Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een onbekende angst
jij wist de kleur
voordat de knop zich opende
in groei en vorm
herkende je de bloei
natuurlijk scheen de zon
in een warm ontvangen
maar een onbekende angst
bleef in ontluiken hangen
seizoenen werden volgemaakt
zorgen voor even vergeten
omdat alles goed leek te gaan
maar de alertheid is gebleven
signaleerde stilstand
in vooruitgang tot een
permanent blijven staan
waar anderen verder gaan
met de angst
kwam ook het visioen
dat lachen en geluk zonder pijn
niet aan leeftijd gebonden zijn
Het donker van je ogen
ik zag
de regen vallen
in het donker van je ogen
nog kierde
het lichte blauw
een stukje hemel in het grauw
het opklaren
is achterwege gebleven
jij kwam steeds meer in het nauw
het was innerlijke kou
die je verkilde waardoor
je ook in warmte rilde
in professionele handen
kwam pas je herstel
ik heb je weer zien lachen
in je helderblauwe ogen
schijnt nu de zon
verflauwen alle regenbogen
Geef ons nog wat tijd
als de zon opkomt dan omarm
ik mijn dromen, innig dankbaar
(geef me nog tijd)
het verleden en sommige mensen
achter me gelaten
ik ben nog niet klaar
wij genieten van de zon, van elkaar
van de natuur, en wederom
van elkaar
de herinneringen die gemaakt zijn
zijn vastgelegd
ik ben nog niet klaar
en ook zo bang
Keek langs me heen
ik heb je geroepen
maar je was al
naar binnen gekeerd
pakte je handen
om je te raken en laten
ontwaken uit lethargie
je lachte maar keek
langs me heen zonder
een blik van herkenning
leek blij met de aandacht
sprak onverstaanbare woorden
over wat jij in je geest hoorde
keerde langzaam
weer terug naar de onrust
van zoekende vingers
je lach is verdwenen in
starende ogen die al flauwtjes
jouw afscheid beschenen
Borstkanker
weer is de lobby
van de dames
uitgebreid en groot
bij borstkanker
gaat er slechts een
op tien patiënten dood
bij heren daarentegen
overleven er maar zeven
bij gebrek aan onderzoek en geld
dus mannen maak
je borst maar nat
voordat hij wordt weggenomen
geen afgeleide aanpak
uit het vrouwelijk genezen
maar specifiek gericht op blijven leven
De troon zonder kritiek
ik zag zijn gezicht
voelde en wist
deze man heeft te lang
in de hemel gewoond
op de troon
zonder kritiek
met een air als god
genas hij geestelijk ziek
zijn stem droeg woorden
die van samen niets hoorden
duldde geen weerspraak
in hun onfeilbaar geluid
zelfs het volume doceerde
de rust van het weten
alleen ik ben deskundig
en maak je weer beter
geen wens en eigen verhaal
afscheid en vredige dood
werden haar zo ontnomen
restte de sprong verlossing uit nood
Valt als een wit gordijn
herinneringen sneeuwen
nog niet erg hard
maar wel gestaag
de zuivere kristallen
die het binden
blijven helaas erg vaag
ze stuiven en dansen
ongrijpbaar door wind
speels als de lach van een kind
alleen in luwte
verpakken ze langzaam het zijn
binden is moeilijk te vatten
vragen blijven niet
aan het antwoord haken
onzekerheid valt als een wit gordijn
Voortijdig gestreken
ik zag je
op de tak
koppie wat scheef
jij had alles wel gehad
vleugels die
niet wilden vliegen
voortijdig gestreken
door kaalheid en pijn
de zin in het leven
was je al even vergeten
omdat slapen rustiger
bleek dan ontwaken
toch laat je nog
het koppie niet hangen
in een intens verlangen
om bij ons te zijn
Een snel dispuut
waar het vroeger
bliksemde in
een snel dispuut
neemt nu traagheid
toe met de minuut
antwoorden
hangen in de lucht
maar trekken
in een lichte mist
aan hem voorbij
hij kan ze
niet meer raken
wolken die
de hemel maken
het blijft een brij
toch is er soms
een open plek waar
een nieuw vergezicht
hem zekerheden geeft
die hij al tijden mist
Het warme welkom
ben het huis binnen gegaan
dat ik een jaar eerder
heb moeten verlaten
zonder praten
want een afscheid
was me niet gegund
moest de wereld in
met een lijf vol strijd
samen leven met zijn ongelijk
heb de ramen geopend
kamers verfrist met
vertrouwen dat ik zo heb gemist
er was geen drempelvrees
voelde het warme welkom
alsof ik nooit was weggeweest
Onmacht
angsten die beheersen de
lange dag
als een ziek vogeltje ben je
koorts sloopt je lijf
de nacht geeft alle ruimte
om te piekeren
niets kunnen we doen enkel
onze handen vouwen
wat zijn wij toch klein
Je bent ziek
Je bent ziek
en hebt de gevreesde
ziekte
en met jou heel wat mensen
die in lijden leven
dan hoop ik dat er spoedig
een einde mag komen aan
al dat lijden.
Dat de ziektes gauw mogen
stoppen,
en de vrede er is voor alle mensen.
Want lijden is niet fijn,
het is veel fijner om gelukkig te zijn,
bevrijd van alle zorgen.
Ik verlang er ook naar en met mij
velen denk ik.
Ik hoop dat de zieken nog de kracht vinden
om door te gaan!!!
Kanker
Zo'n klein woordje maar heel veel effect
Ze denken er niet aan met wat ze schelden.
