Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verborgen verdriet
Al die dagen,
al die dagen vol verdriet.
Er is alleen niemand,
nee, helemaal niemand die het ziet,
iedereen lacht en is blij.
Ik lach mee maar van binnen
speelt er iets anders in mij.
De spiegel
de spiegel,
die wordt voorgehouden,
de spiegel,
waar mensen zo van houden,
de spiegel,
alles lijkt goed, alles lijkt mooi,
de spiegel,
maar aan de andere kant zo'n rotzooi,
de spiegel,
langzaam aan het breken,
de spiegel,
die zoveel mensen heeft gewreken,
de spiegel,
hij breekt, scheurt gaat kapot,
de spiegel,
voor sommige mensen een genot,
de spiegel,
laat de waarheid dan alles geheim?
de spiegel,
het is allemaal geslijm,
de spiegel,
die binnenkort breken zal,
die spiegel,
houdt ons nu nog voor de mal!
Tranen
tranen,
tranen van verdriet,
maar niemand,
niemand die het ziet,
zo veel mensen,
gaan er aan dood,
nog één ding te wensen,
in hen nood,
tranen,
tranen van pijn,
waarom kan jij hier nog zijn?
je wilt het niet,
nu niet meer,
zoveel verdriet,
het doet zo'n zeer...
Geen verdriet meer
Ik wil geen pijn meer
Ik wil geen verdriet
Ik moet hier echt weg
Maar niemand die het ziet
Ik wil niet huilen
Ik wil niet bang zijn
Ik wil dat dit alles ophoudt
weg met alle pijn
Ik wil hier weg
Ik wil ver hier vandaan
Maar hoe kan ik dat doen
Door gewoon weg te gaan?
Vindt hij het leuk,
om met me te spelen
Zoals hij dat altijd doet,
ben ik één van velen?
Zeggen dat hij van mij houdt,
en met andere meisjes afspreken
Mijn hart doet zoveel pijn,
zou ik mij kunnen wreken?
Ik trek dit niet meer
Ik wil los laten
Maar hij ...
Hij maakt het me zo moeilijk!
Een lach op je gezicht
een lach op je gezicht, een traan op je hand,
een huilend hart omwikkeld door verband.
een gebroken nagel, en mascara glijdt over je kin,
een kleine simpele ziel zit nu overal tussenin.
een kleine meid die zich groot voor wil doen,
een iemand die aan alle eisen wil voldoen.
een glimlach op je gezicht maar tranen in je hart,
een meisje dat zichzelf niet is geweest sinds de start.
een persoon van de zoveel miljoen op de planeet.
een van de zoveel mensen, niemand weet hoe je heet.
een mens die ook een reden heeft om te leven,
een iemand die ook voor het uiterste zou moeten streven.
Pijn en verdriet
Pijn om hetgeen,
Wat je meemaakt in je leven.
Pijn en verdriet,
Om de dingen die je ziet.
Je kan met woorden zeggen,
Hoe je je voelt.
Je kan zoveel duidelijk maken,
En laten zien wat je bedoelt.
Diep van binnen,
gaan er veel herinneringen door je heen,
Je kijkt naar het verleden,
En voelt je weer ineens alleen.
Als je terug denkt aan die tijd van vroeger,
En hoort wat er allemaal is gebeurt.
Dan doet dat je zo veel pijn,
Dat kan je niet zomaar vergeten zijn.
Door de pijn en verdriet,
Zijn er maar zelden van de mensen,
Die weten wat er bij jou te binnen schiet.
Zie je dat meisje?
Zie je dat meisje?
Die daar staat,
met die grote bek
en voor niemand uit de weg gaat?
Zie je dat meisje?
Met der handen in de zak
Wat elke dag spijbelt,
En toch voelt ze zich op d'r gemak
Zie je dat meisje?
Ze heeft mooie ogen
Bij elk vriendje ging ze vreemd
Maar niets wat ze zegt is gelogen
Zie je dat meisje?
Met al die mensen om d'r heen,
Zou zij zich net zo voelen?
Zo alleen?
Zie je dat meisje?
Die is voor niemand bang
Ze zegt wat ze denkt
En dat doet ze al zo lang
Zie je dat meisje daar?
Ze heeft mooie ogen,
maar je kan zien dat ze pijn heeft,
Wie heeft haar zo bedrogen?
