Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hoe het veranderde door 'zij'
Al jaren lag ik goed in de groep.
Af en toe wel eens ruzie, maar dat heeft iedereen wel.
In het eerste middelbaar was het ook weer fijn.
In het tweede ging het ook goed.
Toffe vriendinnen, we deden veel samen.
Maar plots zorgde 'zij' ervoor dat alles veranderde.
'Zij' was een zeer goede vriendin todat ze alles afpakte.
'Zij' maakte me kapot en zette de klas tegen me op.
Sindsien is er veel veranderd in mijn leven.
Tranen
Het regent.
Ik sta buiten.
Allerlei druppels.
Elk een deel van mijn leven.
Droevige tijden.
Zij dringen door tot mijn gedachten.
Kleine druppels.
Druipend over mijn wang.
Hagel.
Het steekt in mijn hart.
Eenzaamheid overvalt me.
In een leeg. Verlaten hart.
Laat de zon weer schijnen.
Laat mij niet langer lijden.
Ik wil vrij zijn.
Vrij voor de wereld!
Peace, love and smile
De prille zonnestralen schijnen door de bladeren van de boom.
Een grote boom, alleen op een uitgestrekt veld.
Tussen de stralen van de zon staat een meisje.
Vol van verdriet.
Kleine traantjes stromen over haar wangen en vallen op de grond.
Samen vormen ze een figuur.
Het figuur dat staat voor vele, warme dingen als liefde en vriendschap.
Dan weet ze wat ze moet doen.
Ze droogt haar tranen en loopt naar voren.
De zon komt half achter de wolken vandaan en schijnt op het meisje.
Het meisje klaart op en laat zich in het gras vallen.
In de lucht schrijft ze de volgende woorden op:
PEACE, LOVE, SMILE
Doorgaan
De klok tikt verder
Het leven gaat door
Laat het verleden achter je
En kijk naar de toekomst
Daar gaat alles goed
Alles wat er gebeurd is valt niet terug te draaien
Accepteer het en probeer er mee te leven
Blijf altijd aan de toekomst denken
Hoe moeilijk het verleden ook is
Teveel
Teveel pijn...
Teveel verdriet..
Te weinig liefde..
Niemand die het ziet..
Mijn Gezicht lacht..
Maar mijn hart huilt..
Ik wil schreeuwen..
Ik wil huilen..
Ik wil weg..
1 dag alleen zijn..
om mezelf te ontdenken..
1 dag om te denken..
hoe het verder moet gaan..
Ik vraag het maar ik krijg geen antwoord..
opzoek naar een antwoord
dat nooit zou komen..
Zielenpijn
Als je keer op keer zo teleurgesteld bent
En je alleen nog kan huilen in de nacht
Je zeker weet dat niemand je werkelijk kent
Je verstikt wordt door een onzichtbare kracht
Je rent en rent, je bent op de vlucht
Zoveel tranen, zoveel intense pijn
En je stopt met een diepe zucht
Je wilt niet langer lijdend zijn
Je vertrouwt niemand meer
Praat alleen nog met de altijd grijnzende maan
Want mensen doen je zeer
En daar wil je ver vandaan
Soms praat ik met de maan
Dan spelen we een spel
Wie het langst kan lachen
Maar hij wint het wel
Want mijn lach gaat over in tranen
Ze zijn zo rood als wijn
Die zich langs mijn hart heen banen
En dan verga ik van de pijn
Lichamelijke pijn, daar zijn pilletjes voor
Maar dat intense, daar diep van binnen
En je moet je voortslepen, door en door
Maar wat moet je dan beginnen?
Tot ik weet hoe ik verder kan gaan
Tot mensen weer te vertrouwen zijn
Blijf ik praten, lachen en huilen met de maan
Het zelf uitvechten met de pijn
Soms is de nacht je grootste vijand
Maar vaker je allergrootste vriend
Die laat je jezelf zijn, laat je in je waarde
Die laat je zijn wat je verdient
Spiegelbeeld
Wanneer het leven je steeds zeer doet
De muur die je zorgvuldig hebt opgebouwd
Wordt afgebroken, totdat je bloedt
En je niemand meer vertrouwt
Keer op keer word je teleurgesteld
In de mensen waarvan je dacht
Dat ze op je waren gesteld
Waardoor je binnenin wordt afgeslacht
Als je hart begint te kreunen
Je het allemaal niet meer weet
Je nergens meer op kan steunen
Je alles, ja alles, vergeet
Wanneer je huilt tot je tranen op zijn
Tot in het diepst van de inktzwarte nacht
Voel je alles in je lijf, het doet zo'n pijn
En vraag je je af of je ooit weer lacht
Je durft niemand meer te vertrouwen
Denkt, ik doe het allemaal wel alleen
Je muur kan je niet alleen heropbouwen
Je zit vast, kan nergens heen
Ik zie een inwit gezicht, met donkere droeve ogen
En toch geen idee waar ik op lijk,
Te vaak bezeerd, vol van zielenpijn, gebukt en gebogen
Wanneer ik in de spiegel kijk.
