Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vreemdgaan..
Vreemdgaan..
Het is zo'n klein woordje en het lijkt zo onschuldig.
Maar toch is het gebeurd..
Toch heb ik me laten gaan en m'n gevoelens onderdukt.
Op dat moment even weg, weg van de werkelijkheid.
Maar nooit gedacht, aan zo'n eind.
Kom je terug of blijf je weg..
Laat je me nu gaan of zul je toch nog bij me staan.
Er is nu geen andere uitweg meer.
Onze tijden samen zijn voorbij.
Maar de herinnering zal altijd blijven...
Ik mis je
Ik mis je.
Ik mis je armen om me heen
Die lieve woorden tegen mij
Ik mis jouw handen in de mijne
Mijn lippen op de jouwe
Ik mis iemand om me heen, iemand zoals jij
Alleen nu, nu is het over..over voor ons allebei
Roddels
Waarom praten mensen over elkaar?
Vaak gaan ze door tot ze je raken,
Ze zoeken je gevoelige snaar!
Mensen denken TE vaak niet na aan wat de gevolgen kunnen zijn.
Ze denken niet; Goh, misschien doe ik zo een ander wel heel veel pijn.
Mensen roddelen allemaal...dat is gewoon een feit.
Maar denk goed na over welke roddels je verspreidt.
Als het de verkeerde zijn raak je misschien wel mensen kwijt.
Ik weet zelf ook heel goed, niemand is perfect,
Maar weet zeker dat een verhaal waar is, dat je het altijd even checkt!
Doe dus een ander met je roddels of verhalen geen pijn,
en controleer eerst of de verhalen wel waar zijn.
Hoor altijd verhalen van twee kanten aan,
zodat je weet hoe het nou eigenlijk echt allemaal is gegaan.
Ik was ook ooit zo, tot ik iets verloor...
Niet alleen mijn beste vriend, mijn liefste vriend,
No, he was so much more!
Oma †
Ook al ben je niet meer bij mij..
In een wereld zonder jou
lijkt het dat de wereld niet meer draait,
de wind niet meer waait!
Er schijnt geen licht meer van de man,
het is voorbij, het is voorbij.
Maar liefste Oma, waarom jij?
Waarom moest jij mij zomaar verlaten,
Waarom moest jij zo hard vechten voor je leven?
Maar toch heeft je ziekte het gewonnen...
Wanneer zal jij ooit weer samen zijn met mij?
Waarom jij?
Waarom moest jij zo hard vechten
en heeft de ziekte jou toch overwonnnen?
Waarom moest mijn Oma dit overkomen?
Vragen waar je nooit antwoord op zult krijgen.
Maar je had lang genoeg gevochten,
genoeg pijn geleden.
Je bent tot het uiterste gegaan.
Genoeg mensen die jou al zo lang missen,
en waar jij diep bij in het hart bent gaan zitten.
Zo is het ook bij mij..
Ik laat elke dag een traan omdat ik je moet missen,
dat ik jou niet meer aan me zij heb.
Je ligt nu bij opa, je kan nu rusten..
Je bent daar boven, en ik hier beneden.
Op een dag zullen we weer samen zijn!
De zinnen die jij de hele tijd zei tegen iedereen,
die dwarrelen door mijn hoofd.
Je zei altijd;
kijk je goed uit in het verkeer,
ik kan je niet missen.
Wanner kom je weer eens langs?
Tot snel!
De laaste groet aan mijn oma!
† 29 januari 2009
Vrienden
sinds de herfst,
het was aan,
maar het is verkeerd gegaan,
je zit in de zelfde klas,
als dat eens niet zo was,
iedereen gaat om met iedereen,
vanaf het begin meteen,
nu jij het uit hebt gemaakt,
is dat een beetje weg geraakt,
toch wordt het steeds een beetje beter,
maar niet op de liefdesmeter,
weg goede sfeer,
maar hij komt terug, meer en meer,
ik zal het moeten accepteren,
al is het maar om de klas te blijven eren,
zo kan het niet verder ik moet nu door,
ik kom er vanzelf wel weer voor,
nu twee weken later is de lucht weer geklaart,
er is weer vrede op aard,
ik accepteer zoals het is,
anders gaat het mis!
ik zie je nog altijd elke dag,
het is dat ik je niet meer mag,
als vriend dan alleen nog wel,
maar vrienden waren we weer snel.