Zie je dat meisje?
Ik vraag me soms wel eens af,
Hoe het komt dat ze zo is geworden
Zou er niemand zijn die om haar gaf?
Zie je dat meisje?
Ik vraag me wel eens af
Is ze zo harteloos,
of schermt ze zichzelf af?
Gebroken
Het is moeilijk om
altijd het vrolijke meisje
te spelen ik zie er
happy uit maar van binnen
ben ik gebroken
Gebroken door wat je
mij hebt aan gedaan
dit gevoel voelde zo
sterk maar nu is
dat voor bij
gebroken door de waarheid
gesloopt door de leugen
Stoere jongens
je weet hoe jongens zijn.
altijd stoer doen.
je denkt dat ze geen gevoel hebben.
en nooit een keer zullen huilen.
maar ik heb geleerd dat jongens ook gevoel hebben.
diep van binnen huilen ze echt wel eens.
als je niet gelooft dat een jongen ook wel eens huilt.
ben je geen goede vriendin.
tenminste dat vind ik.
want zelf dacht ik ook altijd dat jongens geen gevoel hadden.
dat ze altijd maar stoer deden.
en nooit zouden huilen.
maar nu denk ik daar anders over.
en dat komt door jou.
want jij hebt me geleerd dat jongens ook gevoel hebben.
en dat deed me pijn.
ik zag je recht voor mijn gezicht huilen.
ik was er voor je.
en je vertrouwde mij.
ik vergeet je daarom nooit meer.
Alleen
Alleen
Hier zit ik dan,
Alleen.
Schatje, zonder jou,
was er geen een!
Zonder jou kon ik niet leven,
maar waarom ben ik dan niet bij je gebleven?
Ik voel mezelf soms zo stom!
Daarom denk ik vaak
Waarom !?
Soms weet ik gewoon niet meer wat ik doe!
Eigenlijk word ik van mezelf een beetje moe.
Ik ben nog maar jong, zeggen ze altijd ..
Maar dat kan me niks schelen.
Ja, ik bedoel, ik hoef me toch niet elke dag te vervelen?
En ja, ik heb erge spijt.
Want ik weet nu zeker ..
Ik wil mijn vrienden en familie
nooit meer kwijt !
Veranderd
Hoe komt het dat dit meisje zo veranderd is.
Als ik in haar ogen kijk voel ik een gemis
Tranen lopen over haar wang.
Ze is bang.
De toekomst zal het laten weten.
Of hij haar dan toch zal vergeten.
Zou ze later ook zo ziek zijn.
zou ze ook sterven met pijn.
Ze wilt het niet weten.
De sigaretten lieten het haar juist vergeten.
In haar hart wou ze zichzelf weer terug.
Waarom gebeurt dat niet zo vlug.
Ze huilt nachten lang.
Ze is zo bang.
Ze wou dat het anders was gelopen.
Dat is alles wat ze nu nog kan hopen.
Als er geen morgen meer is
Als er geen morgen meer is
Als de wereld stopt met draaien
Als ik helemaal alleen ben
Als niemand mij ziet staan
Als mensen mij voorbij lopen
Dan weet ik zeker
Ik ben te ver gegaan
Ik weet dat ik fout zat
Dat ik het niet had moeten doen
Ik weet dat het mis ging
Maar dat was toen
We kunnen het toch vergeten?
We kunnen het toch verdringen?
Ik doe alles om het goed te maken
Ik zal door elke hoepel springen
Toch weet ik dat het geen zin heeft
Wat ik ook doe de wond blijft
Altijd bloeden
Altijd branden
En dat bloed zit aan mijn handen
Geen sorry helpt dit te genezen
Geen sorry helpt dit te verdwijnen
Maar wat jullie ook van me denken
Ik weet zelf, ook ik ben niet heilig
Laat haar nu gaan
Weetje,
Je doet mij pijn,
en niet zo'n klein beetje,
door iemand te kwetsen,
die zich zelf probeert te zijn,
Ze is niet verliefd,
Dat moet je aanvaarden,
dus hou nu op alsjeblieft!
en laat dit nou varen,
stop nu met kletsen,
en haar nog meer kwetsen,
stop nu met roddelen,
laat ieder zichzelf zijn,
En doe haar niet langer pijn,
door haar te kwetsen,
en haar leven uit te schetsen,
Soms doet iets wat je zegt meer pijn,
Dan iemand slaan,
Alleen omdat jullie iets denken,
wat die gene niet wil zijn,
Dus laat haar nu gaan!
