Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De nacht kantelt
zij kende geen
zwavelstokken
wist wel alles van
regen en ijskoude wind
zocht en vond een
kleinigheid warmte
met een ander kind
verstopt achter
een modderig stuk
plastic als een klein
huisje voor twee
te koud om te slapen
maar voor even
niet helemaal alleen
er is geen stilte
in menselijk leed
waar niemand echt telt
je de ander in alle
drukte zomaar vergeet
en toch is er de lach
die liefde verwacht
er twinkelt steeds
een streepje licht
van een verre ster
die hoop sprankelt
in verraste ogen
waar geloof in morgen
de nacht kantelt
De zegen
In mijn bedje
vol zonnestralen
gevlochten uit
laagstaand licht
luister ik naar
winterse verhalen
uit een lang
verleden tijd toen
er nog rijm lag op
daken en herdertjes
bij nachten lagen
wij takken van de
kerstboom zaagden
voor het maken
van kransen in de
weken van advent
want ooit zijn wij
nog heiliger dan de
paus geweest was
het bezoek van een
geestelijke een
klein familiefeest
het waren de
jaren van het rijke
roomse leven waar
hiërarchie nog
belangrijker was
dan wat de priester
in zijn brevieren las
ieder de zegen kreeg
want met wijwater
werden de ergste
zonden weggeveegd
Verliezend verleden
het donkert
buiten een
stilaan verwachten
nog schuifelen
mens en dier naar
een schuilplaats hier
sommige hebben
al zicht op heden
in verliezend verleden
maar als tekens
niet liegen en sterren
nooit bedriegen
zal een geboorte
de vervulling van een
belofte zijn uit de schrift
te midden van hen
door de volkstelling
op drift is dit zo beschikt
warm beschut gras
vermoeide herdersbenen
door de hoederse pas
sterrenlichten zijn
van ver gekomen het
kind beëindigt alle dromen
Astraal verbinden
sierlijk glinsterend
domineert de
glazen engel al
jarenlang onze kerst
haar voeten stralen
sterrenlicht uit
het verre heelal
naar krib en stal
het evenement is al
eeuwen onveranderd
maar de sleet heeft
nu een slachtoffer geëist
de engel is in
duizend flitsen gebroken
vervlogen naar van waar
hij ooit gekomen is
de stal oogt koud
en oud heeft in het licht
van felle bronnen zijn
charme nog niet hervonden
wij missen het
astraal verbinden van
wat van hoog komt en
als kind nog moet beginnen
Helder licht
ik zag licht
het vege lijf redden
toen de deur het
donker buitensloot
nog rammelden
vage flitsen
smekend om entree
uitdovend in nee
er was balans
in sterkte en kleur
het vormenspel
verleidde geur
in manueel contact
deelden wij warmte
vrede onttrokken
wij aan ieder gezag
de wereld was weer
toe aan huizen van stilte
dieren met bakken hooi
de grote ster die twinkelt
daaronder herders
met schapen die slapen
tot de deur weer opengaat
en helder licht ons kindje baart
Rafels en gaten
ik was vandaag
op zoek naar stukjes
warmte en liefde in
een wereld die enkel
kou en kilte tochtte
nog hielden mooie
herinneringen en intense
belevenissen mij als
een comfortabele
jas op temperatuur
ik had die opgelapt
met gevonden stukjes
geluk waarvan ik de
waarde pas in tweede
instantie eindelijk zag
met passen en meten
herstel ik de jas want
scheurtjes rafels en
gaten geven in een keurig
straatbeeld geen pas
warmte vond ik
in een kleine kapel
waar kaarsen dromen
geuren bij het net
ontluikend kerstgebeuren
De sfeer van weleer
zij zomerde
met wilde bloemen in
een paradijselijke wei
waar vrijheid kleur
en vormen bloeiden
werd ieder hemels blij
ook zij wist van
de volle oogsten
de rijkdom zo dichtbij
later nog het land
met kale stronken
als verlate herfstpartij
in helder schemeren
deden vorst en gladheid
al even van zich spreken
het winterde in
gebeden voor het
pittig warme wintereten
met kerst al op de hoek
in maillots en gewatteerde broek
zoeken wij de sfeer van weleer
Geweven licht
zacht klingelt
illusie in de
top van de boom
schitteren sterretjes
in alle kleuren
van je mooiste droom
golft engelenhaar
op de weerkaatsing
van geweven licht
versluiert en
warmt zij de plaats
waar het kindeke nu is
magisch is de zang
waarin het diepgevoeld
verwachten klinkt
tot eindelijk ontsluiting
de tijd verdrijft met een
verlosser naar de eeuwigheid
Het geluid zong
het geluid zong
stilte weg
vulde lucht met een
aangename sensatie
golfde in een zachte
hypnotiserende frequentie
bespeelde het brein
met een rustgevend refrein
het ontwaakte
in lang rustende
altruïstische lagen
van de bezielde natuur
dit was het uur
na eonen verwachting
waarin gods vuur de
schepping ging warmen
met de geboorte
van het zo beloofde
kind waar mee de wereld
eindelijk zijn verlosser vindt
Zwavelstokken
slingers
zilveren
takken groenen
rode ballen
in de boom
hoger
pieken nog
de sterren
twinkelen zijn
komst van verre
het lijkt
een droom
in de koude nacht
die warmte van
zwavelstokken bracht
met herdertjes
waar schapen grassen
is zijn geboorte
de bekroning van
