Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verwondering en verbazing
het overkwam mij totaal onverwacht
was nog volop bezig het leven te bewijzen
ineens vielen alle zorgen en eisen van me af
zag wel alle mensen plotseling terugdeinzen
in verwarring voor dat wat ik zelf ooit was
ook omdat ik geen afstand genomen had
kon horen zien en voelen zonder onderscheid
het leek wel op gedachten lezen
was ineens op alle plaatsen tegelijkertijd
mijn gevoelens waren transparant en licht
in energieën vol verwondering en verbazing
zag complete chaos en ontsteltenis op hun gezicht
ik was nog helemaal niet klaar om te gaan
maar mijn lijf bleek op de rode draad gebroken
de vergeestelijking heeft mij waarlijk goed gedaan
Herinneringen zullen bloeien
ondanks snel verwelken
wilden jouw kelken
nog een keer de wereld zien
maar de herfst
was daar en het oogsten
al grotendeels klaar
ongemerkt was hij
naderbij geslopen
sloot onverwacht de zomer af
woordloos is er
afscheid genomen en ging jij
naar de wereld van jouw dromen
maar herinneringen
zullen blijven bloeien in kelken
die nooit zullen verwelken
Dank je fairouz
Nog herfst zon
jij hebt
bloemen bestoven
hun zaden geraapt in
het oogsten van zomers
nog herfst zon
door aangeslagen ramen
jij vouwt rustig de handen
in warme stilte samen
terwijl stofjes dansen
in schuine banen licht
overpeins jij de kansen
waarvoor je bent gezwicht
soms wat gelaten
over zaken die jij
niet hebt kunnen maken
strevend naar evenwicht
zij vonden jou
met een lach op je gezicht
ogen ontspannen
op een hemelse verte gericht
We moeten je missen
we moeten je missen
lieve broer,
mijn zus en ik,
we nemen afscheid van je
je bent gisteren overleden
in de kracht van je heer
je was een voorbeeld voor ons
een grote steun
we hebben zulke lieve
herinneringen aan je
vlak voor je stierf
heb je het paradijs gezien
ik weet zeker dat je in
de hemel bent met onze dierbaren
wim, we zullen je niet vergeten
we houden van je
wees gelukkig
we denken aan je ...
June
you were my pen friend
in England for 40 years.
and now you are dead
I miss you very much
you were such a lovely woman
in your sickness
your thoughts were for me
we loved each other much
you were such a happy friend
you loved flowers
and loved the beach
and the sea
and you loved your
children so much
you had love in yourself
and now I think you are in heaven
without pain and sorrow
dear June, I'll never forget you
you were a special woman.
I love you!
In het strooien van je as
weer zag ik
in het strooien van je as
de mooiste momenten uit je leven
de zon had hen kleur gegeven
in de wind danste jij beelden
die ons tot op vandaag zijn bij gebleven
de bladeren ruisten net als toen
in je wuiven gaf jij ons een warme zoen
alsof je wist dat het geen afscheid was
wij hebben je meegenomen
omdat jij ons bestaan bent voorgegaan
met raad en daad nog altijd bij ons staat
op de foto's kijk je blij
je bent en blijft een steun en toeverlaat
ook voor anderen maar voor mij speciaal
Nog warm ik mijn hand
ik kan je nog zien
horen en voelen
ogen en handen
samen kunnen we
lachen maar de
verhalen zijn al verteld
ik proef de
nuances van je stem
ook al ben je er niet
jij deelt mijn denken
al zoveel jaren
toch laat het daar los
breekt in besef
dat ik alleen sta voor
vraag zonder antwoord
kijk in reflex
naar ogen die er niet zijn
zij bevestigen mijn pijn
jij aan de andere kant
en nog warm ik mijn hand
aan wat wij samen hadden
Eenzaamheid
Mijn liefde blijft aanwezig
zal niet worden uitgeblust
Maar er is geen hand meer in de mijne
geen mond meer die mij kust
Geen lach meer in de verte
geen streling door mijn haar
Niet meer samen zitten
en kijken naar elkaar
Onwerkelijk is nog het gemis
maar ik moet nu leven
met hoe eenzaam, eenzaam is.