Verdrietig
je hebt veel pijn,
omdat je bij je kleine meissie wil zijn
ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn het doet
maar het idee doet me niet goed
de buitenkant straalt verdriet
het een plekje geven kun je niet
ooit schijnt de zon voor jou ook weer
ookal doet het nu zo'n zeer
maar er zal een dag komen
waar je altijd van heb zitten dromen
dan sluit je haar weer in je armen
om haar met je vadergevoelens te verwarmen
Waar is de oude ik?
Ik ben mezelf verloren
Tijden en tijden geleden
Telkens wanneer ik probeer sterk te zijn
Kijk ik weer terug in het verleden
Ik heb mezelf verloren
Al bijna 3 jaar..
Wist ik nou maar
Hoe ik mezelf weer vinden kon
Ik ben mezelf kwijt geraakt
Waar is de oude ik?
De gene die altijd lachte en druk was..
Die gene, ben ik voor altijd kwijt geraakt
Ik kan nu enkel lachen
Met veel tranen in m'n ogen
Van de pijn en vermoeidheid
om sterk te zijn
Hoeveel pijn kan je aan..
Hoeveel pijn kan je hart verdragen,
hoeveel ellende kan je doorstaan,
hoeveel rampen, tegenslagen,
hoeveel zware klappen kan je aan.
hoeveel leed kan kan je alleen verdragen,
hoe dapper moet je kunnen zijn,
om geen mens te laten merken,
dat je hart brak van de pijn.
hoeveel dromen moet je laten varen,
hoe sterk moet je op je benen staan,
om je zelfvertrouwen te bewaren,
en je niet totaal te laten gaan.
hoeveel tranen moet je laten vloeien,
voor de allerdiepste wond die heelt,
en de liefde nog een keer kan bloeien,
in een hart dat veel geleden heeft.
Ik wil geen ruzie met jou
met jou wil ik geen ruzie
jou wil ik niet kwijt
voor al de dingen die ik deed
weet dat het me spijt
dit gevoel dat ik nu heb
is helemaal niet fijn
niet prettig om hier,
zonder jou te zijn
waarom zei ik die dingen
waarom moest het zo zijn
dat is wat ik me nu afvraag
het doet me zo'n pijn
ik wil dat het weer is
zoals het eerst was
en dat ik je zo mis
ook al kende ik je pas
Schrijven met mijn tranen
Kon ik maar met mijn tranen schrijven,
Dan zou er al wel ontzettend veel papier vol staan,
Zo even alles van me afschrijven,
De tranen blijven komen, maar ik kan het aan,
Waren mijn tranen maar van inkt,
Zo kan ik al mijn verdriet echt laten lezen,
Zoveel tranen, zoveel verdriet,
Maar ik laat ze gaan over mijn wangen,
Ze vallen op het lege papier,
Ik schrijf zinnen maar je ziet ze niet,
Het lege papier dat mijn tranen maar blijft opvangen,
Mijn vele tranen hebben helaas geen kleur,
Ik blijf maar kijken naar de leegte op mijn papier,
De tranen zijn gestopt,
ik sluit mijn deur,
Het stopt hier,
Maar mijn papier,
Het blijft altijd toch maar leeg,
Dagen..
Soms zijn er van die dagen die ik liever oversla.
En dan denk ik na, hoe los ik dit op.
Problemen geven mij, een trip in m'n kop.
Soms word ik wakker, val gelijk weer in slaap,
In de hoop dat ik niet meer wakker word vandaag...
En dat is de vraag, wanneer komt het eraan,
Dat het teveel wordt, dat ik liever weg wil gaan.
Wat ik heb gedaan, niet meer terug te draaien,
Wat is de oplossing om het weer goed te laten gaan.
In gevecht met de tijd, maar de klok geeft geen genade,
Geef me de tijd dan herstel ik de schade.