een lang verwachten
Een licht vergeten
het schemert
fijntjes groen met
donkerrode ondertonen
in goud filigraan gevat
een luxe dompeling
in het warme bad
van sfeer en verfijning
dat al uitstraalt van dit diner
de chique is
nog niet verziekt met
shirt en spijkerbroek maar
opgefleurd met kleur en smaak
de couverts zijn
uitgebreid en op de tafels
glinstert het kristal
in zijn klassieke maten
gasten praten ingehouden
bij het naderen van stille nacht
in een licht vergeten weten zij
niet wie er nu nog wordt verwacht
Kierde met kerst
ik wist
dat de aarde
kierde met kerst
omdat mensen
en ideeën langzaam
kunnen worden ververst
alles op een
keurige manier in
de verpakking van tijd
het heeft nooit tot
vragen of moeilijke
bespiegelingen geleid
er komt weer
een kind met de rol
voor een jaar
tijdens een feest
met wat opsmuk en
natuurlijk ook engelenhaar
In groen uniek
ik zag bomen
op een rij in de
monocultures
van mensen
veerde op
voelde de schepper
in mij luisterend
naar alle wensen
behing iedere boom
met een eigen heelal
uit ballen slingers en
lichtjes tussen elvenhaar
zij waren al
in groen uniek
toch maakte de piek
het cruciale onderscheid
zag mensen komen
vol emoties de bomen
bewonderen van
hun eigen stille dromen
slechts een enkeling
vroeg mij hoort er in
deze universele wereld
geen stalletje meer bij
Hoeveel geboortes
de decors
zijn archetypisch
goed gekozen
een winterkoude
volkstelling door
romeinse overmacht
de bijna voldragen
zwangerschap en een
warme stal als onderkomen
dromen over herdertjes
bij nachte en zingen
onder het sterren blinken
alles bij de geboorte
van het kind dat in
jezus de verlosser vindt
weer start het
zoveelste nieuwe jaar
de kerkelijke cyclus
hoeveel geboortes kunnen
wij nog aan voordat wij deze
wereld naar de hel laten gaan
Die naastenliefde leert
er was niets meer
over van de angst voor
lange donkere avonden
in de feeëriek verlichte
winkelstraten van de stad
toch lacht een hoekje
donkerrood ons
warm toe ondanks
de trage sneeuw en
lange slingers elvenhaar
de diepe onbestendigheid
van het moment raken
wij met kerst nooit kwijt
in het verwachtingsvolle
de geboorte van het kind
een groots gebeuren
waarbij het leven zich
weer keert naar de belofte
van de bijbelse verlosser
die naastenliefde leert
Rood en geel saharazand
de hype
was rood en geel
sahara zand
de stal als
plaats voor mens
en dier om te schuilen
stilte om even
in jezelf te huilen
om al het dagelijks leed
nog was er
geen raid van bommen
alleen het grommen van kamelen
de heldere ster
was uit de lucht geschoten
de koningen er bij
er komt geen kind
dat vrede brengt maar
wel een nieuw stukje voelen
dat alleen maar samen
onze wereld verder brengt
als de een de ander eindelijk kent
Oma's eenzame Kerst
Oude oma zit in haar stoel voor het raam
Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien
Ook is het erg donker en triest bovendien
Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam.
Wat te doen met de komende kerstdagen
Zo helemaal alleen in haar grote huis?
Het huis voelt nier meer als haar thuis
De stilte en de leegte is haast niet te dragen.
Al vele jaren is oma nu alleen geweest
En met de kerstdagen doet dat zo'n pijn
Om niet meer met haar lieve man te zijn
Voor oma is de kerst geen groot feest.
Toch meent ze dat ze niet mag klagen
Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren
En dat zij ook door Hem is uitverkoren
God heeft in de mensen een welbehagen.
Een geboorte
helder glanst
en schittert glas
in donkere dagen
veel glinsters
dragen kleuren
die om uitleg vragen
streekjes verf uit
de tijd dat beelden
antwoord gaven
een lief verhaal
dat al generaties lang
wordt uitgedragen
in het zich overgeven
aan de sfeer van
samen en verwachten
met buiten kou
en binnen een zo
warm familieleven
dat een geboorte
nog een extra accent
in blijdschap zal geven
Het kindje Jezus
frederiekje was heel blij.
want morgen was het kerstfeest.
ze was heel blij met
de geboorte van jezus
het kerststalletje mocht
zij klaar zetten.
de koningen waren prachtig
en de herders heel lief.
maar ze vond het kindje
jezus het liefste
teder legde ze het in de kribbe.
ja, kerstfeest vond frederiekje
wel het mooiste.
de kerstboom vond ze
ook wel heel mooi.
maar het meeste moest ze naar
het kindje jezus kijken.
ze had al zoveel gehoord van hem
op zondagsschool.
daar heeft ze goed naar geluisterd.
en nu kon ze heel vaak
naar het kindje kijken.
en het maakte haar gelukkig.
De wereld stilt
zacht wordt
het kind gewiegd
nog in het paradijs
van lieflijke onwetendheid
weer is er
de bevestiging
van onze band met
leven in de eeuwigheid
onschuld straalt
vertederend uit
zijn warm aanwezig zijn
is welbehagen zonder pijn
de wereld stilt
in zijn geboorteban
wanneer zal zijn woord van
vrede ook onze waarheid zijn