Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Simon
Ik hou van je,
Besef je dat wel?
Ik hield van je,
Wist je dat wel?
Nu ben ik weg,
Je was jaloers.
Ik ben gelukkig,
Toch niet zo gelukkig,
Toen ik jou had.
het is mijn eigen fout...
Afscheid
hoe vaak nemen wij
afscheid van geliefden
die ons door de dood
ontvallen.
maar het is niet een
afscheid voor eeuwig
weldra zullen wij elkaar
weer terug zien.
dat is een grote troost.
de dood is nog altijd een vijand.
maar zal verslonden worden.
ik mis jullie,
maar ik weet dat jullie
in de hemel zijn
en dat is goed te weten.
Jij geloofde echt in boven
ik heb de graven bezocht
urnen vast gehouden van hen
die mij hun dood toevertrouwden
in afscheid nemen
hadden wij het steeds over leven
het samen delen van tijd
de herinneringen zijn gekomen
heftiger dan ooit
terwijl jij hier ligt te dromen
in het jullie missen
ben ik gaan gissen naar
de zin van bestaan en weer gaan
ik weet dat jij bemoedigend lacht
terwijl ik hier nog altijd wacht
ja jij geloofde echt in boven
Afscheid
Ga nu maar slapen, alles wordt anders, alles komt goed,
je allerlaatste woorden als een soort afscheidsgroet.
Het leven wat je had kon je niet meer aan,
jouw enige uitweg was je eigen weg in te slaan.
Het is tien jaar geleden dat je ons verliet,
een plekje heb ik het gegeven, maar vergeten zeer zeker niet.
Zonder
die morgen tref ik woorden aan tussen de lakens,
ze prikken als stukjes spiegel waarin een schim
weerkaatst. ik lees:
ik ben weg, neem niets mee behalve
de geur van je haren, de zachtheid van je wangen,
de smaak van je lippen.
de hond op straat leidt me af en ik staar naar het raam,
nooit zag het ochtendlicht er zo vaal uit,
had het gordijn zo weinig kracht.
het was de eerste keer dat het niet opbollend
in mijn haren snoof, mijn wangen streelde,
me goedemorgen zoende.
Vliegtuigramp MH17
Lieve Mensen
Toen ik het nieuws hoorde
viel ik heel even stil.
Wat een naar gevoel, net alsof ik van binnen gil.
MH17 onschuldig en naar ten einde gebracht.
Zij openen nu hun ogen op een andere plek.
Vredig en zonder pijn.
In dit gedicht toon ik mijn respect.
God zal voor ze zorgen en goed voor ze zijn.
Ik brand een kaarsje voor hen allen,
want ze horen daar in de hemel niet te zijn.
Jong, oud en noem het allemaal maar op.
Alles zat in die ene verschrikkelijke vlucht.
Ik laat een traan voor de overledenen en sla een diepe zucht.
Ik sluit even mijn ogen.
En zeg zachtjes *rust zacht*.
Van mij krijgen alle mensen de liefde en al mijn kracht.
Geland onder applaus
er is nog geen ontwaken
maar ik ben klaar met
vreemde handen die mij raken
die zich bruut alles eigen maken
wat ik ooit heb liefgehad
de dagen zijn verdwenen
in een samen wachten op
ik ben hier niet alleen
maar wel verdwaald tussen
emoties die ik niet begrijp
in een langzaam ordenen
sluit zich de chaos die mij
onverhoeds is overkomen
ik ben geland onder applaus
eindelijk voelt het weer als thuis
Afscheid
het is raar, raar om te weten dat je er niet meer bent,
het gemis is er elke dag,
de tranen die vallen, de verdriet en de pijn
waarom moest jij degene nou zijn?
het doet pijn om je los te laten,
moeilijk om er over te praten,
de pijn is niet zichtbaar,
maar van binnen, van binnen is mijn hart kapot,
die niet geheeld zal kunnen worden,
pas als ik weer bij jou ben, heb ik de rust die ik zocht!
Herinnering
Ik ben het beu, ik ben het zat!
Ik heb er nu genoeg van gehad!
Ze speelden met me, kwelden me,
maar nog het meest van al deden ze me zoveel pijn!
Het is nu over, voorgoed voorbij...
Bewaar die herinnering aan jou en mij.
Afscheid
Dagen bladeren voorbij.
Jij kijkt naar mij.
Ik zie je ogen, je mooie blauwe ogen.
Je wenkbrauwen, zijn zo grappig.
De manier waarop je keek was toch zo schattig.
Je woorden waren altijd groot, maar machtig.
