Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het elfje libelle
er was eens een heel lief
elfje libelle
ze was prachtig om te zien
mooie vleugeltjes
en een heel mooi
lichtblauw kleedje
vandaag ging ze vliegen
door de lucht
en was nooit alleen
want er waren hele leuke
vogeltjes die gezellig
met haar praatten
na een tijdje werd ze moe
en ging in haar
prachtige boom zitten
die roze bloemetjes had
al spoedig viel ze in slaap
ja, het was voor het elfje
libelle een hele leuke dag.
ze was blij met haar leven.
Dit wonderlijk spel
ik ken je handen
weet je lange vingers
in beweeglijkheid
nog nooit hebben zij
een toon ontlokt aan
de muzikale realiteit
maar in mijn hart
staan jouw symfonieën
voor altijd geschreven
is je klankkleur
mij tot vandaag in tal
van ritmes bijgebleven
van dit wonderlijk spel
genieten wij alle momenten
zonder enige muzische talenten
Beloftes
zie niet om
als morgen straten
weer rood kleuren
van uiteen gespatte beloftes
waar een laatste
vlammetje het vuur
nog smeulend houdt
stikkend in eigen rook
van de laatste wens
nadat de mens het
gebeuren langs zich heen
laat gaan de troep blijft staan
ja toen het knalde en
de drank echt warmde
het vuur laaide en loeide
van wellust en begeerte
ja toen was jij de man
maar nu het donker wordt
en ieder huiswaarts keert
word jij echt bang
voor deuren die weer
in zwijgen open gaan ondanks
dat ieder voor het nieuwe
jaar zijn beloftes heeft gedaan
Mystieke diepte
mag ik
weer even
je vingers raken
zoals wij vroeger
zonder woorden
met elkaar spraken
jij nam
terloops mijn
gedachten mee
samen gingen wij
richting onbekend
we waren niet verwend
kleuren en
geluiden bepaalden
het gebeuren in
kijken en ondergaan
wij waren geen gelijken
in het ijken van gevaar
het was de
magie van zijn
die mystieke diepte
voor ons ontsloot
zonder een direct raken
aan de aanwezige dood
in een warm
verblijven konden
wij onze geestkracht
verrijken mochten wij
delen in hun weer
geheeld universeel
Een wereld vol dwazen
ik heb de
chaos geordend
door chronos vastgezet
maar emoties hebben
de vruchtbare aarde niet
altijd vakkundig opengelegd
in zaaien en oogsten
leek de planning verkeerd
gods elementen wilden
niet luisteren en drogende
winden fluisterden geen regen
als de natuur er om sprong
willekeur dateert
evenementen door
onontkoombaarheid
echte hypes en trends
lijden gelukkig niet
onder dat futiele onderscheid
in de wildgroei
dit jaar spant economische
commercie veruit de kroon
mammons met coaches
hielpen met bitcoins veel
mensen aan en uit hun droom
er was spanning genoeg
in een wereld vol dwazen
die het menselijke lieten
vervreemden zonder zich te
verbazen over de duistere
paden van leven en dood
Psalm 90
Heer, U bent ons een toevlucht geweest
Van geslacht tot geslacht, ook vandaag
Het oude jaar nadert z'n einde gestaag
Zo na de viering van het Kerstfeest.
Wil ons ook in het nieuwe jaar nabij zijn
Zegen de bezigheden, die ons wachten
Dat we het goede van U mogen verwachten
Vergeef ons het kwade en maak ons rein.
Uren, dagen , jaren, ze gaan snel voorbij
Mensen leven als ze sterk zijn vele jaren
Zullen zowel vreugde als verdriet ervaren
O God, blijf ons bij het ouder worden nabij.
Wil ons met Uw liefde blijven omgeven
Vandaag, maar ook elke nieuwe morgen
En bewaar ons voor verdriet en zorgen
Dat we elke dag naar Uw wil mogen leven.