Maar soms lijkt het wel of ze niks anders meer hebben te melden.
Er zijn zoveel mensen die er dood aan gaan.
Heel veel mensen denken daar niet aan.
Verschrikkelijk veel mensen moeten er onder lijden.
En het ergste is, het valt niet te vermijden.
Het lijkt wel of niemand zich er aan stoort.
Ik bedoel aan het kanker-scheldwoord.
Je lost er niks mee op.
Je zet er alleen de wereld mee op z'n kop.
Konden alle soorten maar genezen.
Dan hoefde ik niet meer voor m'n eigen dood te vrezen.
PTSS
Stress, angst, depressie,
Dat is wat ik voel
Is er iemand die begrijpt,
Wat ik bedoel?
Te veel meegemaakt,
In mijn leven..
Waardoor ik moeilijk,
Om mijzelf kan geven.
Nachtmerries en paniekaanvallen,
Als ik weer eens denk aan wat me is overkomen.
Achteraf die paniek...
als alles zich weer op nieuw afspeelt in mijn dromen.
Stemmen die zeggen aan te vallen,
Als ik degene tegen kom die me zoveel pijn heeft gedaan.
omdat ik niet kan verwerken,
Hoe dit in het verleden is gegaan.
Mensen in mijn omgeving begrijpen het niet,
Hoe het is om met deze ziekte te leven.
dus kunnen me niet helpen,
Weten niet om te gaan met mijn problemen.
Ze zeggen:
Laat je verleden achter je, het is voorbij!
maar zo makkelijk is dit niet...
voor mij!
PTSS is de ziekte,
En waar blijft dat medicijn?
Laat me gewoon... voor even..
Heel even gelukkig zijn..
Kanker
kanker is het vreselijkste wat er maar bestaat
een ziekte waar langzaam je leven vergaat
een ziekte met veel verdriet
en ziekte waar je langzaam het witte licht ziet
Allemaal
Eerst ging de buurman,
Hij sprong van een hoge brug,
Was het leven ongezien zo zat,
Zijn lichaam is nog niet terug,
Daarna mijn lieve opa,
Met spoed naar het ziekenhuis,
Het ziet er niet goed uit,
Voorlopig komt hij niet thuis,
Ook de andere buurman,
Moet er nu aan geloven,
Een hersenvlies ontsteking,
Zal zijn licht laten doven,
Dan oma Brunting,
Verslechtert nu snel,
Aangetast door de kanker,
Verliest ze dit duel,
Allemaal in aanraking,
Met de vlug naderende dood,
Waar ik nu heel erg bang voor ben,
Omdat de eerste voorgoed zijn ogen sloot,
Schelden met kanker
kanker is een heel klein woordje
maar heeft een hele grote betekenis
het is absoluut geen scheldwoord
dus denk dat niet.
je bent niet stoer om iemand uit te schelden met kanker
en bijna iedereen kent wel iemand
die het heeft of het niet gered heeft
dus denk na want het kan iemand heel pijn doen.
CVS
Zat ben ik het, om ziek te zijn,
het is niet fijn en doet me veel pijn.
Het liefst zeg ik 'ziekte verdwijn!'.
Soms is het te zwaar,
dan denk ik, ben ik nu dan eindelijk klaar?
Een paar dagen gaat het weer goed,
maar dan komt mijn ziekte me weer tegemoet.
Plannen die ik had kan ik dan wel vergeten,
mijn lichaam is weer helemaal versleten.
Elke activiteit die je doet moet je bezuren,
m'n lichaam krijgt meteen weer kuren.
Genezen, ik heb er zoveel over gelezen,
maar elke keer word je ergens anders naar toe verwezen.
Beter worden, dat is toch wat ik zo even doe?
Nee, dat kan niet, ik ben veel te moe.
Nu ben ik aan het revalideren,
dat heb ik gewoon te accepteren.
Ik ga hier mee door tot ik beter ben,
zodat ik de hele wereld weer toe ren.
Beter worden dat is wat ik wil,
wat wordt mijn leven dan een groot verschil.
Hou vol
Je was op vakantie geweest
en na een paar maanden kwam je terug.
Je was wat dunner dan normaal en voelde je ook niet zo goed.
Je ging naar de dokter en 't was niet zo goed.
Eerst dachten ze dat je de ziekte van Lyme had,
maar na nog een paar onderzoeken kwam er uit dat je MS had.
Je wereld stortte zo'n beetje in...
Je kon later steeds veel dingen niet meer.
Je had ook vaak een up en dan in eens weer een down.
Maar lieve neef, houd alsjeblieft vol!
Je bent mijn enige neef die ik zo vaak zie,
je bent mijn voorbeeld, je bent mijn held!
Ik hou van je.
xx
Boven
Waar ik aan denk,
Is al weer drie jaar geleden,
Wazige beelden,
Zijn over voor het heden,
Maar weer heb ik tranen,
Van pijn en verdriet,
Want deze ziekte,
Komt zomaar niet,
Nu een ander die ik ken,
Er ook aan is overleden,
Komen zoveel beelden boven,
Van het verleden,
Ik had het afgesloten,
Alleen nog de leuke beelden,
Niet meer de details,
Als je vingers die zo trilden,
Nu komt het alles boven,
Beelden in het ziekenhuis,
Of zwetend, stil en trillend,
In wat ooit was 'jouw thuis',
Een klap in mijn gezicht,
De beelden die opkomen,
Waren de leuke dingen,
Dan gewoon dromen?