Het laatste luiden
ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest
ik kan het niet ontwijken
de ceremonies zullen blijven
tot dat ook mijn stoet
in processie het laatste luiden groet
Goede reis
ik heb geen woorden
aan je meegegeven
hooguit goede reis
voor jou was het
eindelijk prijs
gekoesterd als wens
herinneringen en
fragmenten verhalen
jouw aandacht in de mens
jij hebt gedeeld
bent gegaan blijft toch
bij ons in voortbestaan
In witte sferen
er waren rozen
daarboven
in witte sferen
transparante muziek
lichtte op
bij vluchtig passeren
verbaasd naar
je lichaam kijken dat
alleen het zijn liet zien
nog een vage schijn
van het aardse
zonder vaste materie
het mysterie van
denken en overal
bestaan zonder gaan
geen woorden
maar weten
delen wat ooit is vergeten
voor haar ging
hemels boven open
in erkenning van geloven
Vol gratie
hebt je vleugels geschikt
met wat over was
van je verenpracht
wist je klaar
voor de lange reis
al vele jaren voorbereid
in afscheid ben je uitgewuifd
vol gratie vloog je naar de zon
keek nog een keer vluchtig om
Je hebt me verlaten
je bent gegaan
zonder mij
als een bloem die het
gevecht van wind en regen
verloor
mijn geliefde,
Ik herinner me hoe je me in
de ochtend je warme mond
bood
oh, ik mis je zo
dat zal nooit veranderen
woorden
van eeuwige liefde
waren van ons op
toepassing
meisje toch...
je hebt me verlaten en ik weet
weet niet wat te doen
dus vouw ik mijn handen
in gebed
en schrei stille tranen in ons
vreemd geworden huis.
waar ik struikel over al mijn
herinneringen
(fictief geschreven)
Opa
Onze opa, een goede vriend van ons allemaal.
Waarom is alles zo vlug gegaan?
Je was niet fit, je was niet sterk.
Daarom deden vele mensen trouw hun werk.
Iedereen bleef maar hopen,
dat je weer normaal kon eten, drinken en lopen.
Onze liefste opa, we zien je allemaal heel graag,
die liefde stopt niet vandaag.
Deze liefde zal eeuwig blijven duren,
alle seconden, minuten en uren.
Die leuke griet
jij ontbladerde tot spriet
waar was toch
die leuke griet gebleven
weg viel het zachte ruisen
alleen in strak
kon nog karakter huizen
al in de zomer kwam
het eerste geel
nog had je groen genoeg
pas later herfstte jij
in volle zon
toen de deformatie echt begon
standvastig als jij was
kleedde jij je bast
met positieve kleuren
alom verhullend
wat daaronder
op het punt stond te gebeuren
jij bent een duurzaam
monument gebleken
dat ook na je dood is blijven leven
Dood gaan...
Dood gaan...
Iemand verliezen...
Al die tranen,
al dat verdriet,
hopen dat ze terugkomen,
ook al is dat niet...
Huilen,
uren, dagen na elkaar,
kon ik je maar knuffelen,
héél even maar...
Afscheid nemen, moet dat nu echt?
Ik wil niet meer dat je dat zegt.
Ik hou van je, mis je,
steeds meer,
kon ik je maar horen,
nog één keer...
Mis je, zal je nooit vergeten,
je was m'n liefste oma,
dat mag iedereen weten!
I miss you
i miss you more than words can say.
i know it's better now.
you have no pain anymore.
there is nothing that can bring you back.
i want you by my side.
i never told that i love you.
i hope that you know that.
i know you 8 years.
i met you when i was 4.
you became like a father for me.
i miss the times with you.
my mom and cry for a long time.
i can't stop crying.
i wish you were home with my mom.
so if i came home i'd see you on the sofa.
i wish you were here with no pain and no cancer.
so we can live normal.
Schatten aan herinnering
het was rust
die samenbracht
toen wij jouw as
met het hare deelden
een vleugje wind
droeg jou zacht
naar de lach
die jij goed kende
die jullie elkaar gaven
in het samen dragen
van het leven
dat was aangegaan
hier rusten
schatten aan herinnering
zij leiden ons bestaan
terwijl hun zielen verder gaan
De warme herfstzon
ik dartel weer
sinds tijden
in de warme herfstzon
hagel heb ik
kunnen mijden
de donderslag was niet voor mij
zie de mensen
zachtjes ernstig praten
geschokt door mijn verlaten
maar ik voel me vrij
het aardse leven
is er nog even voor mij
ga hen met
mijn speelsheid plagen
antwoord geven op nog open vragen
in samen zijn
zullen zij mij als vlinder dromen
daarom ben ik terug gekomen
In vergeten dozen
nog is er
het tastbaar samen zijn
de kist en rode rozen
pas later kleurt
en spreekt herinnering
uit foto's in vergeten dozen
er komt zeker een ontmoeten
als vlinder zal jij ons
op eigen wijs begroeten
gaat ons de wegen tonen
als wij verdwalen
in vroegere verhalen
er is een warme lijn
die ons verbonden houdt
ook al ben je nu zo koud