Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een liefdes pirouette
je draaide
een liefdes
pirouette op
de streaming
van mijn lach
varieerde
snelheid met
middelpunt-
vliedende en
zoekende kracht
jouw en mijn
timing kwamen
recht uit het hart
ik zag handen
komen die mij
zo hadden
meegenomen
naar een plek waar
het applaus alleen
nog maar zal groeien
de waardering
nog meer en mooiere
bloemen zal bloeien
van een steeds
enthousiaster publiek
Briljant geslepen
we hebben
ze gedolven
geroofd uit
de aarde
gekloofd en
briljant geslepen
zodat wij
kunnen
schitteren
met hun kleur
pas later uit
hebzucht geëigend
in stilte en
afzondering
is kunst schaars
gemaakt en
weggehouden
van het publiek
later weer
tentoongesteld
ten faveure van
de eigenaar om
geld en macht te
verwerven
met de werken
van onze grote
schilders gebeurde
hetzelfde hun talent
en jaren vakmanschap
werden niet getoond
zo is de wereld
beroofd door een
kleine groep van
wat zij ooit aan
kunst en schoonheid
heeft voortgebracht
Leven en laten leven
wij hebben
god zij dank
nog allemaal
een eigen
stukje wereld
waar wij
onze geest als
hoeder houden
over zaken die
ons leven privé
aangaan en die
niet zomaar
toegankelijk zijn
voor anderen
omdat ieder een
eigen instelling heeft
die afgeschermd kan
en mag worden
naast een bewust
deel aan te gaan
met anderen in zoveel
vormen als dat er
mensen zijn waarbij
het belang van
respect voor
en vertrouwen in
bij grote aantallen
en speciale groepen
uitermate omvangrijk is
omdat er net zoveel
soorten eerlijkheid zijn
als dat er mensen leven
voor respect en
vertrouwen gelden
dezelfde basisprincipes
waarbij leven en laten
leven voor de
minste wrijvingen zorgt
en maatschappelijke
souplesse geeft
Basisvoertaal
wij droegen
de lach aan
elkaar op
stapten met
plezier in het
warme bad
vol koesterende
aandacht
waarbij
elkaar raken
een open vraag
is om reactie
te krijgen
terugkijkend op
de stimulerende
samenkomst
zijn wij uit
de egotripping
gestapt die
corona beheerste
en weer over
naar de echte
fysiek rakende
contacten
het was of
ineens de angst
voor het verbod
en het not done
was opgeheven
elkaar raken is de
basisvoertaal als
behoefte na corona
Het zwaard van damocles
ik zag
je ogen
langzaam
opengaan
nerveus
knipperend
ik keek je
hoopvol aan
maar uit jouw
licht ontwijken
kon ik begrijpen
wat de uitslag
al met jou
heeft gedaan
in angst en
onzekerheden
ik heb ze
in de lijnen
van je gezicht
al gelezen
we hadden
samen nog
gebeden al is
dat lang geleden
onzekerheid bleef
als het zwaard
van damocles
boven ons hangen
caleidoscopisch
liet jij data zien
waarop wij hoopten
te triomferen
in alles proberen
gaan wij het tij keren
zonder lijdzaam
af te wachten
positief is onze
inzet en met alle
krachten is er mogelijk
uitstel te verwachten
Het verre licht
ik heb de
stukjes lente
gekoesterd
die wij samen
hebben
ontdekt
op onze
geheime plek
wat luwte
en een paar
straaltjes zon
een enkele
nachtvorst
op de rulle
snel drogende
ondergrond
heerlijk om jou
dadelijk weer
te zien met een
handvol duin
en glinsterend
zee-natuur wind
schrijnend koud
en venijnig guur
maar in je
gezicht kaatst
het verre licht
van het
onmeetbaar
vlakke strand
in ogen met
een open blik
Jouw afwezigheid
ik raakte
langzaam
aan aarde
nadat ik
op wolken
gelopen had
een eerste touché
kwam hard aan
op de bevroren
bodem van een
witte nog niet
belopen wereld
recht op
neus in de lucht
met langzaam
meerderend zicht
dat nieuw voor mij
paste in beginnen
horen en voelen
hoe hard leegte mij
zijn alleen zijn
toeschreeuwt en
hoe verloren de
uiterste wanhoop
flitsend dondert
aan wat altijd was