Amen
Hun laatste benen
de kleuren
waren weggemoffeld
in een grijze lucht
die pas aan de einders
lichtjes rafelden
zouden de genen
nog een keer
op hun laatste benen
de ronde doen in een
surplus van overleven
nu alles geven
om in lente de winnaar
te kunnen zijn van de
strijd met elementen
en mededingers pijn
we kennen fluisterende
bloemen het synchrone wiegen
aromatische geuren maar
de magie van prille maagdelijkheid
wint dit voorjaar vast de eerste prijs
Nog in de wolken
zij is gevraagd
en gegaan
met ogen en lach
een surprise
die iedereen mag
altijd in een
allercharmantste
verpakking die
nooit helemaal
de inhoud laat zien
in afscheid
voelen mensen
haar warme hart in
woorden vol emoties
kus en bedankjes apart
nog in de wolken
rijdt zij naar huis
waar leegte koud
aanvoelt ook zij mist
de ontvangst van thuis
Kierde met kerst
ik wist
dat de aarde
kierde met kerst
omdat mensen
en ideeën langzaam
kunnen worden ververst
alles op een
keurige manier in
de verpakking van tijd
het heeft nooit tot
vragen of moeilijke
bespiegelingen geleid
er komt weer
een kind met de rol
voor een jaar
tijdens een feest
met wat opsmuk en
natuurlijk ook engelenhaar
In groen uniek
ik zag bomen
op een rij in de
monocultures
van mensen
veerde op
voelde de schepper
in mij luisterend
naar alle wensen
behing iedere boom
met een eigen heelal
uit ballen slingers en
lichtjes tussen elvenhaar
zij waren al
in groen uniek
toch maakte de piek
het cruciale onderscheid
zag mensen komen
vol emoties de bomen
bewonderen van
hun eigen stille dromen
slechts een enkeling
vroeg mij hoort er in
deze universele wereld
geen stalletje meer bij
Hoeveel geboortes
de decors
zijn archetypisch
goed gekozen
een winterkoude
volkstelling door
romeinse overmacht
de bijna voldragen
zwangerschap en een
warme stal als onderkomen
dromen over herdertjes
bij nachte en zingen
onder het sterren blinken
alles bij de geboorte
van het kind dat in
jezus de verlosser vindt
weer start het
zoveelste nieuwe jaar
de kerkelijke cyclus
hoeveel geboortes kunnen
wij nog aan voordat wij deze
wereld naar de hel laten gaan
Gebed om zegen
Zegen ons Heer, op de weg die we moeten gaan
Want zonder Uw zegen kunnen we niet bestaan
Wil ons ook nabij zijn in soms moeilijke tijden
O God, blijf ons steeds met Uw liefde begeleiden.
Zegen ons Heer, bij onze dagelijkse bezigheden
Dat we onze tijd door u gegeven goed besteden
Daarbij Uw onmisbare nabijheid mogen ervaren
En wil ons daarbij altijd voor het kwade bewaren.
Geef dat we voor een ander ook een zegen mogen zijn
Hen altijd mogen steunen in zorgen, verdriet en pijn
En dat we maar niet alleen aan ons zelf zullen denken
Maar ook alle aandacht aan anderen mogen schenken.
Trouwe God en Vader, blijf met Uw zegen ons nabij
Maak ons in uw goedheid van schuld en zonden vrij
Dat we dankbaar mogen zijn voor alle goede dingen
Waarmee U ons bij elke nieuwe dag wilt omringen.
Amen
Die naastenliefde leert
er was niets meer
over van de angst voor
lange donkere avonden
in de feeëriek verlichte
winkelstraten van de stad
toch lacht een hoekje
donkerrood ons
warm toe ondanks
de trage sneeuw en
lange slingers elvenhaar
de diepe onbestendigheid
van het moment raken
wij met kerst nooit kwijt
in het verwachtingsvolle
de geboorte van het kind
een groots gebeuren
waarbij het leven zich
weer keert naar de belofte
van de bijbelse verlosser
die naastenliefde leert
Rood en geel saharazand
de hype
was rood en geel
sahara zand
de stal als
plaats voor mens
en dier om te schuilen
stilte om even
in jezelf te huilen
om al het dagelijks leed
nog was er
geen raid van bommen
alleen het grommen van kamelen
de heldere ster
was uit de lucht geschoten
de koningen er bij
er komt geen kind
dat vrede brengt maar
wel een nieuw stukje voelen
dat alleen maar samen
onze wereld verder brengt
als de een de ander eindelijk kent
Mijn God heb ik lief
God heb ik lief, Hij die altijd nabij is
Mijn God, die mij heeft uitverkoren
En graag naar mijn gebed wil horen
Is voor mij van de grootste betekenis.
