Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Zong bevroren tranen
ik draag blauw
een kind van
wind water en ijs
uit conceptie van
een koude vorst en
de warme moederborst
wij lijnden niet
in diepgaande affectie
contrasteerden levensgroot
de verschillen die
wij maakten overbrugden
onze generatiekloof
nooit heb ik
echt warm gezorgd
wist haar kille levenslied
zij zong bevroren tranen
in het helderst blauw van
ik bemin je maar nu niet
Vergeten worden
Wat erg is het, als men je vergeten is
Je verwacht meer steun en meeleven
Maar niemand lijkt om jou te geven
Gen mens is begaan met je treurnis.
In het begin kreeg ik veel bezoek
Menig bekende kwam bij mij thuis
En zocht mij later op in het tehuis
Maar nu raak ik in het vergeetboek.
Pijnlijk voel ik nu mijn eenzaamheid
Velen hebben mij in de steek gelaten
En het bezoek werd achterwege gelaten
Zo raak ik nog meer in de vergetelheid.
Vergeten worden geeft pijn en verdriet
Waar zijn toch mijn vrienden gebleven?
Zijn ze zo maar verdwenen uit mijn leven?
Maar toch weet ik, iemand verlaat mij niet.
Tot God, de Heer mag ik steeds weer gaan
Hij blijft mij trouw en laat mij niet alleen
Hij zorgt voor jou en mij, ja, voor iedereen
Hij wil ons nu en altijd in liefde gadeslaan.
Stilt de hemel
als licht
kraakhelder blijft
verstijft de zon
is de matrijs kapot
waarin warmte en
wondertjes wonen
het soepele dat
danst en zingt
verstart in gaan
stilt de hemel
in een koud en
kil onaangedaan
kom maar wind
vlaag een lieve
eerste lentebries
nog is het wat vroeg
maar kraakhelder
wordt geen troef
Jouw tatoeages
langzaam
kleurt pijn
jouw tatoeages
met hart en
ziel gezet in
jaren overleven
waar nu
nog ruimte
zou moeten zijn
blijken vorm
en schaduw die
te hebben gevuld
jouw vooruitziende
blik heeft die vrijheid
niet willen beperken
in samen gaan
gaf diepe pijn het
onbegrensde groeien aan
Heer, ik kom tot U
Heer, ik kom tot U
Want zonder U kan ik niet leven
U hebt voor mij alles gegeven
Heer, ik kom tot U, ook nu.
Heer ik kom tot U
Want Uw liefde overstelpt mij
Onbegrijpelijk, ik kan er niet bij
U bent altijd bij mij, ook nu.
Heer ik kom tot U
Want U bent mijn levensbron,
Die mij verwamt, zo als de zon.
Heer U ziet mij altijd, ook nu.
Heer ik kom tot U
Tot wie zou ik anders moeten gaan?
U, die alles weet van mijn bestaan
U die mij vrede geeft, ook nu.
In zonneschildering
langzaam druipt
licht in zonneschildering
langs kale muren
tijd belijst
de uren die vergaan
zonder enig bewijs van bestaan
geluidloos mengen
kleuren verglijden naar
etmaals donkere entiteit
toch passeert
niets ongeregistreerd
wij zijn nooit naamloze passanten
ons leven is geen schijn
wij waren daar en deelden
onlosmakend het universele zijn
Nieuwe intriges
nog draagt
stilte het verdriet
van woorden die
niet begrepen zijn
blokkeert
misverstand de
spontane lach die
mensen elkaar geven
waar ontmoeten
altijd feest moet zijn
woelt onderhuids
de pijn van onbehagen
verkeerde vragen
kunnen zomaar
een heftige emotionele
crisis veroorzaken
toch heeft de zon
de lucht geklaard
is verdriet vergeten in niet
meer weten wat er is gezegd
zijn misverstanden
openlijk bijgelegd in
gevoelige zaken die elkaar
niet opportuun meer maken
speelt feest zijn muziek
in een bekend publiek
waar blikken elkaar gloedvol
raken en naar nieuwe intriges haken
Jezus, Redder der wereld
Jezus, onze Redder, onze Heer
Hij heeft de wereld overwonnen
Een nieuw leven is begonnen
Zijn liefde keert steeds weer.
Jezus, Hij heeft voor ons geleden
Onze schuld heeft Hij gedragen
Hij heeft de bittere dood verslagen
En de strijd der wereld gestreden.