en nu even kortdurend
niet goed voelbaar is
wel jouw afwezig zijn
in onversneden realiteit
Niet stoffelijke zielen
strak dreven
de wolken
hoog langs
ontdaan van
hun last
zelfs de kleuren
waren even
te gast in
het nog
donkere kielzog
zij contracteerden
de immense leegte
die het onbenoemd
grote universum
had te vergeven
mijn kijken
kon niet verder
reiken dan wat
lichtende sterren
voorbij de planeten
hun plaats
en benoeming
ben ik vergeten
in de nabijheid van
het absolute nulpunt
in onmetelijke ruimte
kunnen ontelbare
niet stoffelijke zielen
getuigen van het
eeuwigdurend bestaan
nog klein maar
waar ik mijn leven
deelde zal ik ooit
deel worden van het
grote hemelse geheel
Roodbloedstuwing
de agenda's
zijn leeg
met een
donkere veeg
op de lijn waarop
onze afspraak
zou zijn
niet weggepoetst
met zomaar
een smoes
maar echt even
uitgebreid tijd
voor jezelf
genomen
om je dromen
te laten komen
te kijken en het
niemandsland
betreden zonder
zware bagage
en herinnering
hier spookt
de tijd met
stiltes en drukke
momenten
die ook met weinig
mensen beslag
leggen op activiteit
want daar waar
altijd liefde en
interesse was
voor elkaar
stagneert nu de
warmte bij gebrek
aan voldoende contact
die souplesse
en energie uit
roodbloedstuwing het
leven zijn beeldschone
inventieve charme geeft
in genieten dat je
alleen met elkaar beleeft
Geborgen zijn
ik voelde kilte
opkruipen
zag klamme mist
dikker worden
het contact dat
er was verdween
onzekerheid
had mij
losgeslagen
van alle binding
in het vervliegen
verloor ik eenheid
delen was niet
meer mogelijk
zonder geheel
zinnen opgezegd
intrinsieke waarde
in woorden weerlegd
toch voelde ik
de warme hand
van het universum
oplichtend in dromen
waar geborgen zijn
eindelijk is gekomen
Het sterven van kleuren
we avonden
stilte in het
sterven van
de kleuren
in het licht
nog helder in
de verste verte
maar vervloeiend
en niet meer
direct gericht
onder deze
hemel zullen wij
virtueel samen
komen om dromen
te laten uit komen
want wij gaan
komende dagen
kleuren met accenten
van ontmoeten en
verrassingen die niet
geënt zijn op samen
maar op het gemis
van liefde door jouw
afwezigheid dat altijd
in avondkleuren
wordt geweven
en dat sterker zal zijn
als dat wij van te voren
hebben ingeschat
of ooit geweten
Woorden
ik hoor
steeds meer
woorden
zichzelf roepen
omdat zij
verdwaald zijn
bang om snel
vergeten
te worden
in zinnen die
niet duidelijk
maken waarvoor
zij feitelijk staan
wat zij betekenen
of ooit
door ouderen
hun bargoens
hebben gekregen
waar het echte
woord is gebleven
weet niemand meer
Zilte golfjes
ik heb
mijn liefde
voor jou
verpakt in
zilte golfjes
mooie woorden
rollen langs
het strand
zo hier en daar
met schuimig kuifje
dat dus met
kus zomaar
op je lange
winters witte
benen belandt
wij kenden
al het strand de
zomerse warmte
van het hete zand
ook bij de eilanden
gelukkig hebben
de meeuwen daar
geen randstadmanieren
zij wachten op het wad
tot de golfjes zijn uitgepakt
De sleet
als gedachten
klaar zijn met
dollen en
uit gelachen
van hun plezier
en grollen komt
er eindelijk rust
in het brein
geen activiteiten
maar naar een
lager energetisch
platform en kan de
chaos van de dag
een paar plaatsen
opschuiven in de
opslagorde van de dag
in de zachte mist
van herinnering wordt
ik wist morgen weer
weten er is zo niets
vergeten maar alles
heeft direct binding
of verbinding gemaakt
met al wat van belang is
pas als de sleet komt
en vergeten ons extra
doet omkijken gaat
herinnering aan emotie
gekoppeld worden is
beter oproepbaar en
paraat in tijden dat het
moet en echt nodig is
Mythische kracht
