
zijn hot en
tot lunatics
verheven
waarbij
vrijheid los
van norm en
waarde is gekomen
zelfs de beperking
van dromen zijn
verbroken in het
dwalen van de geest
het is geen
intuïtie geweest
die de remmen
los heeft gegooid
flow showt juist
het nihilisme dat
nu eindelijk een
menselijke vorm heeft
Kleur van water
jij ontvouwt
in een schitterend
perspectief de meest
mooie landschappen
uit elk natuurgebied
kleurt met
seizoengebonden kwast
de subtielste momenten
van het op de akkers
staand rijpend gewas
glooit bos
en weiderand
als gegoten langs
de speels meanderende
en fris kabbelende beek
draagt de
kleur van water
door het land
uitmondend in de
delta van een verre zee
die als begin
het afscheid brakjes
tot zich neemt in
de kringloopgang van
het immense waterland
Gesloten deuren
ik zag je in
muren verdwijnen
door gesloten deuren
weer verschijnen
en altijd was er
de warmte van je lach
jij die niet
hecht aan materie
maar wel de
werkelijkheid deelt
in samen vormgeven
en stemmingen beleven
wetenschap leert
ons de les hoe
om te gaan met
de rest van de
schepping waar
wij samen mee leven
toch stapt
jouw magie voorbij
aan werelden
in spiegelbeeld
breek jij eonenoud
eenrichtingsverkeer
geholpen door
de vrije wil
die in potentie was
voorbeschikt openen
mystieke perspectieven
het eeuwige genieten
Zout en zoethout
jij hebt
alles in de hand
de toverbal die
kleurt en een
zuurstok die
naar kersen geurt
jouw woorden
proeven zoet
met in de
nasmaak fruit van
een schitterende
mediterrane struik
waar zout
en zoethout de
smaken domineren
mag ik van jou
echt alles tot groot
genoegen uitproberen
weer zijn de
magische kleuren
terug van weggeweest
op het feest van
smaken zullen zij
aan hemeltjes raken
pas als je inpakt
trek je alles uit de kast
maar linten en krullen
kunnen niet verhullen
met hoeveel zorg jij op
de lekkernijen hebt gepast
Totaal beleving
bewegingen
lossen op in
wegstromen
naar het
verdwijnpunt
ik heb ze mijn
ziel gegeven
in een nieuwe
choreografie
van leven
waar vroeger
uitwaaieren
geen netvlies
prikkel meer gaf
bleven kleur en muziek
een sterk verbonden
herinnering met
schaars aanbod
bracht het tot een
ongekend fenomeen
vandaag is alles
drie d en wordt
spectaculair uitgerold
in vier en vijf g tot
een totaal beleving
Het dansante
onmerkbaar
speelt humor
in lach en ogen
zijn eigen spel
twinkels
in opslag
sluiten in volle
verbazing
de lach
in ontspanning
van woorden
die elkaar weten
hun komaf
nooit zijn vergeten
om het leven wat
dragelijker te maken
het te laten
smaken naar meer
door nog een keer
toe te tasten
speelsheid die
nog defileert in
het dansante van
onderdrukte jaren
Lichaamsbeeld
nog is niets
volmaakt
zelfs de schepping
is heel menselijk
en puur aards
in kleine
oneffenheden
legt de maat
haar treden
naar schoonheid
jouw handen
kunnen helen met
warmte en kracht
zodat unieke pracht
zich weer kan delen
geen ongewenste
buitenbeentjes meer
die hun leven
verklarend slijten omdat
anderen steeds kijken
jouw rituelen
richten zich naar
binnen omdat daar de
uitstraling zal beginnen van
het nieuwe lichaamsbeeld
Raadselachtig
je knikte
lachte mij
raadselachtig toe
er hing
wat spanning
in dansend licht
je neuriede
warme klanken
uit de oude doos
hoorde hoe je
stem het verhaal
langzaam ontspon
waarin jouw wereld
werd geschapen
toen je leven begon
met feeën dwergen
elfjes en kabouters
alles passeerde de revue
het zijn jouw
historische cadeautjes
in de setting van nu
waar nostalgie
vele rafels heelt en
romantiek zijn liefde geeft
Zonder magie
hij zag haar handen
zonder magie van
verborgen talenten
wist hoe tijd
groeven had getrokken
in vereelte huid
er was geen mystiek
in het aards vermoeien
dat werken heette
met een lijf dat
bij iedere beweging pijn
en ellende niet kon vergeten
toch was er altijd
de lach die in elkaar ontmoeten
zoveel blijdschap en warmte gaf
Een gouden gloed
sereen wolkt
avondlicht met
lange schaduwen
voorbij de drukte
van een hectische dag
nog speelt
een gouden gloed
door je krullend
haar waar wind zijn
laatste adem blaast
vaag ritselt
wat verdwaald
papier op luwte
plekken in het
definitieve setten
een verre schreeuw
wiekt weg in echo
kaatst de kreet het is
voor vandaag wel
weer genoeg geweest