Jezus heeft aan ons gedacht
Wil dat niemand verloren zal gaan
Maar dat wij voor Hem zullen bestaan
Jezus, Hij heeft alles voor ons volbracht.
Dank Heer Jezus, voor ons leven
Geen dank is hiervoor te groot
U bent onze Redder uit de nood
U heeft Uzelf voor ons gegeven.
Kleurrijk onervaren
mijn ogen lachen
handen zijn open
ik ben klaar om
naar jou te vliegen
te landen op
het heerlijke groen
van ontvangen na een
nooit gestild verlangen
niemand heeft
de regie het decor is
kleurrijk onervaren
zonder emoties te sparen
nog spelen we het
kinderlijk volwassen zijn
dat intens plezier voelen
wij in het leven hier
zo vliegen doet geen pijn
weer landen doen we
op vier handen om samen
verantwoordelijk te zijn
wil melker
19/01/2018
Nooit alleen
Jezus heeft gezegd: “Ik laat je nooit alleen
Ik ga altijd met je mee in dit leven
En zal je nabij zijn en vrede geven”
Ga dan maar in vertrouwen naar Hem heen.
Wat er ook gebeurt, Zijn liefde blijft bij mij
En zorgt voor mij, elke nieuwe dag weer
Hij ziet altijd in gunst op mij terneer
Waar ik ook zal zijn, Hij blijft aan mijn zij.
Jezus, Hij begrijpt mij als ik mij alleen voel
Wanneer mensen mij soms in de steek laten
Dan weet ik dat Hij mij nooit zal verlaten
Hij kent mij en Hij alleen weet wat ik bedoel
Zoals mijn schaduw altijd bij mij is
Zo weet ik, is Jezus ook steeds bij mij
In mijn hart voel ik mij dan rijk en blij
En ben ik veilig bij Hem, zeker en gewis.
Schitterende pareltjes
ze waren
vanzelfsprekend
de woorden die
wij altijd hoorden
toch hadden zij
iets unieks dat alleen
jij als herkenbaar
authentiek toevoegde
uit duizende
modulaties koos jij
je eigen variaties op
het gesproken woord
wij hebben de
schitterende pareltjes
uit jouw woordenschat
al bewonderd en genoten
de couleur lokale
heeft haar charme
naadloos toegevoegd
in sprakeloos samengaan
zij geeft in expressie
en beeld meerwaarde
uit jouw roots en
ervaring in het leven
Met doodskop en kruis
ik heb de
gevaarlijkste kleuren
uit de lucht gegrist
ze verzameld
zo alle codes gewist
van mogelijke calamiteiten
heb nu veel vaten
met doodskop en kruis
maar begraven is geen optie
zij horen in ons
heerlijk en lieflijk milieu
doodeenvoudig niet thuis
heb ze ontleed
hun verschijnen weer
langs gewone lijnen geleid
wij zijn van ze bevrijd in
een natuurlijk proces zoals
fotosynthese voor eens en altijd
wat rest is een
heerlijk zachte mêlee
van warm wollige kleuren
met een vast
hoge score op alle
gangbare testen van weltevree
Oogstte hemel
je ogen spraken
maakten jou of
brandden je af
tot in de grond
er was geen
gulden middenweg
die had jij in een
vorig leven al opgezegd
je geest kneedde
tot je de vorm die jij
voor de geest had de ziel
van jouw tevredenheid gaf
jij hebt winden bezworen
stormen geknecht
talloze orkanen soepel
aan de leiband gelegd
je belichaamde
meer dan mysterie
oogde magie van zeer nabij
oogstte hemel heel even voor mij
jij met je supertalenten
als krenten in de pap
vaak doe je mij nog
als een kleine jongen in bad
Jezus, mijn Verlosser leeft
Ik weet dat mijn Verlosser leeft
Hij heeft voor mijn zonden geleden
En voor mijn behoud gestreden
Het is Jezus, die mij Zijn liefde geeft.
Jezus, Hij stond op uit het graf
En heeft de dood overwonnen
Een nieuw leven is begonnen
Dank Jezus, voor wat U mij gaf.
Ik weet dat mijn Verlosser leeft
Jezus, mijn Heiland , mijn kracht
Hij heeft alles voor mij volbracht
En Hij is het die mij leven geeft.