ik heb de
schoonheid van
symmetrie huid en
jonge jaren gezien
in hun bloei en
voorzichtig openen
naar volwassen zijn
rijping bereikte
een ongekende balans
in volmaakt zijn
en toch kregen zij
de handen niet
op elkaar in een
stimulerend applaus
omdat een
bindende factor
ontbreekt namelijk
de ziel die van
binnenuit de
verschijning een
warm joy de vivre geeft
die ieder naar
adem doet
happen en met een
verblindende straling
warme empathie zendt
naar degene op wie
jouw ogen gericht zijn
die in de ban van
jouw lach en stem
de mythische kracht
van de hemel even
meemaken en in
jou het stukje eigen
gemis herkennen
Zonder dood en tijdgevoel
midden in een
licht verhaal
wordt het mij
zwaar te moede
verander ik in een
met droefheid
belast persoon
voelde het gaan
tot in de extensies
van mijn lijf en
aards bestaan
waar alles om mij
heen tot grijze
steen verworden is
de transsubstantiatie
was algemeen dat
kon ik met eigen ogen
uitstekend waarnemen
mijn verhaal stokt
gaat automatisch over
in natuur vol groene tinten
het ruizelen van bladeren
in de bomenschaduw
van een parkachtig gebied
waar wind en hoogte
duizelen en vogels de
bladmuziek fluiten van
passerende seizoenen
in het overgangsgebied
kan ik wat transfiguraties
waarnemen van stukjes
huis bijgebouwen en het
wegenplan naar horizon
in een agrarische lay-out
rond twee kerken gebouwd
het is allemaal bij
de leefomgeving van ons
bestaan begonnen het
ronde zonder segmentatie
die zo kenmerkend was
voor de oude wereld
van voorheen
niets en niemand is
meer alleen alles is
in fysieke overgang
bij nadering naar
samen in vorm en kleur
in keuze van leven zonder
dood en enig tijdgevoel
Waar ben ik nou
gekleed in
lange banen
wit en blauw
zweven zij
de zalen in
en uit met een
warme blik
voor ieder
de hand
een opbeurend
woord en een
verfrissende drank
vleugje liefde en
betrokkenheid
het is geen
verplegen meer
maar samen weer
op weg gaan
door genezen
in actief herstel
en liefst vandaag
we zijn te lang
stil blijven staan
bij rust in de
verpleging en die
inertie verdwijnt
door activiteit en
stimulerend bewegen
in deelname aan
het groepsproces
waarvan de activiteit
van het geheel de
basis is om ieder van
energie te voorzien die
zo leven herstellend wordt
Het orkest op de fles
ik hoorde ze
al in de verte
gedragen door
een vlaagje wind
twee verdwaalde
noten uit het
grote orkest
van daarginds
zij zijn
plotseling
het hoekie
omgewaaid
hebben jan
en alleman
verlaten niemand
had het in de gaten
rustig doorgestapt
zakten ook de
andere tonen door tot
een bocht in de weg
de valse tonen
zijn gestemd ze
moesten klankzuiver
nog het laatste end
of de noten nu
nog leven is altijd
geheim gebleven het
orkest is op de fles gegaan
Mystiek delen
stil
wit en
steriel
huisde zij
professioneel
in haar outfit
als deel
van sfeer en
aankleding
alleen het
heldere blauw
van ogen in wit
gaf haar
gezicht een
indringend
intens raken
zonder woorden
in klare oogopslag
waarbij haar
lach de inhoud
wereldkundig
maakte met
blijdschap in een
warm mystiek delen
Mystieke engelenontvangst
ik heb je
zien groeien
bloeien en kleuren
in warmte met
ontluikende
glinsterende ogen
blikken die niet
beoogden maar
sprankelden
de wereld
in keken met
open handen
ontwapenend
armen die willen
warmen in een
omhelzen met
de mystieke
engelenontvangst
wie zijn deze
wezens uit een
wereld naast
hemel en aarde
zijn zij of zijn wij
al getransformeerd
naar een geladen
vol van genade
voelend heden
niet meer
gebaseerd op
kracht maar op
verbinding zodat
er een verrassend
geheel kan groeien
naar een nieuwe
aarde met futuristische
toekomstwaarde