De manier waarop je liep, was prachtig.
Dagen bladeren voorbij.
Jij houdt vast niet meer van mij.
Ik zie je ogen, je blauwe ogen.
Ze kijken niet zoals ze keken.
Want die zien me niet. ze kijken naar de verte.
Dagen bladeren voorbij.
Ik zie je, je lacht naar mij.
Maar ik niet naar jou.
Het is tijd om alvast te gaan,
Afscheid.
Het eerste bestaan
nog is er het beeld
de foto's en
plaats in je leven
maar de knop is om
nieuwe structuren
zijn even niet aan te geven
alles zal slijten
een andere rangorde krijgen
met liefde en warmte gevuld
samen gaat kleuren
onder verschillende namen
in meerdere thuizen
maar het beeld
en de foto's blijven getuigen
van het eerste bestaan
Vergetelheid van geest
ik zag de eindeloze rij
zwaaiende handen
in snelle vaart wilde ik voorbij
maar moest ze
in de ogen kijken om
ook hun afscheid te begrijpen
voelde nog de warmte
van samen ook al
kende ik niet alle namen
stukjes leven kwamen
in herinnering die
oplichtten in hun blikken
weer doofden
in vergetelheid van geest
het was mooi geweest
handen die ooit mijn leven
omspanden zwaaien mij nu uit
nog even en ik ben weer thuis
Mis je, papa
Een dode vader
ik zal jou zo gaan missen.
niet omdat je een vriend was
maar mijn lieve vader.
ik heb geen hart van goud
niet van zilver of smaragd
mooie dingen zullen verdwijnen
seizoenen komen en gaan
maar mijn ware liefde, blijft voor jou bestaan...
geen hart van goud,
geen hart van zilver.
maar wel een hartje dat,
heel veel van je houdt
Samen plezier, samen op reis
Samen een eenheid, samen eigenwijs
Samen kwaad en samen goed
Samen verdriet en samen weer moed
Nu verder zonder jou, dat doet pijn
Te weten nooit meer samen te zijn...
Dit gedichtje was voor jou
Omdat ik zielsveel van je hield en hou.
Echte vriendschap?
Elke dag opstaan met een lach? Nee, dank je, niets voor mij.
Je bent weg, weg van mij.
In mijn hart zit een grote leegte, in die leegte zat jij,
maar nu ben je niet meer aan mijn zij.
Ze zeggen ' Echte vriendschap blijft voor eeuwig bestaan '
Voor eeuwig? Onze vriendschap is verdwenen,
maar weet dat het wel echt was, dat ik wel echt van je hield,
dat je wel die één was waarvan er maar 1 stond.
Onze vriendschap was echt,
omdat ik weet dat je nu aan mij denkt, en ik aan jou.
Ik hou nog steeds van je zoals ik van niemand anders hield.
Weet dat.
Een hart van glas
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, dat ik op je kon bouwen.
Ik dacht dat jij die één was, maar nu zie ik het pas.
Ik dacht dat je geweldig was, maar je hebt een hart van glas.
Jouw hart kan ieder moment breken.
Ik dacht dat jij mij geweldig vond, maar nu weet ik dat ik misstond.
Jij was altijd lief, altijd positief.
Maar toen had je andere vrienden, ik stond daar in m'n ééntje.
Jij zag mij niet staan, waarom doe je mij dit aan?
Ik zal het je nooit vergeven, nooit.
Ik neem afscheid
ik neem afscheid
van velen die mij
liefhebben,
ik vertoef in het laatste
stadium van mijn leven.
ik heb genoeg geleden
mijn schaamte zal voorbij
zijn,
in een beter leven als ik
hier heb.
ik verlang naar de hemel.
het zal niet lang meer duren,
dat ik opgenomen word.
laat mijn wens vervuld worden,
here.
Waarom?
Jij maakte mij compleet.
Jij maakte mij blij.
Jij maakte mij, mij.
Maar toen ging je weg?
Zonder aan mij te denken.
Al die dingen dat ik voor jou heb gedaan,
waren die allemaal voor niets?
Je zei 'Ik moet gaan'.
Waarom heb je mij dit aangedaan?
Waar blijven je beloftes?
Sinds die dag vraag ik mij af 'waarom?'
'Waarom leef ik nog als jij d'r niet bent?'
Ik zal je nooit vergeten.
Ik zal gaan
ik zal gaan zonder iets te zeggen
gaan zonder een groet
maar ik kan je niet vertellen
hoeveel pijn mij dat doet
ik zal niet meer bij je komen
hopelijk doet jou dat goed