Overgave
De wind ruist langs mijn oren,
ik weet niet waar ik me bevindt.
Mijn lichaam is bevroren,
ik voel me net een kwetsbaar kind.
Ik volg het pad der doden,
ver weg zie ik het licht.
Ik geef me over aan de goden,
en mijn ogen, die gaan dicht.
Verleden tijd
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen!
Dat wij onze vriendschap konden opbouwen,
Maar jij moest het verpesten,
Jij hoort niet bij de besten!
Je hebt me diep gekwetst,
Je mond voorbij gekletst,
Ik had het nooit moeten vertellen,
Ik had je nooit moeten bellen!
Het is allemaal jouw fout,
Ik vertelde je iets met een waarde van goud,
maar je praatte je mond voorbij,
Nu kan je er nooit meer bij,
Onze vriendschap is verleden tijd!
Dat is nu een feit!
Ik zat te staren
Ik zat te staren,
naar die leuke jongen voor,
toen hij iets vroeg
begon ik te maren,
daardoor,
werd ik eruit gestuurd,
en heb door het raam
naar je getuurd
Verliefd
ik ken je allang,
en dat maakt me bang,
het blijft maar aan mij knagen,
ik kan het niet meer dragen,
ik ben al jaren lang je vriend,
maar dat heb ik nooit verdiend,
hoe kan ik doen alsof,
als ik bij je ben heb ik het gevoel dat ik ontplof,
ontplof van liefde voor jou,
weet je hoeveel ik van je hou?
Alleen
ik kon het met je vinden,
jij ook met mij,
we spraken af,
vaak met grote groepen tegelijk,
maar nu is als anders,
ik kan het nog niet aan,
jij bent bevriend met een ander,
en ziet me niet meer staan,
ik voel me zo alleen,
de enige vriend die ik ooit heb gehad,
laat me alleen
Wat is nu eigenlijk leven?
wat is nu eigenlijk leven?
wat is goed, wat is slecht?
ik moet het allemaal nog beleven,
wat is nou echt?
welke jongen is echt verliefd,
wie kan ik vertrouwen,
wie is geliefd,
bij kan je vriendschap bouwen,
waar is het veilig,
waar kom ik uit,
wie is schijnheilig,
wie wordt ooit bruid,
op al deze vragen,
komt ooit wel een antwoord,
over jaren en dagen,
gaat er wel iemand akkoord,
maar ik wil het antwoord snel,
ook al zeggen veel,
je krijgt de antwoorden wel,
dan zijn ze actueel,
vragen zijn er,
antwoorden niet,
hoe kan dit verder,
vraag het aan een ieder,
maar niemand weet het antwoord
Onzekerheid
Onzeker is iedereen
Iedereen is onzeker
Soms weet je het zelf niet
Denk je er boven te zweven
Niemand kan dat
Maar je kan het wel verbergen
Verbergen op plekken
waar je het alleen soms maar vindt
Onzekerheid
Iedereen kan er tegen vechten
Vechten om te winnen
Maar je wint het nooit helemaal
Er blijft altijd wat over!
Jij
jij,
jij bent de gene,
de gene die ik ken,
jij bent de gene,
de gene die perfect is,
jij bent de gene,
de gene die ik wil,
jij bent de gene,
de gene van wie ik hou,
jij bent de gene,
waar ik aan denk,
jij bent de gene,
die ik waardeer,
jij bent die gene,
jij!
jou wil ik nooit meer kwijt!
Hou je van me?
Ik ben bang.
Wat moet ik nu?
Bang voor jouw woord,
op de vraag,
Hou je van me?
Bang ben ik voor weinig,
bang ben ik voor niets.
Behalve hiervoor,
hiervoor ben ik bang.
Tranen..
Tranen in mijn ogen.
Omdat ik niet meer bij je kan zijn.
Tranen in mijn ogen.
Zie jou samen met een ander.
Kan het niet begrijpen.
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Het gemis wat er is, iedere dag.
Ieder uur, iedere minuut, iedere seconde.
Het gemis wordt met de dag groter,
omdat jij, mijn grootste liefde
waar ik lief en leed mee deelde, er niet meer bent.
