Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Werelden van vroeger
als ik in
je ogen kijk
gaan de werelden
van vroeger weer
open in alle
geheimzinnigheid
waar getoverd
en gedanst werd
in plezier beleven
met elkaar op muziek
die lachte met
hart en groot gebaar
toch trilde de snaar
in oeverloos verdriet
van de verdwaalde
die bang en in
de war ontroostbaar
om zijn moeder riep
jij hebt mij
altijd gerustgesteld
aan de hand genomen
nooit die werelden ontkend
maar wel mij jouw mooiste
dromen vol liefde verteld
Lichte nachten
zacht streelde
natuur de groene
uitlopers van aarde
jij kende het proces
als choreograaf in kleur
timede met zonnewarmte
het bloeien speelde met
wind het voordeligste
groeien in gesprek
met de nieuwe maan
juist in de
lichte nachten
draaiden wortels
en stam de hele fabriek
op het ultieme wachten
pas als jij lachte
vol liefde de zon zag
komen voltooide
zich juist een van
jouw mooiste dromen
waar licht van
zon en maan voor
elkaar vluchten staat
de hemel open zonder
hinderende wolkenluchten
Grijsgroene spiegel
zag onze beelden
verblikken nog
verblozen tussen
de resten schuim
van golven waarin
wij verpoosden
nog keek
de zon over
onze schouders mee
in de grijsgroene
spiegel van een
onrustige zee
pas later
hield de wind
zijn straf regime
voor gezien gaf
omslaand water wat
kabbelend geklater
de terugstroom
van vloed speelde
zand tot ribbeltjes
strand waarin
nooit geziene zaken
ons uren vermaakten
Ijst het diepste blauw
ik zag je
voorover buigen
met lange vingers
en gestrekte armen
naar de horizon
wuiven voor meer
licht en helderheid
de ochtend kleurde
al zijn zacht pastel in
voorzichtig schijnen
waarbij de nacht
zijn donker volume
liet verdwijnen in
een uiterst ludiek spel
waar je lach
de lange nacht
verwarmde met haar
verbonden zijn van
liefde en pijn roodt
zij nu voorzichtig de
al verdwaalde wolken
in je ogen ijst
het diepste blauw dat
uit de universele kou
ons strakker maakt
dwingt om op te staan
en met de nieuwe dag
beloftevol op stap te gaan
De stilte van vroeger
ik voel weer
de stilte van
vroeger toen
alle ogen zich
vragend op
mij richten
ik in paniek
zoekend naar
antwoorden
om aandacht
in de kiem
al te smoren
even terug
in de tijd van
onderwerp
en vraag want
de uitkomsten
blijven vaag
het voelt als
gebrek aan
vertrouwen
dat niet met
woorden weer
op is te bouwen
ik hoor het kraken
van fundamenten
voor het eerst in
mijn bestaan hoop
dat ik nooit iets echt
verkeerd heb gedaan
Tussen geluk en pijn
ik heb je
vingers gezien
de duim die
bladzijde beroerde
in het omslaan
van de dag
die in afschrift
meteen de
stemming weergaf
het was geen
boek maar de
verslagen konden
in hun notities
heel subtiel de
veranderingen
van sfeer laten zien
en hun consequenties
voor de werkelijkheid
ik heb ze
gebundeld
van maan naar
nieuwe maan
zag een aantal
algoritmes die
mij anders nooit
opgevallen zouden zijn
tussen geluk en pijn
Jouw shining
ik zie hoe
spelende vingers
jouw creatief
gevoel leven
geven door er
van blijdschap
af en toe lucht
tussen te blazen
in je ogen
donkeren
lichtjes hun pret
om het slagen
van wat jij
in vorm en
kleur hebt
neergezet
langzaam
komt iedereen
in de ban van
jouw shining
die straalt
van geluk de
creatie kan
niet meer stuk
iets dat zich
met liefde zo
vorm laat geven
verdient een
volmaakte
incorporatie
van kunst in
het eeuwig leven
Een illuster plot
je lacht
zonder woord
en geluid
de mimiek van
je gezicht
beeldt het
allemaal uit
waar je
handen zinnen
maken in de
hoofdstukken
van je armen
boekt je gelaat
een illuster plot
snel
lezende ogen
vangen bot
synchroniciteit is
niet te integreren
als chaos
voertaal blijft
pas als de
delen zich
puzzelend naar
het eind begeven
is de epiloog ook
door de gewone mens
in lichaamstaal te lezen
Kwetsbaar
nog altijd
stuiteren emoties
in een hart dat
op hol slaat onder
jouw warme blik
jij raakt waar
ik het meest
kwetsbaar ben
wat onvolgroeid niet
helemaal volwassen
jouw ogen zien
kijken door de
onvolkomenheden heen
jouw blik schenkt mij
de laatste spurt misschien
nooit ben ik
volmaakt geweest
maar onder jouw
handen voelt het
leven als een feest
Knoppen en koppen
je lach ging
als een zucht
door het woud
van gedachten
lieflijk geneuzel
onder gepeuzel
aan de info
van alledag
zij openen
hun bladeren om
knoppen en koppen
te proportioneren
zij schudden
nog geen nieuws
uit bomen die in
het zomerse dromen
maar onder het
bladerdek driften
gekleurde sappen
hun al heerlijke oogst
waar men in spinsels
de wereld verwebdt en
de zuigkracht verhoogt
maar minder gedoogd
en er afstand
moet blijven anders
komen er veel te vlug nog
meer van die grijzen terug
Grijs gezicht
jij had iets
met wit