Jezus , leven van mijn leven
Dank voor alles wat U voor mij deed
Wil bij mij blijven in vreugde en leed
En wil mij Uw troost en zegen geven.
Het subtiel introverte
heb het beste
gereedschap besteld
om jouw lach
te gaan vereeuwigen
jarenlang heb ik
haar bestudeerd
in alle stemmingen je
gezicht gefotografeerd
sta voor je klaar
met kleur en penselen
kijk in je ogen en weet
meteen wat ik ben vergeten
ja het doek als
basis van leven dat
naast alle extremo's ook
het subtiel introverte kan geven
altijd open jij
eerst je ogen voordat
de kleuren pijlsnel
het palet overlopen
helaas mijn pigmenten
schieten tekort in jouw
paradijselijk manifesteren
jij lacht enkel hemelse sferen
Zonder in pijnen te baren
we dansten een streep
met hoofdletter en punt
keurig net tussen de lijnen
zij zullen nooit verdwijnen
maar wij wilden meer
cirkels en lussen
draaien wenden en keren
alles in ruimte uitproberen
kiezen en voelen
met oog voor de juiste kleuren
harmonie en contrast
inspiratie vonkte op volle toeren
wij smeedden goud
volgens alchemistische
wetten doorbraken tradities
en jengelden schimmige liedjes
hebben toekomst gemaakt
zonder in pijnen te baren
de geboorte was meteen raak
na een draagtijd van tientallen jaren
Doofden in jouw ogen
ik voelde nog
de warmte van je jas
die ik voorzichtig aan
de kapstok had gehangen
vleugjes jij
waren in de hal gebleven
als eilandjes leven van
jouw spirituele aanwezigheid
je dirigeerde
ongedwongen de
heerlijke sfeer die jou
vanzelfsprekend eigen was
je nam altijd
de grote wereld mee
zoals jij die kende en voelde
vol spirit en elan vitale
liet de tijd stoppen
en deed en passant
kleine wonderen terwijl
jij liefdevol naar ons keek
wij in stil verwachten
van vurige vlammen uit
roddels en nieuws die heel
langzaam doofden in jouw ogen
Melodie van stilte
ik wist
deze mist lichter
dan die jij mij ooit
in zicht hebt gegeven
zij straalde in
duizenden partikeltjes
die dansten op een
dralende melodie van stilte
bekende vormen
gaven het knus warme
beslotenheidsgevoel in
hun demping van alledag
jouw mist
is beklemmend met
het unheimliche gevoel
van opgesloten zijn
waardoor de blik nooit
verder reikt dan vandaag
omdat perspectieven
in de tijd verdwijnen
ik zag het misten
vanmorgen al vaag
weet dat ze botsen dus
blijf ik uit zicht vandaag
Hoge bomen
Een hoge boom, als beeld van trots
Hoge bomen, ze kijken op ons neer
Soms heel oud, honderd jaar of meer
Een sterke boom, vast als een rots.
Wij zijn ook wel eens trots in het leven
Denken niet aan mensen om ons heen
En menen,“Wij redden het wel alleen”
En voelen ons ver boven alles verheven.
Maar ook “hoge bomen” zullen vergaan
Staat geschreven in het woord van God
En alle mensen treffen eens hetzelfde lot
Wanneer we voor Gods troon zullen staan
Iedereen zal dan erkennen “Hij is de HEER”
Die het waard is om te worden geprezen
God de Heer heeft ons Zijn liefde bewezen
Wij buigen ons in alle eerbied voor Hem neer.
Zelfs “hoge bomen”zullen eens buigen
Wanneer God wederkomen zal
Met trompet en met bazuingeschal
En heel de aarde Hem hulde zal betuigen
Het eilandje mans
zacht maar
onverbiddelijk
trok tijd de
middag uit elkaar
er vielen gaten
die door paniek
niet meer te
dichten waren
realiteiten uit
andere dimensies
gingen voorbij in
totale vervreemding
waar wij verbonden
stootten zij af met
ongehoorde kracht
in botte interventie
nog drong het
niet op maar
liet zich zien zonder
raakpunt of emotie
wij wisten van de hel
maar dit ging ons
verstand te boven in
niet accepteren en geloven
het was geen séance of
buitengeestelijk scheuren
het eilandje mens voelde een
oceaan vol xenofoob gebeuren