Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Framen
ik zag de kleine
spanningen
in je vingers
als de toon
in je woorden
zich verzette tegen
jouw uitspraak
je framede nog
in het laagste
echelon dat de
sterkste muren
heeft gebouwd
naarmate je
meer bij de hemel
kwam koos je voor
licht en luchtig
waar zwaartekracht
wat meer in het
geding kwam
nam je de framen
erbij ondanks hun
sleet aan verbinding
en constructie door
gebrek aan alternatief
waar tijd het
desastreuze
oordeel eens zal
vellen heeft zij jou
de haven beloofd
waarin liefde en
zorgtijd met
dubbele jaren
gaan tellen om
met het familieframe
jouw plaats bij de
anderen veilig te stellen
Als apotheose
jij liet je
handen dansen
opende tussen
je vingers de meest
fantastische kleuren
die zich mengden
met exotische
geurvlagen die
de vormen in
hun magische
composities
hebben gedragen
in een uitbundige
zomerregie van de
mooiste zaken
die de lente
in haar schepping
met subtiele
kracht en uiterst
verfijnde pracht
tot paradijselijke
leefomgeving
bij elkaar
heeft gebracht
als apotheose
lachten je ogen
met een intensiteit
die recht uit het
diepst van je hart
kwam waar je stem
zachtjes het
schitterende lied
zong dat direct
in zijn goddelijke
tonen en akkoorden
de hemel raakte
Chinese exoot
we leefden samen
in onze eigen biotoop
waarin tijd de balans
had uitgemeten zonder
iemand te vergeten
het leven lukte wonderwel
met goede en mindere jaren
maar ieder had de vrijheid
om in zijn eigen bestaan
weer anders te zijn
tot een chinese exoot
de schaarse grond
met een deken verstikte
de energie afving en het
ecosysteem vernietigde
stukken dode aarde
waren de immense prijs
voor een nog snellere
temperatuurstijging in een
apocalyptische pandemie
als het levenselixer
van de zon niet meer vloeiend
de grond bereikt zal alles wat
samenhangt tot stof verkeren
waaruit het eens geschapen is
Schaduw van je naam
ik zag je
terloops in
de spiegel kijken
heel even vroeger
en nu vergelijken
je draaide je
bruusk om
sinds wanneer
zag jij een vreemde
zomaar terugkijken
geschrokken
was je niet
stress en zorgen
hadden jou geen
goed gedaan
jij hebt te lang
teveel van jezelf
gegeven zonder te
letten op de kwaliteit
van eigen leven
maar dat het
zo snel zou gaan
nog vaagjes spiegelen
jouw talenten de
schaduw van je naam
In synchronie
wij zijn
gaan lopen
omdat woorden
onze afstand niet
konden verkleinen
heb jou een
hand gegeven
niet uit de
bezittingsdrang
je bent de mijne
onze passen
hebben we nooit
in synchronie afgestemd
elkaar volgen waren
wij niet gewend
in samen
bewegen konden
wij steeds wat
meer toegeven
zonder gezichtsverlies
wij zijn elkaar
genaderd maar het
echte over de brug
komen is gereserveerd
voor onze dromen
Geen sinecure
ik zag je
hand schrikken
in het snel
verschikken van
je vingers in
hun bezigzijn
de snelheid
van reageren
was niet meer
aan te leren
alleen routine
gaf nog structuur
naast concentratie
die meestal licht
chaotisch de
overhand kreeg
was een boodschap
sturen geen sinecure
toch was de lach
op je gezicht
weer goddelijk
toen jij na veel gedoe
hard in de hoorn zei
ik ga naar bedje toe
De waarheid
wij zagen
hoe water in
niet aflatende
kracht rotsen
trotseerde
bruisend en
kolkend probeerde
een bres in de muur
te slaan om zo
in alle gluiperigheid
ongezien de dodelijke
steek in de rug
te forceren
waar graniet
en basalt in de
schepping hun bals
hebben gespeeld
zijn de sterktes van
voorwereldlijke kracht
in verbinding met
de rechtschapenheid
van boven en het
vaste geloven diep
van binnen dat
altijd de waarheid
zal overwinnen
Dun gesteeld
je wiegt
als altijd
dun gesteeld
op de rood
oranje tonen
van mijn
innig geliefde
klaproosmuziek
tussen hoog
opschietende
siergrassen
in de kleurige
wilde bloemen
plassen langs
de bermen van
de snelle weg
goedendag
omdat jij nu
bloeien mag
want de lichte
waas van fijnstof
geeft in vervuiling
helaas geen
jaarlijkse regelmaat
Stemmen
ik heb hun stemmen
allemaal gehoord
in verleidelijk of
dwingende toon
zij opperden hun
mening en helemaal
niet ongewoon
maar wensen ook
bevestiging en graag
van hun patroon
natuurlijk is er
vrijheid van keuze
maar de pressie tot
accepteren is niet
zomaar af te leren
blijft een uitvloeisel
van macht die zich
niet enkel door woorden
en indrukwekkende
gebaren gedragen zag
er zijn manipulaties
lichte malversaties
waarbij een oogje
dichtgeknepen is
geniepige chantage
die alles van de
hun waarheid wist
ja ik hoorde stemmen maar
kon niet aan ze wennen
Goddelijk touche
nog voel ik
waar jij het
paradijs voor
de laatste keer
hebt aangeraakt
je hand een
goddelijk touche
heeft gemaakt
in de bron die
alle leven raakt
begiftigd met
vitaliteit en
inherente kracht
geladen met een
explosieve lach
jouw beeld
veranderde op slag
omdat inzicht een
extravagante
verbondenheid gaf
mystieke lading en
magische interferentie
gaven jou een bijna
bovenmenselijke
aantrekkingskracht
Klonen van het gewone
ik heb de wereld