ik prefereerde
zwart als
sterk contrast
jij lichtte op
waar je ook kwam
scheen altijd
het tintje meer
in blik en lach
ik donkerde samen
in kleine groepen
die zonder veel
woorden tot elkaar
werden geroepen
jouw vluchtigheid
was vrolijk van aard
die in passeren
blijmoedigheid met
warmte opschaalde
in de choreografie
van donker en licht
werd zwart geboren
met een uitgesproken
oplichtend grijs gezicht
Exquise kleuren
ik zag je
aura kleuren
tegen het mat
van universums
diepste zwart
jij kwam naderbij
en tegelijkertijd
interfereerde jij
onbedoeld oplichtend
in mijn spanningsveld
samen kwamen
wij tot exquise
kleuren die
schitterend verslag
deden van dit gebeuren
nog is ons fenomeen
kleinschalig maar
de uitgaande stroom
fotonen lichten al
op in eeuwigheid
zal zich
verplaatsen met
de lichtsnelheid in het
afleggen van onze
liefde getuigenis
Haar dromen
zij heeft mij
al haar dromen
verteld ook die
ik nooit zou
willen horen
een levensechte
blauwdruk van
het leven in haar
geest waar wij
nooit zijn geweest
waar zij de
hoofdrol speelt
en als regisseuse
zelf alle touwtjes
nog in handen heeft
het is niet na
gespeeld omdat
het toneel maar een
vloer heeft waarop de
dromen worden uitgerold
wijzer maakten haar
woorden mij niet
de verhalen hebben
wel het ijzer gesmeed
van heet naar gestold
De banvloek
van heel ver
klokte vrede
een onbekende
melodie voor
gespitste oren uit
een donkerrode
stenen toren
zacht omhulden
tonen de tik
die agressie
geladen was
en toch zijn
boodschap gaf in
verrast ontvangen
nog waren zij
niet klaar met
hun onderling
getwist de
boze blik die
werd geworpen
met ach stik
generaties hadden
elkaar doodgezwegen
om zaken die niemand
meer wil weten
totdat de dood
de banvloek
had opgeheven
Winkel van magie
jij hebt mij
ooit jouw winkel
van magie laten zien
zonder mij de weg te wijzen
de voorgevel
wat teruggetrokken
geklemd tussen
twee andere blokken
de bijzondere sfeer
verbaasde mij door
de uitstraling van
talloze energiebronnen
de toonbank met
zijn vele aura's die
jou moeiteloos passen
ons in kleur verrassen
de vitrinekasten
met kristal dat zijn
gebroken licht
overal laat schijnen
waar het ons
raakt delen wij in het
het voedend laven
aan de immense bron
jij hebt daar
zon gekocht
zonder de rode en
gevaarlijkste frequenties
gaf je lach als
wisselgeld de bon
werd je bespaard omdat
jij in je eigen winkel staat
Deze planeet
voorzichtig
knabbelen wij
de randjes bij
van de grote
maatschappelijke taart
over smaak valt
niet te twisten
maar de brokjes die
wij op weten te vissen
smaken voortreffelijk
in de nasmaak
zit een passionele
gloed die ons culinair
stukjes paradijs beloven
van hemelse hoogte
wij zijn even gestopt
kijken elkaar diep in
de ogen willen onze
ervaringen delen
in een diep geloven
wij hebben het
mooiste geproefd
van wat de wereld te
bieden heeft deze planeet
wordt onze eerste keus
Kleine takjes
er scheen geen
maan maar
het leven lichtte
ons bij met haar kleur
kleine takjes
knapten en hun
muziek vertelde
van het volgende pad
op het zachte mos
voelden wij de
vochtige veerkracht
in een zuigend gaan
maar er was meer
ook op het stille web
onder de grond roerde
lichtsnelheid zijn info
in tal van processen
werd zonne-energie
opgeslagen in de
toekomst van morgen
alles kantelde toen
het licht opkwam
en het dagritme weer
zijn aanvang nam
Een teder moment
ik heb
in je sporen
bloemen zien
bloeien hun
harten kleurrijk
oplichtend
in tal van
vormen voluit
waar jij
in een teder
moment het
kleinste bloempje
in je handen
liet groeien
bloeien nu struiken
de bermen uit
donker
ruizelen reuzen
hun weemoedig
refrein want
jij was hier
en zij willen zo
graag ook hoog
bij je zijn
Vergeten woorden
ik heb ze
zien spelen
de kleine orkesten
niet alleen hoempa
maar ook kamermuziek
voor een uitgelezen
publiek of in de zaal
naast de bar waar
dans de inname
snel groter maakt
in het zicht van
de kleine uren belt
overlast traditioneel
de bekende klachten
van de buren
dan selecteren
vocalen een eigen
groep neuriën anderen
vergeten woorden is
warm volume toegevoegd
nog trekken de
titels geen tranen
maar als de emoties
breken dan druppelt
het condens van de ramen
Nieuwe stenen
langzaam
vervaagde de hand
die mij eens
gekoesterd had
verliezen herinneringen
de indrukken van
het bijzondere
contact dat de
aanrakingen mijn
jeugd geschonken had
waar wij in samen
de onuitwisbare
close harmony
vergaarden die
niet alleen op
genen stoelden maar
ook de zielsverbanden
van de eeuwigheid
bedoelden in de
oneindig grote databank
alles lijkt
op te lossen in
de wegen van
bestaan die wij nog
hebben te gaan
van passeren
genoten wij maar
er kwamen geen
nieuwe stenen die ons
leerden meer voorbij