God is goedgunstig in gerechtigheid
Hij zal zich altijd over mij ontfermen
En mij voor al het kwaad beschermen
Ik wil hem loven voor Zijn goedheid.
Hij heeft zo veel goeds voor mij gedaan
Mij altijd steun en sterkte gegeven
Hij die mijn vaste rots is in dit leven
Ik wil Hem roemen, in heel mijn bestaan.
Mijn God heb ik lief, die getrouwe Heer
Wil elke dag opnieuw voor mij zorgen
Bij Hem ben ik veilig en wel geborgen
Halleluja, aan Hem zij de lof en alle eer.
(Woorden uit Psalm 116)
Het magistrale
lucht streept in
het grijs en roze licht
besluit de kortste
dag het jaar het is
bijna weer volbracht
nog hebben wij
geen tijd om met
onszelf te praten
feesten vragen in
gezelschap aanwezig zijn
pas als het stiller
wordt en witte
bladzijden verschijnen
omdat de kleine notities
gaan verdwijnen uit
de oogst van vorig jaar
dan komt lente
in het uitbotten van
gevoel het magistrale
van het nieuwe leven in de
kansen die worden gegeven
Hoe emoties donkerden
ik voelde de
weerspannigheid
van witte verf
zij wilde
niet in een keer
stralend dekken
kon de verhalen
van de muur niet
zomaar afsluiten
door een nieuw
onbezoedeld klankbord
als blikvanger te openen
ik zag hoe
emoties donkerden
na eerst drogend lichten
hoorde spanning
in de lucht door
schaduwen van partijen
heb alles gesust
een tweede laag brengt
de balans weer terug
In dit doolhof
ik heb woorden
gevangen maar
de mazen van mijn
net waren te klein
er bleven teveel hangen
zinnen groeiden
strofen stapelden
er kwam geen einde aan
in dit doolhof lieten ogen
mij zonder vragen gaan
ik wil weer klein
en overzichtelijk de
ruimte in mijn leefnet
is aan de schrale kant
vangsten lopen uit de hand
wil kwaliteit
dat is mijn eerste eis
geen grote dichten over
zaken waar wij toch geen
nieuws meer van kunnen maken
De herders van Bethlehem
Dichtbij de stal waar Jezus was geboren
Zaten trouwe herders in het veld
Om op hun kudde schapen te passen
Waar ze het grote nieuws mochten horen.
Het was midden in een donkere nacht
Toen de herders plotseling werden bezocht
Door een engel die helder licht verspreidde
Ze schrokken en hadden dit niet verwacht.
De engel sprak echter tot hen, “vrees niet”
“Ik verkondig u grote blijdschap, want
Jezus, de Redder is geboren te Bethlehem”
De herders ging direct op zoek in dit gebied.
Ze vonden Jezus al snel in een stal, vlakbij
Hij lag gewikkeld in doeken in een voerbak
Natuurlijk waren ook Jozef en Maria daar
Een koor van hemelse engelen zong blij:
“Ere zij God in de hoge, vrede op aarde in
de mensen een welbehagen”.
Een triest anachronisme
ik heb
mijn gedachten
gebouwd op de
fundamenten van de
maatschappij waarin
wij ons bewegen
en waar wij leven
wilde een
betrouwbare woning
maar dat kon ik meteen
al vergeten omdat
wij niet pasten in het
model maar met extra
belonen lukte het wel
sociale woningbouw
op de linkse hoek
vol denimblauw met
grote gaten in de broek
wat stoffig haar in een
scherp getekend gezicht
dat eigenwijs nog alles wist
zij woonden allemaal
te groot de jeugd was al
verdwenen en schopten
andere tegen schenen die
niet geloofden in de
eeuwige kracht en macht
van het ochtendrood
de tijd heeft alles
gekeerd er zijn geen
werkers meer weg zijn
vakbonden als een triest
anachronisme uit de
periode dat arbeiders
alleen nachts hun petje misten