af zien glijden in
zijn race tegen de klok
met als blok aan
het been de agonale
genen die het beste in
ons boven zouden halen
als wij ons leven door
hen lieten bepalen
in de maatschappij
woekert de entropie
van steeds het beste
willen zijn de snelste
ook rijker en succesvol
in de toevoeg vaan het
eigen genenmateriaal
aan de mix van uiterst
gewenste profielen
juist daar waar de
eenheid smaak gaat
prevaleren en uniciteit
zijn verrassing verliest
schiet de evolutionaire
trigger tekort in diversiteit
want mensen uit de
genenbank willen geen
klonen van het gewone zijn
Het opperste geluk
ik heb jou
voor even het
leven los zien laten
om het opperste geluk
te kunnen smaken
daar in de stilte
van de spaanse
nacht waar jij los
van alles eindelijk
jezelf gelukkig zag
nog voelde jij
de warmte van het
dakterras uitstralen
naar een nog helder
kleurende sterrenpracht
toen was er die nacht de
wens bij het verschieten
van het uitspansellicht
neem ons mee naar
de eeuwige nirwana zee
Klankbord
je streelde stilte
heelde tonen
die schuurden
aan zuiverheid
waar akkoord
in samenspel doel is
zullen in wanklank
fouten hoorbaar zijn
primair zal stilte
het ideale klankbord
voor een foutloze
compositie zijn
in alle combinaties
zullen de tonen
elkaar schragen en
auditief steunen
om een complexe
volheid te laten horen
zonder een irritant
storend bijgeluid
pas als de dirigent tot
finale besluit spelen
noten crescendo
tot stilte ze sluit
Gespot als stel
altijd als
ik jou zag
pakte ik wat
schaduw van je af
een lieve groet
of oogopslag jij
lichtte op als een
ander jou aandacht gaf
waar jij ook
kwam sprong
het licht over naar
een warmere vlam
dus waar jij schaduw
gaf wist ik dat te
maskeren door eigen
licht te projecteren
wij zijn nooit
gespot als stel
maar ons samenzijn
lijkt dantes inferno wel
Magie van chaos
er haakte wat
op het spiegelblad
zonder zichtbare
oneffenheden
pas met het
fingerspitzengefühl
lokaliseerden we
het plaats delict
een oneffenheidje
in de kristallen
structuur als exponent
van een latente frictie
begin of einde van
de mega breuklijn toen
deze marmeren compositie
zich ooit heeft gezet
in herstel zal de spiegel
geweld worden aangedaan
maar de magie van chaos zal
het blad niet lang laten bestaan
Vluchtig en luchtig
liefdevol is
vaak de schroom
waarmee kinderen
over hun droom vertellen
jij hebt ook die
respectvolle
terughoudendheid in
afstand tot onbekend
in een dimensie
waarin de mogelijkheden
ongelimiteerd lijken
in werelds verschijnen
en toch zo anders
van vorm en kleur
dan normaal in
niet te vangen nuances
de droom heeft
het vluchtige en
luchtige zonder ooit
zwaar op de hand te zijn
vaak lacht blijdschap
opluchting waar onbekend
het stukje onbemind
per ongeluk tegenkomt
Een wereld vol haat
ik heb ze
verloren zien gaan
de stukjes leven
op weg naar een
bloeiend bestaan
ze knopten
voortijdig
steelden te lang
konden de lichtroof
van anderen niet aan
hun kleuren
vervaagden door
een brandende zon
guur weer vertraagde
florissante rijping alom
weer is aarde
gebarsten en in zijn
vruchtbare grond krast
klimaat desastreuze littekens
van een wereld vol haat
In geestverruiming
jij was de eerste
die het donkere
licht een menselijke
gezicht heeft
gegeven waarmee
velen eindelijk
konden leven
dat voelde hoe
psychoses in geest-
verruiming joegen
met ogen die op
jacht waren naar de
ultieme uitlaadklep
van onvermogen
in communicatie die
stokte als contacten
leden tot brokken
door een gestoorde
motoriek die even
niet synchroon liep met
gevoelsverbondenheid
jij hebt het donkere
uit schaduw gehaald
zodat helderheid
een transparant
perspectief heeft
gekregen met ruimte
om in vrijheid te leven
Uitgestorven
waar de wereld
uitgestorven leek
bewoog nog af
en toe het laatste
stukje sleet dat
speelde met de wind
een ongelijke strijd
met tijd als
ongeboren kind
wanneer de vlaag
ten einde raad
zich nog een enkele
keer te buiten gaat
in loos geklepper
en irritant geklop
is zijn geduld nu
uitgeput en zoekt hij
rust en luwte op
waar stilte overheerst
is al de hartslag van de
nieuwe aarde voelbaar
in een frisse lentewind
waarin tijd weer lacht
kwistig dagen geeft
zonder enige beperking
in zijn herschepping
van de eeuwigheid
In een adem
ik bewonder je
diversiteit van gedachten
en meningen in onze
vaak heftige dialogen
als voer voor psychologen
ik blader terug
in het kijken en
vergelijken van
verleden en heden
met de lach van gelijk
dat verbaasde me meer
dan ik zou willen want
een open blik is ook
de hand die overbrugt
wachtend op een kus
ik heb lang
naar je gekeken
ben uiteindelijk aan
de gang gegaan om
je ook echt te lezen
niet met vingers
die letters voelen
en zo ervaringsgewijs
leren wat ze
eigenlijk bedoelen
ze transformeren
naar beelden waarin
jij het leven kleurt met
ogen lach en je
warme stem die ik ken
weet hoe jouw tekens zich
vormen in plooien rimpels en
veranderingen in je huid
heb de grote letters al gezien
de kleine lees ik ademloos uit