Kapot
Iedereen ziet mij als een blij meisje.
Maar is dat wel zo?
Van buiten zie ik blij,
maar van binnen,
leeft er een hele andere wereld in mij!
De pijn doet je verdriet..
Omdat je geen vertrouwen meer ziet..
Maar je blijft toch voor je vrienden bestaan..
terwijl jezelf niet verder wilt gaan
Ik heb er vaak aan gedacht
maar het heeft me er nog nooit toe gebracht
Denk aan je vrienden die om je geven.
Ga niet voor één ding je leven geven
maar VECHT!
Iedere minuut en moment van de dag,
loop ik met een glimlach..
Kijk niemand te lang in de ogen,
zodat ze niet zien dat die glimlach is gelogen..
Droog je tranen meisje
ik weet, het leven is hard
ik weet je voelt alleen maar pijn
en dat vanaf de start...
Kapot
Kapot dat ben ik
Kapot van al dat gezeik
Kapot van dingen waar ik mee zit
Kapot van alle mensen die me pijn doen
Kapot van mijn bestaan...
Als alle lichten zijn gedoofd...
ben ik alleen met mijn gedachte
en ik weet met het applaus nog in mijn hoofd
aan deze tijd komt ooit een eind
Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn
Verdronken verdriet
Mijn lichaam tintelt.
Een Koude rilling.
Ik moet niet denken.
Maar alles gaat vanzelf.
Ik moet stoppen.
Maar ik ben al te ver weg.
Om uit dit diepe getrokken te worden.
En ik zie, en ik beleef.
Hoe ik langzaam verder zak.
Ik verdrink in mijn eigen verdriet.
In de gedachtes die mijn leven laten leiden.
Een enge droom waarin ik leef.
Waar ik niet meer uit kan komen.
Een schreeuw om hulp.
Maar niemand die me wil horen.
Omdat ik al ben verdronken.
Verdronken in mijn verdriet.
Koninginnedag 2009
Altijd was het feest..
Feest met de koningin..
Maar dit keer ging het niet zo naar haar zin..
Vandaag, dertig april tweeduizend negen,
wou iemand een aanslag op haar plegen.
Een man van 38, is hij gek in zijn hoofd?
Hij heeft veel mensen gedood.
Zelfs heeft hij bijna de koningin van het leven beroofd.
Verschrikkelijk.
Koninginnedag 2009
Honderd jaar lang vieren wij koningendag.
Dat vieren we met een lach.
In tweeduizend negen ging het mis.
Wel vijf doden..
En nu lig je in je kist.
Denkend van; ik had kunnen leven.
En anderen je liefde nog kunnen geven.
Pijn en verdriet
Ik heb zoveel verdriet,
Maar vanuit de buitenkant zie je het niet.
Mijn hart is gebroken van al het leed.
Het meeste leed is van wat ik mezelf aandeed.
Al het pijn en verdriet.
Wil alleen niet dat iemand het ziet.
Niemand die zal begrijpen hoe ik me voel.
Niemand die begrijpt wat ik bedoel...
Ik blijf tegen mezelf zeggen.. Ik kom er wel.
Toch is dat de vraag die ik mezelf iedere dag weer stel.
Stop ik er mee of ga ik er voor.
Lukt het me wel of ga ik er langzaam aan onderdoor…
Spiegels
Ik zei eens tegen een meisje;
Ik ken een heel lief meisje.
Wil je haar eens zien?
Kijk dan in de spiegel, dan zie je haar misschien.
Later kwam ze naar mij terug. Waarop ze zei;
Ik ken een heel verdrietig meisje.
Ik heb haar vaak gezien.
Ze zit vol verdriet.
Ik keek toen in de spiegel.
Ik wou haar helpen.
Maar spiegels praten niet.
Stil intens verdriet
niemand die het ziet,
hoe kan dit gebeuren,
zulk groot verdriet,
iemand die je nooit meer op kan beuren,
zulke grote tranen,
nooit meer te vermanen,
niemand die het ziet,
stil intens verdriet,