Voor altijd in mijn hart, maar nu samen met een ander.
Ik weet het niet meer.
Tranen van verdriet, ik zou willen huilen,
maar ik kan het niet.
Mijn liefde voor jou zal altijd blijven bestaan.
Wat we meegemaakt hebben is niet te vergeten.
Liggend in jouw armen, dat is wat ik wil.
Voor eeuwig en altijd.
Samen met jou, me één voelen met jouw liefde,
onze harten samen laten smelten.
Voor eeuwig en altijd samen zijn.
Ik mis je lieverd..
Zal je nooit vergeten.
In die lange rij.
Zie je dat meisje daar?
Daar, vooraan in de rij.
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.
Zie je dat meisje daar?
Ze is bijna aan de beurt.
Ze heeft het zo moeilijk,
Maar er is geen moment dat ze zeurt.
Ze doet een stap naar voren,
Maar één woord voor zich: vrij!
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.
Ze rent vrolijk naar voren,
Niks kan er nog fout gaan.
Ze is trots op de mensen,
Die voor haar hebben gestaan.
Die mensen zijn vrij,
lieten hun angst bang zijn
En hun verdriet verdrietig,
Ze maakten zichzelf los van de pijn.
Zie je dat meisje daar?
Nee, dat kan ook niet.
Want ze maakte een eind aan haar angsten,
En een eind aan haar verdriet.
En daar gaat de volgende,
Zo gaat het de hele dag maar door.
Ik sta glimlachend toe te kijken,
En het lijkt alsof ik m'n naam hoor.
Kom maar, zegt een meisje.
Je kunt het wel, het doet maar even pijn.
Het was verleidelijk,
Om m'n angst bang te laten zijn.
De angst die me jaren lang weerhield,
Van de dingen die ik had gewild.
Maar zou er iets veranderen,
Had dat mijn honger naar liefde gestild?
Het was verleidelijk,
Om mijn verdriet verdrietig te laten zijn.
Om mezelf te verlossen,
Van de jarenlange onzekerheid en pijn.
Ik geef het niet graag toe,
Maar ik heb het niet gedaan.
Ik durfde het niet,
Om in die rij te gaan staan.
Mensen staren me aan en fluisteren,
dat ik er niet wilde gaan staan, in die rij.
Ik leek misschien op dat meisje,
Maar mijn leven is van mij.
Niet van mijn angsten,
Niet van mijn verdriet.
Ik blijf vechten,
En zo’n meisje verandert dat niet.
Mooie vriendschap
er zijn woorden.
soms scherp soms klein.
dan lijkt de band even verbroken,
omdat wel ons zelf niet zijn.
er groeit een kloof,
die niet te overbruggen lijkt.
omdat de ander voor de ander niet wijkt.
soms lijkt het net of we mekaar niet verstaan.
wij dezelfde taal niet spreken
we alleen door zullen gaan.
dan gebeurt er iets.
zomaar uit het niets.
het komt weer goed.
zoals het hoort en moet.
ik ben blij met onze vriendschap.
het geluk dat ik samen met jou voel.
ik ben tevreden om je glimlach
als je begrijpt wat ik bedoel
ik ben gelukkig met de blijdschap
die ik met je deel.
dit alles samen is niks te weinig
niks te veel.
Blaadjes
Een eenzaam blaadje over straat.
Vloog mee met de wind op elke maat.
Daarginds waren nog meer blaadjes.
Die maakten met elkaar wat praatjes.
Het eenzame blaadje kwam er bij.
En voelde zich als een vogel zo vrij.
Plots kwam de wind er aan.
En de blaadjes zouden alle
kanten in gaan.
Ze vlogen van hier naar daar,
van hop naar haar.
Maar waren nooit meer bij elkaar.
Jij bent alles
Jij bent alles, mijn leven en geluk.
Als jij mij alleen zou laten
weet ik niet meer wat ik moet.
Zonder jou ben ik niks.
Mijn schat,
ik hou megá veel van jou!
Het gemis van jou
het gemis van jou
iedere dag weer
doet mijn hart steeds weer zeer
en is soms niet meer te verdragen
hoeveel komen er nog, van deze dagen
vol leegte en pijn