Op mijn eigen manier kan ik het best oplossen,
Dat is de beste manier om mij te verlossen.
Pesten.
Elke keer word ik gepest.
Waarom ik en niet de rest?
Snappen jullie dan niet hoe ik me voel?
Ach, laat maar, niemand weet wat ik bedoel.
Ik ben het zat, elke keer weer.
Van binnen doet dat echt ontzettend veel zeer.
Veel meer dan een klap.
Met een liniaal of een map.
Het is ook zo'n naar gevoel.
Ligt vaak een punaise op me stoel.
Niemand neemt het voor me op.
Tsja, wie haalt het ook in zijn kop.
Bij deze wil ik zeggen:
STOP MET PESTEN!!!
Waarom??
Ik had je verteld dat ik op je was.
Een tijdje later wist niet alleen jij het, maar de klas.
Waarom deed jij mij zoveel pijn?
Was het echt zo nodig, het hele plein.
Iedereen lacht me uit.
Ik durf mijn huis niet eens meer uit.
Kan het nou stoppen, kan het nou kappen.
Ik wou dat jij het ook eens kon snappen...
Schrijven
Schrijven, schrijven, schrijven,
Alles verwoorden op papier,
Het moest maar zo blijven,
Alle woorden, stonden hier,
Nu zijn ze kwijt,
Verdwenen, toch niet,
Er is spijt, veel spijt,
Maar bovenal, verdriet,
Verwarring, leegte, pijn,
Het vertrouwde, weg,
Wie kan het zijn,
Luister wat ik zeg,
Huilend schrijvend,
Van alles, wat gebeurde,
De buitenkant heel blijvend,
De binnenkant scheurde,
Het ging fout, weer,
Niet denken, doen,
Niet nog een keer,
Nooit meer als toen,
Schrijven, schrijven, schrijven,
Alles staat weer hier,
Het moet echt zo blijven,
Alle woorden, staan hier,
Verdoofd
Houd het vol,
Het kan, het moet,
Let niet op de pijn,
Begrijp wat het doet!
Als lopen dan,
Niet meer wil,
Wordt alles me,
Echt te veel,
Als vechten uiteindelijk,
Ook niet meer gaat,
Wat moet ik dan,
Met wat hier staat,
De pijn zit toch,
Maar in m'n hoofd,
Het grootste deel,
Is altijd verdoofd,
Dus lopen moet ik,
Maar ik ben al te ver,
Want in liegen,
Ben ik dus echt geen ster,
Maar toch gelooft,
Niemand wat ik zeg,
Iedereen draait zich om,
En loopt weer weg,
Ze willen niet geloven,
Dat het echt kan,
Het maakt iedereen,
Toch maar bang,
Sinds het ongeluk,
Is het verdoofd,
Maar ik weet zeker,
Het zit niet in m'n hoofd!
Vanuit de spiegel lacht,
Alleen aan het werk,
Ja, steeds weer alleen,
Niemand die helpen kan,
Niet hier om heen,
Alleen vijanden, geen vriend,
Geen mensen om te vertrouwen,
Alleen om te kwetsen, steeds,
Niemand om op te bouwen,
Geen ouders meer,
Doen toch niets goed,
Niet vanuit deze ogen,
Snap dan wat het doet,
Dat vrolijke gezicht,
Dat vanuit de spiegel lacht,
Het meisje dat te zien is,
Dat op een moment wacht,
Om haar pijn en verdriet,
Anderen te laten zien,
Zodat anderen het begrijpen,
Dan heel, heel misschien,
Niemand die het ziet...
Elke dag is weer een strijd..
Het is helaas een feit..
Elke dag weer pep ik mezelf op..
En zeg ik tegen me zelf..meid, kop op..
Stralend met een lach..
Iemand die met beide armen het leven omarmt..
Totdat het toneelstuk is afgelopen..
En ik weer ik word..
Zonder lach..
En onzekerheid heeft haar in zijn macht...
Elke nacht is weer een hel..
Alleen... Ging de tijd dan maar snel..
En dan 's morgens gaat weer de wekker..
En begint het toneelspel...
Trek ik dit nog wel...
Ik wou dat ik jou was
Ik wou dat ik jou was,
gewoon een dag niet mezelf was.
Dat ik alles was wat jij was,
en jij was dan wie ik was.
Dan zal je voelen, hoe ik me voelde.
En snapte je mischien wat ik bedoelde..